หน้าที่ผัว

หน้าที่ผัว Nc+ { เชน } Ep.1 { “เชน” } “ทำไมหรอค่ะแค่พาน้องหมิวมาเเค่นี้มันทำให้พี่ลำบากใจมากเลยหรอ” นั่นเป็นคำพูดของน้องหมิวน้องสาวของเสี่ยกล้าเจ้านายของผมเองในวันนี้เธอจะมาซื้อหนังสือเเล้วเธอให้ผมพามาไง เสี่ยกล้าไม่อยู่เขาพาเพลงพิณไปบ้ายพักต่างอากาศเพื่อปรับความเข้าใจกัน! เอิ่มผมบอกเสี่ยกล้าไปเองแหละมันอาจจะดีกว่าตามง้อแบบนี้ถ้าได้ไปอยู่ไกล้ๆกันอะๆรอาจจะดีขึ้นป้ะ! ทำไมผมถึงบอกเสี่ยกล้าคือผมรักเพลงไงถึงอยากให้เธอมีความสุขอยากให้ลูกของเธอมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ ช่างเถอะผมยังยืนยันคำเดิมว่าผมรักเพลงไม่เคยเปลี่ยนเเต่ไม่คิดเอามาครอบครองหรือว่าให้ใครรู้เรื่องนี้ ! เสียงเมื่อกี้นี้เป็นเสียงของน้องหมิว ที่พูดว่าผมใช่ผมดูเเลเเม่ของเสี่ยกล้าเเล้วก็น้องสาวเขาด้วยหลังจากที่เพลงพิณกับเสี่ยกล้าคืนดีกันผมก็จะไป! ผมยอมรับว่าผมไม่ชอบน้องหมิวคือเธอจะชอบผมก็ชอบไปผมไม่ได้รู้สึกอะไร ผมหันมองหน้าเธอมีสิทธิ์อะไรมาว่าผมละผมไม่ใช่ลูกน้องเธอสะเมื่อไหร่! “ใช่รู้ตัวเเล้วยังจะให้มาอีก” ผมหันหน้าไปพูดว่าให้เธอเช่นกัน “ น้องหมิวจะทำอย่างไรให้พี่เชนสนใจน้องหมิวบ้างค่ะ” ผมถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่คือเข้าใจไหมว่าคนไม่ได้ชอบอะเเต่ไม่ได้เกลียดอะไรความรู้สึกมันก็จะลำคาร “รีบซื้อจะได้รีบกลับผมมีธุระ” “พี่เชนไปไหนทุกวันเลยค่ะช่วงนี้ไม่ค่อยอยู่บ้านเลยนะ” นี่ไงคือเธอจะถามนู่นนี่นั่นคือผมเบื่อมากที่จะต้องมาไล่ตอบคำถาม “ไม่ซื้อก็กลับ” “ค่ะๆแปป” เธอรีบเข้าไปเลือกหนังสือนั้นแหละคือถ้าไม่มัวมาถามผมก็ซื้อเสร็จไปนานและป้ะ สวัสดีครับผมชื่อเชน อายุ30ปีนี้ ตอนนี้ผมตัวคนเดียวพ่อกับเเม่ผมเสียไปเมื่อปีก่อนด้วยอุบัติเหตุ เอิ่มบางคนอาจจะรู้จักผมแล้วบางคนอาจจะยัง! ใช่ผมเป็นลูกน้องของเสี่ยกล้ามานานแล้วคือ จนจะลาออกเเล้วก็ว่าได้ผมชอบเพลงตั้งเเต่เเรกเเต่เธอถูกเสี่ยกล้าจับตัวไปทำร้ายจนกลายมารักเอิ่มผมก็เข้าใจเขามีลูกด้วยกันไง ผมก็รักเสี่ยกล้าแหละเขาดีกับผมหลายๆอย่างตอนนี้ผมกำลังจะเปิดร้านอาหารอย่างที่ต้องการ เเละต่ายเพื่อนของเพลงพิณเธอก็มาช่วยผมหลายๆอย่างในร้านซื้อของเข้าร้านตกเเต่งร้าน คือผมไปหาเธอทุกวันยิ่งตอนนี้เธออยู่บ้านคนเดียวด้วยยิ่งเป็นห่วง เอิ่มถามว่ารู้สึกอย่างไงกับต่ายก็รู้สึกดีต่ายเองเธอก็ชอบผมก็ไม่เเปลกถ้าเราทั้งสองคนจะเปิดใจเเละเริ่มต้นใหม่ไปด้วยกัน! ส่วนน้องหมิวไม่ต้องพูดถึงหรอกผมไม่รึอาจเอื้อมเด็ดดอกฟ้าแน่นอน หึ! ดอกฟ้าอะไรเสนอตัวให้ลูกน้องพี่ชายอยู่บ้านก็นิ่งๆ คงจะผ่านมาเยอะแล้วสิ! ช่างเถอะพูดถึงเเล้วหงุดหงิด “เสร็จเเล้วค่ะพี่เชนไปทานMKกันนะ” เธอพูดเฉยๆหรอป่าวเลยเธอเดินมาคล้องเเขนผมอีกคือนมก็ติดเเขนผมนั่นเเหละคิดว่าผมจะชอบมั้ง เออถ้าเป็นคนอื่นไม่แน่! ผมจับเเขนเธอออกจากผมทันที “ไม่อะคุณจะกลับไหมถ้าไม่ก็กลับเอง” “ใจร้ายกับหมิวจังนะคะ” เธอมองหน้าผมพร้อมกับสีหน้าเศร้าๆคือผมผิดอะไรวะ! เข้ามายุ่งวุ่นวายเองมาชอบผมเองคือความรักมันบังคับกันได้อย่างนั้นหรอ “ถ้าหิวก็ไปกินคนเดียวผมจะไปรอที่รถ” ผมพูดจบก็เดินหนีมาที่ลานจอดรถเลย! ครืด!!! หลังจากที่ผมนั่งอยู่ในรถเสียงมือถือของผมดังขึ้นเป็นเบอร์ของต่ายเเล้วเห็นคุณหมิวกำลังเดินมาเธอก็คงไม่กินแหละถึงออกมาไว! .. “ฮโหลว่าไงครับ” ผมรับมือถือพร้อมกับใส่หูฟังบลูทูธไงเพราะผมจะขับรถกลับส่วนน้อง หมิวเธอมานั่งหน้าคู่กลับผมอีกเช่นเคยตอนมาก็นั่งมันไม่สำควรป้ะเป็นเจ้านายต้องนั่งหลังป้ะละ! “พี่เชนมาทานข้าวกลับต่ายไหมค่ะพอดีต่ายทำปลาราดพริกอร่อยเฟ่อ” เสียงพูดไปหัวเราะไปถามผมว่าไปทานไหมเอิ่มก็หิวอยู่นะ “ครับพี่ทำธุระเสร็จพี่เข้าไปนะ” “ค่ะ” ตู๊ดๆๆ!! “พี่เชนจะไปไหนหรอค่ะ” ผมขับรถอยู่นะก็ไม่ได้ตอบอะไรเธอหรอกเห็นเธอถือถุงของอะไรมาไม่รู้! รำคาญนะเอาจริงอยากส่งๆเธอให้ถึงบ้านเเล้วไปกินข้าวที่บ้านต่ายละ “เอ่อพี่เชนค่ะทานทาร์ตไข่ไหมค่ะอร่อยนะ! นี่ห๊อมๆ” “ไม่ครับขอบคุณ” “งื้อทานหน่อยนะคะ อร่อยจริงๆนะเเล้วพี่จะติดใจไม่เชื่อดม” เหอะคือเอามาไกล้จมูกผมจนจะชนอยู่ละคือผมเป็นคนที่ไม่กินไข่ไงเเละเหม็นมันมากผมเอามือปัดออก “ไม่กินไง” พรึ่บพรึ่บ! ปิ้ว ผมไม่ได้ตั้งใจปัดเเรงขนาดนั้นเเต่คือมันดระเด็นไปทางกระจกเลย “ไม่กินก็บอกกันดีๆก็ได้นี่ค่ะฮึ้กทำไมค่ะน้องหมิวมันไม่ดีขนาดนั้นเลยหรอ” “คนไม่กินไม่เข้าใจหรอ ทำตัวหน้าเบื่อ” “ใครจะไปดีทุกอย่างเหมือนเพลงพิณละ” เอี้ยด!! ปึกคือผมเบรกรถกระทันหันเลยเเหละเเล้วเธอหัวโคกด้านหน้าดังปึก ใช่เธอชอบพูดเรื่องเพลงพิณกับผมชอบเเขวะผมตลอด “โอ้ยฮื่อๆหมิวเจ็บ” เธอเอามือจับหัวพร้อมกับหันมองหน้าผมคือมันไม่ได้เเรงถึงกับหัวเเตกแต่เเค่โน “สมควรไหมแล้วอย่ามายุ่งเรื่องของผมอีก” “ฮึ้ก” ตัด!! หลังจากส่งหมิวที่บ้านเสร็จผมก็ขับออกมาเลยพร้อกับขับรถตรงมาที่บ้านของต่ายคือเธอโทรให้ผมไปกินข้าวไง “พี่เชนสวัสดีค่ะ” ต่ายเดินมาหาผมหน้าบ้านพร้อมกับรอยยิ้มหวานๆอันสดใสของเธอนั่นเเหละ “ครับผมเป็นไงบ้างวันนี้ขายขนมดีไหม” “ดีค่ะหมดไวมากต่ายเลยไปซื้อปลาดทับทิมมาทำปลาราดพริกกิน ไปกินข้าวกันนะคะ” “กำลังหิวเลยเนี้ย" ผมหัวเราะกับเธอพร้อมกับเดินเข้ามาที่บ้านคือด้านล่างนะบ้านของต่ายเป็นบ้านไม้สองชั้นไง “มาเเย้วค่ะปลาตัวใหญ่ๆ ” ต่ายยกกลับข้าวมาวางที่โต๊ะคือไม่ได้มีเเค่ปลาราดพริกไงยังมีน้ำพริกผัดผักที่ผมไม่ชอบก็คือไข่ทอดนั่นเเหละ “พี่เชนคือต่ายทอดไข่ทรงเครื่องลองไหมค่ะ” “พี่ไม่กินไข่อะ” “อ่าวหรอค่ะงั้นต่ายเอาเก็บแปป” “ไม่เป็นไรต่ายก็กินสิ” “ไม่ดีกว่าคนไม่ชอบอะมันไม่ดี ชิมปลาหน่อยต่ายอยากรู้ว่าอร่อยไหม” ผมพยักหน้าให้กลับเธอพร้อมกับชิมเอิ่มอร่อยนะ! รสชาติดีเลยทีเดียว “หื้มอร่อยนะ” “งื้อดีใจจัง” “ฮ่าๆ หรามาเดี๋ยวจะกินให้หมดเลย” “กินเลยค่ะแล้วจ่ายค่าปลาต่ายด้วย150” โถ่เเทบจะสำลักดิ! “งกวะ” “หยอกเล่นน่า”