ทวงรักมาเฟียลงทัณฑ์

ทวงรักมาเฟียลงทัณฑ์ บทนำ ในยามค่ำคืนมืดมิดดวงจันทร์ในคืนราตรีนี้ ที่เขาพร้อมจะมอบความเจ็บปวดให้กับเธอ ณ.บนดาดฟ้าแห่งหนึ่งชายหนุ่มหน้าเกรงขามถือแก้วไวน์กระดกดื่มพร้อมกับสายตาอำมหิตที่จ้องมองหญิงสาวนั่งคุกเข่าตรงหน้าเธอถูกจับมัดทั้งมือและขาไว้ "นายครับ" เปลือกตาน้อยเบิกกว้างตกใจชายหนุ่มตรงหน้าที่เธอไม่คาดคิดว่าจะเป็นเขา "ตกใจกูจนร้องไห้เลยเหรอ" คนตัวโตลุกขึ้นจากโซฟาเดินตรงเข้าหาเธอพร้อมกับแก้วไวน์ในมือ สายตาของเขาเต็มไปด้วยความเกลียดโกรธหญิงสาวตรงหน้า เมื่อเขาอยู่ในระยะใกล้ชิดแน่นอนที่ไวน์ในแก้วของเขานั้นจะเทใส่หัวของเธอ "อื้อๆ" หญิงสาวตัวเล็กบอบบางพยายามที่จะดิ้นและส่งเสียงพูด แต่ต้องติดตรงผ้าเทปจึงทำได้เพียงแต่เสียงคราง "ไม่เจอกันนาน คิดถึงฉันไหม" มือหนาจับเข้ายังผมของเธอและกระชากดึงเข้าหาตนเองในขณะที่เขานั้นนั่งยองๆลงด้านข้างของเธอ ดวงตาคู่น้อยที่เหลือบมองเขานั้นเต็มไปด้วยน้ำใสๆที่เอ่อล้นออกมาจากดวงตาเธอพยายามส่ายหน้าไปมา "ฮ่าๆ คงจะคิดถึงกูมากสินะหรือว่าตกใจที่กูยังมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ ห๊ะ" น้ำเสียงเอ่ยถามเต็มไปด้วยเสียงกรามที่ขบเข้าหากันทั้งสายตาและการกระทำของชายหนุ่มนั้นบ่งบอกถึงความเกลียดจนเขาอยากจะบีบคอเธอให้ตาeตรงนี้เลยด้วยซ้ำ "นายครับ" "ไม่ต้องพูดไม่ต้องเสือก และถ้าเรื่องนี้ถึงครอบครัวของกู...กูจะโทษมึง" เขาใช้สายตาหันกลับไปมองลูกน้องที่กำลังจะเอ่ยพูดอะไรบางอย่าง พร้อมกับตวาดและใช้คำขู่ว่าถ้าเกิดลูกน้องคนสนิทของตนเองเพื่อไม่ให้ครอบครัวรู้ "ฮื่อๆ" "เธอจะร้องไห้ทำไมเหมยหลินห๊ะ! เธอจะร้องไห้ทำไม! กลัวกูอย่างนั้นเหรอ ไม่ต้องกลัวหรอกแน่นอนที่กูจะมอบความเจ็บปวดให้และจะจำไปจนวันตาe" ใบหน้าน้อยพยายามส่ายหน้าไปมาเหมือนเคยอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ไม่สามารถพูดได้ซึ่งคนตรงหน้าของเธอนั้นไม่ยอมฟังและไม่ปล่อยโอกาสให้เธอได้พูด เมื่อเขาลุกขึ้นยืนแน่นอนที่เขาก้มลงมาหาเธอเพียงเล็กน้อยและใช้มือจับต้นแขนกระชากขึ้นจนลำตัวน้อยผวาขึ้นทันที "กูรอวันนี้มานานแล้วกูรอวันที่กูจะกลับมาแก้แค้นผู้หญิงแพศยา ผู้หญิงสารเลวที่มันไม่รู้จักพอผู้หญิงที่ทำให้กูต้องทรมานมาหลายปี ผู้หญิงที่ทำให้กูเป็นโรคซึมเศร้าจนกูพยายามฆ่-าตัวเองไม่รู้กี่รอบ" เหมยหลินอยากจะอธิบายให้กับเขาได้ฟัง แต่เธอไม่มีโอกาสได้พูด เธอถูกเขาจับกระชากตรงไปหาสระน้ำที่มีบนดาดฟ้า "ฮื่อๆ" ปลายเท้าของเธออยู่แนบระยะขอบสระส่วนตัวของเขานั้นอยู่ด้านหลังทำท่าทีเตรียมที่จะผลักเธอลงน้ำโดยที่เธอนั้นถูกมัดมือมัดเท้าพร้อมกับผ้าเทปที่ปิดปาก ซึ่งแน่นอนถ้าเธอถูกผลักลงไปในสระเธอไม่สามารถช่วยตัวเองได้ "กลัวเหรอ เหมยหลินกลัวผัวเก่าเหรอ กลัวทำไมเฮียคิมที่แสนดีคนนั้นมันตาeไปแล้วจะไปกลัวมันทำไม ฮ่าๆ " มือหนาจับเข้ายังผ้าเทปและกระชากออกจากปากของเหมยหลิน เผยให้เห็นรอยช้ำเหมือนถูกตบเข้ายังใบหน้าและริมฝีปากที่มีคราบเลือ-ด "ใครเป็นคนทำเหมยหลิน" ใบหน้าโกรธหันกลับไปมองลูกน้องคนสนิทตนเองและเอ่ยถามถึงรอยบนใบหน้าของเหมยหลิน "เฮียคิมครับ...ผมทำเอง" เหมยหลินเธอถูกปล่อยและดันพลาดตกลงไปในสระ ส่วนเขาไม่ตกใจและไม่คิดจะลงไปช่วยแต่เลือกที่จะหันกลับมามองลูกน้องด้วยสายตาที่โกรธ "มึงกล้าดียังไงที่มาทำคนของกู ถึงแม้ว่ากูจะให้ไปจับตัวเธอมาแต่ก็ไม่มีสิทธิ์ทำอะไรคนของกู อีกอย่างกูเคยบอกมึงแล้วว่าอย่าเรียกกูแบบคนสนิทเพราะกูเป็นเจ้านายของมึงเอามันไปจัดการ!!" ในขณะที่เฮียคิมนั้นกำลังโกรธลูกน้องจนไม่หันมองเหมยหลินที่พยายามตะเกียกตะกายในสระน้ำ "นายครับคุณเหมยหลิน" เขาหันกลับไปมองยังสระน้ำและเดินตรงไปด้วยความใจเย็นก่อนที่จะกอดอกและมองคนตรงหน้าที่กำลังดิ้นในสระน้ำ "ผู้หญิงแบบเธอตาeไป มันก็ง่ายเปล่าๆอยู่ให้ฉันทรมานเหมือนกับที่ฉันเคยทรมานมาก่อนเหมยหลิน!" เฮียคิมสั่งให้ลูกน้องนั้นลงไปช่วยและเอาตัวเธอขึ้นมา ร่างบางแววตาแดงก่ำเต็มไปด้วยน้ำตาที่ไหลรินจนอาบแก้ม เนื้อตัวของเธอเปียกปอนและยังไม่ทันได้นั่งหายใจเธอต้องถูกจับแขนกระชากขึ้นเหมือนเคย "โอ้ย" มือหนาคว้าจับเข้ายังต้นแขนของเธออีกครั้งฉุดกระชากดึงเธอเข้ามาในห้องส่วนตัวตนเองที่อยู่บนดาดฟ้า ร่างบางถูกโยนเหวี่ยงลงที่พื้นหลังจากเขาปิดประตู "เฮียโอ้ย!!" การกระทำของชายหนุ่มมีแต่ความรุนแรงไร้ความทะนุถนอมต่อเธอในขณะที่เธอกำลังเรียกชื่อของเขา มือหนาของเขานั้นจึงคว้าจับเข้ายังผมของเธอเหมือนครั้งก่อนจนใบหน้าน้อยเงยขึ้นมองเขาทั้งน้ำตา "มันเกิดอะไรขึ้น" "เธอไม่ต้องมาสร้างภาพแกล้งทำเป็นคนดีหรือว่าไร้เดียงสาเหมยหลิน เธอรู้ดีว่าที่ผ่านมามันคืออะไรเธอรู้ดีว่าเธอทำอะไรไว้กับกู!!!" เหมยหลินยังคงส่ายหน้าไปมาและเธอเอ่ยเถียงเขาไม่ได้สักคำเพราะว่าเขาตะคอกใส่ไม่เปิดโอกาสให้เธอได้อธิบายสักนิด "อย่าเฮีย~โอ้ย" มือหนาคว้ากอดร่างบางฉุดกระชากเสื้อผ้าของเธอนั้นจนขาดหลุดลุ่ย เธอพยายามผลักถ่างเชือกที่ถูกมัดอยู่เพื่อต่อสู้ "ฮื่อๆ~อย่า" เสื้อตัวบางถูกกระชากออกเผยให้เห็นเนินนูนด้านหน้าที่อยู่ภายใต้บาร ห่อหุ้ม "ต่อจากนี้ไปเธอจะเจอแต่ความเจ็บปวดเหมยหลิน" มือหนากดเข้ายังมือของเธอที่ถูกมัดไว้เหนือหัวของตนเอง และถูกขึ้นคร่อมจนร่างบางไม่สามารถขยับหนีได้ เธอได้เพียงแต่นิ่งร้องไห้สะอื้นเสียใจในการกระทำของผู้ชายคนนี้ "โอ้ย" มือซ้ายยังคงกดแขนของเธอไว้ส่วนมือขวาฉุดกระชากดึงบราด้านในตัวจิ๋วให้ขาดออก ในตอนนี้เผยให้เห็นเพียงแต่เนินนูนที่มียอดอกสีชมพูอวบอิ่มชูชันอยู่ตรงหน้าชายฉกรรจ์อย่างเฮียคิมใช้สายตาจ้องมองดั่งเสือที่กำลังจะขย้ำเหยื่อ ปากร้อนสัมผัสเข้ายังยอดอกสีชมพูอวบอิ่มเขาดูดดื่มด้วยความกระหายไร้ความปราณีและอ่อนโยนต่อเธอ มืออีกข้างนั้นสัมผัสบีบสลับซ้ายขวาจนเนินอกที่อวบอิ่มนั้นเด้งเผยให้เห็นเส้นเลือ-ด "ฮื่อๆเจ็บ" เขาไม่สนใจในความร้องขอหรือความเจ็บปวด เขามีแต่ความสะใจในการกระทำของตนเอง ยิ่งเธอเจ็บมากเท่าไหร่เขายิ่งมีความสุขมากเท่านั้น "กรี๊ด!!!!!"