รถโดยสารประจำทางเคลื่อนตัวออกจากสถานีขนส่งอย่างช้า ๆ ฉันมองแสงไฟของกรุงเทพฯ ที่ค่อย ๆ ลับหายไปในความมืดมิดเบื้องหลัง ความรู้สึกเจ็บปวดจากการถูกทอดทิ้งและถูกกล่าวหา ยังคงกัดกินหัวใจ แต่ฉันก็พยายามเข้มแข็งเพื่อลูกชายที่หลับอยู่ในอ้อมกอด
ฉันจองตั๋วไปจังหวัดเชียงใหม่ด้วยเหตุผลที่ว่าเป็นเมืองใหญ่และมีความเจริญมากที่สุดในภาคเหนือ ฉันไม่ได้เลือกสิ่งนี้เพื่อตัวเอง แต่ฉันเลือกเพื่อให้ลูกชายของฉันสุขสบายที่สุด หากเลือกไปจังหวัดอื่นอาจทำให้ชีวิตลูกของฉันลำบาก การอยู่ในเมืองที่มีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครันคงดีกับน้องไทม์มากที่สุด ฉันหวังว่าที่นั่นจะไม่มีใครตามหาฉันเจอ และฉันจะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่กับน้องไทม์อย่างสงบสุข
ตลอดการเดินทางที่ยาวนาน ฉันไม่ได้หลับเลยแม้แต่น้อย สายตาของฉันจับจ้องไปที่น้องไทม์ที่หลับปุ๋ย ใบหน้าเล็ก ๆ ของเขาดูอ่อนโยนและไร้เดียงสา ฉันได้แต่ภาวนาให้เขาไม่ต้องมารับรู้เรื่องราวอันเจ็
