เดชนารา
1879 คำ
เอาน้ำส้มคั้นมาให้ฉันด้วย”
หญิงสาวผู้มาเยือนสั่งด้วยน้ำเสียงวางอำนาจ นาราไม่คิดจะใส่ใจเพราะเธอไม่ใช่แม่บ้าน อันที่จริงเธอก็ไม่ได้ใจจืดใจดำขนาดนั้น ถ้าพูดกันดีๆ ไม่ใช่ใช้สายตาแล้วก็น้ำเสียงจิกกัดเธอแบบนี้ คุณหนูนาราผู้ถูกเอาอกเอาใจจากใครต่อใครทำไมต้องยอมให้คนไร้มารยาทอย่างผู้หญิงคนนี้มาจิกใช้ด้วย นารายังคงทำงานต่อไปโดยไม่สนใจแขกสาวผู้มาเยือน
“........”
ความเงียบของพยาบาลสาวสร้างความไม่พอใจให้สาวสวยตรงหน้ายิ่งนักใบหน้าสวยที่ถูกตบแต่งมาเป็นอย่างดีบึ้งตึงสายตาที่มองมายังนาราวาววับ ราวกับจะกินเลือดจะกินเนื้อก่อนที่เธอจะลุกขึ้นเดินเข้ามาผลักพยาบาลสาวอย่างแรงด้วยความโมโห
“นี่แกอยากลองดีกับฉันใช่ไหมฮะ ฉันสั่งไม่ได้ยินหรือไงยายบ้า”
นาราถึงกับเซถลาแทบจะล้ม เมื่อเธอถูกผลักอย่างแรง คุณหนูของตระกูลแม็คเรนแนลหรือจะยอม เธอผลักตอบโดยแรงเช่นกัน ทำให้หญิงสาวคนสวยถึงกับล้มจ้ำเบ้าทันที
“กรี๊ดดดด นังบ้านี่แกผลักฉันอย่างนั้นเหรอ”
สาวสวยร้องกรี๊ดออกมาเสียงดังลั่นเธอชี้หน้า นารามือสั่นระริก
“คุณทำฉันก่อน”
นารายักไหล่ ตอบออกไปด้วยท่าทางไม่ใส่ใจยิ่งทำให้ หญิงสาวทวีความโกรธมากขึ้นไปอีก ไม่เคยมีใครกล้าทำแบบนี้กับเธอซักคน ทุกคนที่โรงพยาบาลนี้ต่างก็รีบลนลานทำตามทุกอย่างที่เธอต้องการ แต่ยายนี่เป็นใครกล้ามาต่อกรกับเธอ คนอย่างนาถลดาไม่มีทางยอม
“ฉันจะให้หมอวีไล่แกออกที่บังอาจมาทำร้ายฉัน” เธอขู่
“.....แล้วแต่คุณสิ”
นารายักไหล่ไม่สนใจ แขกสาวกระโจนเข้าหาอีกครั้งด้วยความโกรธ
“เก่งนักนะแก ขอตบซะทีเถอะ”
นาถลดาเงื้อมือขึ้นหมายจะตบใบหน้าสวยๆ ของนาราแต่ก็ไม่สามารถทำได้ดั่งใจ เพราะนาราเองก็ใช่ย่อยเธอจับข้อมือเล็กๆ นั้นเอาไว้แน่นสองสาวต่างก็ยื้อแย่งกันอุตลุด ผมเผ้าหลุดลุ่ย นาราไม่ใช่คนที่จะยอมอะไรง่ายๆ เธอก็สู้สุดแรงเกิด
“แกรู้จักฉันน้อยไป ฉันจะตบแกให้เลือดกบปากเลยนังบ้า”
นาถลดาพยายามจะทำร้ายนารา ทั้งจิกทั้งข่วน นาราเองก็ใช่จะยอม เธอดึงทึ้งผมยาวสลวยของนาถลดา สองสาวผลัดกันรุกผลัดกันรับไม่มีใครยอมใคร
“ถ้าคิดว่าทำได้ก็เอาสิ”
“หยุดเดี๋ยวนี้นะ หยุด”
น้ำเสียงเย็นยะเยือกทรงอำนาจดังขึ้น นาถลดาหยุดทันทีและเป็นช่วงที่นาราฟาดฝ่ามือไปเต็มๆ แรง ใบหน้าสวยหันไปตามแรงตบจนถึงกับเซถลาราวกับนกปีกหัก
เพี๊ยะ.!
. “กรี๊ด”
เท่านั้นยังไม่พอ พยาบาลสาวยังตามติดไม่เลิกกระโจนเข้าหาทันที
“โอ้ย..อีบ้าฉันเจ็บนะ ปล่อย” นาถลดาร้องออกมาอย่างเจ็บปวดเมื่อนาราขึ้นนั่งทับตัวเธอเอาไว้ สองสาวยังคงไม่ยอมหยุด
“วีขา วี ช่วยนาถด้วย โอ๊ย”
“นารา หยุด บอกให้หยุด”
ชายหนุ่มสั่งแต่พยาบาลสาวจะยอมฟังก็หาไม่จนณัฐรวีต้องจับตัวเธอเอาไว้ เกรงว่าถ้าไม่รีบห้ามตอนนี้นาถลดาต้องเจ็บหนัก นารากำลังเลือดขึ้นหน้า เธอโมโหมากๆ ที่ถูกคู่ควงของชายหนุ่มทำร้ายยังไม่พอ เขายังมาจับเธอไว้อีก
เพี๊ยะ เสียงฝ่ามือกระทบใบหน้าสวยหวานทำเอาหมอหนุ่มตกใจ นาถลดาฉวยโอกาสที่เขาจับตัวนาราไว้เข้ามาตบเธอ
“คราวนี้ฉันจะตบแกให้ฟันหลุดเลยนังหน้าด้าน”
นาถลดาเงื้อมือขึ้นเป้าหมายก็คือใบหน้าสวยของนารา แต่เธอก็ต้องมีอันลงไปนอนจุกที่พื้นเมื่อถูกเท้าเล็กๆ ถีบเข้าอย่างจัง หญิงสาวไม่พูดอะไรแต่เธอดิ้นรนและพยายามกระโจนเข้าหานาถลดาดวงตากลมโตฉายแววหวานตอนนี้เปลี่ยนเป็นวาวโรจน์น่ากลัว นาถลดาร้องออกมาอย่างหวาดหวั่นเมื่อนาราสะบัดตัวเกือบจะหลุดออกมาได้
“วีขา ช่วยนาถด้วยค่ะ นังพยาบาลคนนี้มันบ้าไปแล้ว อย่านะนังบ้า”
“นาราหยุด หยุด”
ชายหนุ่มสั่ง แต่เธอก็ยังไม่หยุดแถมยังหันมาทุบตีเขาอีก หญิงสาวตบเขาไปเสียหลายฉาดเลยทีเดียว จนชายหนุ่มหนาชาไปหมด
“นาถยา คุณกลับไปก่อน ไปสิ”
ชายหนุ่มหันมาสั่งคู่ควงเสียงเข้ม นาถลดาลนลานหยิบกระเป๋าวิ่งออกจากห้องไปทันที
“ปล่อยนะ ปล่อย เอ๊ะ”
หญิงสาวยังคงดิ้น เขากอดรัดเธอแน่นขึ้นแต่เธอก็ยังมีแรงดิ้น ตัวก็เล็กนิดเดียวทำไมแรงเยอะขนาดนี้นะ ผู้หญิงอะไร ชายหนุ่มคิดพร้อมกับกระชับอ้อมแขน
“บอกให้ปล่อยไงล่ะ ปล่อยนะ”
“หยุดดิ้นได้แล้ว..โอ้ย”
ชายหนุ่มร้องออกมาเมื่อถูกเล็บมือเธอข่วนเข้าให้ที่ลำคอ แทนที่หญิงสาวจะหยุดที่ทำให้เขาเจ็บแต่เธอกลับทั้งดิ้น ทั้งถีบเขา
“ไม่ ปล่อยฉัน ปล่อย”
“นารา นารา หยุด....ไม่หยุดใช่ไหมหืม”
คุณหมอหนุ่มก้มลงหอมแก้มที่แดงก่ำทันที แล้วสูดเอาความหอมเข้าไปเต็มปอด นาราถึงกับยืนนิ่งอึ้งด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าเขาจะกล้าทำแบบนี้กับเธอ เท่านั้นยังไม่พอ ณัฐรวียังจูบปิดปากเธออีกที เขาจูบเธอแรงๆ เป็นการลงโทษในตอนแรกก่อนจะค่อยแปรเปลี่ยนเป็นดูดดื่มอ่อนหวานในเวลาต่อมา ทำเอาคนไม่เคยถูกจูบถึงกับเข่าอ่อนแทบทรุดลงกับพื้น ถ้าไม่ได้วงแขนแข็งแรงของเขาช่วยประคองเอาไว้
“นารา”
ชายหนุ่มเรียกชื่อเธอเสียงสั่นพร่า ความหอมหวานที่เขาได้รับมันทำให้ร่างกายของเขาเหมือนได้ลิ้มรสน้ำทิพย์ เขารับรู้ด้วยประสบการณ์ว่าเขาเป็นผู้ชายคนแรกที่ได้จูบเธอแบบนี้
“.................”
หญิงสาวโกรธเขาจนพูดไม่ออก ใบหน้าสวยแดงก่ำ หายใจฟึดฟัด จมูกโด่งแดงไปหมด สร้างความขบขันให้แก่ณัฐรวียิ่งนัก ไม่เคยพบไม่เคยเห็นมาก่อนว่าผู้หญิงโกรธแล้วดูสวยน่ารักอย่างนาราก็มีด้วย ยิ่งเห็นเธอแบบนี้เขายิ่งอยากแกล้ง ชายหนุ่มทำท่าจะก้มลงหาแก้มแดงๆ อีกครั้ง แต่เขาก็มีอันต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นน้ำตาร่วงพรูออกจากดวงตาคู่สวยทั้งสองข้าง
“นารา”
“......”
“ร้องไห้ทำไม เงียบนะครับ”
ชายหนุ่มเอ่ยปลอบด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน สองมือโอบกอดร่างบางเอาไว้แนบอก หญิงสาวร้องไห้จนพอใจถึงค่อยๆ ขยับตัวออกห่าง ซึ่งคราวนี้ชายหนุ่มก็ยอมแต่โดยดี
“หายโกรธหรือยังครับ”
เขาถามอีกครั้ง จ้องมองเธอด้วยแววตาอ่อนโยน แต่ไม่มีคำตอบจากปากของเธอ
“...........”
“ขอตัวก่อนนะคะคุณหมอ”
นารากลับพูดไปอีกเรื่อง แล้วเดินออกไปจากห้องทันที พอเปิดประตูปุ๊บเธอก็เห็นสายตาของพยาบาลคนอื่นที่มองมายังเธอด้วยแววตาเห็นใจ บางคนก็ถึงกับเดินเข้ามาปลอบเธอ โดยเฉพาะพี่หน่อยหัวหน้าพยาบาล
“ไม่เป็นไรนะจ๊ะนารา เดี๋ยวพี่ช่วยทายาให้ ดูซิ แขนเป็นรอยแดงเชียว ป่ะ”
พี่หน่อยจูงมือพยาบาลน้องใหม่เข้าห้องพักพนักงานเพื่อหายามาทาให้ พลางมองเธออย่างสงสาร พึ่งเข้ามาทำงานแท้ๆ ไม่น่ามาเจออะไรแบบนี้เลย
“ขอบคุณค่ะพี่หน่อย นาราไม่เจ็บเท่าไหร่ค่ะ”
หญิงสาวพนมมือไหว้ขอบคุณ พี่หน่อยมองเธออย่างสงสารก่อนจะตัดสินใจอาสาไปอยู่หน้าห้องหมอวีแทนเธอ ดูซิผิวขาวสวย นวลเนียนของเธอมีแต่รอยแดง รอยข่วน แถมที่ใบหน้ายังมือรอยฝ่ามือเป็นปื้น
“พี่จะเป็นคนไปอยู่หน้าห้องหมอวีเองจ้ะ ไม่ต้องกลัวนะจ๊ะ”
พี่หน่อยยิ้มให้อย่างแสนใจดี หญิงสาวรู้สึกซาบซึ้งกับน้ำใจอันงดงามของเพื่อนร่วมงานยิ่งนัก อย่างน้อยการทำงานที่นี่ก็ไม่ได้เลวร้ายไปเสียทั้งหมด
“ขอบคุณค่ะพี่หน่อย นาราไม่อยากเห็นหน้าเขาตอนนี้ คนอะไรเจ้าชู้แล้วยังจัดการกับผู้หญิงของตัวเองไม่ได้ ให้มาวุ่นวายกับคนอื่นแล้วยังมา... ยังมา...”
“ยังมาอะไรคะ” พี่หน่อยถามพลางมองแก้มแดงๆ ของนารานิ่ง
“ไม่มีอะไรค่ะ นาราเกลียดนักคนเจ้าชู้แบบนี้ ตัวเองเป็นถึงเจ้าของโรงพยาบาลทำตัวแย่ที่สุด ไม่น่าเคารพ เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีให้กับบุคลากร”
นาราพูดออกมาเสียงดังด้วยความโมโห พี่หน่อยได้แต่ส่งยิ้มแหยมาให้ และก็ต้องหน้าซีดเผือดทันที เมื่อหันไปพบกับสายตาสีนิลเข้ม แสนเย็นยะเยือกของคนที่นาราเอ่ยถึง เธอรีบสะกิดพยาบาลน้องใหม่ทันที แต่นารายังคงพูดต่อด้วยความรู้สึกโมโหสุดๆ
“คอยดูนะคะ ท้องน้ำจะโกรธ โกรธ แล้วก็โกรธหมอวี จะไม่ไปอยู่หน้าห้องหมอวีอีกเลย”
“นาราจ๊ะ...เอ่อ..คือ....คือ”
“ท้องน้ำพูดจริงๆ ค่ะพี่หน่อย คนอะไรเป็นถึงเจ้าของโรงพยาบาลกลับทำตัวเจ้าชู้ไก่แจ้ ทำให้ขาดความน่าเชื่อถือ ถึงจะเป็นเรื่องส่วนตัวก็ตาม แต่ที่นี่เป็นที่ทำงานนะคะ ควรรู้จักกาลเทศะบ้าง คงคิดสิคะว่าเป็นเจ้าของโรงพยาบาลแล้วจะทำตัวยังไงก็ได้ เช๊อะ”
“.......”
“เอาเป็นว่าต่อไปผมจะไม่ให้มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีก แล้วคุณก็ไม่ควรละทิ้งหน้าที่ของตนเอง กรุณากลับไปทำหน้าที่ของคุณตามเดิม คงไม่ต้องบอกซ้ำนะคุณนาราว่าคุณมีหน้าที่อะไรแล้วก็ตรงไหน การรับผิดชอบหน้าที่ของตนเองก็หมายรวมกับคำว่ากาลเทศะด้วยเช่นกัน”
คุณหมอหนุ่มพูดจบก็เดินจากไปทันทีปล่อยทิ้งให้นาราและพี่หน่อยนิ่งอึ้งไปตามๆ กัน โดยเฉพาะพี่หน่อยยืนหน้าซีดเผือดอย่างน่าสงสาร
“น้องนารา หมอวีโกรธแล้ว”
พี่หน่อยบอกเบาๆ สีหน้าท่าทางไม่ดีเลย นาราได้แต่ส่งยิ้มปลอบใจไปให้ จะว่าไปแล้วเธอเองก็รู้สึกเย็นวาบตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าเลยก็ว่าได้ อีตาหมอวีบ้า
“เขาโกรธท้องน้ำ ไม่ได้โกรธพี่หน่อยนี่คะ พี่หน่อยไม่ต้องกังวลนะคะ ท้องน้ำจะทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุดค่ะ ไปก่อนนะคะ”
พยาบาลคนใหม่เดินลิ่วๆ ตรงไปยังหน้าห้องตรวจของคุณหมอหนุ่มที่ตอนนี้เริ่มการตรวจคนไข้แล้ว นาราและณัฐรวีทำงานร่วมกันได้เป็นอย่างดี คุยกันเฉพาะเรื่องอาการคนไข้ พอคนไข้หมดเขาก็ไม่พูดกับเธออีกเลย หญิงสาวเลี่ยงออกไปจัดอุปกรณ์ด้านนอก เตรียมเครื่องมือแพทย์สำหรับตรวจคนไข้ในช่วงต่อไป
- ผู้เขียน
