พ่ายรักทะเลร้าย

“ถ้าผมยังไม่เบื่อ! คุณก็ไม่มีสิทธิ์ไปไหนทั้งนั้น!” “คุณไม่ใช่พ่อฉัน! ไม่มีสิทธิ์มาสั่ง!!” “ถ้าคุณไม่อยากให้เกาะนกพ่อคุณ! เป็นเหมือนฟาร์มมุขล่ะก็...” “คะ...คุณเป็นคนทำงั้นเหรอ!!!” “อันดา...ผมทำได้มากกว่าที่คุณคิด! อยากลองดีก็ได้!” อินทัช ทัช อัศวจุลรางกูล เจ้าพ่อธุรกิจสื่อสิ่งพิมพ์ระดับประเทศ ธุรกิจออแกไนซ์เจ้าใหญ่ ผู้มีหน้ามีตาทางสังคม ชายหนุ่มหน้าตาดีเจ้าสำราญ ชีวิตเต็มไปด้วยวิธีการ และไม่ชอบความเรียบง่าย ความเอิกเกริก คือสิ่งที่อินทัชต้องการ... อันดามัน อันดา ณ สมุทร หญิงสาวเจ้าของฟาร์มมุกในเกาะภูเก็ตแถบทะเลอันดามัน ลูกสาวคนโตของ ภคพงษ์ หรือ ใบพัด ณ สมุทร เธอเรียนออกแบบจิวเวอร์รี่ มีร้านเพชรที่ติดอันดับต้นๆ ของเมืองไทย ชื่อเสียงเธอดัง แต่ไม่มีใครรู้จักหรือเคยเห็น เพราะหญิงสาวไม่ใช่สาวสังคม และชอบใช้ชีวิตแบบเรียบง่าย บทนำ ภายในโซน VIP ของไนต์คลับชื่อดังใจกลางเมือง หญิงสาวในชุดเดรสสีแดงสดแขนยาวเปิดไหล่ข้างหนึ่ง ผมยาวสลวยสีดำขลับปล่อยเรียบตรงธรรมดา ใบหน้าตกแต่งน้อยนิดเพียงแค่เธอทาลิปสติกสีเดียวกันกับชุดที่เธอสวมใส่... ร่างเพรียวระหงในชุดเดรส...ยืนอยู่บนรองเท้าส้นสูงแบรนด์เนมที่สูงประมาณ 3 นิ้ว มือข้างหนึ่งเธอคว้าแขน ‘กิสิยา’ น้องสาวที่ไม่ใช่ญาติก็เหมือนญาติมาหยุดอยู่ในโซน VVIP ที่มีว่าที่สามีน้องสาวเธอกำลังรับรองลูกค้าอยู่... งานที่สามีน้องสาวเธอทำ อันดามันไม่ได้รู้เรื่องอะไรมาก แต่ดูในตอนนี้มันก็น่าจะนอกเหนืองาน เพราะ ‘ดีซี’ มาเป็นไม้กันหมาให้กับเพื่อนเขาที่ชื่อว่า ‘อินทัช’ “พี่ซีของสกายปัดมือออกนะ...เขาไม่ได้เต็มใจให้ผู้หญิงคนนั้นจับ” “สกายไม่ชอบเลยค่ะ หวงพี่ซี...” “ถ้าพี่ซีของสกายมากันหมาให้เพื่อนผู้ชายคนที่ตัวสูงๆ นั่น...” อันดามันยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มอึกใหญ่ ก่อนจะหันไปพูดกับน้องสาวชัดถ้อยชัดคำ “พี่...ก็จะยอมเป็นไม้กันหมาแทนพี่ซีของสกายแล้วกัน!” อันดามันคว้าแขนน้องสาวให้ลุกขึ้นเดินตามกันไป และนี่! คือสาเหตุที่ทำให้เธอต้องมานั่งอยู่ท่ามกลางสมรภูมิย่อมๆ ระหว่างเธอและผู้หญิงของอินทัช!! “มานี่...” เสียงเข้มเอ่ยเรียกเธอหลังจากที่ดีซีและกิสิยาน้องสาวเธอกลับออกไปแล้ว อันดามันปรายตามองคนเรียก ก่อนจะเหยียดยิ้ม และยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มแทนที่จะเดินเข้าไปหาเขา หญิงสาวหมุนกายหันไปมองทางหน้าเวที ดีเจฝรั่งรูปหล่อมือข้างหนึ่งจับหูฟัง อีกข้างสแคลชแผ่นเสียง “บอกจะมาเป็นไม้กันหมาให้...แต่ที่คุณทำมันช่วยผมตรงไหน?” อันดามันได้ยินทุกคำพูดแต่ไม่ได้คิดจะหันไปเผชิญหน้า ร่างสูงที่ยืนแนบชิดเรียกได้ว่าแผ่นอกของเขาติดแผ่นหลังของเธอ มือเรียวได้แต่กำแก้วไวน์ไว้แน่น ไม่หันไป เพราะถ้าหันเท่ากับเธอจะอยู่ในอ้อมกอดเขาพอดี “ถอยออกไปให้ห่าง! ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่คุณจะมาทำแบบนี้ได้นะอินทัช!!” อันดามันหันไปแค่เสี้ยวหน้า ก่อนจะเบนสายตากลับไปมองดีเจต่อ “งั้นเหรอ...แล้วผู้ชายแบบไหนที่จะทำอะไรแบบนี้กับคุณได้ล่ะ?” ลมหายใจอุ่นร้อนกระทบโดนหัวไหล่กลมกลึงของเธอ “ก็ไม่ใช่ผู้ชายอย่างคุณแล้วกัน!!” ******************* บอกเลยว่าแซ่บซี้ดถึงใจค่ะ ขิงก็รา ขาก็แรง นัวๆ ฟาดมา ฟาดกลับ อันดาดื้อก็ต้องโดนฟาดนะค้าาา