บท 8

1495 คำ

‘คุยอะไร?’ นั่นเป็นคำถามที่เท็นคิดจะถาม แต่ทว่ายังไม่ทันที่เขาจะได้อะไรถามอย่างที่ใจนึก ริมฝีปากก็ถูกประกบโดยจอง ลินเสียก่อน ก่อนจะตามมาด้วยการถูกอีกฝ่ายอุ้มขึ้นราวกับว่าการอุ้มผู้ชายคนหนึ่งมันเป็นเรื่องง่ายดายสำหรับจอง ลิน “ห้องนอนอยู่ไหน?” ผู้ที่เป็นแขกไม่ได้รับเชิญเอ่ยถาม “….” “เร็ว” “…ฝั่งทางซ้าย” หลังเท็นให้คำตอบไปเช่นนั้น อีกฝ่ายก็ไม่รอช้ารีบพาเขาตรงไปยังห้องนอนทันที โดยที่เจ้าของห้องเองก็ไม่ได้ขัดขืนแต่อย่างใด แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่ามันจะเกิดขึ้นอะไรในหลังจากนี้ก็ตาม “ใช้ปากให้หน่อย” เสียงของจอง ลินทำให้เท็นได้สติอีกครั้ง เมื่ออีกฝ่ายเพิ่งจะปลดเปลื้องเสื้อผ้าของตัวเองเสร็จหมาด ๆ แล้วกำลังใช้ส่วนนั้นเขี่ยที่ริมฝีปากเท็นเบา ๆ คล้ายกับหยอกเย้า ระหว่างที่เขากำลังนั่งนิ่งมองการกระทำของคนตรงหน้าโดยที่ไม่พูดอะไรออกมา “ไม่ได้เหรอ?” อีกฝ่ายถามต่อหลังจับส่วนนั้นเขี่ยที่ริมฝีปากเท็นอยู่นานสองนานแล้ว แต่ก็เจ้าของริมฝีปากบางก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะอ้าปากรับมันเสียที ซึ่งนั่นก็ทำให้จอง ลินถึงกับเลิกคิ้วสูงแล้วเอียงคอมองกันเล็กน้อย ก่อนที่ในเวลาต่อมา… เท็นจะค่อย ๆ อ้าปากรับมันไว้ แล้วละเลียดชิมอย่างที่อีกฝ่ายต้องการ “อย่างงั้นแหละ…เด็กดี” เสียงชมจากจอง ลินดังขึ้นเป็นระยะ ๆ หลังเท็นยอมทำในสิ่งที่อีกฝ่ายต้องการแล้ว นั่นก็คือการใช้ปากทำรักให้ โดยในระหว่างที่เขากำลังทำให้อยู่นั้น เท็นก็ได้รับคำชมจากอีกคนมากมาย ส่วนจอง ลินเองก็แสดงออกอย่างชัดเจนว่าชื่นชอบการกระทำของเขามากแค่ไหน ไม่ว่าจะเป็นการส่งเสียงครางผะแผ่ว การลูบหัวอย่างทะนุถนอมและมีกดหัวบ้างเป็นครั้ง เพื่อให้เท็นอมเข้าไปลึกกว่าที่เคย “ถ้านายยังไม่เสร็จสักที งั้นก็พอแล้วนะ เมื่อยปาก” หลังตั้งหน้าทำตาใช้ปากทำรักให้อยู่พักใหญ่ ในที่สุดเท็นก็เอ่ยอย่างยอมแพ้ เพราะเขาเริ่มมีอาการเมื่อยปากแล้ว แต่จอง ลินก็ยังไม่มีท่าทีว่าจะเสร็จสักที โดยหลังจากที่ผละออกจากส่วนนั้นแล้ว เท็นก็ไม่ลืมที่จะจูบเบา ๆ เข้าที่กล้ามหน้าท้องของอีกคน เพื่อเป็นการส่งท้าย หลังกล้ามหน้าท้องลอนสวยของจอง ลินมันล่อตาล่อใจเขามาได้สักพักแล้ว “มันน่าจะต้องเข้าไปในตัวนาย ถึงจะเสร็จ” อีกฝ่ายว่า “ถ้าอย่างนั้นก็นั่งลงสิ” ว่าจบ เท็นก็กระตุกแขนของจอง ลินให้เป็นฝ่ายมานั่งบนเตียงบ้าง ซึ่งทันทีที่อีกฝ่ายยอมทำตามแล้ว เท็นก็ไม่รอช้าเขารีบปีนขึ้นไปนั่งตักบนหนาแล้วขย่มอย่างชำนาญทันที เพื่อปลุกความต้องการของตนเองให้โหมกระหน่ำมากกว่านี้ โดยการกระทำของเขาก็ดูเหมือนจะไปถูกใจอีกคนอยู่ไม่น้อย สังเกตได้จากรอยยิ้มจาง ๆ ที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้า “แค่ขย่มอย่างเดียวมันไม่เสร็จหรอกนะ มันต้องใส่เข้าไปด้วย” จอง ลินเอ่ย ขณะที่เจ้าตัวกำลังนั่งนิ่งปล่อยให้เท็นขย่มตักอย่างเต็มใจ “แล้วนายได้พกถุงยางมาด้วยไหม?” “พกมาสิ ก็ตั้งใจมาเอาโดยเฉพาะ” “ก็ดี… แบบนั้นก็ดีแล้ว” เท็นพูดพลางถอดเสื้อผ้าท่อนบนของตัวเองออกจนเปลือยเปล่า แล้วในหลังจากนั้นก็เป็นเขาบ้างที่ส่งเสียงครางและหอบหายใจเพราะความเสียว หลังถูกจอง ลินดูดดุนยอดอกอย่างแรง แถมยังพรมจูบไปตามจุดอ่อนไหวของเขา ราวกับว่าอีกฝ่ายรู้จักร่างกายของเขาดีเหลือเกิน “ย—อย่า! อย่างัดแบบนี้มันเสียว” เท็นบอกอีกคนทั้งเสียงแหบแห้ง หลังเขาได้ปล่อยให้จอง ลินเพลิดเพลินกับร่างกายของตัวเองไปพักใหญ่ จนกระทั่งตอนนี้…ที่อีกฝ่ายกำลังกระแทกกระทั้นเข้ามาในร่างชนิดที่ไม่ให้เขาได้หยุดพักเลยด้วยซ้ำ “ห้องนอนนายนี่…กระจกบานใหญ่ดีนะ” จู่ ๆ จอง ลินก็พูดขึ้นหลังอีกฝ่ายเหลือบไปเห็นกระจกบานยักษ์ที่เท็นมักจะใช้มันในการเช็กเสื้อผ้าหน้าผมของตัวเอง ก่อนที่เขาจะออกจากห้อง “….” “ถ้าอย่างนั้นเราลองไปมีอะไรกันที่หน้ากระจกดีไหม เผื่อจะได้เห็นอะไร ๆ ชัด ๆ” อีกฝ่ายพูดต่ออย่างนึกสนุก แต่ทว่าเท็นกลับส่ายหน้าพรืดหลังเริ่มรู้สึกไม่ไว้ใจอีกคน เพราะเขาไม่รู้ว่าจอง ลินกำลังคิดอะไรอยู่ เท็นไม่ได้ส่ายหน้าปฏิเสธเพียงอย่างเดียว แต่ยังเตรียมตัวจะขยับหนีจากอีกคนด้วย แม้ว่าเขาจะยังไม่เสร็จก็ตาม “ถ้าจะทำอะไรพิเรนทร์ ๆ เราก็ไม่ต้องมีอะไรกันแล้ว ปล่อย!” เท็นว่าเสียงเข้ม พร้อมสะบัดตัวออกจากอีกคนทันที เมื่อเขาถูกจอง ลินจับตัวไว้ไม่ให้หนีไปไหน “พิเรนทร์ตรงไหนกัน? ก็แค่ย้ายไปทำที่หน้ากระจกเท่านั้น” อีกฝ่ายเอียงคอถามทั้งหน้าซื่อ “ก็ไม่เอาไง ปล่อย!” เท็นเริ่มโวยวายขึ้นอีกครั้ง เมื่อเขาถูกอีกฝ่ายที่มีเรี่ยวแรงมากกว่าอุ้มเข้าเอวอย่างง่ายดาย พร้อมกับจับส่วนนั้นสอดเข้ามาในร่างอีกครั้ง ก่อนจะเดินไปยังหน้ากระจกบานใหญ่อย่างที่เจ้าตัวต้องการ ท่ามกลางการขัดขืนของผู้เป็นเจ้าของห้อง “ถ้าดิ้นมาก ๆ แล้วตกไม่รู้ด้วยนะ” อีกฝ่ายว่าต่อ ขณะที่ยังคงอุ้มเท็นเอาไว้และส่วนนั้นก็เริ่มเข้าออกในร่างเขาอีกครั้ง “แล้วนายเป็นบ้าอะไรอีก! มีอะไรกันแบบที่คนทั่วไปเขาทำกัน มันจะตายเหรอ!” เท็นตะโกนใส่หน้าจอง ลินอย่างไม่เข้าใจ “แล้วอันนี้มันไม่ปกติตรงไหน?” อีกฝ่ายถามกลับพร้อมระบายยิ้มออกมาอีกครั้ง เมื่อเห็นน้ำใส ๆ ไหลออกมาจากหางตาเท็น หลังผู้เป็นเจ้าของห้องกำลังร้องไห้ เพราะรู้สึกคิดผิดที่เผลอยอมมีอะไรกับคนตรงหน้าอีกครั้ง “ร้องไห้ทำไมครับ? เจ็บเหรอ…หรือว่าเสียว?” “….” “เสียวใช่ไหมครับ? งั้นก็อดทนนะคนเก่ง” “….” “เท็นน่ะเก่งอยู่แล้ว” “ไม่…. เอามันออกไปแล้วก็ปล่อยเราลงด้วย” เท็นร้องขออีกคน ขณะที่จอง ลินก็ยังคงเคลื่อนกายเข้ามาอย่างไม่หยุดหย่อน จนทำให้ความเสียวกระสันเข้าเล่นงานเขาอย่างหนัก เนื่องจากท่วงท่านี้มันทำให้ส่วนนั้นของอีกฝ่ายเข้ามาลึกยิ่งกว่าที่เคย “ทำไมล่ะ?” ลินถามกลับอีกครั้งแล้วพูดต่อ “เท็นเองก็อยากเหมือนกันไม่ใช่เหรอ? เห็นปีนขึ้นมานั่งตักแถมยังขย่มเองด้วยซ้ำ ก็นี่ไงเรากำลังให้สนองแท้ ๆ แต่ทำไมจู่ ๆ ถึงผลักไสกันได้ล่ะ เสียใจนะเนี่ย” “….” “อดทนหน่อยนะคะคนเก่ง เพราะน่าจะอีกนานเลยกว่าจะเสร็จ” สิ้นเสียงของลิน อีกฝ่ายก็บรรจงวางเท็นลงกับพื้นแล้วจับให้เขานอนคว่ำลง ยกสะโพกให้สูงขึ้นเพื่อที่จะได้สอดใส่อีกครั้ง ก่อนจะพรมจูบข้างใบหูและหลังคอของเท็น โดยในหลังจากนั้นอีกฝ่ายใช้มือบีบปลายคางของผู้เป็นเจ้าของห้องอย่างแรง หวังจะให้เท็นเชิดหน้าขึ้น เพื่อให้มองไปยังกระจกเงาที่มีเงาสะท้อนของทั้งคู่อยู่ เพื่อที่เท็นจะได้เห็นอย่างชัด ๆ ว่าทั้งสองกำลังร่วมรักกันแบบไหน “จะว่าไปแล้ว…เราสองคนก็เหมาะสมกันดีนะ นายคิดเหมือนกันไหม?” อีกฝ่ายกระซิบถามเสียงพร่า ดวงตาเริ่มเปลี่ยนเป็นความแข็งกระด้าง ระหว่างที่กำลังสบตากันผ่านกระจกเงา “….” “คนหนึ่งก็ทำเรื่องแย่ ๆ โดยที่ไม่เคยรู้สึกผิดอะไรเลย…ส่วนอีกคนก็เป็นผู้ชายโรคจิตที่อยากจะแก้แค้น ไม่มีใครเหมาะสมกันเท่าเราสองคนแล้วนะ” “ม—หมายความไง?” เท็นถามอย่างไม่เข้าใจ เนื้อตัวเริ่มสั่นเทิ้มหลังเขารู้สึกว่าเรื่องนี้มันยากกว่าที่คิด โดยหลังจากที่เขาถามไปเช่นนั้น จอง ลินก็กระตุกยิ้มมุมปากจาง ๆ แล้วตอบกลับมา “…นายเคยทำอะไรไว้ ก็เตรียมตัวรับผลกรรมแล้วกัน”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more