อิตาหมอบ้า
1165 คำ
“หมอวีล่ะ”
“อยู่ข้างในค่ะ คุณหมอเพชร” เพชรรัตน์มองหน้าพยาบาลสาวนิ่ง
“ใช่หมอเพชร แฟนหมอวีจำเอาไว้”
คุณหมอสาวยิ้มเหยียดก่อนจะเชิดหน้าแนะนำตัวเองให้กับพยาบาลสาวคนใหม่ให้รู้จัก พร้อมกับประกาศความเป็นเจ้าของณัฐรวีออกมาชัดเจน
“อ้อ...ค่ะ”
“ฉันต้องการคุยกับหมอวีตามลำพัง ไม่รับคนไข้ระหว่างนี้เข้าใจไหม”
คุณหมอสาวหันมาสั่งก่อนจะเดินเข้าไปในห้องตรวจ
“ค่ะ คุณหมอ”
เวลาผ่านไปไม่ถึงห้านาที ประตูห้องตรวจก็เปิดออกมา พร้อมกับใบหน้าอันหล่อเหลาของคุณหมอหนุ่มที่มีรอยแดงจางๆ จากฝีมือเธอ เขากวาดสายตามองไปทั่วก่อนจะหันมาทางพยาบาลสาวคนใหม่
“นารา ผมตรวจคนไข้อยู่นะ ทำไมไม่เรียกเข้าไปล่ะ”
ชายหนุ่มถาม นาราอ้าปากจะตอบ แต่เพชรรัตน์พูดแทรกขึ้นมาเสียก่อน ซึ่งคำพูดของคุณหมอสาวเป็นที่ขัดใจแก่นารายิ่งนัก
“อุ๊ย วีขา น้องเขายังใหม่อยู่คงจะยังไม่ทราบกระมังคะว่าควรเรียกคนไข้เข้าตรวจตอนไหน”
“อ้าวคุณหมอเพชรคะ........”
พูดยังไม่ทันจบเพชรรัตน์ก็แทรกขึ้นเสียก่อน
“วีก็ค่อยๆ สอนนะคะ เด็กจบใหม่ก็แบบนี้แหล่ะค่ะ..”
“พูดอย่างนี้ได้ยังไง ก็คุณหมอบอกกับดิฉันเองว่าจะคุยธุระกับหมอวีตามลำพัง ไม่รับคนไข้ระหว่างนี้ไงคะ ดิฉันก็เลยต้องให้คนไข้รอตรวจไปห้องหมอรุจกับหมอก้องก่อน”
นาราเองก็พูดออกไปตามความเป็นจริง คุณหมอสาวถึงกับมีสีหน้าเจื่อนสนิทยิ่งเมื่อหันไปสบเข้ากับสายตาเย็นชาของณัฐรวียิ่งหน้าเสีย เธอก็รู้ดีว่าเวลาทำงานชายหนุ่มจะจริงจังขนาดไหน
“กลับไปทำหน้าที่ของคุณเถอะครับหมอเพชร ผมก็เองก็ต้องทำงาน เชิญครับ นาราคุณเรียกชื่อคนไข้ได้เลยครับ”
ชายหนุ่มไม่สนใจหมอสาวอีก เขานั่งรอคนไข้อย่างสงบ เพชรรัตน์เดินตามเขาเข้าห้องอีกครั้ง
“ค่ะ คุณหมอ” นาราขานรับ พร้อมกับหันไปเรียกคนไข้เข้าตรวจ
“วีคะ”
คุณหมอสาวเรียกเขาเสียงอ่อน รู้สึกโกรธพยาบาลคนใหม่ยิ่งนัก กล้าดียังไปถึงฟ้องณัฐรวีต่อหน้าเธอ ปล่อยเอาไว้ไม่ได้เสียแล้ว คุณหมอสาวคิดอย่างเคืองๆ
“ค่อยคุยกันตอนเย็นนะเพชร ตอนนี้เวลาทำงานขอผมทำงานก่อน”
“งั้นก็ได้ค่ะวี เพชรรอคุณได้เสมอ”
เพชรรัตน์ขานรับก่อนจะเดินไปจากห้องตรวจโดยไม่ลืมที่จะจ้องมายังนางพยาบาลสาวคนใหม่อย่างไม่พอใจนัก
“พี่หน่อย เตือนเด็กใหม่ด้วยนะคะให้รู้จักเคารพเพชรบ้าง บอกเขาด้วยว่าเพชรเป็นใคร อย่ามาบังอาจตีเสมอกับเพชร ถ้าไม่อยากตกงานตอนนี้”
คุณหมอสาวหันไปบอกกับหัวหน้าผู้ป่วยนอกด้วยน้ำเสียงหยิ่งผยอง พร้อมกับปรายสายตาดูแคลนไปยังนารา
“ค่ะ”
“ถ้าหมอวีตรวจเสร็จ พี่หน่อยก็โทรไปบอกเพชรด้วยนะคะ”
“ค่ะ”
หัวหน้าแผนกผู้ป่วยในรับคำอย่างสุภาพ คุณหมอสาวยิ้มออกมาอย่างพอใจ ก่อนจะเดินออกไป พยาบาลคนอื่นที่ยืนอยู่มองตามคุณหมอสาวอย่างไม่ชอบใจในกริยาท่าทางของเธอนัก
“หมอเพชรทำเหมือนเป็นเจ้าของโรงพยาบาลเสียเองยังงั้นแหละเน๊าะพี่หน่อย”
“หมอวีไม่สนใจเลย ควงสาวๆ ไปทั่ว”
“พี่ว่า น่าจะเป็นคุณนาน่ามีสิทธินะ เพราะควงกันมานานแล้ว อีกคนก็น้องหมวยที่มาเมื่อวันก่อนนั่นไง”
พยาบาลสาวๆ ต่างก็พากันพูดถึงเรื่องคู่ควงของหมอวี แต่ท้ายที่สุดก็ไม่สามารถบอกได้ว่าใครคือตัวจริง คนที่จะตัดสินก็คงมีแต่หมอวีเท่านั้น
“ทำงานต่อได้แล้วสาวๆ คนไข้รออยู่นะ พูดมากกันเสียจริงเรื่องเจ้านายเนียะ”
พี่หน่อยส่งเสียงมาทำให้สาวๆ ต่างก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตนเอง
ทางด้านนาราหญิงสาวทำงานอย่างขะมักเขม้น ความตั้งใจในการทำงานของเธอมีเต็มร้อย ใบหน้าสวยหวานจะเจือไปด้วยรอยยิ้มเสมอยามที่อยู่กับคนไข้ แต่จะบึ้งตึงเฉยชาทันทีเมื่ออยู่กับหมอวี แต่ชายหนุ่มก็ไม่ถือโทษโกรธอะไร ตรงกันข้ามเขากลับเห็นเป็นเรื่องขำๆ เสียมากกว่า พยาบาลคนใหม่นี้น่ารักโดนใจเขาเสียจริงๆ ณัฐรวีแอบมองเธอเมื่อยามเธอเผลอ รู้สึกกระชุ่มกระชวยขึ้นมาเพียงแค่ได้เห็นรอยยิ้มของเธอ
“นารา..”
ชายหนุ่มเรียกเธอขณะที่เธอกำลังก้มหน้าก้มตาเก็บอุปกรณ์ และเครื่องมือแพทย์ หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองเขา ด้วยสายตาเฉยชา แต่แล้วพอได้สบสายตากับเขา ภาพเมื่อตอนเช้าก็ผุดขึ้นมาในสมองน้อยๆ ของเธอ ส่งผลให้แก้มขาวซับสีเลือดและแดงก่ำในเวลาต่อมา
“มานี่ซิ”
เขาสั่งแต่เธอกลับส่ายหน้าทันทีพร้อมกับถอยหลังหนีเขา ชายหนุ่มหัวเราะออกมาเบาๆ รู้สึกขำตั้งแต่เห็นแก้มของเธอที่ค่อยๆ แดงขึ้น แล้วยิ่งตอนนี้อีก ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดถึงเรื่องอะไรอยู่
“คุณหมอมีอะไรคะ”
เธอถาม มองเขาอย่าไม่ไว้ใจ ยิ่งเห็นใบหน้ายิ้มๆ ของเขาชักเกรงขึ้นมา หญิงสาวหันซ้ายแลขวาอย่างหาทางหนีทีไล่ สร้างความขบขันแก่ชายหนุ่ม
“ทายาให้ผมหน่อย”
“คะ....”
“ก็แผลที่คุณทำนั่นแหละตรงนี้ ตรงนี้ แล้วก็ตรงนี้”
ชายหนุ่มชี้ไปที่ใบหน้า ตรงแขน และสุดท้ายที่คอเขา นารามองตามเธอค่อนข้างตกใจกับแผลที่คอเขา เร็วเท่าความคิดหญิงสาวเดินตรงเข้าไปสำรวจแผลทันที
“แผลยาวเชียว”
หญิงสาวพึมพำพร้อมกับขยับเข้าใกล้แล้วแกะกระดุมเสื้อเขาออก แล้วเริ่มทำแผลให้กับเขาอย่างเบามือ ไม่น่าเชื่อว่าเล็บของเธอจะทำให้เขาเป็นแผลยาวขนาดนี้ เธอค่อยๆ เช็ดเลือด แล้วทายาให้เขา
“ขนาดเล็บคุณไม่ยาวนะเนี่ย”
เขาว่าชิดกับขมับของเธอ ชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะแอบสูดความหอมจากตัวเธอ ผู้หญิงอะไรหอมไปทั้งตัว ขณะที่ชายหนุ่มคิดอะไรเพลินๆ หญิงสาวก็เงยหน้าขึ้นจมูกโด่งๆ ของเธอชนเข้ากับแก้มเขาอย่างจัง
“อุ้ย...”
นาราตกตะลึงนิดหนึ่ง และโดยไม่ทันได้ตั้งตัวริมฝีปากจิ้มลิ้มของเธอก็ถูกเขาจูบอีกครั้งอย่างอ่อนหวาน เขาจูบเธออย่างที่ใจต้องการ เป็นนานกว่าที่เขาจะปล่อยเธอ
“นารา ผม..”
“ปะ...ปล่อยค่ะ”
เธอบอกเมื่อเขาถอนจูบจากเธอ นาราก้มหน้าลงอย่างแสนอายเธอเดินไปเก็บของแล้วก่อนจะออกไปจากห้องเงียบๆ โดยมีสายตาของณัฐรวีมองตามหลังจนสุดสายตา
- ผู้เขียน
