เพราะอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นในห้องน้ำทำให้ภูวิศต้องพากระปุกมาที่โรงพยาบาลเพื่อตรวจให้ละเอียดจะได้สบายใจ ในระหว่างที่แม่กำลังถูกจับตรวจร่างกายและทำแผล ลูกชายก็นั่งกอดคอพ่อไม่ยอมปล่อย ดวงตาเอาแต่จ้องมองห้องที่แม่หายเข้าไปอย่างหวาดระแวง
“เจ้าป่ากลัวอะไรครับตัวสั่นเชียว” อาการสั่นเทาของลูกชายทำให้คนเป็นพ่อรู้สึกเป็นห่วง มือหนาคอยลูบหลังลูกเพื่อปลอบประโลม เขาไม่รู้ว่าทำไมเจ้าป่าที่เก่งไปหมดทุกเรื่องถึงได้กลัวโรงพยาบาลขนาดนี้ หรือว่ามีอะไรเกิดขึ้นทำให้เจ้าป่าฝังใจจนไม่ชอบโรงพยาบาล
“ไม่ชอบป้าหมอ ไม่ชอบโยงบาล” ภาพที่ตนเองโดนดุเวลาไปโรงพยาบาลกับมารดาผุดขึ้นในความทรงจำ เด็กชายเจ้าป่ากอดแขนบิดาเอาไว้แน่นยามที่มีคุณพยาบาลเดินผ่าน
“รอมี้ทำแผลก่อน เดี๋ยวมี้ออกมาเราก็กลับกันเลย”
คุณพ่อกอดปลอบขณะมองเลยเข้าไปในห้องตรวจ เห็นทีเขาต้องเอาเรื่องนี้ไปถามกระปุก อาการหวาดกลัวของลูกชายมันดูไม่ปกตินัก
“พ่อคับเจ้
