เมีย(น้อย)

ตอนที่5 หาคำตอบ

เขมมินทรา

พอฉันได้เห็นหน้าของเพื่อนเฮีย ก็ทำให้ฉันตกใจจนเกือบลืมหายใจไปทันที

ทำไมโลกมันกลมแบบนี้ล่ะ แล้วฉันต้องทำตัวยังไงกัน ฉันต้องวางตัวในฐานะไหน นักศึกษา หรือว่า พนักงาน

“สะ...สวัสดีค่ะอาจารย์” ฉันยกมือไหว้อาจารย์ที่ปรึกษาของฉันเอง

ใช่ อาจารย์วินท์เองที่เป็นเพื่อนของเฮียเชนทร์เจ้าของคลับนี้ แล้วทำไมเขาต้องเรียกให้ฉันมานั่งกับเขาด้วยนะ

“ครับ แต่ตอนนี้เป็นเวลางานของเธอไม่ใช่เวลาราชการ ทำหน้าที่ของเธอเถอะ” อาจารย์วินท์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงปกติ

“ค่ะ เอ่อ แล้วอาจารย์...แล้วคุณดื่มแบบไหนคะ” ฉันพูดขึ้นด้วยความติดขัด

ใครจะคิดว่าต้องมาชงเหล้าให้อาจารย์ที่ปรึกษาตัวเองแบบนี้ แถมยังให้ทำหน้าที่ของฉัน มันก็ขัดๆ กันนั่นแหละ ตอนกลางวันเรียกอาจารย์ ตอนกลางคืนเรียกคุณ

“เอาแบบเฮียเธอ” อาจารย์วินท์พูดออกมา และดีที่ฉันรู้ว่าเฮียดื่มแบบไหน เลยชงให้เขาถูก

“นี่ค่ะ” ฉันยื่นแก้วให้อาจารย์วินท์หลังจากชงเหล้าเสร็จ แล้วเขาก็รับแก้วไป

“ทำไมถึงได้ทำงานที่นี่ล่ะ”

“ก็เรียนนี่คะ มีแต่งานนี้แหละที่รองรับและสะดวกที่สุด” ฉันตอบกลับไปตามตรง จะให้ทำงานพาร์ทไทม์มันก็ได้แค่ไม่กี่ชั่วโมง เพราะบางวันฉันก็เรียนเลิกเย็น

“แล้วทำไมต้องนั่งดริ๊งก์ด้วยล่ะ” แล้วจะให้ฉันตอบยังไงล่ะ

“ได้เงินดีกว่ามั้งคะ” ฉันก็ไม่รู้จะหาเหตุผลไหนมาบอกเขานี่ แต่เหตุผลนี้ก็เป็นส่วนหนึ่งของฉันอยู่แล้ว

“ไม่กลัวเหรอ” อาจารย์ยังคงถามออกมาไม่หยุด

“ตอนแรกๆ ก็กลัวค่ะ แต่ว่าทำไปก็เริ่มชิน” ก็อย่างที่พูดไปนั่นแหละ ตอนแรกก็กลัวๆ เกร็งๆ แต่พอทำไปก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด

อีกอย่างฉันก็มีพี่เปรี้ยวเป็นแบคให้ และที่สำคัญคลับนี้ก็มีกฎชัดเจนว่าไม่บังคับพนักงาน ถ้าเกิดปัญหาขึ้นเฮียก็พร้อมจะเคลียร์ และที่ผ่านมาก็ไม่เคยเกิดด้วย

“เริ่มชินนี้หมายถึงอะไร” อาจารย์ถามออกมาอีกครั้ง

“ก็หมายถึงมันไม่ได้มีอะไรน่ากลัวค่ะ ถึงที่นี่จะเป็นแหล่งรวมคนเมา แต่ความปลอดภัยของพนักงานก็มีมาก” ไม่ได้เอาใจเฮียเลยจริงๆ นะ แต่พูดตามความจริง

ก็บอกว่าฉันทำงานที่นี่ตั้งแต่เข้าปีหนึ่งแล้ว ก็ยังไม่มีเรื่องอะไรที่ไม่ปลอดภัยต่อพนักงานเลย ไม่ใช่แค่กับฉัน แต่ก็กับพนักงานทุกคน

“เออ มึงก็รู้ว่าคลับกูเป็นยังไง” เสียงเฮียเชนทร์พูดขึ้นหลังจากฉันพูดจบ

“ก็รู้ แต่คนเมาไว้ใจไม่ได้ไหมล่ะ” อาจารย์วินท์ตอบกลับเฮียเชนทร์ออกไป

“ก็ใช่ค่ะ แต่ด้านล่างก็มีการ์ดยืนอยู่ตลอด ถ้าเกิดเรื่องไม่ดี สามารถเรียกได้ ไหนจะพวกพี่ๆ ร่วมงานทั้งหญิงและชาย ก็สามารถขอความช่วยเหลือได้ทุกคน” ฉันเสริม เพราะมันเป็นแบบนั้นจริงๆ

ถ้าเกิดมีอะไรไม่ชอบมาพากล ก็เรียกพนักงานเสิร์ฟผู้ชายหรือผู้หญิงอื่นได้ แล้วไหนจะการ์ดที่มีเฝ้าตามบริเวณต่างๆ เตรียมพร้อมกับความวุ่นวาย เลยทำให้ลูกค้าไม่ค่อยอยากมีปัญหากับร้านนี้ เพราะว่าเฮียเชนทร์จะตัดสินจากความถูกผิดจริง ไม่ได้สนใจว่าลูกค้าคือพระเจ้า (เห็นว่าเฮียรวยมาก คลับเป็นงานอดิเรก เลยไม่สนใจถ้าจะไม่มีใครเข้า)

“พูดแบบนี้คือจะทำงานนี้ต่อไปเรื่อยๆ?” แล้วอาจารย์วินก็หันมาเลิกคิ้วถามฉัน ทำให้ฉันไม่เข้าใจกับสายตาของเขา หรือว่าฉันคิดมากไป

แต่สายตาของเขา ฉันอ่านไม่ออกจริงๆ มันดูไม่ค่อยปกติ จนดึงดูดให้ฉันต้องมองและหาคำตอบในแววตาของเขา