“ก็ไปเที่ยวตลาด หรือจะไปไหนกันดีล่ะ ข้าเบื่อ” มู่เหอฮวากล่าว แต่ความจริงนางแค่จะต้องการออกไปหาพระเอกมากกว่า นางได้บรรยายพร่ำเพ้อพรรณนาเกี่ยวกับรูปลักษณ์ของพระเอกไว้เยอะ นางเองก็อยากจะเห็นตัวละครที่แสนพิเศษของนาง นี่ยังไม่รวมถึงนางเอกผู้สูงส่ง และเลอโฉม
“เช่นนั้นก็ดีเลยเจ้าค่ะ ข้าน้อยอยากกินขนมร้านเฟิง” เสี่ยวต้านเอ้อกล่าว ออกจากจวนทีไรคุณหนูมักจะพานางไปกินอาหารเสมอ บางทีพวกนางก็แต่งกายเป็นข้ารับใช้ บางทีพวกนางก็แต่งตัวเป็นคุณหนูน้อย
“เจ้านี่มันเห็นแก่กิน”
“โถ่… คุณหนู ชีวิตข้าน้อยจะมีโอกาสได้กินขนม ของดีเสียที่ไหนล่ะเจ้าคะ" เสี่ยวต้านเอ้อกล่าว ชีวิตข้ารับใช้ที่ไหนจะโอกาสได้กินของดีเช่นนี้ ตัวนางนับว่าโชคดีล้นเหลือ คุณหนูทั้งสอนหนังสือ ทั้งยังให้กินของดีอีก ไม่โมโหร้ายทำร้ายนางเหมือนแต่ก่อนก็นับว่าชีวิตของนางช่างโชคดีมากล้น
อีกวันถัดมามู่เหอฮวาหยิบชุดงดงามของตนเองมาทาบกับตนประหนึ่งจะไปพ
