[EPISODE3 ไม่มีทางกราบหมา]
1892 คำ
พิษรักวิศวะพันธุ์เถื่อน
Engineer’n Bad Liar
[EPISODE3 ไม่มีทางกราบหมา]
บรืน...บรืน!
การแข่งขันแบบทำเวลายิ่งลุกเป็นไฟ เมื่อคืนนี้ออสตินมีเพื่อนสาวอย่างอัยวาเป็นเดิมพัน ทั้งคู่แข่งก็ดูเจนสนามไม่น้อย เขากับคิวสลับแซงกันไปมาในระยะเพียงแค่คืบหัวรถ เรียกว่าสูสีจนคาดเดาผลการแข่งได้ยากเหลือเกิน ตอนนี้ไม่ว่าลงเดิมพันแก๊งไหนก็ทำให้ลุ้นจนลมหายใจสะดุดทีเดียว
“หมอนั่นฟอร์มดีจังวะ ไอ้บลูแม่งไปหามาจากไหน” ออสต้าเอ่ยชม รุ่นพี่หนุ่มถึงกับลุกขึ้นยืนลุ้นเลยทีเดียว
“แบบนี้ล่ะมั้งมันถึงได้ส่งสารท้ามา เพราะมีนักแข่งตึง ๆ มาเล่นไอ้ตินอะดิ” โฬมคาดเดา เพราะออสตินและบลูเป็นไม้เบื่อไม้เมากันมานานแล้ว ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็มักแย่งกันโดดเด่นเสมอ
“ผมก็ว่างั้นแหละเฮีย จู่ ๆ แม่งก็ท้า” ไทป์ว่า
“มันดีว่ะ! สงสัยกูต้องหานักแข่งประจำมาไว้ที่สนามบ้างแล้ว”
“เอาดิ เอากูไหมล่ะ ค่าตัวไม่แพง” โฬมว่าเย้าแล้วยักคิ้วให้เพื่อน
“ไอ้เหี้ยเป็นหุ้นส่วนไม่พอ มึงยังจะถลุงค่าตัวกับกูอีก” ออสต้าอดด่าไม่ได้ ในกลุ่มของพวกเขานอกจากออสตินที่ยังครองตำแหน่ง ‘สิงห์ไร้พ่าย’ ก็มีเจ้าของฉายา ‘วาฬเพชฌฆาต’ อย่างโฬมนี่แหละที่ลุ้นขึ้น
“เอาจริงมึงก็แข่งได้” โฬมพึมพำ ทำให้เพื่อนรักแค่นเสียงใส่
“กูไม่อยากแข่งไง” ออสต้าเสียงขุ่น สีหน้าดูตึงขึ้นมาเสียขนาดนั้น ทำให้โฬมรั้งข้อมือเพื่อนให้นั่งลง เบียร์กระป๋องเย็น ๆ ถูกส่งให้ดับความร้อนรุ่มในใจ
“ไม่เห็นต้องจริงจังนี่หว่า กูแค่พูดไปงั้น ๆ”
“มึงไม่พูดจะดีกว่า” กลายเป็นว่าไอ้ตัวดีงอนกันเสียอย่างนั้น
“เฮ้ย ๆ ไอ้ตินเสียจังหวะเหรอวะเมื่อกี้ มึงเห็นปะไอ้ไทป์” โฬมถึงกับผุดลุกขึ้น เมื่อเห็นว่ารถของออสตินเสียจังหวะในช่วงที่คิวแซงขึ้นมา
“จะเหลือเหรอเฮีย อะไรของมันวะคืนนี้” ไทป์เริ่มกังวลผลการแข่ง
“ได้ไงวะ แต่เอาจริงกูว่ามันดูไม่มีสมาธิเท่าไหร่เลย” ออสต้าว่า เพราะเขาเห็นการแข่งของน้องชายมานักต่อนักแล้ว แต่ฟอร์มคืนนี้ของออสตินมันดูเหมือนคนหัวร้อนและมีความกังวลเจืออยู่ตลอดเวลา
บรืน...บรืน!
[“เอาล่ะครับทุกคน! ตอนนี้ผ่านไปหนึ่งรอบแล้ว และเวลาของนักแข่งทั้งสองคันเรียกว่าสูสีขยี้ไส้กันทีเดียว หายใจไม่ทั่วท้องแล้วครับ ไม่รู้ว่าออสตินจากเรดบูล หรือคิวจากบลูชาร์คจะคว้าชัยและเดิมพันในคืนนี้ไป”]
เสียงพากย์สนามของฟรอสดังลั่น แน่นอนว่าไม่ใช่แค่พวกเขาที่ลุ้นจนตัวโก่ง ฝั่งของบลูและสมาชิกแก๊งBLUE SHARKก็จับจ้องการแข่งของคิวไม่วางตาเช่นกัน ยิ่งจังหวะที่รถทั้งสองคันไล่ขยี้และมีการเสียดสีของตัวถัง หนุ่ม ๆ ในสนามก็ยิ่งลุ้นมากขึ้น
ตึง!
ในช่วงโค้งที่สามรถแข่งของออสตินซึ่งตีโค้งวงในนำขึ้นมาจู่ ๆ ก็ถูกรถของคิวเบียดมากระแทกอย่างจัง ทำให้อัยวาตกใจไม่น้อย นี่มันครั้งที่สามแล้วนะที่คิวตั้งใจเบียดกัน เขาคิดจะทำให้รถของพวกเธอเสียหลักหรือยังไง
“ระยำเอ๊ย! จะเล่นกับกูแบบนี้ใช่ไหม ได้ไอ้สัตว์!” ไม่วายเจ้าของเสียงห้าวก็ฉุนเฉียวขึ้นมาอีกครั้ง ออสตินเร่งเครื่องแล้วตามไปไล่ขยี้คิว จนทุกคนในสนามถึงกับลุกขึ้นส่งเสียงฮือ เพราะนี่เป็นรอบสุดท้ายแล้ว และดูเหมือนว่าออสตินคิดจะเบียดรถของคิวคืนแน่ ๆ
“ทำไมพี่คิวแม่งขับแบบนี้วะ” บลูหัวเสียไม่น้อยที่คิวโฟกัสออสตินมากกว่าผลการแข่ง
“นั่นดิ มีโอกาสแซงไอ้ตินแท้ ๆ ทำไมแม่งลีลาปาดกันไปมาอยู่ได้ มันควรจบได้แล้วนะเว้ย” เพื่อนของบลูเห็นด้วย
“ติน! ไอ้บ้าตินหยุดคิดเลยนะ ทำเวลาแล้วรีบเข้าเส้นชัยไปสิ นายจะไปหัวเสียกับพี่คิวทำไม” อัยวาส่งเสียงปรามเพื่อน เมื่อเดาว่าออสตินกำลังจะหลุดจากการแข่ง และหันไปไล่ขยี้คิวแทน
“เงียบปากไปว่ะอัย! ที่นี่เรซวัน ถ้าแม่งอยากลองดีก็เอา”
“ไอ้...ถ้าคืนนี้นายแพ้บลูชาร์ค พรุ่งนี้ไปกราบน้องด่างที่ตึกเลยนะ เสียชื่อเรดบูลเว้ย!” อัยวาแผดเสียงโต้ ทำให้ชายหนุ่มยื่นมือมาบีบปากเธอ
“คนอย่างออสตินไม่มีทางกราบหมา!” เขาย้ำ และเขาจะไม่มีทางแพ้
ตึง!
สิ้นเสียงฉุนเฉียวของออสติน อัยวาก็ต้องเบิกตาโตเมื่อเขาหักหัวรถทุ่มใส่รถของคิวคืนบ้าง เล่นเสียตุ๊กตาหน้ารถของรุ่นพี่หนุ่มร้องกรี๊ดลั่นทีเดียว
“ไอ้บ้าติน! หยุดทำบ้า ๆ นะ” อัยวาแผดเสียงใส่เพื่อน พร้อมยื่นมือไปบิดหูอีกฝ่ายอย่างแรงจนเขาโหยหวนออกมา
“โอ๊ย! ปล่อยนะเว้ยอัย เดี๋ยวรถคว่ำได้ตายคู่หรอก”
“บอกแล้วไงว่าต้องชนะ ตั้งใจแข่งเดี๋ยวนี้” เธอยื่นคำขาด ใบหน้าสวย ๆ เริ่มบึ้งตึงขึ้นมาอย่างจริงจัง
“เอาแต่ห้ามอยู่ได้ เธอกลัวมันตายรึไงวะ!” ตอนนี้ออสตินเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าเพื่อนสาวห่วงผลการแข่งขัน หรือห่วงไอ้เวรนั่นกันแน่
“สมองมีไว้คั่นหูเหรอ หรือนายอยากแพ้จริง ๆ อยากให้ฉันตกเป็นรางวัลให้บลูชาร์คเหรอ” เธอถามย้ำ ขืนออสตินยังเจ้าคิดเจ้าแค้นอยู่แบบนี้ เวลาของรอบก็จะยิ่งนานขึ้นและพวกเธออาจจะแพ้ให้แก๊งของบลูจริง ๆ
“ฝันเหอะ! ใครจะส่งเธอไปเป็นภาระพวกมัน” เขาว่า แล้วเหยียบคันเร่งแซงรถของคิวที่เสียจังหวะไป
รถของออสตินและคิวกลับสู่การห้ำหั่นความเร็วในสนามอีกครั้ง แต่ก็มีการเบียดและพยายามตบรถอีกฝ่ายเป็นระยะ ซึ่งการกระทำเช่นนี้ไม่เคยมีมาก่อนในสนามแข่งRACE ONEและนั่นทำให้ทางแก๊งของบลูและออสต้าชักหัวเสียที่คิวคิดจะเล่นงานออสตินในสนาม
“รอบหน้ามึงไม่ต้องเอามันมาแล้วนะ” ออสต้าเอ่ยขึ้น ทำให้บลูพูดไม่ออก เพราะคนของเขาทำเสียเรื่องก่อนจริง ๆ
“พี่คิวแม่งมีปัญหากับไอ้ตินเหรอวะ” เพื่อนของบลูเอ่ยถาม
“กูจะรู้ไหม ที่รู้ ๆ ดูทรงกูได้เสียเงินเดิมพันแน่” บลูว่า เมื่อเหลือบไปเห็นเวลาของรถแข่งทั้งสองคัน
บรืน!
พูดยังไม่ทันขาดคำออสตินก็กดไนตรัสไล่ขยี้รถของคิวไปติด ๆ นั่นทำให้คนที่นำอยู่เพียงช่วงตัวรถ พยายามจะเบียดอีกฝ่ายไว้ แต่ด้วยแรงส่งของไนตรัสที่ออสตินเก็บไว้ใช้ช่วงทางตรงสุดท้าย ทำให้รถของคิวเบียดพลาดแล้วเสียหลักสะบัดไปชนกับแท่นบาร์ริเออร์เสียเอง
โครม!
เสียงการปะทะดังลั่นสนามทำให้คนของแก๊งBLUE SHARKรีบลงมายังจุดเกิดเหตุ โดยที่รถของออสตินพุ่งทะยานเข้าสู่เส้นชัยไปในเวลาเดียวกัน
“เฮ! เรดบูล!”
“ออสติน! เรดบูล!”
“ออสติน! เรดบูล!”
เสียงของแก๊งRED BULLดังกระหึ่มสนามพร้อมกับพลุกระดาษหลากสีที่ถูกยิงขึ้นเหนือสแตนด์ของผู้ชมเพื่อฉลองชัยให้กับออสติน
“อัย! จะไปไหนวะ” เสียงของออสตินร้องเรียกเมื่อเห็นเพื่อนสาววิ่งย้อนกลับไปยังจุดที่รถของคิวเสียหลัก ทำให้เขาวิ่งตามเธอไปด้วย ก็พบว่าสาวสวยที่นั่งไปกับคิวมีรอยบาดแผลแตกตรงหัว เนื่องจากเธอดันปลดเข็มขัดนิรภัย
“ทำอะไรของพี่วะ! ตอนแรกเราเป็นต่อแล้วแท้ ๆ ไปเบียดรถมันทำไม จะหาเรื่องให้ผมโดนแบนจากสนามเหรอวะ” บลูแผดเสียงขุ่น พร้อมเดินไปกระแทกอกอีกฝ่ายอย่างแรง กลายเป็นว่าคืนนี้เขาต้องเสียเงินเดิมพันให้ออสติน ทั้ง ๆ ที่มีแนวโน้มว่าจะชนะแล้วแท้ ๆ
“โทษที! พี่ไม่ได้ตั้งใจว่ะ” คิวไม่มีข้อแก้ตัว สายตาคู่คมหลังเลนส์แว่นทอดมองมายังเจ้าของร่างระหงซึ่งวิ่งย้อนกลับมาดูเขาเท่านั้น
“โอเคกันใช่ไหม” อัยวาเอ่ยถาม การแข่งก็คือการแข่ง เพราะสนาม RACE ONE ไม่นิยมเล่นกันที่รถและนักแข่งอยู่แล้ว
“หัวแตกขนาดนี้ โอเคมากมั้งยะ!” สาวสวยขึ้นเสียงใส่ ทำให้ออสตินรั้งต้นแขนเพื่อนสาวให้ถอยกลับมา
“เป็นตุ๊กตาไม่รู้จักเข็มขัดนิรภัยเหรอวะ ไม่ตายก็บุญหัวแล้ว!” เขาตวาดกลับ ทำเอาสาวสวยถึงกับผงะถอยทีเดียว
“เพราะนายนั่นแหละเบียดกันไปมา”
“ใครเริ่มก่อนเธอรู้ดี แพ้แล้วก็จ่ายมาเว้ย!” ชายหนุ่มไม่สน เดิมพันก็คือเดิมพัน แพ้แล้วก็จ่ายมาซะ
“ไอ้หมาบ้า!”
“เธอว่าไงนะ ยัย...” ได้ยินแบบนั้นออสตินก็ยิ่งหงุดหงิด
“ตินพอเถอะน่า!” อัยวารั้งแขนเพื่อนไว้ หมอนี่จะหัวร้อนอะไรนักนะ
“อย่าห้ามว่ะอัย! แล้วก็นะ...เธอเองก็ต้องไปกับพวกฉัน บอกเลยว่าเธอโดนแน่” ออสตินคาดโทษ เพราะยังเคืองหญิงสาวไม่หายที่พอถึงเวลาแข่งจริงแล้วดันไปเป็นของเดิมพันให้พวกแก๊งBLUE SHARK
“โว้ย! กูก็หงุดหงิดเว้ย” บลูเองก็หัวเสียเช่นกัน
“เคลียร์เดิมพันเว้ย ใครอยากหัวร้อนกลับไปร้อนที่อื่น ตอนนี้จ่ายเดิมพันมา ใครมีปัญหาในสนามกูมึงโดนแบนถาวรแน่” ออสต้าส่งเสียงดุ ทำให้คนของอีกฝ่ายรวบรวมเงินเดิมพันมาส่งให้กับไทป์
“ฉันไม่ไปกับนายหรอก” ขณะนั้นสาวสวยก็ส่งเสียงขุ่นใส่
“ฉันก็ไม่เอาเธอเว้ย พวกมึงอะ! ใครเอายัยนี่ไปที หนวกหูฉิบหาย”
“ได้เลยเฮีย เดี๋ยวจัดแจ่ม ๆ ให้” ว่าแล้วรุ่นน้องของออสตินก็มาลากตัวสาวสวยไป ทำให้เธอยิ่งร้องโวยวายจนน่ารำคาญ
“นั่นของเดิมพันมึงนะ” โฬมเอ่ยเตือนไอ้เด็ก
“เสียงอย่างกับอมนกหวีดใครจะเอาลงวะ ได้เงินแล้วก็แยก หาแดกเหล้ายังบันเทิงกว่า แล้วก็มึง...แพ้แล้วก็เลิกยุ่งกับยัยนี่ด้วย ถ้ากูรู้ว่ามึงมายุ่งกับคนของเรดบูลมึงมีปัญหาแน่” เขาว่าทิ้งท้าย แล้วลากเพื่อนสาวให้กลับไปรวมตัวกับคนในแก๊ง ไทป์จึงทำหน้าที่แบ่งเงินเดิมพันให้กับสมาชิก
“ไอ้ตินแม่งแดกรังแตนที่ไหนมาวะ” โฬมส่ายหน้าให้กับรุ่นน้องหนุ่ม
“นั่นดิ! เสียงแม่งทำกูปวดหัวพอกัน” ออสต้าเห็นด้วย
- ผู้เขียน
