So Bad Love รักสุดร้ายของนายจอมมาร

“อ๊ะ อ๊า…” เสียงร้องอันซาบซ่านแผ่กระจายไปทั่วบริเวณห้องนอน ร่างของชายหญิงทั้งสองกำลังบรรเลงเพลงรักกันอย่างเมามันส์อยู่บนเตียงนอนขนาดคิงไซส์ กระบวนท่ามากมายถูกงัดขึ้นมาใช้สำหรับการเผด็จศึกรักในครั้งนี้ “โอ้ว!” ชายหนุ่มรูปร่างบึกบึนขยับสะโพกหนาเข้าหาร่างบางสุดแสนจะเซ็กซี่อย่างรุ่นแรง หญิงสาวเองก็ไม่ได้หวั่นเกรงแต่อย่างใด เธอเด้งเอวรับทุกสัมผัสของเขาอย่างเร้าร้อน และเต็มเปี่ยมไปด้วยความเสน่ห์หา เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่นหวั่นไหวปะปนไปกับเสียงร้องครวญครางอย่างสุขสมในกามอารมณ์ จนกระทั่งทั้งคู่พากันเดินทางไปแตะขอบสวรรค์… “คาร่ามีความสุขจังเลยค่ะเซน” เสียงหวานออดอ้อนหลังจากที่ได้ปลดปล่อยความต้องการออกจนหมดสิ้น เธอดูมีความสุขกับสิ่งที่ได้กระทำร่วมกันกับชายหนุ่ม “กลับไปได้แล้วไป” เซน เสียงเข้มเอ่ยอย่างไม่ใยดี “เซน…” หญิงสาวเสียงอ่อน โผเข้าหาคนข้างกาย “อย่าทำแบบนี้กับคาร่าสิคะ คาร่าเสียใจนะ” คาร่า เว้าวอนเต็มที่ “แล้วที่คุณทำกับผมล่ะ คิดว่าผมไม่เสียใจหรือไง?” “เซนคะ คาร่ามีเหตุผลนะคะเซน… คาร่า” หญิงสาวลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง หล่อนตั้งท่าจะอธิบายแต่กลับถูกชายหนุ่มขัดขึ้นเสียก่อน “กลับไปซะคาร่า หมดเวลาของคุณแล้ว ผม หายอยาก แล้ว” ชายหนุ่มจงใจเน้นเสียงตรงคำว่า หายอยาก ชัดเจน ใช่! เขาต้องการทำให้เธอเจ็บแบบที่เขาเคยเจ็บ “เซนใจร้ายกับคาร่ามากเลยนะคะ” หญิงสาวน้ำตาคลอ “นี่เช็ค อยากได้เท่าไหร่ก็เขียนเอา” มือหนาวางเช็คใบหนึ่งลงบนที่นอนข้างกายหญิงสาว “ผมรู้ว่าคุณชอบเงิน ผมจ่ายไม่อั้นหรอก หึ” มุมปากหยักยิ้มอย่างสมเพช คาร่าจุกจนแทบอยากตายไปต่อหน้าต่อตาเขา ! “เซน… คุณ คุณมันร้ายกาจ” ใบหน้าสวยคมเต็มไปด้วยหยดน้ำตา ร่างสูงใหญ่มองภาพตรงหน้าด้วยความสะใจ หากเป็นเมื่อก่อนเขาคงรีบปรี่เข้าไปปลอบเธอแล้วถ้าเห็นว่าเธอร้องไห้แบบนี้ แต่ตอนนี้แม้แต่คำพูดดีๆ ก็อย่าหวังเลยว่าผู้หญิงตรงหน้าจะได้ยินมันออกมาจากปากของเขา ฝันไปเถอะ! “เชื่อเถอะคาร่า… ผมร้ายไม่เท่าคุณหรอก” คำพูดสุดท้ายที่เขาทิ้งไว้ให้เธอก่อนที่จะเดินออกจากห้องไป โดยไม่หันกลับมามองร่างบางอีกเลย… “เซน ฉันจะทำให้คุณกลับมารักฉันอีกครั้ง” หญิงสาวเอ่ยอย่างมาดมั่น แววตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความต้องการอยากเอาชนะ ร่างสูงใหญ่กำลังนั่งเช็คเอกสารตามแฟ้มต่างๆ ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความถมึงทึง เวลาที่เขาจริงจังกับงานบุคลิกของเขาจะดูน่ากลัวและน่าเกรงขามอยู่เสมอ ทุกคนในที่นี้รู้ดีว่าในเวลาแบบนี้ไม่ควรเข้ามายุ่งวุ่นวาย หรือ เอาเรื่องไม่เป็นเรื่องมารบกวนชายหนุ่ม นอกจากเรื่องงานที่เขาต้องรับรู้เท่านั้น แต่กระนั้น… ก็ยังมีบางคนที่ทำตัวเป็นหูทวนลม ไม่เคยสนใจกฎกติกาที่ท่านประธานของบริษัทฯ ตั้งเอาไว้ “ได้ข่าวว่านกน้อยของนายกำลังจะรับปริญญาตรีแล้วนิ” น้ำเสียงทะเล้นเอ่ย คำว่า นกน้อย เป็นเหตุให้เซนต้องเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของคำถาม คริสเตียน… เพื่อนซี้ที่สุดของเขา “ทำไมจะเข้ามาไม่เคาะประตูก่อน ไม่เห็นเหรอว่าฉันกำลังทำงานอยู่” น้ำเสียงเข้มแสดงความไม่พอใจ แต่คนตรงหน้าก็หาได้สลดไม่… “เอาน่า มันไม่ใช่ประเด็นป่าววะ” ชายหนุ่มไม่สนใจ ก่อนจะทำสายตาส่อประกาย “ประเด็นมันอยู่ที่ว่า… น้องสาวของนายกำลังจะรับปริญญาแล้ว” คนพูดอมยิ้ม “ยัยนั่นไม่ใช่น้องสาวของฉัน” คนถูกยัดเหยียดความสัมพันธ์บอกปัดเสียงแข็ง “แต่จะเอาเป็นเมีย” คริสเตียนยักคิ้ว “ถ้าแกจะเข้ามาเพื่อพูดเรื่องไร้สาระ ก็ออกไปเลย” “โอเคๆ ไม่แกล้งแล้วก็ได้” คริสเตียนยกมือยอมแพ้ “แต่แกไม่คิดจะไปแสดงความยินดีกับเธอหน่อยเหรอวะ” คริสเตียนถาม “ไม่จำเป็น” ตอบราบเรียบ “อะไรวะ” คริสเตียนดูไม่พอใจกับคำตอบ “แต่ฉันได้ข่าวว่าแม่แกจะไปเมืองไทยนะ เห็นคุณแม่ฉันเล่าให้ฟังว่าท่านเตรียมของขวัญจะไปเซอร์ไพรส์เธอ” คนพูดร่ายยาว “แล้วไง” เซนยังคงไม่สนใจ มือขวาเอาแต่เซ็นเอกสารที่วางกองอยู่ตรงหน้า ท่าทางของเขาทำให้เพื่อนซี้จอมป่วนถึงกับถอนหายใจ… “แกจะไม่ไปจริงๆ เหรอ” ถามย้ำอีกครั้ง คนถูกถามส่ายหน้าแทนคำตอบ… “แกใจร้ายว่ะ น่าจะไปแสดงความยินดีกับเธอหน่อย งั้น…” คริสเตียนเว้นช่วง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงติดเล่น “ฉันไปนะ ฉันมีของจะไปให้กับเธอ แกก็น่าจะรู้นิว่าฉันคิดยังไงกับ…” เจ้าตัวยังพูดไม่ทันจบ ก็ถูกแทรกด้วยเสียงเข้มของผู้เป็นเจ้าของห้อง “แกจะไปทำไม” ถามเสียงห้วนทันควัน คริสเตียนยิ้มกริ่มในใจ “เอ้า ก็ไปแสดงความยินดีกับเธอไง ทำไม แกหวงเหรอ” คริสเตียนถามอย่างรู้ทัน เซนรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติ แล้วยักไหล่ไม่แคร์ “ก็ดี ฉันจะได้ทำอะไรๆ ได้สะดวกหน่อย ในเมื่อแกยืนยันชัดเจนว่าไม่ได้คิดอะไรกับเธอ งั้นฉันก็จะเดินหน้าจีบเธอเต็มที่โดยไม่ต้องเกรงใจแก” คริสเตียนพูดอย่างมีความหวัง “ แต่แกควรจะเกรงใจแม่ฉันนะ ยัยนั่นเป็นเด็กในอุปการะของแม่ฉัน อะไรที่มันข้ามหน้าข้ามตามากเกินไป มันก็ไม่ดี…” คำพูดคล้ายตักเตือน แต่หากใครรู้จักหนุ่มคนนี้จริงๆ จะรู้ว่าเจ้าตัวพยายามจะสื่อความหมายว่าอย่างไร คริสเตียนเบ้ปาก… ก่อนจะเดินออกจากห้องไปแบบไม่สนใจว่าคนด้านหลังจะรู้สึกยังไง ปัง! มือหนาทุบโต๊ะทำงานเสียงดังอย่างโกรธจัด สายตาคมเข้มดุดัน “นี่ขนาดตัวอยู่เมืองไทยนะ เสน่ห์นี่แรงเหลือเกิน!” เซนกัดฟันกรอดเมื่อนึกถึงใครคนหนึ่ง…