หม้ายสาวสุดแซ่บ (กับนาย ม.ปลาย)

“ไอ้แก่ไม่มีน้ำยา” เสียงประตูรถปิดดังปึงใหญ่คล้อยหลังหญิงสาวที่ก้าวขึ้นรถมาแล้วเพียงเสี้ยวนาที ตามด้วยคำด่าทอที่ไม่น่าฟังดังตามมาตัดกับน้ำเสียงหวานๆ ของคนพูด ส่วนหน้าตาของคนพูดนั้นก็ไม่ต้องพูดถึง หงิกงอเสียจนหาความสวยไม่เจอเลยทีเดียว ด้วยเธอนั้นกำลังโกรธเคืองเจ้าของบ้านที่เธอเพิ่งจะหันหลังเดินจากมาอย่างพ่อเลี้ยงเกษมที่ชวนเธอมาค้างคืนที่บ้านเป็นอย่างมากจนไม่อาจเก็บอาการเอาไว้ได้ ก็เพราะเขานั้นไม่ทำอะไรหม้ายสาวอย่างเธอเลยทั้งที่เธอนั้นยั่วยวนเขาสุดชีวิต เธอตั้งใจมาเป็นของเขาเพื่อหวังจะครองรักกับเขาที่ก็เป็นโสดเมียเพิ่งจะตายไป แต่เขากลับชวนเธอนอนจับมือกัน “นี่แกโอเคไหมยัยพราว” กชมนหรือรุ้งเพื่อนรักของพราวมุกหันไปถามด้วยความเป็นห่วงเมื่อเห็นอาการของเพื่อนไม่สู้ดีนัก เธอเป็นสารถีส่วนตัวของพราวมุก ด้วยเมื่อวานเธอมาส่งเพื่อนเอาไว้และวันนี้เธอก็มารับกลับ ก็หวังอยากจะเห็นเพื่อนมีความสุขสมหวังในความรักกับเขาบ้างเลยทำแบบนี้ ไม่คิดว่าเพื่อนจะมีอาการไม่สู้ดีขนาดนี้ตั้งแต่ขึ้นรถมา “รีบขับรถไปเถอะน่ะ ไม่ต้องมาถามมาก” พราวมุกหันไปแผดเสียงใส่เพื่อนสาวของเธออย่างคนอารมณ์เสีย เธอควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่อยู่จริงๆ เพราะกำลังผิดหวังอย่างมาก ก็เธอตั้งใจมาเสียตัวมาเป็นของตาแก่นั้นแท้ๆ แต่กลับไม่ได้ความสัมพันธ์อะไรกลับไปเลยนอกจากมีเพื่อนเพิ่มขึ้น อุตส่าห์ทนมาทั้งคืนหวังว่าช่วงเช้าจะมีอะไรดีขึ้นมาบ้างก็ยังไม่มีอะไรขึ้นมาอีกนอกจากกินข้าวเช้าด้วยกัน ~อยากจะบ้าตาย~ “พ่อเลี้ยงเกษมเขาไม่ถูกใจแกเลยเหรอ แกถึงได้วิ่งแจ้นออกจากบ้านเขาแต่เช้าเนี่ย” กชมนขับรถออกจากหน้าบ้านของพ่อเลี้ยงเกษมไปก็หันไปถามเพื่อนสาวของเธอไปด้วยเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ดูจากอาการโมโหของพราวมุกแล้วนั้น เธอไม่ควรที่จะจอดรถอยู่ตรงหน้าบ้านของพ่อเลี้ยงเกษม เธอควรรีบพาเพื่อนออกไปจากตรงนั้น ถึงไม่รู้ว่าเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น ทำไมพราวมุกถึงมีท่าทีเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ทั้งที่ตอนมาส่งนั้น พราวมุกยังมีอาการดีใจยิ้มแย้มแจ่มใสเป็นอย่างดี “ไม่ถูกใจบ้าอะไรล่ะ ไม่ได้ทำอะไรเลยนะซิ เอาแต่นอนกรน” พราวมุกหันไปแผดเสียงอีกรอบใส่หน้าเพื่อนรักอย่างกชมนเพื่อระบายอารมณ์เมื่อถูกถามจี้ใจดำถึงเรื่องเมื่อคืนนี้ เธอก็ไม่ได้จะอยากได้ผู้ชายจนตัวสั่นอะไรหรอกนะ แต่พ่อเลี้ยงเกษมคือคนที่เธออุตส่าห์ตามจีบเพราะเห็นว่าเขานั้นเหมาะจะมาเป็นพ่อของลูกเธอจนกระทั่งเขาชวนมาค้างคืนที่บ้าน สาวเริ่มแก่อย่างเธอก็คาดหวังสิว่าจะได้เขามาเป็นพ่อของลูก แล้วสรุปมันเป็นแบบนี้ เป็นได้แค่เพื่อนกัน จะไม่ให้เธออารมณ์เสียได้ยังไงกัน “เขาดูดี ดูรักสุขภาพแบบว่าดูแลตัวเองออกกำลังกายอะไรซะขนาดนั้น เขาน่าจะสนุกกับแกทั้งคืนไม่ใช่เหรอยัยพราว” คนฟังอย่างกชมนถึงกับเริ่มมีสีหน้าผิดหวังตามเพื่อนเมื่อได้รับรู้ว่าเพื่อนต้องเจอกับอะไรมาบ้าง ก็ตัวเธอก็คาดหวังให้เพื่อนได้เป็นฝั่งเป็นฝากับคนดีๆ อย่างพ่อเลี้ยงเกษมเหมือนกันถึงได้ขับรถพาเพื่อนมาส่งไว้ตั้งแต่เมื่อวาน อีกอย่างพ่อเลี้ยงนั้นก็ดูฟิตเปรี๊ยะไปทั้งตัว ออกกำลังกายให้เห็นทุกครั้งที่เจอกัน ก็น่าจะทำเพื่อนของเธอที่เป็นหม้ายมาหลายปีได้สนุกกันทั้งคืนไม่ใช่เหรอ มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ “สนุกกับผีบ้านผีเรือนนะซิ กรนเอาๆ แบบนั้นนะ” พราวมุกถึงกับถอนหายใจยาวอย่างเหนื่อยหน่ายในชีวิตที่ต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้ เธอสืบประวัติเขามาเป็นอย่างดีและเป็นเวลานานพอสมควรจนเกิดการตัดสินใจขึ้น ไม่คิดเลยว่าจะพลาดครั้งยิ่งใหญ่แบบนี้ “แล้วนี่แกจะสานต่อกับเขาไหม” กชมนหันไปถามเพื่อนอย่างนึกเสียดายเมื่อขับรถพาเพื่อนมาถึงยังบริเวณหน้าบ้านเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เพราะถึงพ่อเลี้ยงเกษมนั้นจะไม่มีน้ำยาอย่างที่เพื่อนของเธอว่ามา แต่พ่อเลี้ยงเกษมก็รวยระดับต้นๆ ของจังหวัดเลยนะ ถ้าได้มาเป็นสามีแล้วละก็คงสบายไปทั้งชาติ แถมยังมีหน้ามีตาในวงสังคมของจังหวัดนี้อีกด้วย เป็นที่นับหน้าถือตาของพวกผู้หลักผู้ใหญ่ ถ้าใครได้เป็นคุณนายของเขาต่อจากเมียที่ตายไปเมื่อปีที่แล้วคงจะดูดีไม่น้อย ลึกๆ แล้วเธอก็อยากให้พราวมุกนั้นสานต่อกับพ่อเลี้ยงเกษม อยากให้เพื่อนตัดเรื่องการที่ต้องมีลูกทิ้งไป แล้วอยู่อย่างสุขสบายแบบคุณนาย “ไม่เอาแล้ว แก่ก็แก่แถมยังนอนกรนเหมือนหมูอีก พอกันที” พราวมุกถอนหายใจยาวและดังอีกครั้งเพื่อระบายความอัดอั้นที่ต้องไปเจอกับความผิดหวังนั้นออกมาให้หมด เธอจะไม่มีวันสานต่อสัมพันกับพ่อเลี้ยงเกษมนั้นอีก เพราะเขาไม่อาจมอบในสิ่งที่เธอต้องการให้ได้ ด้วยเธอนั้นมีความหวังอันสูงสุดในชีวิตคือต้องการมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ ต้องการเป็นแม่คน ไม่ใช่เป็นแค่เมียน้อยข้างๆ บนเตียงแบบนั้น “เออ ไม่เอาก็ไม่เอา” กชมนเลิกล้มความคิดของตัวเองเมื่อเห็นว่าพราวมุกนั้นยังคงแน่วแน่กับความคิดในเรื่องของการสร้างครอบครัวของตัวเอง เธอยอมถอยออกมาไม่เข้าไปเชียร์เพื่อนให้ต้องเสียเวลา เพราะเมื่อไหร่ที่พราวมุกแน่วแน่แล้วนั้นก็ไม่มีใครเข้าไปเปลี่ยนความคิดของพราวมุกได้อีก “ขอบใจมากนะที่มาส่ง” พราวมุกหันไปขอบคุณเพื่อนสาวลูกหนึ่งและสามีอีกหนึ่งของเธอก่อนจะลงจากรถไป ไฟของหม้ายสาวอย่างเธอมอดลงอีกครั้งหลังจากต้องไปเจอกับอะไรที่มันผิดหวังแบบนั้น เธอคงต้องอยู่แต่ในบ้านไร่เลี้ยงโคนมไปวันๆ จนแห้งตายเหมือนเดิม คงไม่มีอะไรเปลี่ยนไปจากนี้ได้อีกแล้ว ที่มันเป็นแบบนี้ก็คงเป็นเพราะไอ้สารเลวที่มันมาหลอกให้เธอแต่งงานแล้วก็เชิดเงินสินสอดหนีไปในคืนนั้นมันสาปแช่งเธอเอาไว้แน่ๆ ชีวิตเธอมันถึงไม่มีอะไรดีขึ้นมา มีแต่ต้องรีดนมวัวหาเงินใช้ไปวันๆ เท่านั้นเอง “ให้ฉันอยู่เป็นเพื่อนก่อนไหม” กชมนลดกระจกรถของเธอลงเพื่อถามไถ่เพื่อนสาวอีกครั้ง เห็นเพื่อนเดินคอตกลงจากรถไปแบบนั้นก็เริ่มรู้สึกใจคอไม่ค่อยดี ไม่อยากจะทิ้งเพื่อนเอาไว้เพียงลำพังกับแม่โคนมสิบกว่าตัวนั้น “ไม่ต้อง ฉันต้องการอยู่คนเดียวสักระยะ ไม่มีเรื่องด่วนไม่ต้องติดต่อมา” พราวมุกโบกมือไปมาให้กับกชมนเป็นการปฏิเสธก่อนจะเดินหน้าตรงเข้าบ้านไปไม่หันหลังกลับมามองอีก เธอต้องการพักทำใจสักระยะ เพื่อดำเนินชีวิตต่อไป ส่วนกชมนนั้นจอดรถรอดูจนกระทั่งเพื่อนเดินเข้าบ้านไป เธอถึงขับรถกลับออกไป ใจก็ยังเป็นห่วงเพื่อนสาวอยู่ไม่น้อย แต่ทว่าก็ไม่กล้าเข้าไปวุ่นวายมากนัก เพราะพราวมุกกำลังผิดหวังอยู่ คงต้องการความเป็นส่วนตัวเพื่อทำใจ “ไอ้แก่บ้า ทำฉันอารมณ์ค้าง โธ่โว้ย” ร่างบางของพราวมุกทิ้งตัวลงบนที่นอนอย่างเหนื่อยล้ากับชีวิต เธอนอนพลิกตัวไปมาเพื่อหวังพักผ่อนให้สบายตัวสักนิดจะได้ลุกไปทำงานในฟาร์มโคนมของเธอต่อ แต่ทว่ายิ่งนอนอารมณ์ความต้องการในตัวมันก็ยิ่งเพิ่มขึ้น และพอยิ่งนึกถึงว่าเมื่อคืนควรจะได้ก็ยิ่งมีอารมณ์ความต้องการมากขึ้นไปอีกจนเธอเริ่มหงุดหงิด และเริ่มหาทางออก “อ่ะ อื้อ” มือบางของหญิงสาววัยสามสิบสอดเข้าไปในกางเกงชั้นในของตัวเอง ใช้นิ้วที่ยาวที่สุดเข้าไปคลึงเบาๆ กับเม็ดทับทิมสีหวานของตัวเอง มืออีกข้างยกขึ้นขย้ำหน้าอกอวบของตัวเองไปมารับกับจังหวะที่ด้านล่าง สองขายกขึ้นเบียดเสียดกันไปมาเพื่อความเสียวกระสันให้กับตัวเอง ดวงตากลมสวยหลับพริ้มเพื่อนำพาสมองให้จินตนาการไปถึงพระเอกซีรีส์ที่เธอนั้นชื่นชอบ “อื้อ” น้ำหวานของเธอเริ่มไหลออกมาชโลมนิ้วเรียวที่ยังคงขยับไปมาบนความอ่อนไหวของตัวเอง ทำให้เธอนั้นขยับนิ้วได้เร็วขึ้นกว่าเดิม โดยมีขาเรียวกอดเกี้ยวกันแน่นเพื่อดันให้นิ้วนั้นอยู่ใกล้ความอ่อนไหวมากที่สุด “อืม” ร่างบางที่ยังคงหลับตาพริ้มเพื่อจินตนาการไปให้ไกลที่สุดพลิกตัวนอนคว่ำหน้าไปกับหมอนใบโตของตัวเอง โดยที่นิ้วของเธอยังคงขยี้ไปมาบนเม็ดทับทิมสีหวาน ส่วนอีกข้างขย้ำหน้าอกไปมาสลับกัน และสองขายังคงเบียดเสียดแนบชิดกันอยู่ “อ้าย” เธอส่งนิ้วเรียวเข้าไปใกล้ช่องทางคับแคบที่ไม่เคยมีใครได้เข้าหามาก่อนหลายต่อหลายครั้งสลับกับมาเคล้นคลึงเม็ดทับทิมสีหวานนั้น พร้อมกับหนีบเรียวขาให้แน่นขึ้น แน่นขึ้น เท่าที่จะทำได้ ส่งให้ตัวเธอเองนั้นถึงสวรรค์ของการจินตนาการ ได้ปลดปล่อยอารมณ์แห่งความต้องการออกมา