in love with Papa

" แดดดี้ๆ มามี๊ " " ครับมาเวลล์มามี๊อยู่ไหน " " ตัมเวลล์มาๆ มามี๊ผุชาย ๆ " เสียงใสลูกชายวิ่งเตาะเเตะมาฟ้องคุณแดดดี้กำลังนั่งป้อนนมลูกสาวในอ้อมเเขนจากเก้ๆกังๆตอนเลี้ยงมาเวลล์พอได้คนที่สองพ่อลูกสองป้อนทำได้อย่างคล่องมือยิ้มอ่อนโยนจิ้มเเก้มลูกสาวตัวน้อย ปล่อยอิสระให้เมียสาวได้เดินเล่นชมวิวทะเลคลาดสายตานิดเดียวรอยยิ้มเหี้ยมฉุนขาดอุ้มกระเตงลูกน้อยด้วยความทะนุถนอมขณะที่ควันออกหูผ่าวๆ " ว่าไงนะ อยู่กับผู้ชายหรอ " มาคัสจับใจความลูกชายหัวแก้วหัวแหวนได้ตวัดอุ้มลูกขึ้นด้วยเเขนข้างเดียวอุ้มสาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มดูดปากจ๊วบๆ มาคัสย่ำเท้าบนทรายสีขาวมุกตรงดิ่งไปหน้าแผ่นหลังเปลือยสวมชุดเดรสสีขาวเว้าหลัง " แพรคุยกับใคร " มาคัสกราดถามเสียงไม่พอใจดังพอสมควรพอที่หยุดการสนทนาระหว่างทั้งคู่ เมื่อเมียเเสนสวยคุยกับผู้ชาย!!! มาเวลล์ทำดีมากลูกอยากได้อะไรบอกพ่อ คนลมออกหูจ้องเขม่งเมียยิ้มหน้าเจื่อนๆลามไปถึงอีกคนเล่นดวงเขาให้ดุดันไปอีก " คุณป๋า เอ่อ คือนี่ " เเพรไหมหวาดหวั่นจะตอบ " ผมธนบดินทร์ เรียกสั้นๆ ดินก็ได้ครับผมเป็นเพื่อนคณะเดียวกันสมัยเรียนมหาลัยจำได้เลยเข้ามาทักทายไม่เจอกันนาน " " แพรกลับห้อง / มามี๊กับๆ มาลีน่าๆ " แพรไหมรีบไปโอบอุ้มธิดาน้อยมาไว้เองเธอคงได้เพิ่งกินนมเสร็จคราบนมยังติดอยู่ เเพรไหมสนใจลูกสาวขณะคนเป็นสามีจ้องเขม่งเพื่อนชายเมียสายตาไม่มีความเป็นมิตร ลูกชายวัยเรียนรู้เรียนเเบบหวงแม่คนสวยก็ตีขึ้งขังตามผู้เป็นพ่อ " คุณป๋าไม่เอาสิคะเขาเป็นเพื่อนแพร กลับห้องกันเถอะค่ะถึงเวลานอนลูกเเล้ว...ดินต้องขอโทษด้วยนะแพรต้องพาลูกๆนอนก่อน " " ลูกๆน่ารักมากนะครับ " ธนบดินทร์พูดเกรงๆยิ้มแหยๆ สามีเพื่อนที่แอบชอบดูดีความหล่อบุคลิกกินขาดยังประกาศตัวชัดเจนมีลูกถึงสองคนเป็นพยานรักน่ายินดี " ขอบคุณนะคะ เจอกันทักทายกันได้นะแพรดีใจที่ได้เจอเพื่อน " "มามี๊ๆ go back ! กับๆ " " กลับแพร " มาคัสหอมแก้มให้รางวัลลูกชายเข้ามาโอบเอวบางเมียเอาสะเเนบแยกเขี้ยวให้ชายหนุ่มมองเมีนตาเชื่อมแตะตาสะทีดีมั้ย แพรไหมตกใจนิดอายปนกันแก้มขึ้นสีชมพูจางๆ คุณป๋าเล่นทำหน้าโหดหวงจนาดนี้ต้องรีบแยกดึงกระตุกแขนกันคุณป๋ากับลูกชายหน้าพิมเดียวกันนิสัยเหมือนกันกลับที่พัก " คุณป๋าขาาา มาเวลล์ครับเย็นนี้ทานอะไรดีเอ่ย " แพรไหมชวนคุยให้ลืม คนเอาแต่หันไปจ้องตาอาฆาตลูกชายก็ช่างน่าเอ็นดูหันไปทำหน้าขึงขังดุๆไม่ได้น่ากลัวเช่นคุณพ่อ แต่หน้าหล่อน้อยๆหวานได้เเพรไหมเหมือนลูกเสือหัดแยกเขี้ยวขู่คำราม พ่อกับลูกน่าตีจริงๆ " ปาเกดตี้ " มาเวลล์ได้ยินเรื่องอาหารหยุดทำหน้าขึงมายิ้มแฉ่งชูมือขึ้นถูกใจ คุณป๋ามองเธอนิ่งๆสายตาดุเอาๆ โอบเอวมือยังสอดเข้ามาในชุดสายเดี่ยวบริเวณเอวไม่สนคนมองตามมาสายตาละห้อยอกหักแล้วละ เห็นความหวานความอบอุ่นพ่อแม่ลูกก็ไม่น่าจะแทรกเข้าไปทำลายได้ลงคอ " คุณป๋าละคะ อยากกินอะไรคะ " เอานิ้วให้ลูกจับยิ้มหวานละมุนละไมอ่อนโยนให้ลูกน้อยเผื่อแผ่ให้สามีหน้าบึ้งไปด้วย " อยากกินเมียทั้งคืน " " คุณป๋าลูกอยู่ด้วยนะคะ " เดี๋ยวได้หื่นเหมือนพ่อแพรไหมเบือนหน้าหนียิ้มแก้มปริเขินจนแก้มแดงแปร๊ดหัวใจเต้นระรัวโอ้ลูกน้อยกลบเกลื่อนความเขินแพ้ทางคุณป๋าคนตรงราบคาบ " หึๆ ลูกหลับเเล้วเจอกัน " ฟอดดดดดดด คุณป๋าก้มลงมากระซิบยิ้มกริ่มหัวเราะเบาะชอบอกชอบใจลูกชายก็เอียงคอมองตาแป๋วก่อนจะหัาเราะคิกคักชอบใจคุณแดดดี้หอมแก้มมามี๊ฟอดใหญ่โชว์ " คุณป๋าลูก! " " คิกๆ เอาอิกๆ แดดดี้ๆ หอมมามี๊อิกๆ " มาเวลล์เอียงคอซบคุณป๋ามือป้อมๆตบแปะๆเชียร์อย่างเห็นดีเห็นงามมามี๊สวยตอนคุณพ่อหอมแก้มมามี๊ " เดี๋ยวอดข้าวเย็นทั้งคู่เชียร์กันดีนัก มารีน่าเราไปนอนกันดีกว่านะคะ " แพรไหมคุยกับลูกสาวตัวขาวตากลมแก้มยุ้ยขาวแดงระเรื่อน่าเอ็นดูหนีสองพ่อลูกขี้แกล้งเธอเขินอายจนแก้มร้อน " รอเวลล์ด้วยมามี๊ " " รอป๋าด้วยคร้าบเมีย " . . . หนุ่มน้อยมาเวลล์สองขวบน้องสาวตัวน้อยอายุหกเดือนเศษๆ หนุ่มน้อยเอียงคอชะโงกดูน้องสาวใบหน้าอวบปากจิ้มลิ้มยิ้มร่าเริงชูมือหาหนุ่มน้อย มาเวลล์เอานิ้วชี้ตัวเองให้น้องจับนิ้วน้อยคว้าหมับนำนิ้วพี่ชายเข้าปาก นิ้วหนุ่มน้อยมาเวลล์เปื้อนเปียกน้ำลายยืดซึ่งหนุ่มน้อยไม่มีสีหน้ารังเกียจให้เห็นนอกจากยิ้ม ด้วยวัยหนุ่มน้อยความคิดไม่ซับซ้อนคุณแดดดี๊มามี๊ให้เฝ้าน้องบอกจะทำน้องให้เพิ่มมาเวลล์ก็ยิ้มกระโดดดีใจเฝ้าน้องรอคุณแดดดี้มามี๊ " น่ายักจังมีลีน่า โตขึ้งพี่จาปกป้องน้องเอง " ผู้เป็นแดดดี้อบรบสอนเสมอห่วงหวงดูแลมามี๊และน้องแทนพ่อยามที่พ่อไม่อยู่ ความคิดเล็กผุดขึ้นมาเวลล์ยิ้มเขาอยากมีแบบแดดดี้บ้างมามี๊สวยแดดดี๊หล่อโตขึ้นหนุ่มน้อยอยากจะมีครอบครัวอบอุ่นบ้าง ' มีเมียเด็กมันดีนะไอ้ลูกชาย หึๆ ' " เวลล์จามีเมียเดกฮับแดดดี๊ " หนุ่มน้อยหล่อมาเวลล์ยิ้มดวงตาเป็นประกายมุ่งมั่นปล่อยให้น้องสาวดูดนิ้วยิ้มแป้นส่งเสียง แอ้ๆ . . . หนุ่มมาเวลล์โตมาได้อย่างภาคภูมิเชิดหน้าชูตาผู้ให้กำเนิดภูมิใจ เรื่องหน้าตาไม่เป็นรองใครได้พ่อมาคัสคุณป๋าของมามี๊มาเต็มผลเต็มหน่วย การเรียนเป็นที่หนึ่งเกียรติยมอันดับหนึ่งซึ่งเพื่อนสนิทได้อันดับสอง เมื่อเขาจบก็รีบบึ่งกลับเมืองไทยด้วยความคิดถึงครอบครัวโครงเทพบุตรหล่อเหลาหน้าตาอันเป็นเอกลักษณ์คือหล่อเรียบนิ่งดวงตาสีเดียวกับมามี๊โคลนนิ่งเป็นฝาแฝดของแดดดี๊มาคัสก็ว่าได้ทว่าดวงตามามี๊สีน้ำตาลสวยหวานพอได้มาอยู่บนหน้าคมสันมาเวลล์การแสดงออกทางสายตาเขาคือนิ่งเย็นกลายเป็นเฉยชาเสียแทน " โอ้ย ไม้หอมเจ็บนะคะได้โปรด ฮือๆ อย่าเอาของพ่อไม้หอมไป " ร่างสูงสง่าสุมขุมบากกระเป๋าถึงกับชะงักงัดหันหน้าไปทางฝูงชนถึงไม่ได้มีการมุงดูแต่ก็หยุดมอง ขามาเวลล์ก้าวโดยเร็วพลันยิ่งใกล้เสียงสะอื้นเสียงต่อว่าต่อขานรุนเเรงต่อจิตใจ เเละเสียงเล็กยังดูเป็นเด็กน้อยยิ่งร้องไห้หนักน่าสงสาร " เอามือสกปรกแกออกไปนังขี้ข้า พ่อแกยกให้ฉันหมดจะมาทวงอะไรมันไม่มีของของแกทั้งนั้น นังเด็กกำพร้า อี๊ " เด็กผู้หญิงราวๆสิบขวบเศษๆเนื้อตัวเปรอะดินขาแขนถลอกเลือดซึมเนื้อตัวมอมแมมกอดขาผู้หญิงที่ต่อว่าเด็กสาวผู้น่าสงสารปาวๆ " ของพ่อ ของพ่อไม้หอมฮือๆ เอามานะเอาคืนมา " ผลั่ก " นังนี่เดี๋ยวฉันตบ " หมับ น่าใจหายแทนเด็กสาวเธอถูกผู้หญิงสะบัดขาถีบกระเด็นน่าเวทนาไม่พบเธอโมโหถึงขีดสุดเด็กน้อยพยายามจะยื้อแย่งเอากระดาษแผนนั้นคืนมาคาดว่าจะเป็นสิ่งสำคัญ ก่อนจะเกิดสิ่งน่าเจ็บช้ำใจต่อจิตใจบริสุทธิ์มาเวลล์ทิ้งกระเป๋าเกินทางโผล่เข้าไปช่วยแสดงตัวเป็นเจ้าชายขี่ม้าขาวจับข้อมือเล็กผู้หญิงใจไม้ไส้ระกำใจดำทำร้ายเด็กได้ลงคอ " เอ๊ะ คุณเป็นคะ ใคร " มาเวลล์สะบัดมือนั้นออกเร็วไม่รู้ว่าเเรงขนาดไหนได้ยินว่าเจ็บพอเห็นเขาก็เกิดเงียบนิ่งไป " ฮือ ไม้หอมเจ็บ " " ไหนเจ็บตรงไหน " เขาถามจับเเขนเรียวเล็กขึ้นมาสำรวจดูบาดแผลสายตาเฉยชาเป็นนิจไล่ดูบาดแผลถลอกเด็กน้อยด้วยความเป็นห่วง " พ่อ ของพ่อไม้หอม " เด็กสาวขวัญเสียจิตใจบอบช้ำ สายตาเศร้าสร้อยมองตามแผ่นการดาษสะท้อนอยู่ในตาว่ามันคือสิ่งสำคัญกว่าชีวิตเธอนะ มันเป็นของพ่อพ่อสร้างมันมากับมือ มาเวลล์ไล่สายตามองตาเขาจ้องเขม่งหญิงคนนั่นสะดุ้งรับเอากระดาษแผนนั้นซ่อนไว้ข้างหลัง " อะไรมองอะไรมันเป็นของฉัน นังบ้าอย่าตามฉันมาอีกไสหัวออกจากบ้านฉันไปสะ " เสียงตวาดขับไสไล่ส่งด้วยความรังเกียจ รถสวนไปมาคนเดินขวักไขว่ส่งสายตาสงสารเวทนาหากไม่มีสักคนจะยื่นมือมาช่วย มาเวลล์ตระหนักได้ว่าเด็กสาวน้อยในอ้อมกอดร้องจะขาดใจในอ้อมแขนเรียกหาพ่อนั้นได้ถูกลอยแพ น่าเจ็บใจเเค้นแทนเด็กน้อยเขาอุ้มพาไปโรงพยาบาลทำแผลสาวน้อยยังร้องไห้ไม่หยุดน้ำหมูกน้ำหูน้ำตาไหลกองรวมกัน เขาทนเห็นไม่ได้ต้องเป็นฝ่ายวิ่งหาซื้อน้ำทิชชู่เปียกเลือกยี่ห้อเช็ดหน้าเด็กได้วิ่งกลับมาที่เตียงคนไข้คุณหมอพยาบาลทำแผลหนูนอนก็ซุกอกเขามาเวลล์กอดปลอบนึกถึงน้องสาวเวลาวิ่งไล่จับเขาและหกล้มเข่าถลอก " ฮือออ เจ็บ ฮึกๆ เเสบจัง พ่อจ๋า ฮือออ ไม้หอมเจ็บ " เด็กน้อยโอบกายหนามาเวลล์ร้องไห้สะอื้นหาพ่อน้ำตาอาบแก้ม มาเวลล์ลูบหัวปลอบโยนก้มลงไปเอาหน้าหล่อเหลาแนบแก้มน้อยเปียกอาบน้ำตาไม่นึกรังเกียจถึงเด็กสาวจะเนื้อตัวมอมแมมสิ่งที่น่าแปลกใจคือกลิ่นเธอหอมดั่งดอกไม้ " โอ๋ไม่ร้องนะคนเก่ง ชื่อไม้หอมใช่มั้ยครับ โอ๋ๆ " น้ำเสียงอ่อนโยนราวคุณพ่อเเสนอบอุ่นมาเองพยาบาลให้สาวน้อยอยู่ลอบยิ้มหน้าแดงพ่อหล่อปานนายเเบบเทพบุตรก็ไม่ปานยังอบอุ๊นอบอุ่นลูกสาวยังสวยน่าเอ็นดูแต่ยังเด็กขาดเเม่รึเปล่าสาวน้อยเป็นเเม่เลี้ยงก็ยังดี " ฮือออ พ่อจ๋า อย่าทิ้งไม่หอมไป พ่อจ๋า ฮึกๆ ฮืออ " หนูน้อยนามไม้หอมกอดมาเวลล์ร้องไห้จนตาปูดโปนบวมซุกอกแกร่งเสื้อเขาเปียกไปหมดมาเวลล์ถอดหายกอบกุมใบหน้าแทบจะเล็กกว่าฝ่ามือเขาปาดน้ำตาให้เบามืออ่อนโยนพลันหัวใจเเกร่งเต้นเเรงฉับพลันดวงตากลมโตลืมตามาพอดี เด็กสาวเองหยุดสะอื้นกลืนก้อนสะอื้นลงคอจ้องตาคมสีน้ำตาลสวยเเววตาอ่อนโยน " ไม่ร้องนะครับไม้หอมเดี๋ยวพี่ เอ่อ พ่อพาไปกินไอศกรีมดีมั้ยฮืมม " " ติมหรอคะ เอ๋ ไม่ใช่คุณพ่อไม้หอมนิคะ พ่อไม้หอมพะ พ่อ ฮืออออ " มาเวลล์ทำไม่ถูกไปไม่เป็นหน้าเหวอเอ๋อหลุดมาดนิ่งเมื่อสาวน้อยร้องไห้จ้าาาายังดึงเขาเข้าไปกอดหาไออุ่นที่พึ่งอีก " ไม่น้องนะๆ ในโรงพยาบาลห้ามเสียงดัง โอ๋ ไม่มีใครไม้หอมยังมี เอ่อ มีอะไรดีวะ " สถานการณ์บีบคั้นมาเวลล์สอดสายตาไปมาหาเอาคำเหมาะสมแกเด็กน้อยคลายสะอื้นไม่ออกให้ตายลูกหลานก็ไม่ใช่ " คุณป๊า ฮึกๆ เป็นคุณป๊าไม้หอมนะคะ ฮืออๆ ไม้หอมไม่เหลือใครเเล้ว ฮืออ พ่อไม้หอมฮึก พ่อ " " โอเคๆ เป็นคุณป๊าให้ก็ได้หยุดร้องก่อนเกรงใจเขาชู่ๆ " " ฮึบ " ไม้หอมกำสาบเสือเชิ้ตหรูเขาเด็กสาวสูดหายใจเอาปากกระจับสีเชอร์รี่มาครอบปากบนเพื่อให้หยุดร้องไห้ได้น่ารักกระแทกใจมาเวลล์หลุดยิ้มเเรกให้สาวน้อยในอ้อมกอดได้ตะลึงหยุดร้องไห้ไปจริงๆ คุณป๊าหล่อมากเลยค่ะ " แด๊ดผมฝากด้วย " " เออไปเมืองนอกกลับมามีหลานแถมมาด้วย " มาเวลล์คิ้วกระตุกขมวดเป็นปมเขาคุยโทรศัพท์ก่อนจะกลับมาบ้านกว่าจะจัดการเรื่องเสร็จสรรพก็พาเด็กสาวกอดเอวเอาหน้าซุกบริเวณเอวเขา ตัวหลบอยู่ด้านหลังกอดเอวแน่นไม่ยอมปล่อย พ่อเขาช่างยืนเฉยเป็น " ผมออกค่าใช้จ่ายให้เอง ไม้หอมอยู่นี่นะครับนี่พ่อป๊า " " ไม้หอมจะอยู่กับคุณป๊า ไม่เอาๆ " เด็กสาวแสดงออกทางสายตาระหวาดระเเวงยังไม่คุ้นชินเชื่อใจพวงแก้มใสมีเลือดฝาดน่ารักปัดป่ายถูไถ่บั้นเอวสอบมาเวลล์รีบจับหัวทุยให้หยุดก่อนจะเกิดความรู้สึกหวิวๆยิ่งดวงตากลมโตใสเเจ๋วเศร้าปะปนช้อนดวงตามอง " ป๊าก็อยู่ด้วยครับแต่เวลาป๊าทำงานไม้หอมก็อยู่กับแด็ดและมี๊นะครับมี๊ป๊าใจดีและสวยมากๆเลยน้าา " " อะแฮ่ม !!! " มาเวลล์กระตุกยิ้มหยักคิ้วหลิ่วตายียวนคืนบ้างมือลูบหัวทุยเส้นผมนุ่มลื่นมีน้ำหนักเงาวาวไปด้วย " เมียแด๊ดก็มี๊ผม อยากซุกอกมี๊ ละมี๊อยู่ไหน " มาเวลล์ชะเง้อหาตัวช่วยเป็นกุญแจสำคัญ ไม้หอมต้องถูกใจมามี๊เขา " ฉันไม่ให้!! " คนหวงเมียกับลูกก็ไม่เว้นโพลงขึ้นไม่ทันจบ " มาเวลล์มาแล้วหรอลูก นั้นเด็กที่ไหนสวยน่ารักน่าเอ็นดู " มาเวลล์ยกยิ้มเด็กสาวเอาหน้ามามองเสียงหวานอบอุ่นมามี๊เขาร่างอรชรสวยไม่มีสร่างรอยยิ้มอบอุ่นหวานละไมซื้อใจเด็กสาวให้ขยับตัวมองเต็มตา มามี๊ชอบเด็กผู้หญิงมากถ้าฝากเลี้ยงดูอุปการะคงไม่ขัดข้องแด๊ดก็คงคิดเหมือนกันแต่สายตารู้ทันมันน่าจิ้มตาก็เสี้ยมสอนเขามาเเต่เด็ก มาเวลล์ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้นก็สนองให้ครับ " นี่มามี๊ป๊าครับ มี๊ของป๊าใจดีทำอาหารอร่อยมีชุดสวยๆเยอะเเยะ ต่อไปไม้หอมเป็นหนึ่งในครอบครัวป๊านะครับ " " มันร้ายพาเมียเข้าบ้าน โอ้ย " มาคัสสะดุ้งมือเมียมันหนักจริงเว้ย มาคัสยิ้มเเหยๆเข้าไปโอบเอวบางเเพรไหม เมียสายตาเขียวปั๊ดหยิกเอวเขาอีก " คุณป๋าพูดอะไรเด็กอยู่ แพรจะโกรธสอนลูกอะไรของคุณป๋า " แพรไหมอดว่าไม่ได้ปล่อยให้อยู่ลำพังด้วยกันสองพ่อลูกทีไรมาเวลล์ลูกชายเธอได้รับแต่เรื่องอบายมุขจากคุณป๋าน่าตีก้นสองพ่อลูก เเพรไหมหันไปยิ้มหวานให้สมาชิกครอบครัวคนใหม่ไม่ว่าลูกชายเจ้าเล่ห์เเสนกลได้รับมรดกถ่ายทอดวัฒนธรรมอะไรก็ตามจากคุณป๋า เธอจะเลี้ยงสาวน้อยคนนี้ให้ดีที่สุดเพื่อให้เธอได้รู้สึกขาดในชะตาชีวิตน่าสงสารเวทนาตั้งเเต่เด็ก ถูกชะตาเพียงเเรกเห็นเหมือนตัวเธอเองในร่างเด็กสาวกำพร้าพ่อกำพร้าแม่ " มี๊พาไปดูการ์ตูน มีเค้กด้วยน้าไปกับมี๊นะคะ " แพรไหมผละตัวจากวงแขนอุ่นสามีไปนั่งย่องๆข้างๆสาวน้อยยิ่งขยับเข้าไปใกล้แพรไหมถึงกับอุทานในใจแม่พระมาโปรดสาวน้อยผู้น่าสงสารช่างมีใบหน้าสวยสดงดงามปากกระจับอวบอิ่มสีชมพูออกค่อนจะเเดงไม่ต้องเติมเเต่งก็สวยราวเจ้าหญิงตัวน้อย " คุณป๊าไม้หอมอยากกินเค้กดูการ์ตูน " " ก็ไปสิคะ " " คุณป๊าไปกับหอม " ฝ่ามือน้อยๆสอดผสานฝ่ามือใหญ่บีบเขย่าแกว่งเบาๆ ดวงตากลมโตใสเเจ๋วดั่งมีมนต์สะกดให้มาเวลล์จ้องมองพยักเออออเสียงหัวเราะพ่อดังขึ้นเยาะเย้ย ขณะสาวน้อยยิ้มกว้างโผกอดเข้าเเน่นมือเอื้อมคว้ามืออีกข้างที่แสนนุ่มไว้วางใจแพรไหมโดยไม่ต้องเล้าโลมโน้มน้าวใจมากเเค่สายตาอบอุ่นเอ็นดูพ่วงอุปนิสัยภายนอกดูใจดีและความสวยแพรไหมไม้หอมชอบทั้งชื่นชม " ไม้หอมไปกับมี๊ก่อนนะ ป๊าขอคุยกับแด๊ดแปปเดียว " มาเวลล์ยิ้มบางๆโน้มตัวย่อเข่าเล็กน้อยปลายคางคมสันเลยหัวไม้หอมไม่มาก " ค่ะรีบตามหอมมานะคะ จุ๊บ~ " ไม้หอมเขย่งปลายเท้ากอมแก้มมาเวลล์เล่นซะเสียดุลมาดนิ่ง " เฮ้ย กลับมาก่อน " ป้าบ ! " เจ็บนะแด็ด " มือหนักใช่ย่อยเบิร์ดกระโหลกเขามาได้ " ก็ตีให้เจ็บเรื่องเด็กคนนั้น " " ผมแค่สงสารอย่าคิดไปไกล " มาเวลล์ยื่นตัวปรับสีหน้าเรียบเฉยตามปกติ แด๊ดหรี่ตาจับความผิดปกติซึ่งมาเวลล์ก็ไม่หลุดอะไรออกมาทั้งที่หลุดไปหมดเปลือกโดยตัวเองเหมือนถูกทุบหัวให้มืดตกกระไดพลอยโจรหลงเสน่ห์เด็กสาวโดยไม่รู้สึกตัว " งั้นที่สืบค้นประวัติบริษัทพ่อเด็กคนนั้น พากลับไปบ้านแท้ๆ ปล่อยไว้บ้านเขาก็สิ้นเรื่อง " " จะให้ปล่อยไว้ได้ยังไงนั้นมันดงแร้งนะแด๊ด ผมแค่คิดว่าเด็กคนเดียวผมก็แค่อุปการะเพราะถ้าปล่อยไว้เเม่เลี้ยงหน้าเลือดได้กดขี้ข่มเหงไล่ออกจากบ้านเป็นเด็กเร่ร่อนอย่างน้อยมี๊จะได้ไม่เหงาตอนเราทำงานกัน " " แกเลยสืบประวัติหาต้นตอเรื่องเเม่เลี้ยงฮุบโกงบริษัทพ่อของเด็กนั้นรวมทั้งเลี้ยงจนเขาเติบใหญ่ไม่หาผัวให้เขาไปด้วยละจะได้ครบสูตรครบเครื่องพ่อแม่เขาทำกันเพื่อนพ่อมีลูกชายลูกหลงวัยไล่เลี่ยกันให้ดองไว้ " " ไม่เด็ดขาดใครจะยอม !แด๊ดอย่ายุ่งเรื่องนี้แค่เลี้ยงก็พอ " มาเวลล์ฉุนกึกร้อนจมูกลมออกหูร่างสูงสมาร์ทหมุนตัวจ้ำพรวดหลังจากประกาศกร้าวเสียงดังไปถึงในห้องนั่งเล่น ปฏิเสธถูกปัดตกเถียงไม่ทันพ่ออารมณ์ขมุกขมัวฉุนขาดแด็ดชักเก่งเกินไปเล่นต้อนดักทางมาเวลล์ไว้ทุกทางคนแพ้ราบคาบยังไม่ยอมรับได้ง่าย เขาแค่สงสารเมื่อโตขึ้นไม้หอมจะเลือกทางเดินยังไง ลมหายใจกระแทกพุ่งออกอย่างเเรงอุณหภูมิร่างกายพุ่งสูงหัวเต้นรัวเรื่องอะไรจะยอมให้ใครมาดองหึ!!! " หึๆ ไอ้ปากแข็ง " ??TBC