เมียทรงซ้อ

ตอนที่ 2 คู่กัด

สิงขรจองมุมนั่งในร้านทองเป็นที่เรียบร้อย สายตาเอาแต่คอยมองแตงหอมที่กำลังขายทองให้กับลูกค้า เขามองอย่างมีความสุขโดยไม่ไปรบกวนเธอ มันก็เป็นแบบนี้ทุกครั้งที่มา จนเธอชินตากับภาพที่มีเขาอยู่ภายในร้าน

กริ่ง ! เสียงกระดิ่งหน้าร้านดังขึ้น แตงหอมมองไปด้านหลังของลูกค้าที่กำลังให้บริการอยู่ มองเห็นคนที่เดินเข้ามาในร้านกลับยิ้มกว้าง หากแต่คนที่นั่งอยู่มุมหนึ่งกลับมีสีหน้าไม่พอใจ

“อ้าวเฮีย!” เตโชเอ่ยทักทายสิงขรทันที ก่อนจะเดินเข้ามานั่งที่เก้าอี้อีกตัว

“มึงมาทำไม?”

“ผมมาเอาทอง แล้วพี่ล่ะมาทำไม?” เขาก็แค่ถามไปงั้นรู้ว่าสิงขรนั้นกำลังจีบแตงหอมอยู่ เขาเองก็กำลังจีบเธอเช่นเดียวกัน

“นี่มึงถามเพราะไม่รู้ หรือมึงถามเพราะอยากกวนตีนกู” เขาเอ่ยกับน้องที่สนิทกัน เห็นหน้ามันแล้วอารมณ์เสีย เพราะสาวที่ชอบกำลังส่งยิ้มให้มันอย่างเปิดเผย

ทำไมความรู้สึกพ่ายแพ้ถึงได้กำลังวิ่งเข้ามาในใจ ไม่! กูยังไม่แพ้!

“กินขนมรอไปก่อนนะ ทองที่พี่อิงสั่งเอาไว้ ยังจัดใส่กล่องไม่เสร็จเลย น่าจะอีกสามสิบนาที” แตงหอมเดินถือถาดน้ำและขนมมาเสิร์ฟ

“อืม” เตโชขานรับในลำคอ “เฮียมองอะไรขนาดนั้น” เขาหัวเราะเมื่อเห็นสายตาของสิงขรที่มองผู้หญิงที่ชอบ

“ทำไมกูกับมึงต้องมาชอบผู้หญิงคนเดียวกันด้วยวะ มึงไปชอบคนอื่นไม่ได้เหรอ” สิงขรเอ่ยขึ้น ไม่อยากแข่งกับเตโชเลยสักนิด แต่คนมาก่อนอย่างเขามีหรือจะถอยให้ไม่มีทาง

“ใครดีใครได้ ไม่แน่นะ...ผมกับเฮียอาจกินแห้วกันทั้งคู่” เขาพูดตามความเป็นจริง แตงหอมไม่ได้มีท่าทีแสดงออกว่าชอบเขาเหมือนกัน

“มึงกินคนเดียวเถอะแห้ว แล้วมึงมาซื้อทองอะไร?” เขาถามด้วยความอยากรู้ แต่ชื่อคนที่ซื้อทำให้เขาสนใจมากกว่า

“พี่อิงจะซื้อทองไปแจกลูกค้า ผมแค่มาเอาทองให้พี่เขาเท่านั้น”

“อะไรวะ! พี่สาวมึงทำงานอะไรถึงได้รวยขนาดต้องซื้อทองไปแจกลูกค้า?” เขาที่ไม่เคยสนใจเรื่องของอิงดาวเลยสักนิด ก็นึกสงสัยว่าเธอทำการทำงานอะไรถึงได้มีเงินซื้อทองแบบนี้

“อ้าว พี่ไม่รู้เหรอว่าพี่อิงทำงานอะไร เห็นเจอหน้ากันทะเลาะกันตลอดนึกว่าสนิทกันซะอีก” เตโชไม่คาดคิดว่าสิงขรจะไม่รู้ว่าพี่สาวของตนทำงานอะไร

“กูไม่ได้สนิท แค่คนไม่ชอบขี้หน้ากัน ไม่รู้เรื่องของอีกฝ่ายก็ไม่แปลกหรอก”

“พี่สาวผมสวยขนาดนั้น เฮียไม่หวั่นไหวหน่อยเหรอ พี่อิงก็แค่แม่ค้าขายออนไลน์ ตอนนี้พี่เขากำลังขายอาหารเสริม กับพวกเครื่องสำอาง ขายดีมากเลยนะเฮีย เฮียไม่เคยไปแถวบ้านเก่าผมเลยละสิ”

“กูจะไปทำไม บ้านพ่อกูไม่ได้อยู่ทางนั้น” เขายอมรับเพราะตั้งแต่เตโชย้ายไปอยู่กับพ่อเขาก็ไม่เคยไปเหยียบที่นั่นอีกเลย

“ลองผ่านไปสักครั้ง บ้านหลังสีขาวสองชั้น หลังใหญ่ ๆ มีหลังเดียวแล้วตอนนี้ พี่อิงซื้อที่กว่าสิบไร่แถวนั้นหมดแล้ว” คำพูดของเขาทำให้สิงขรตกใจ ไม่คิดว่าจากหญิงสาวที่ช่วยแม่ขายผักในตลาดจะพลิกชะตาชีวิตตัวเองขึ้นมาร่ำรวย

“แล้วทำไมยังไปนั่งขายผักที่ตลาดวะ” เขาเอ่ยเสียงเบา แต่เตโชก็ยังได้ยิน

“เฮียเจอกับพี่อิงแล้วใช่ไหม วันนี้พี่อิงไปขายผักแทนแม่ ผมพึ่งไปรับแม่มาจากโรงพยาบาลเมื่อกี้ ไม่ใช่ว่าทะเลาะกันอีกแล้วนะ?”

“ถ้าไม่ทะเลาะกันสิแปลก”

“ขนมอันนี้เฮียซื้อมาจากร้านไหน อร่อยดีนะ” เตโชหยิบขนมในจานใส่ปากอย่างอร่อย

มันน่าหมั่นไส้จริง ๆ ที่ต้องแบ่งขนมให้คู่แข่งทางใจกิน แถมมันยังกินอย่างอร่อย สิงขรได้แต่ถอนหายใจเพราะเตโชคือรุ่นน้องที่เขาสนิทและรักเหมือนกับน้องชายอีกคน การแข่งขันครั้งนี้คงต้องขึ้นอยู่กับวาสนาซะแล้ว...

“เสร็จแล้วค่ะ” แตงหอมเดินออกมาจากหลังร้าน บอกให้เตโชมาตรวจดูสินค้าที่สั่งทำเอาไว้ “พี่รู้ใช่ไหมว่างานที่สั่งเอาไว้เป็นยังไง”

“อืม พี่อิงส่งรูปให้ดูแล้ว เดี๋ยวขอส่งรูปให้พี่อิงดูหน่อย” เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปส่งให้พี่สาวดู ไม่นานก็มีข้อความตอบกลับ “พี่อิงบอกว่าจะเข้ามาดูเอง รอแป๊บนะ”

“อือ” แตงหอมขานรับในลำคอ “พี่ไปนั่งรอก่อนก็ได้”

“อืม” เขาพยักหน้าแล้วเดินกลับมานั่งที่เดิม ทำให้สิงขรที่นั่งอยู่ขมวดคิ้วชนกัน

ไม่ใช่ว่าเขาไม่พอใจที่มันเดินมานั่งด้วย แต่เขาไม่เข้าใจถึงท่าทางของเตโช มันไม่ได้มีทีท่าจีบแตงหอมสักนิด แถมมันยังยัดขนมใส่ปากไม่สนใจสตรีที่ตัวเองจีบ ไอ้นี่! มึงตั้งใจจีบแตงหอมอยู่จริง ๆ ใช่ไหม?

หากเขาแพ้มัน นี่หมาเลยนะ! หมาจริง ๆ หมาแบบหอนดัง ๆ ให้กับความพ่ายแพ้ของตัวเอง

“พี่อิงจะมาที่ร้าน คงไม่ทะเลาะกันหรอกใช่ไหม?” เหมือนเตโชจะนึกขึ้นมาได้จึงถามออกไป “มีเรื่องอะไรกันเหรอ? ผมเคยถามพี่อิงแล้วแต่ไม่เคยได้คำตอบ ถามเฮียแล้วจะได้คำตอบไหม?”

“กูหล่อเกินไป พี่สาวมึงเลยมีปัญหา”

“พูดไปเรื่อย ไม่ใช่ว่าเฮียจีบสาวไปทั่วแล้วก็จีบพี่สาวผมร่วมด้วยหรอกนะ” นี่มันก็เป็นแค่การสันนิษฐานเท่านั้น แต่ดูสีหน้าเหมือนคนที่ถูกถามจะดูเป็นกังวล

“กูไม่เคยจีบพี่มึง แต่เคยจีบเพื่อนพี่มึง ช่วยไม่ได้ตอนนั้นกูฮอตมาก” เขาพูดอย่างไม่ใส่ใจ

“พอเข้าใจแล้ว” เตโชพยักหน้าเข้าใจ ไม่นานเสียงกระดิ่งประตูร้านก็ดังขึ้น

อิงดาวในชุดเสื้อแขนยาวสีชมพูอ่อนถูกสวมทับเสื้อกล้ามสีขาว ร่างบางสวมใส่กางเกงยีนขาสั้นอวดเรียวขาขาวที่ผู้หญิงต่างอิจฉาอยากมีเป็นของตัวเอง เสียงทักทายจากแตงหอมดังขึ้นทันที

“คนสวยมาแล้ว” เธอมักพูดแหย่กับอิงดาวแบบนี้อยู่เป็นประจำ เพราะรู้จักกันดีในฐานะรุ่นน้องโรงเรียนเก่า

“เรียบร้อยดีไหม” อิงดาวหันมองมาทางสองหนุ่มเล็กน้อย แต่ไม่ได้สนใจแล้วหันกลับมาพูดคุยกับแตงหอมอีกครั้ง “พี่ขอตรวจของก่อน อาจใช้เวลานานหน่อยคงไม่เป็นไรใช่ไหม”

“ตามสบายเลย เดี๋ยวแตงช่วย พี่เข้ามาที่ห้องด้านหลังดีไหม ตรงนี้จะมีลูกค้าเข้าออกไม่ค่อยสะดวกด้วย”

“โอเค”

“งั้นพี่นั่งรอก่อนนะ เดี๋ยวแตงไปเตรียมห้องให้ก่อน” แตงหอมยิ้มก่อนจะเดินเข้าไปด้านหลัง

อิงดาวหันไปมองน้องชายแล้วเดินตรงไปหา “ตอนเย็นมาช่วยแม่เก็บแผงหน่อยนะ พอดีพี่จะให้เด็กเขาเตรียมของส่งลูกค้า”

“ได้” เตโชพยักหน้าแล้วยิ้ม “นั่งก่อนสิ ขนมอร่อยมากนะ”

“ร้านในตลาดเหรอ? ปกติไม่เห็นซื้อกิน” เธอถามน้องชายโดยมองไปที่สิงขรที่กำลังก้มหน้าไถโทรศัพท์

“เปล่า เฮียสิงซื้อมาฝากแตงหอม ผมก็เลยได้ลาภปากไปด้วย” ทันทีที่น้องชายพูดจบ มืออิงดาวที่กำลังหยิบขนมขึ้นรีบวางลงทันที “ทำไม? ไม่กินแล้วเหรอ?”

“ไม่อะ กลัวติดคอ” เธอเอ่ยเหมือนกำลังประชด ทำให้สิงขรเงยหน้าขึ้นมามอง “???” ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยคำถาม เมื่อเขามองมาหากแต่ไม่พูดอะไร

“ไม่กินก็ดี ไม่เปลืองของ”

“......” เตโชหันมองหน้าของทั้งสองอย่างไม่เข้าใจ นี่สินะคนที่ไม่ชอบขี้หน้ากัน แค่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็เอามาทะเลาะกันได้

“ก็ไม่ได้อยากกิน” อิงดาวเอ่ยต่อ

“ก็ไม่ได้ซื้อมาให้กิน” สิงขรจ้องตากับอีกฝ่าย “กูกลับก่อนแล้วกัน” เขาลุกขึ้นยืน หากยังอยู่ตรงนี้มีหวังได้มีปากเสียงเกิดขึ้นอีกแน่ เขาไม่อยากทำให้แตงหอมเห็นความปากหมาของตัวเอง