บท 6
1241 คำ
6
หลังจากที่เจ้าหน้าที่ประจำแท็งก์ได้กลับขึ้นไปข้างบนเรียบร้อยแล้ว บรรยากาศภายในแท็งก์ที่ข้างในมีแต่เหล่าปลากระเบนหลากหลายสายพันธุ์อาศัยอยู่ด้วยกันก็ตกอยู่ในความตึงเครียดทันที เมื่อปลากระเบนตัวใหญ่และมีพิษร้ายแรงยิ่งกว่าสายพันธุ์ไหน ๆ แถมยังเป็นเสมือนหัวหน้าของที่นี่กำลังตกอยู่ในความโมโห เพราะอุบัติเหตุที่ไม่คาดคิด
“ไอ้จิ๋ว” ซีแอตที่มีนิสัยรักความสงบ และไม่ชอบสุงสิงยุ่งเกี่ยวกับกระเบนตัวไหนยกเว้นกับมนุษย์ที่ชื่อว่าเยลรีบว่ายเข้าไปหากระเบนตัวน้อยที่เพิ่งเกิดมาได้ไม่กี่วันด้วยท่าทีไม่สบอารมณ์ ขณะที่ปลากระเบนสายพันธุ์อื่นก็ต่างว่ายไปกรูกันที่มุมหนึ่งของแท็งก์แทน เพื่อสังเกตการปะทะกันระหว่างกระเบนต่างสายพันธุ์และต่างขนาดตัวอย่างใกล้ชิด
“อะไร” กระเบนตัวน้อยที่เพิ่งจะได้กินเศษปลาจากมนุษย์ผู้ดูแลแท็งก์ถามกลับไปด้วยท่าทีฉุนเฉียวไม่ต่างกัน
“นายเพิ่งเกิดมาได้แค่ไม่กี่วัน คงยังไม่รู้สินะว่าเยลเป็นของใคร” ซีแอตเอ่ยเสียงเข้ม
“...”
“เยลเป็นของฉัน ห้ามเข้าใกล้เขาเด็ดขาด จำเอาไว้ด้วย!”
“ม่ายช่าย เยลเป็นของทุกตัวต่างหาก!” กระเบนน้อยที่เป็นลูกปลากระเบนเสือดาวเถียงสู้อย่างไม่ยอม
“ไม่จริง”
“จิง! เยลรักทุกตัว แล้วเขาก้อรักผมด้วย!” กระเบนน้อยเอ่ยและรีบฝังร่างของตัวเองลงบนผืนทรายทันที เมื่อกระเบนรุ่นพี่ที่มีขนาดมโหฬารแถมยังสามารถเขมือบกันได้ในคราวเดียวได้พุ่งตัวเข้ามาหากัน เหมือนต้องการจะเย้าแหย่ทำให้เกิดความตื่นกลัว
ฝั่งของเยล
หลังจากที่เขาทำการง้อซีแอตได้สำเร็จแล้ว เขาก็รีบวิ่งมาเข้าประชุมทันที เมื่อวันนี้ทางอควาเรียมได้มีการเรียกประชุมประจำสัปดาห์
โดยเจ้าหน้าที่ทุกคนก็จะต้องประชุมทีมหนึ่งวันต่อสัปดาห์อยู่แล้ว ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะนัดประชุมกันในวันธรรมดา เพื่อพูดคุยว่าตลอดทั้งสัปดาห์ที่ผ่านมาแต่ละฝ่ายเจอปัญหาอะไรมาบ้าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องคนหรือสัตว์ที่อยู่ในความดูแล
“นี่นายหายไปไหนมาน่ะ ฉันเห็นหัวหน้าบอกว่าวันนี้นายเข้างานก่อนใครเลยไม่ใช่เหรอ” ทันทีที่เยลทิ้งตัวนั่งข้างคนในทีมของเขา อีกฝ่ายที่มาถึงก่อนแล้วก็หันหน้ามาถามกันโดยพลัน
“พอดีฉันแวะไปดูความเรียบร้อยของแท็งก์มาน่ะ” เยลตอบกลับไปพลางระบายยิ้มให้เพื่อนร่วมงานเล็กน้อย
“แล้วอาการเจ็บป่วยเป็นยังไงบ้าง วันนี้สัตวแพทย์จะต้องลงแท็งก์นะ ถ้านาย...”
“ฉันโอเค” ยังไม่ทันที่อีกฝ่ายจะได้พูดให้จบประโยคดี เยลก็พูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน เมื่อเขารู้ว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไร
“แน่ใจนะ? อันที่จริงนายไม่ต้องพยายามเข้มแข็งก็ได้นะเยล ถ้านายยังไม่พร้อมที่จะลงแท็งก์ เดี๋ยวฉันทำหน้าที่นี้เองก็ได้”
“ฉันโอเคจริง ๆ” เยลยืนกรานกลับไปเช่นเดิม ทว่าต่อให้เขาพูดออกไปอย่างนั้น อีกฝ่ายก็ยังหรี่สายตามองกันอย่างไม่ค่อยอยากเชื่ออยู่ดี
“...”
“เมื่อกี้ฉันเพิ่งแวะไปหาซีแอตมา เขาดูเหมือนจะลืมสิ้นเหตุการณ์เมื่อวานนี้แล้วนะ” เขาพูดเพิ่มเติม แต่ถึงอย่างนั้นเยลก็ยังปากแข็งไม่ยอมบอกอยู่ดีว่าเขาแอบเอาปูไปง้อเจ้าปลากระเบนยักษ์เรียบร้อยแล้ว เนื่องจากการกระทำเหล่านั้นมันผิดกฎของอควาเรียม
“ถ้านายพูดมาถึงขนาดนี้แล้ว งั้นฉันก็จะไม่เซ้าซี้นายก็แล้วกัน แต่ถ้าพอถึงคราวที่นายจะต้องลงแท็งก์แล้วนายยังรู้สึกว่าตัวเองไม่พร้อมก็รีบบอกกันเลยนะ เดี๋ยวมันจะเกิดอันตรายขึ้น” อีกฝ่ายเอ่ย ซึ่งเยลก็ทำเพียงแค่พยักหน้ากลับไปให้เท่านั้น เมื่อในนาทีเดียวกันหัวหน้าของทั้งคู่ได้เดินทางมาถึงห้องประชุมพอดี
สาเหตุที่ทำให้ครั้งนี้สัตวแพทย์จำเป็นจะต้องลงแท็งก์ปลากระเบนนั้นก็เป็นเพราะว่ามันมีปลากระเบนตัวหนึ่งที่ว่ายผิดปกติ และดูเหมือนครีบของมันจะได้รับบาดเจ็บด้วย
โดยสาเหตุของความผิดปกตินี้มันก็เกิดขึ้นได้หลายกรณี ไม่ว่าจะเป็นการว่ายชนกันเองของเหล่าปลากระเบนจอมเทอะทะ หรือแม้แต่การทะเลาะกันเองระหว่างปลากระเบนตัวผู้
ทันทีที่เยลได้รับข้อมูลมาแล้วว่าปลากระเบนตัวไหนที่มีอาการน่าเป็นห่วง เขาที่เป็นคนดูแลแท็งก์ของปลากระเบนและสวมใส่อุปกรณ์ทุกอย่างพร้อมหมดแล้วก็รีบโยนตัวลงไปในแท็งก์ก่อน เพื่อคอยดูแลความปลอดภัยให้กับสัตวแพทย์ และตามหาตัวกระเบนที่มันจำเป็นจะต้องได้รับการรักษา
ซึ่งพอร่างของเยลดำดิ่งลงสู่ก้นแท็งก์เรียบร้อยแล้ว สิ่งแรกที่เขาทำก็ไม่ใช่การตามหาปลากระเบนที่บาดเจ็บแต่อย่างใด แต่เยลจะต้องไปตามหาซีแอตเสียก่อน เนื่องจากพอมันเห็นเขา เจ้าปลากระเบนตัวยักษ์ก็อาจจะว่ายมาหาเยล แล้วมาเป็นอุปสรรคในการรักษาเพื่อนของมันได้
อยู่นั่นไง เพียงแค่สายตาของเยลที่มองผ่านหน้ากากกันน้ำ และเห็นว่าซีแอตกำลังนอนจ๋องอยู่ตรงมุมแท็งก์ตามประสากระเบนที่ไม่มีเพื่อน เขาก็รีบว่ายเข้าไปหามันทันที โดยตัวมันเองก็ดูจะงุนงงเช่นกันที่เยลลงมาหามันแบบนี้ ทั้งที่วันนี้มันไม่ใช่วันให้อาหารปลากระเบน
หางยาวของมันที่เป็นจุดที่อันตรายที่สุดสามารถแทงเข้าขั้วหัวใจของมนุษย์ได้ เพียงแค่มันคิดจะทำเริ่มโบกสะบัดไปมาอีกครั้ง ราวกับว่ามันเป็นโกลเด้นท์ใต้น้ำ ขณะเดียวกันครีบใหญ่ก็เริ่มพริ้วไหวดูมีชีวิตชีวา เพื่อบ่งบอกว่ามันดีใจมากที่เห็นเขา
เจอกันทุกวันแท้ ๆ ยังไม่เบื่อหน้ากันอีกเหรอ เยลได้แต่ตั้งคำถามในใจ ขณะที่เขากำลังใช้ถุงมือแม่เหล็กลูบหัวและช่วงตัวของมันด้วยความอ่อนโยน เขาสังเกตท่าทีของมันอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะทำสัญลักษณ์บางอย่างให้มันดูว่าเขาลงมาทำไม
โดยทุกครั้งที่เยลทำสัญลักษณ์ให้ซีแอตดูก็ใช่ว่ามันจะเข้าใจเขาทุกครั้ง บางครั้งมันก็ยังคงว่ายตามติดเยลราวกับมันเป็นเหาฉลาม แต่ในบางครั้งมันก็เข้าใจว่าสิ่งที่มันต้องทำคือการทำตัวให้นิ่งที่สุด ห้ามเคลื่อนไหวหรือทำอะไรแปลก ๆ จนอาจทำให้เพื่อนร่วมงานของเยลไม่ว่าจะเป็นสัตวแพทย์หรือเจ้าหน้าที่ด้วยกันตกใจกลัวมัน
ดีมาก เมื่อเยลว่ายถอยออกมาเพื่อกลับไปรวมกับสัตวแพทย์ที่ลงมาใต้น้ำเรียบร้อยแล้ว พอเขาเห็นว่าซีแอตเชื่อฟังกันด้วยการยอมนอนจ๋องอยู่ตรงที่เดิม ไม่ได้แหวกว่ายตามกันมาเหมือนอย่างที่เขากังวล เขาก็หันกลับไปทำสัญลักษณ์มือให้มันอีกครั้ง เพื่อบอกว่าหลังจากที่การรักษาเพื่อนร่วมแท็งก์จบลง มันจะได้รับรางวัลจากเขา
- ผู้เขียน
