“พี่หย่งเจี้ยน พี่หย่งเซิง เหม่ยเอ๋อร์พลาดเรื่องใดไปหรือไม่เจ้าคะ” ถามแล้วหันมองไปทางองค์รัชทายาท
“เรื่องของพี่ใหญ่นั้นซับซ้อน อย่าสนใจเลย” หย่งเซิงพูดและรินสุรามิได้ขาดช่วง
“พูดเรื่องที่เจ้าหวงพี่ดีหรือไม่..หืม” หย่งเจี้ยนกระเซ้านาง
“ไม่ดีเจ้าค่ะ..แต่ถ้าพี่อยากให้พูด” แววตาเริ่มหวานเพราะดื่มสุรา พูดเสียงเนิบๆเบาๆ “เหม่ยเอ๋อร์หวงทั้งสองพระองค์เจ้าค่ะ..หวงมากๆเลย” ยิ้มสะกดใจ
“เราขอเลื่อนวันมงคลสมรสให้เร็วขึ้นดีหรือไม่พี่รอง”
“ดียิ่ง!!" สององค์ชายส่งสายตามุ่งมั่นไปทางเหม่ยเซียนที่กำลังมึนงง
๑--------------------------๑
“เหม่ยเอ๋อร์..เจ้ามีของมาให้แม่ใช่หรือไม่?” ฮองเฮาเอ่ยถามพร้อมรอยยิ้ม
“เพคะ..เสด็จแม่” หันไปหาเสี่ยวถงเพื่อรับของขวัญและลุกขึ้นยืนไปด้านหน้าพระที่นั่ง “อย่าเพิ่งเปิดดูนะเพคะไว้จบงานนี้เหม่ยเอ๋อร์จะสอนวิธีใช้ให้เสด็จแม่เพคะ”
“หืม..มต้องเรียนรู้ด้วยรึ?”
“เป็นเช่
