[EPISODE4 กฎของตุ๊กตา]
1522 คำ
พิษรักวิศวะพันธุ์เถื่อน
Engineer’n Bad Liar
[EPISODE4 กฎของตุ๊กตา]
คืนนั้น...แก๊งRED BULLได้นั่งสังสรรค์ฉลองชัยชนะของออสตินกันจนดึกดื่น โดยมีรุ่นพี่หนุ่มเจ้าของสนามอย่างออสต้าและโฬมร่วมดื่มด้วย กระทั่งมีใครคนหนึ่งตะโกนว่าสาวสวยหนึ่งเดียวของแก๊งเมาจนไปนั่งคุยกับเจ้า ‘ชาร์คกี้’ สุนัขพันธุ์เยอรมัน เชพเพิร์ดที่ออสต้ามักจะพามันมาที่สนามด้วยเป็นครึ่งค่อนชั่วโมงแล้ว ออสตินได้ยินอย่างนั้นก็มองหาเพื่อนสาวทันที
“หืม...ยังไม่กินข้าวเหรอชาร์คกี้ เฮียต้าไม่ให้กินเลยเหรอ” เสียงหวานอ้อแอ้ เอียงคอไปมาตามเจ้าสุนัขตัวโต โชคดีแค่ไหนที่ชาร์คกี้เป็นมิตรกับเธอ ไม่อย่างนั้นอัยวาคงโดนมันสวบหัวไปนานแล้ว
“แล้วมีท้าให้กูไปกราบหมา ดูตัวเองเหอะไปนั่งคุยกับหมาซะงั้น”
“คุยเป็นตุเป็นตะซะด้วย ฮ่า ๆ” ฟรอสเอ่ย แล้วส่งแก้วเหล้าให้ไทป์
“ว่าแต่มึงจะเอาไงวะ อัยเป็นตุ๊กตามึงนี่หว่า”
วนไปวนมาฟรอสก็ถามเพื่อนอีกครั้ง เพราะตุ๊กตาของผู้ชนะจะกลายเป็นสมบัติของนักแข่งหนึ่งคืน ไม่ว่านักแข่งจะขออะไรตุ๊กตาก็ต้องยินยอม แต่ครั้งนี้ตุ๊กตาของออสตินคืออัยวา เพื่อนสาวที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่ขึ้นปี 1 พอมันกลายเป็นแบบนี้ ฟรอสจึงอยากรู้ว่าออสตินจะเอายังไงกับเธอ
“มีสองคนไม่ใช่” โฬมเอ่ยขึ้น แต่ออสตินกลับกลอกตาใส่เมื่อรุ่นพี่หนุ่มพูดถึงยัยเสียงนกหวีดนั่น
“ทำหน้าแบบนี้แปลว่ามึงจะ ‘กินตับ’ เพื่อนเหรอวะ” ออสต้าย้อนถามน้องชาย ทำให้ออสตินมองจ้องไปยังเจ้าของร่างระหงที่นั่งคุยกับหมาอยู่
“บ้าน่าเฮีย! ไอ้ตินมันเห็นอัยวาเป็นเพื่อนเท่านั้นแหละ กินตงกินตับอะไร ขนาดไปค้างด้วยกันยังไม่มีอะไรเกิดขึ้นเล้ย” แต่เสียงของไทป์ที่โพล่งขัดขึ้นมาก็ทำให้ออสตินกลืนคำตอบลงคอไป
“นั่นดิ! ยัยนั่นไม่ใช่ของน่ากินนักหรอก พูดมากจะตาย” เขาบอกปัด
“กูว่าดึกแล้วว่ะ แยกไหมวะ” โฬมเอ่ยถามเพื่อน เพราะเขากะว่าจะแวะไปดูเปอร์ที่คลับด้วย ออสต้าจึงพยักหน้ารับ
“มึงจะอยู่กันอีกนานไหม พรุ่งนี้ไม่ไปเรียนรึไง” ออสต้าถามน้อง
“มีเรียนสิบโมง แต่ว่าจะแยกแล้ว ผมเริ่มเมาแล้วว่ะ” ออสตินว่า
“จะกลับจะไปไหนต่อก็ส่งอัยวากลับห้องก่อน อย่าทิ้งเพื่อน” โฬมเอ่ย
“รู้แล้วน่า เฮียคิดว่าผมอยากโดนยัยนั่นด่าตอนสร่างเหรอ ขืนปล่อยเธอกลับเอง พรุ่งนี้เธอได้ทึ้งหัวผมจนโกร๋นแน่” ออสตินไม่อยากเจอความสยองของอัยวาในเช้าที่เพิ่งสร่างเมาหรอก
“ก็ดี งั้นเฮียกลับก่อน” ออสต้าบอกลา แล้วลุกไปหาเจ้าชาร์คกี้
“คนสวยตอนนี้เฮียจะพาเจ้าชาร์คกี้กลับแล้ว”
“หืม? อ้อ! เฮียต้าเหรอคะ กลับเลยค่ะ ชาร์คกี้หิวข้าวแล้ว เนี่ย...มันเลียน้ำในแก้วของเค้าหมดเลย” อัยวายกแก้วเหล้าให้รุ่นพี่หนุ่มดู ทำเอาออสต้าพูดไม่ออกเลย ยัยเด็กนี่ให้หมาเขากินเหล้าเหรอวะ
“นี่ไม่ใช่น้ำนะยัยหนู” ออสต้าแย้ง
“น้ำค่า! ฟรอสให้เค้ามาเอง” เธอเถียง ยิ่งบอกแบบนี้ยิ่งไม่ใช่เลย
“จะบ้า!” ชายหนุ่มส่ายหน้าใส่ ถึงว่าเจ้าชาร์คกี้มันดูนิ่งเชียว คงเมาแล้วแน่ ๆ ว่าแล้วออสต้าจึงจูงมันไปขึ้นรถ
“พวกมึงอะ ถ้าจะกินต่อก็เอานะ แต่เฮียไม่ไหวว่ะ พรุ่งนี้มีเรียนด้วย”
เมื่อเฮียทั้งสองคนกลับไปแล้ว ออสตินจึงส่งเสียงบอกรุ่นน้องและเหล่าผองเพื่อนในแก๊งที่ยังคงนั่งดื่มกันอยู่ ทางฟรอสและไทป์ที่ดูเมาจนนั่งซบกันก็ทำเพียงปรือตาขึ้นมามองหน้าเพื่อนเท่านั้น
“ไอ้ตีนนนนน...จากาบแล้วเหรอเพื่อน พวกกูยางติดโลมอยู่เลย” ไทป์ส่งเสียงอ้อแอ้ยานคางถามมา เมาจนใบหน้าขาว ๆ นั่นแดงระเรื่อไปหมดแล้ว
“ตีนพ่อง! เมาทีไรลากซะชื่อกูเสียหมด พวกมึงใครไหวหิ้วไอ้สองคนนี้กลับไปด้วยนะ กูกลับก่อน” ออสตินอดด่าไม่ได้
“ฮั่นแน่! มึงรีบกลับแบบนี้มันยังไง ๆ อยู่นะ อย่าบอกนะว่ามึงจะทำตามกฎตุ๊กตาอะ มึงไม่กลัวอัยวาตัดเพื่อนเหรอวะ” พอเหล้าเข้าปากความเกรงใจก็หายไปด้วย ทำให้สมาชิกในแก๊งส่งเสียงแซวออสตินจนได้
“ไร้สาระไอ้สัตว์! แดก ๆ ไป กูกลับก่อน” ออสตินส่ายหน้าใส่ราวระอาความคิดของไอ้พวกเวร ก่อนที่เขาจะเดินไปรั้งต้นแขนของเพื่อนให้ลุกขึ้น
“ตินอ่อ...กาบยางอ่า ง่วงแล้วอ่า” ดวงตาคู่สวยปรือเยิ้มไปด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ช้อนมองหน้าเจ้าของร่างสูง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ออสตินเห็นอัยวาเมา แต่ไม่รู้ทำไมคืนนี้ในใจของเขาถึงได้ว้าวุ่นไปหมด เพราะคำพูดของเพื่อน ๆ หรือเพราะเธอดันเป็นตุ๊กตาของเขากันแน่
เวลาต่อมา...ณ ห้องพักของออสติน
ร่างระหงที่เมาแอ๋จนเพื่อนชายอย่างออสตินต้องแบกเธอขึ้นหลังกลับมาด้วย ไม่ได้เป็นที่น่าแปลกใจของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยประจำคอนโดมิเนียมหรูแห่งนี้ นั่นเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ออสตินพาเธอมาที่ห้องเขา
“ตีนนนนน...ง่วงอ่า” เสียงอ้อแอ้ของอัยวาดังอยู่ข้างหู ลมหายใจอุ่นที่รินรดซอกคอของเขา ทำให้ออสตินเหลือบสายตามองเสี้ยวหน้าสวย สองปีกว่าแล้วที่อัยวาเข้ามาในชีวิตของเขา เธอเป็นผู้หญิงเพียงคนเดียวที่ได้ใกล้ชิดเขามากที่สุด ทว่าความใกล้ชิดนั้นกลับดูห่างไกลเหลือเกิน
“ขอร้องเธออย่าลากเสียงว่ะ” เขาเอ่ยตำหนิเธออย่างไม่จริงจังนัก เพราะเข้าใจอารมณ์คนเมา
“อือ...ยังไม่กินข้าวเหรอ เฮียต้าไม่ให้เหรอ” ประโยคต่อมาเขารู้เลยว่าเธอพูดกับหมาอยู่ แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แล้วเว้ยยัยโง่นี่!
“เฮียพาชาร์คกี้กลับไปแล้วยัยโง่” เขาพึมพำ ขณะพาเธอเดินออกมาจากลิฟต์ ที่จริงเขาสามารถไปส่งอัยวาที่ห้องได้นั่นแหละ แต่มันคงดูไม่ดีถ้าเธอถูกผู้ชายหิ้วกลับห้องในสภาพเมาแอ๋แบบนี้
“อือ...หอมจัง” เสียงที่ดังใกล้มากขึ้น มาพร้อมกับกลีบปากที่ขยับไหวแนบข้างลำคอ ปลายจมูกของอัยวาเริ่มซุกไซ้สูดดมกลิ่นกายของชายหนุ่มมากขึ้น ทำให้ออสตินต้องรีบสแกนคีย์การ์ดเปิดประตูแล้วปล่อยเธอลง
“ทำอะไรของเธอวะ มาดมกันอยู่ได้” เขาสบถใส่ ทำให้เจ้าของใบหน้าสวยช้อนสายตาเยิ้มไปด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์มองหน้าคนพูด
“ตีนนนนน...นายมาห้องฉันทามมายอ่า” อัยวายืนโงนเงน แล้วขยับขาสะบัดรองเท้าผ้าใบเสริมส้นออกไปพลาง ก่อนที่เธอจะเดินเซซ้ายเซขวานำเขาไปก่อน ทำให้ออสตินก้มเก็บรองเท้าเพื่อนสาววางไว้บนชั้น แล้วถอดรองเท้าเดินตามเธอไป
“อืม...” อัยวาครางในคอ พลางเริ่มถอดเสื้อคลุมตัวนอกออก เธอล้วงเอาโทรศัพท์และถอดกระเป๋าสะพายใบเล็กโยนไว้ที่โซฟา ทำราวกับห้องนี้เป็นห้องตัวเองไม่มีผิด
“เฮ้ย ๆ จะทำอะไรของเธออีก มาถอดกระโปรงตรงนี้ได้ไงวะ” ออสตินที่ยืนมองการกระทำของคนเมาถึงกับเบิกตาโต เขารีบปรี่เข้าไปปรามเพื่อนสาว เมื่อเธอดันรูดซิปกระโปรงลงจนมันเกือบจะหลุดจากร่างเธอแล้ว
“อ้าวตีนนนนน! ยางม่ายกาบอ๋อ” อัยวาส่งเสียงยานคาง พลางยกมือขึ้นตบไหล่เขา ก่อนเอ่ยต่อ “ขอบใจที่มาส่งนะเพื่อน”
“ส่งป้าเธอดิ นี่ห้องฉันเว้ย” ออสตินแย้งเสียงดุ และเห็นเธอหรี่ตาใส่
“อย่า ๆ อยากนอนค้างห้องฉันเหรอ ม่าย ๆ ม่ายอาว” เธอส่ายหน้า
“เหนื่อยว่ะ!” ชายหนุ่มสบถใส่ แล้วทำท่าจะเดินหนี แต่ถ้อยคำของเพื่อนในแก๊งที่พูดถึงเรื่องกฎของตุ๊กตาก็ทำให้เขาต้องชะงักไป
อัยวาเมาอยู่...ถ้าเขาถามเธอตอนนี้ยัยโง่นี่จะว่ายังไงนะ!
“หืม? มองมาย...ฉันสวยอ่าดิ” เธอส่งเสียงแล้วขยับยิ้มหวานใส่ ทำให้คนมองกัดกรามกรอด เรื่องความสวยของเธอเขารู้อยู่แล้ว
“จำได้ไหมว่าคืนนี้เธอเป็นตุ๊กตาของฉัน” ออสตินเอ่ยถามออกไป
- ผู้เขียน
