เนื้อหอมนักนะ
1132 คำ
“แหวะ หล่อตายล่ะ”
“หึๆ”
เขาเหลือบไปมองนาราอีกครั้ง เมื่อเธอลุกขึ้นพร้อมกับชายหญิงวัยกลางคน เดาว่าคงเป็นพ่อแม่ของเธอ ดูท่าทางนาราคงมีฐานะดีไม่น้อย คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันเมื่อได้เห็นหน้าของชายต่างชาติที่นารากอดแขนเอียงคอซบไหล่ชัดเจน
“มิสเตอร์เรนแนล แม็คเรนแนล”
ชายหนุ่มพึมพำออกมาเบาๆ เขามองตามบุคคลทั้งสามจนกระทั่งขึ้นรถคันหรูแล้วขับออกไปจนลับตา
“ใครหรือคะพี่วี มิสเตอร์เรนแนล เนี่ย”
“เขาเป็นเจ้าของบริษัทเดินเรือ แม็คเรนแนล เป็นบริษัทเดินเรือที่ใหญ่ที่สุดของประเทศไทย เป็นทั้งเรือขนส่ง เรือเช่า เรือสำราญ มีท่าเรือบนเกาะมุกซึ่งถือว่าเป็นเกาะส่วนตัว แถมยังเป็นเจ้าของโรงแรมแม็คเรนแนลริมหาดนั่นด้วย”
“โอ้โห งั้นเขาก็รวยมากสินะคะ จีบลูกสาวเขาเลยค่ะพี่วี เราก็มีมากพอกับเขานั่นแหละ ไม่น้อยหน้ากันหรอกค่ะ”
“พูดไปนั่น อยากได้เขาเป็นพี่สะใภ้ขนาดนั้นเชียว”
“งั้นสิคะ ไม่รู้ทำไม ไปรถึงชอบเธอมากขนาดนี้”
ไปรยายิ้มหวานส่งให้พี่ชายก่อนจะก้มลงรับประทานอาหารต่อ ความจริงแล้ว ณัฐรวีไม่ใช่แค่ทำธุรกิจโรงพยาบาลอย่างเดียว เขายังมีโรงงานส่งออกยางพารา สวนยางพาราเป็นพันๆ ไร่ แต่เขาจะทุ่มเทให้กับโรงพยาบาลมากกว่า เพราะเขาชอบที่จะช่วยเหลือคน และเพื่อสืบทอดเจตนารมณ์ของมารดาผู้ล่วงลับไปแล้ว สองน้าหลานนั่งรับประทานอาหารพูดคุยกันอยู่นานก่อนที่ณัฐรวีจะไปส่งหลานสาวกลับบ้าน
วันต่อมา
แผนกผู้ป่วยนอกก็ได้รับคำสั่งให้จัดห้องตรวจสำหรับหมอวี และนาราก็ถูกระบุให้เป็นผู้ช่วยเขา ไม่มีใครอิจฉานาราซักคน ตรงกันข้ามกลับโล่งอกที่ตนไม่ได้เป็นผู้ช่วยหมอวีจอมดุ จอมโหด เวลาทำงานณัฐรวีจะเปลี่ยนเป็นคนละคนเขาจะจริงจัง และเข้มงวดมาก ทุกอย่างจะต้องดีที่สุด ชีวิตคนไข้เป็นสิ่งที่เขาให้ความสำคัญมากที่สุด
“ช่วงนี้หมอวีลงมาตรวจคนไข้ด้วยตัวเองบ่อยมากๆ ทำเอาพวกเราเกร็งไปหมดเลยเน๊าะพี่หน่อย”
“นั่นนะสิ ใครๆก็รู้ว่าหมอวีน่ะเข้มงวดขนาดไหนเวลาทำงาน”
พยาบาลและผู้ช่วยพยาบาลสาวๆต่างก็จับกลุ่มคุยกัน นาราออกอาการงง เธอไม่เข้าใจว่าทำไมทุกคนถึงได้กลัวเขานักหนา เธอสังเกตว่าขนาดหมออายุมากๆยังต้องเกรงใจหมอวี พูดจากับหมอวีด้วยความเคารพ
“ทำไมทุกคนต้องกลัวหมอวีล่ะคะ มีอะไรหรือเปล่าคะเขาดุมากๆ เลยเหรอคะ”
นาราเอ่ยถามพี่หน่อย หัวหน้าพยาบาลผู้ป่วยนอกเมื่อมีโอกาส พี่หน่อยยิ้มใจดีให้กับเธอ ก่อนจะพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“ไม่ได้กลัวหรอกจ้ะ แต่เกร็ง เพราะหมอวีเป็นเจ้าของโรงพยาบาลนี้ หมอวีทำงานด้วยความตั้งใจ ท่านเกลียดความผิดพลาดที่สุด แต่ใช่ว่าท่านไม่ฟังเหตุผลนะ ท่านบอกเสมอว่าทุกชีวิตมีค่า ในเมื่อเขาไว้วางใจมารักษาในโรงพยาบาลของเรา บุคลากรทุกคนในโรงพยาบาลจะต้องใช้สมองและสองมือช่วยทุกคนอย่างสุดความสามารถ งานต้องมาก่อนเรื่องส่วนตัว ชีวิตคนสำคัญที่สุด ท่านจะซีเรียสกับเรื่องนี้มากจ้ะ”
นารารู้สึกคาดไม่ถึงว่าเขาจะเป็นถึงเจ้าของโรงพยาบาล คนที่เธอแอบชื่นชมแนวความคิด วิสัยทัศน์ ที่กว้างไกลของเขามานาน ไม่คิดว่าหมอณัฐรวีจะยังหนุ่มอยู่ ตอนแรกเธอคิดว่าเจ้าของโรงพยาบาลคงจะอายุสี่สิบห้าสิบปีเสียอีก อีตาเจ้าชู้ยักษ์เนี่ยนะคือหมอวีขวัญใจชาวบ้าน ไม่อยากจะเชื่อ
“คิกๆ น้องนาราทำหน้าเหมือนไม่เชื่อเลย ตอนแรกที่พี่เข้ามาทำงานบ่อยๆ พี่ก็แทบไม่เชื่อเหมือนกัน เพราะติดกับภาพลักษณ์ภายนอกที่เป็นด้านลบของหมอวี แต่พอได้สัมผัสได้ทำงานร่วมกันมาก็เข้าใจว่าทำไมคนที่นี่ถึงได้ทั้งรักและเคารพหมอวีขนาดนี้น้องนาราอยู่ไปๆ ก็จะทราบเองว่าหมอวีเก่งขนาดไหน”
พี่หน่อยพูดออกมาเสียยาวเหยียด นาราเองก็ได้ยินชื่อเสียงของเขาทางด้านความสามารถในการรักษาไข้มานานเธอยังแอบชื่นชมและอยากจะร่วมงานกับคนเก่งๆ อย่างเขาเลย
“หมอวีเก่งจังนะคะ”
นาราชื่นชมเขาจากใจจริง ในเรื่องการทำงานแต่ในเรื่องของชีวิตส่วนตัว โดยเฉพาะเรื่องของสาวๆ หมอวีถือว่าเป็นเพลย์บอยคนหนึ่งเลยทีเดียว
“ค่ะ หมอวีเก่งมาก เสียอย่างเดียวเจ้าชู้ไปหน่อยจ้ะ”
พี่หน่อยหันมากระซิบกระซาบกับเธอในประโยคสุดท้าย พร้อมกับหลิ่วตาให้เธออย่างขี้เล่น นาราหัวเราะออกมาเบาๆ อย่างอดขำไม่ได้
“คิกๆ เห็นด้วยค่ะพี่หน่อย เก่งแต่เจ้าชู้ แต่นาราว่าไม่หน่อยนะคะ เจ้าชู้มากๆ เลยล่ะค่ะ” สองสาวหันมองหน้ากันแล้วหัวเราะคิกคัก
“น้องนาราต้องระวังหมอเพชรกับคุณนาน่าให้ดีนะคะคนอื่นก็ไม่เท่าไหร่หรอกค่ะ แต่สองคนนี้ร้ายพอๆกัน อดทนให้มากๆนะคะ”
พี่หน่อยเอ่ยปากเตือนด้วยความรู้สึกถูกชะตากับพยาบาลคนใหม่ นาราเป็นเด็กนอบน้อมมีสัมมาคารวะกับผู้ใหญ่ น่ารักเป็นกันเองที่สำคัญเธอทำงานด้วยใจ หญิงสาวคุยกับพี่หน่อยอยู่นานก่อนที่เธอจะไปประจำห้องตรวจของหมอวีเมื่อถึงเวลา
ในขณะที่นารากำลังจัดอุปกรณ์ตรวจคนไข้อยู่นั้น ประตูห้องตรวจก็เปิดผลัวะเข้ามา หญิงสาวหันไปดูก็พบว่ามีสาวสวยคนหนึ่งยืนหน้าตึงอยู่ตรงหน้าของเธอ ซึ่งไม่ใช่คนเดียวกับผู้หญิงที่เธอเจอเมื่อวาน ไม่ใช่คุณหมอสาวและลูกสาวผู้ว่าฯ
“หมอวีอยู่ไหม”
หล่อนถามเสียงแหลม สายตามองมายังเธอ ไร้ซึ่งความเป็นมิตร
“อีกซักครู่ คุณหมอก็มาแล้วค่ะ เชิญคุณนั่งรอด้านนอกก่อนนะคะ”
นาราพูดออกมาด้วยน้ำเสียงและท่าทางที่สุภาพ แต่สาวสวยจะสนใจก็หาไม่ เธอเดินตรงเข้าไปนั่งเก้าอี้ตรวจคนไข้ในลักษณะไขว่ห้าง กอดอกเชิดหน้าอย่างถือดี นาราได้แต่ส่ายหน้าไปมาอย่างอ่อนใจ นึกค่อนขอดคนเสน่ห์แรงอยู่ในใจ ที่ปล่อยให้สาวๆ เข้ามาวุ่นวายในที่ทำงาน ที่สำคัญในเวลางาน คงคิดว่าเป็นเจ้าของโรงพยาบาลจะทำอะไรก็ได้สินะทำไมเขาไม่จัดระเบียบสาวๆ ให้เรียบร้อยนะ นาราส่ายหน้าอย่างระอากับพฤติกรรมของเจ้าของโรงพยาบาลหนุ่มสุดหล่อ
- ผู้เขียน
