กว่าจะถึงปรายฟ้า

บทนำ “กลับมาแล้วหรอลูก” เต็มดาวคุณเเม่เลี้ยงเดี่ยวหลังจากที่เสียตรีตายเธอเลี้ยงลูกคนเดียวโดยที่ไม่มีสามีใหม่เมื่อเวลาผ่านไปเธอก็แก่ลงแต่ยังคงความสวยอยู่! เธอเดินออกมาหาลูกชายที่หน้าบ้านก่อนที่จะกอดกันแล้วก็หอมซ้ายหอมขวาพี่แกล้งลูกชายตนเอง “ลูกชายของคุณแม่กลับมาแล้วครับคิดถึงคุณแม่ที่สุดเลย” เสี่ยกล้ากอดคุณเเม่ของเขาแน่น พร้อมกับหอมแก้มคุณแม่อย่างชื่นใจหลังจากที่เขาไปต่างจังหวัดมา “เฮียกลับมาเเล้ว” นั่นเป็นเสียงของน้องหมิวลูกของภูตะวันสถานะเป็นน้องสาวของเสี่ยกล้าเองเธอไปๆมาๆระหว่างบ้านเต็มดาวกับบ้านพ่อของเธอถ้าเสียกล้าไม่อยู่น้องหมิวจะมาอยู่เป็นเพื่อนเต็มดาว “ยังไงครับตัวแสบดื้อหรือเปล่าเนี่ย” เสี่ยกล้าเอามือมาลูบหัวน้องเบาๆพร้อมกับโยกเเกล้งน้อง “ไม่ดื้อค่ะดูแลอาเต็มดาวอย่างดีเลยค่ะ” “ดีมากเดี๋ยวพรุ่งนี้เฮียพาไปเที่ยว” “สัญญาแล้วนะ ต้องเปร์หมิวด้วยน๊า” “แน่นอนครับน้องสาวสุดสวย” มือหนาเอื้อมไปหยิบแก้มน้องสาวตนเองด้วยความหมั่นเขี้ยวเธอน่ารักแก้มป่องสวยขาวเหมือนกับแม่ของเธอ เลยทำให้เสี่ยกล้าหยิกแรงไปหน่อย “งื้อคุณน้าขาเฮียแกล้งน้องอีกแล้ว” น้องหมิวขยับหนีจากเสียกล้าแล้วไปกอดแขนเต็มดาวพร้อมกับเอาหน้าซบลงที่แขนของน้าเต็มดาวเธอและฟ้องว่าพี่ชายตนเองนั้นแกล้งเป็นแบบนี้ประจำทั้งสองคนรักกันเหมือนเป็นพี่น้องกันแท้ๆที่ออกตามกันมาเลยก็ว่าได้ “ฮ่าๆๆพอแล้วอย่าแกล้งน้องเราไปทานข้าวกันดีกว่าลูกมาเหนื่อยๆแม่ทำกับข้าวไว้เยอะเลย” เสี่ยกล้ากับน้องหมิวแล้วก็เต็มดาวเดินกอดกันเข้าไปที่โต๊ะอาหารก่อนที่จะนั่งกินกันอย่างมีความสุขตอนนี้เป็นเวลากลางคืน หลังจากที่เสี่ยกล้ากลับมาจากต่างจังหวัดเเละตรงกับบ้านเพื่อมาหาแม่กับน้องเลยทันทีจากที่ทานข้าวกันเรียบร้อยเสี่ยกล้าได้ขอตัวขึ้นไปพักผ่อน ในยามค่ำคืนชายหนุ่มที่เหนื่อยจากงานมาก็นอนหลับตาพักผ่อนแต่เขายังคงฝันร้ายแล้วก็เหงื่อที่ผุดออกมาตามตัวเป็นเม็ดเม็ดราวกับน้ำที่สาดลงใบหน้า “ปล่อยต้นกล้านะครับฮื่อๆต้นกล้าจะไปหาพ่อตรี” “คุณพ่อครับฮื่อๆ คุณพ่อตื่นสิแล้วใครจะพาต้นกล้าไปเที่ยวคุณพ่อสัญญาต้นกล้าไว้แล้วว่าจะพาต้นกล้าไปเที่ยว ฮื่อๆต้นกล้าอยากไปทะเลพ่อตื่นนะ ฮื่อๆตื่นนะครับ” ภาพที่โหดร้ายยังคงวนเวียนอยู่ในฝันของเสี่ยกล้าไม่เคยไปไหนภาพที่พ่อของเขาถูกยิงตายคาที่ยังคงตามหลอกหลอนแล้วเป็นปมแค้นให้กับเขา “เฮือก! ไม่จริงคุณพ่อตื่น” ?เสี่ยกล้า ? หลังจากที่ผมขึ้นมาพักผ่อนเพราะว่าผมกลับมาจากที่ทำงานทั้งเหนื่อยแล้วก็เมื่อยเลยหลับตาลงที่นอนตัวตนเองทั้งสบายแล้วก็ผ่อนคลายแต่ผมต้องมาฝันร้ายเกี่ยวกับคุณพ่อของผมภาพพวกนั้นยังคอยหลอกหลอนผมตั้งแต่เด็กพวกมันยิงพ่อของผมต่อหน้าต่อตาผมตลอดระยะเวลาเกือบ 18 ปีกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นผมไม่เคยลืม ตอนนี้ผมอายุ 27 ปีบริบูรณ์หลังจากที่ผมเรียนจบผมก็ช่วยคุณแม่ทำงานบริษัทพร้อมกับเปลี่ยนให้คุณแม่พักผมขึ้นมาบริหารบริษัทแทนและผมก็ทำได้ดีจนมีหน้ามีตาทางสังคมแล้วก็เป็นนักธุรกิจ รุ่นใหม่ไฟแรงที่อายุน้อยที่สุดในประเทศก็ว่าได้ ผมบริหารบริษัทของคุณแม่แล้วก็ไปเปิดผับเก่าของคุณพ่อที่ปิดไปเมื่อ 10 ปีที่แล้วเพราะว่าคุณแม่ทำไม่ไหวแต่ตอนนี้ผมได้เปิดแล้วก็เจริญรุ่งเรืองยิ่งกว่าเดิมแถมยังใหญ่ที่สุดในย่านกรุงเทพฯด้วยซ้ำ นิสัยของผมเป็นคนที่อารมณ์ร้อน! แต่ไม่เคยอารมณ์ร้อนกับคนในครอบครัวผมไม่เคยทำให้คุณแม่ร้องให้หรือว่าเสียใจพ่อทศสอนผมเสมอว่าให้ผมอดทนแล้วก็แข็งแกร่งความสำเร็จพ่อทศก็มีส่วนช่วยในหลายๆเรื่อง! คุณแม่ของผมอยู่บ้านเพราะว่าผมไม่ให้ทำงานผมมาทำงานที่บริษัทแทนและบริหารแทนทุกอย่างตั้งแต่ผมเรียนจบมา 2 ปีที่แล้ว ส่วนน้องหมิวลูกสาวของคุณลุงภูตะวันก็มาอยู่เป็นเพื่อนคุณแม่ประจำตอนที่ผมไม่อยู่หรือว่าผมไปต่างจังหวัด ผมยังคงฝันร้ายและเห็นภาพพวกนั้นตามหลอกหลอนผมอยู่ตลอด มันเป็นภาพที่บั่นทอนจิตใจที่สุด ภาพที่พ่อตัวเองถูกยิงตายต่อหน้าต่อตาเพราะว่าพวกมัน!! “เฮือก!!ไม่คุณพ่อ” ผมสะดุ้งพร้อมกับลุกขึ้นนั่งแล้วเอามือปาดเหงื่อที่หน้าผากตนเอง พร้อมกับสูดหายใจเข้าลึกๆในความฝันทั้งน่ากลัวแล้วก็เหนื่อย ผมเอาผ้าห่มออกจากร่างกายก่อนที่จะลุกขึ้นแล้วเดินมาที่โต๊ะหัวเตียงของผมมีรูปคุณพ่อแล้วก็รูปผมพร้อมกับรูปคุณแม่ตั้งอยู่ผมหยิบรูปนั้นมาดูก่อนที่น้ำตาของผมจะไหลออกมาถ้าคุณพ่อยังอยู่กับผมคุณพ่อคงจะภูมิใจในตัวผมมากพวกเราทั้งสามคนคงมีความสุขอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาเพราะว่าพวกมันฆ่าคุณพ่อของผมไง “ฮึ๊กผมสัญญานะครับว่าผมจะล้างแค้นให้คุณพ่อแม้แต่ลูกสาวของมันก็จะไม่มีความสุข” ผมเอานิ้วของผมจับไปที่รูปตรงใบหน้าของคุณพ่อก่อนที่น้ำตาของผมจะหยุดลงที่รูป! ทำไมผมถึงรู้ว่ายังเหลือลูกสาวของมัน ผมให้เพื่อนของผมรื้อคดีนี้อีกครั้งแล้วผมก็ได้รู้ว่ามันมีลูกสาวและก็แม่ของพวกมันที่เลี้ยงลูกสาวมันอยู่ แม้แต่ลูกสาวมันก็จะไม่มีความสุข !!