นางร้ายสื่อรัก

หากคุณคิดว่านักศึกษาจบใหม่ต้องได้งานประจำเลยในตอนฝึกงาน..ฉันขอบอกตรงนี้เลยว่า...ผิดแล้วจ้าาา!!! เพราะอะไรน่ะเหรอก็เพราะสถานการณ์โรคระบาดแบบนี้ เศรฐกิจแบบนี้มันก็มีแต่คนเตะฝุ่นเดินผ่านกันไปมานะสิ บางครั้งฉันก็อยากจะถามนะว่ายังไม่มีงานทำเหมือนกันใช่มั้ย?ไปจิบกาแฟกันเถอะพรุ่งนี้ค่อยมาหางานใหม่ด้วยกันดีกว่า...55 ช่างเถอะ..ฉันมโนไปอย่างงั้นแหละค่ะ เวลานี้ฉันอยู่ในบริษัทแห่งหนึ่งกำลังยืนรอคำพิพากษาจากคุณพี่ข้างหน้าเคาท์เตอร์ด้วยใจที่เต้นระทึกปนห่อเหี่ยว ความผิดหวังซ้ำซากในวันนี้เป็นเรื่องที่ไม่น่าจดจำสักนิด           “ขอโทษนะคะ ตอนนี้ทางบริษัทของเรายังไม่รับพนักงานค่ะ” พี่พนักงานต้อนรับบอกกับฉัน 'เฮ้ออออ..น้องไอ.อยากจะบ้า' นี่เป็นบริษัทที่ 4 แล้วค่ะท่านผู้โช้มมม แต่ก็เอาเถอะนักศึกษาจบใหม่ “สู้โว้ย” เฮ้อ (ถอนหายใจอีกแล้ว) ก่อนจะสู้ต่อขอโทรหากำลังใจสักหน่อยเถอะค่ะ..แม่จ๋าาาาาช่วยหนูด้วยยย โทรเลยนะ ตรู้ดดด..ดดดด..ดด           “สวัสดีค่ะบ้าน วิศวะเหมค่ะ"           “แม่จ๋าาาา..หนูไอเองน้าาาตอนนี้หนูสมัครงานเป็นบริษัทที่สี่แล้ว ไม่มีที่ไหนเปิดรับเลยค่ะถ้าหนูไม่มีงานทำแม่จ๋าจะรับเลี้ยงหนูมั้ยยย” ฮืออออ           “โอ๋โอ๋.ไม่ร้องนะคะลูกรักวันนี้หนูกลับบ้านก่อนดีกว่ามั้ยคะ อย่าลืมสิวันนี้พี่ชายเรากลับมาจากกักตัว14วันแล้วนะแม่ทำของโปรดของหนูกับพี่อาร์มเยอะแยะเลย ตอนนี้คุณพ่อกำลังขับรถไปรับพี่อาร์มที่โรงแรมk พรุ่งนี้ค่อยออกไปหางานอีกทีดีกว่านะคะลูก เรื่องแบบนี้เราต้องใจเย็นๆ ค่ะ"           “จริงด้วย!!! หนูลืมค่ะแม่ว่าพี่อาร์มจะกลับวันนี้ ..งั้นเดี๋ยวเจอกันที่บ้านนะคะ” ติ้ด .ตายแล้ววววลืมได้ไงเนี่ยยโบกพี่วินด่วนจ้าาา…ระหว่างนั่งรถพี่วินขอแนะนำตัวก่อนนะคะ ดิฉันชื่อไอยรา วิศวะเหม เพิ่งเรียนจบบัญชีมาหมาดๆ บ้านเรามีกันอยู่สี่คน คุณพ่อนนท์เป็นพนักงานบริษัท คุณแม่จ๋าเป็นแม่บ้านคอยดูแลบ้านและพี่อาร์ม ไกด์หนุ่มสุดหล่อเดินทางบ่อยเป็นว่าเล่นล่าสุดกลับจากจีนก็ถูกกักตัวก่อนจะได้กลับบ้านวันนี้ และฉันผู้ยังไม่มีงานทำคอยเกาะคนที่บ้านกินอยู่ค่ะหวังว่าพรุ่งนี้เราจะหางานได้ เนอะ!!! จบการรายงานจากไอยราเพียงเท่านี้นะคะ             ๑--------------------------------๑ นั่งวินมอเตอร์ไซค์ผ่านไปยี่สิบนาที           "จอดดพี่จอดดด ถึงบ้านหนูแล้วค่ะ กี่บาทคะ” ผู้หญิงที่ซ้อนท้ายวินถามขึ้น           “หกสิบจ่ะน้องโอกาสหน้าเชิญใหม่นะ" พี่วินบอก           “ขอบคุณค่ะ” “แม่จ๋าาาาาหนูมาแล้วววว" น้องไอรีบวิ่งเข้าบ้านกอดแม่ทันที           “ตายแล้ว!! หนูไอไม่วิ่งแบบนี้สิคะเกิดหกล้มไปจะทำยังไง ไม่มีความเป็นกุลสตรีเลยนะลูกฉันเนี่ย”           “โธ่ แม่จ๋าถ้าหกล้มก็เจ็บสิคะแต่ไม่เป็นไรหรอกหนูเจ็บแม่จ๋าก็ทำแผลให้หนูไงคะ..เนอะ ?แล้วกุลสตรีเนี่ยก็ไม่อยากเป็นหรอกค่ะกลัวจะไม่ได้วิ่ง5555"           “ยังจะมาย้อนแม่อีกไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้เลยนะเนื้อตัวมีแต่ฝุ่นควันเกาะเต็มไปหมดเดี๋ยวพ่อกับพี่เราจะมาถึงบ้านแล้วแม่จะทำต้มจืดสาหร่ายอีกอย่างก็เสร็จ ไปเร็วค่ะลูกอาบน้ำแล้วลงมาช่วยแม่ยกอาหาร” แม่จ๋าพูด      “รับทราบครับผมมาดาม" พูดจบก็วิ่งไปอย่างรวดเร็ว           “ทำไมทะเล้นอย่างนี้เนี่ยลูกฉัน” มาดามจ๋าของลูกสาวส่ายหัว~~ ยี่สิบนาทีผ่านไป ปรี๊นๆๆๆ ปรี๊นนๆๆ           “มาแล้วค่า มาแล้ววว” ไอยราเปิดประตูบ้านอย่างรวดเร็ว วืดดดด วืดดดด คุณพ่อขับรถมาจอดในโรงรถดับเครื่องยนต์เสร็จก็เรียกลูกสาวที่กำลังจะวิ่งไปกอดพี่ชายมาขนของ           “หนูไอมาช่วยพ่อขนของฝากที่พี่เค้าซื้อมาเร็ว” เธอแอบทำหน้างอนิดหน่อยก่อนจะเดินไปบ่นไป ‘พ่อนะพ่อจะขอกอดพี่อาร์มก่อนก็ไม่ได้' ฟากพี่ชายสุดหล่อได้แต่หัวเราะหึหึเดินตามหลังน้องสาวไปในมือถือหนังสือปกสีดำเก่าๆ มีลูกกุญแจคล้องไว้ บนหน้าปกมีตัวหนังสือเป็นภาษาจีน….            ๑--------------------------------๑           หลังจากเก็บของเข้าบ้านกันเรียบร้อยคุณพ่อและพี่ชายก็พากันขึ้นไปอาบน้ำคุณแม่จ๋าเรียกลูกสาวคนสวยทันที           "น้องไอคะมาช่วยคุณแม่ยกอาหารไปวางบนโต๊ะหน่อยค่ะลูกเดี๋ยวคุณพ่อกับพี่อาร์มลงมาจะได้ทานกันเลย"           “ได้ค่ะแม่” พูดจบก็ช่วยกันยกอาหารไปวาง           บนโต๊ะอาหารทุกคนนั่งทานกันอย่างเอร็ดอร่อยจากของคาวก็ตามด้วยของหวานและนั่งคุยเล่นกันไปจนคุณพ่อเอ่ยทักลูกสาวขึ้นมาว่า           “วันนี้ไปสมัครงานเป็นไงบ้างลูก” เห็นลูกสาวทำหน้าหงอยๆ คุณพ่อเลยเงียบรอฟัง            “แย่ค่ะพ่อไม่มีที่ไหนเปิดรับสมัครพนักงานเลยวันนี้หนูไปมา4 ที่มีแต่ข่าวปลดพนักงานออกรอวันพรุ่งนี้หนูว่าจะลองออกไปหาดูอีกน่ะค่ะ” พี่ชายนั่งฟังอยู่ข้างๆยกมือขึ้นลูบผมน้องสาวเบาๆ                  “พี่ว่าตั้งแต่พรุ่งนี้เราพักอยู่บ้านก่อนดีกว่านะไอ ช่วงนี้ไวรัสระบาดบริษัทไหนๆก็โดนผลกระทบไปหมดที่บริษัทของพี่ก็ยังไม่รู้ว่าใครจะโดนปลดกันเมื่อไหร่ถือซะว่าพักผ่อนหลังเรียนจบก็แล้วกัน” พูดแล้วหันไปทางคุณพ่อ "หรือคุณพ่อว่าไงครับ"                 “อืม..ก็ดีนะลูกอยู่บ้านช่วยแม่ตัดหญ้า ทำความสะอาด เดี๋ยวพ่อจ่ายค่าแรงเป็นอาหารฟรีตลอดทั้งวันโอเคมั้ย???” คุณพ่อพูดจบก็พร้อมใจกันหัวเราะ5555555                   “โธ่ พ่อคะหนูตัดหญ้าเป็นที่ไหนกันล่ะทุกทีหนูเห็นพ่อเป็นคนตัดและครั้งนี้ก็เช่นกันนะคะ”               “โอเค พ่อตัดและจะสอนหนูด้วยเนอะ”                 “ค่ะ!!!!!” ประชดเสียงดังมากกก5555                  เมื่อทานข้าวเสร็จเรียบร้อยสองพี่น้องพากันมานั่งคุยที่สนามหญ้าหน้าบ้าน พูดเรื่องทั่วไปรับลมเย็น จู่ๆน้องสาวก็ทักพี่ชายขึ้นมา            “พี่อาร์ม” พี่ชายหันหน้ามา           “หืม มีอะไร"                   “ตอนขนของเข้าบ้านหนูเห็นพี่ถือหนังสือเล่มสีดำมาเล่มหนึ่ง หนังสืออะไรคะดูลึกลับจังค่ะ เอ๊ะ!!รึว่าหนังสือเกี่ยวกับเรื่องผี” เหลือบมองพี่ชายแบบหวาดๆแล้วพูด “เดี๋ยวนี้พี่ชอบอ่านแนวนี้เหรอคะ”            อาร์มทำท่าเหมือนนึกขึ้นได้ “อ่อ…ถ้าเราไม่ทักพี่ก็ลืมไปละ มันเป็นหนังสือนิยายจีนน่ะซื้อมาฝากเรานั่นแหละคนขายบอกว่าเรื่องนี้สมัยก่อนดังมากเลยนะเป็นหนังสือหายากด้วยพี่เห็นว่าปกมันมีกุญแจล็อคไว้ดูแปลกดี สภาพก็ใช้ได้ไม่ผุพังอะไร ไว้เราว่างๆก็ลองอ่านดูสิเผื่อจะชอบ เดี๋ยวพี่ไปหยิบมาให้รอแป๊บ” พูดจบก็ลุกเดินไปเลย ‘สรุปว่าฉันต้องอ่านใช่ม้ายยยยย..ไม่งั้นจะเสียน้ำใจพี่ชายสุดหล่อ'                  “อ่ะ” ยื่นหนังสือพร้อมกุญแจให้น้องสาวที่รับมาแบบไม่เต็มใจ