เช้าวันต่อมา
“อุ๊ย!” มะลิไม่คิดว่าจะถูกสวมกอดแนบแน่นมาจากทางด้านหลัง
ก่อนที่จมูกโด่งจะกดไซ้มาที่แก้มและซอกคอจนมือไม้ที่กำลังถือทัพพีนั้นระทวยไปหมด
“ผัวหิวแล้ว...”
คำว่า ‘ผัว’ ทำให้คนที่กำลังทำอาหารเช้าถึงกับขนหลังคอลุกซู่ไปหมด
“ทำอะไรให้ผัวกินเอ่ย”
พอถูกอาปราบอ้อน ร่างกายมันก็เหมือนจะระทดระทวยไปหมด
“ไม่ตอบ ผัวจะกินเมียนะ”
“อ๊ะ...” มือกว้างลูบไล้ลงต่ำ แล้วสะโพกสอบก็จงใจถูไถเนื้อตัวเข้าใส่อย่างวาบหวาม
“ซี้ด...” ปราบสนุกกับแก้มที่แดงลามมาที่หู เขาจงใจสูดปากไปที่ข้างหู
“ขะ...ข้าวต้มหมูสับค่ะ อืม...” มือกว้างตะปบลงมาอย่างแม่นยำ เขาจงใจเคล้นคลึงเนินสาวของเธออย่างว่องไว
“อาหิวแล้ว ควรทำยังไงดี...หืม...” เขาแกล้งงับใบหูอีกฝ่าย ชอบยามร่างเล็กสั่นสะท้าน
“รอแป๊บนะคะ” เธอวางทัพพีลงแล้วก็ถูกพลิกให้หันกลับไปจ้องตากับคนที่จ้องอยู่ก่อน
“ไม่รอแล้ว ต้องเดี๋ยวนี้เลยได้ไหม” มือกว้างขยำไปบนก้นนิ
