บทที่6 รักต้องเลือก
1264 คำ
บทที่6
รักต้องเลือก
"ถึงบ้านแล้วครับคุณหนู"
"พี่เข้าไปกับหนูไหมไปหาพี่ครามกัน"
ถึงเวลานี้เขาควรจะพูดคุยกับพี่ชายของเธออย่างจริงจังแม้ว่าเขาจะรู้สึกดีกับคุณหนูครีมแต่สิ่งที่เขาทำเมื่อคืนมันไม่สมควรเกิดขึ้น ไม่ทันที่ทั้งสองจะได้ลงจากรถครามก็เดินบุ่มบ่ามออกมาเปิดประตูแล้วดึงน้องสาวตัวเองออกจากรถทำให้มาวินต้องรีบตามลงไปเพราะกลัวว่าคุณหนูครีมจะถูกทำโทษ
มาวินรีบเดินตามลงมาติด ๆ เขาถึงได้เห็นว่าตอนนี้คุณหนูครีมไม่ได้อยู่ตามลำพังเธอมีครอบครัวใหญ่นั่นคือครอบครัวของพี่สะใภ้เธอที่รีบเข้ามาสำรวจร่างกายคุณหนูครีมส่วนครามเขาหันมามองหน้ามาวินเขารู้อยู่แล้วว่าเรื่องทั้งหมดที่มันเกิดขึ้นเพราะน้องสาวออกจากบ้านไปเมื่อคืนจึงได้ให้คนคอยตามดูพฤติกรรมและรู้ว่าทั้งสองอยู่ด้วยกันทั้งคืน
"คุณครามครับอย่าทำโทษคุณหนูเลยนะครับผมผิดเองที่ไม่ได้มาส่งคุณหนู"
"กูไม่รู้จะพูดอะไรเลย" ครามถอนหายใจสายตามองไปยังอดีตบอดี้การ์ดที่วันนี้ดูเปลี่ยนไปอาจจะเป็นเพราะราศีของเจ้าของธุรกิจไม่ใช่คนคอยติดตามรับใช้น้องสาวตนเหมือนเมื่อก่อน
"เรื่องนี้ผมผิดครับผมผิดจริง ๆ ถ้าคุณครามจะทำโทษก็ทำโทษผมอย่าไปทำคุณหนู"
"มึงก็รู้ว่าน้องกูเจออะไรมาบ้างกว่ากูจะได้น้องสาวคนนี้กลับมาแล้วสิ่งที่มึงทำมันสมควรไหม!"
"พี่ครามหนูผิดเองที่หนูดื้อพี่มาวินจะมาส่งหนูตั้งนานแล้วแต่หนูไม่ยอมหนูอยากอยู่กับเขาถ้าพี่จะทำโทษพี่ก็ทำโทษหนูพี่มาวินเขาไม่ได้ผิดอะไร"
"ออกหน้าแทนผู้ชายเลยนะ"คิมหันต์ส่ายหน้าเขายืนล้วงกระเป๋าทั้งสองข้างสายตามองครีมอย่างตำหนิ
"คิมหันต์เงียบไปเลย" คชาห้ามปรามลูกชายไม่ให้พูดอะไรไปมากกว่านี้เพราะลูกชายตนพูดจาไม่ค่อยเข้าหูใคร
"คุณหนูเงียบไปเลยครับเรื่องนี้ผมผิดผมจะรับผิดชอบเอง คุณครามต้องการให้ผมรับผิดชอบคุณหนูผมก็ยินดีครับ"
"แต่หนูเต็มใจที่จะเป็นของพี่มาวินนะ!"
ครามหันไปมองหน้าน้องสาวด้วยความตกใจไม่คิดว่าน้องสาวจะเป็นฝ่ายเสนอตัวให้กับผู้ชายที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้า
"คุณหนู!" มาวินเริ่มขึ้นเสียงเมื่อคุณหนูออกแนวดื้อด้านไม่ยอมฟังคำพูดของเขา
ทุกคนเห็นสีหน้าอาการของคุณหนูครีมที่เริ่มสงบลงเมื่อเขาถูกอดีตบอดี้การ์ดขึ้นเสียงจึงได้รู้ว่าคนเดียวที่จะหยุดคุณหนูครีมได้ก็คือมาวิน
"พ่อว่าเข้าไปคุยข้างในกันเถอะจะได้คุยให้รู้เรื่องว่าจะเอายังไงกันต่อ"
ทุกคนเดินตามคชาเข้ามาในบ้านของครามคะน้ารีบพาลูกชายขึ้นไปบนห้องเพราะไม่อยากให้ลูกชายรับรู้หรือได้ยินคำพูดที่มันรุนแรงเกินไป
มาวินเดินมานั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้าแม้คุณแม่กันยาให้ขึ้นมานั่งข้างบนเขาก็ไม่ยอมเรื่องนี้เขาผิดเขายอมรับและพร้อมจะรับผิดชอบ
"มึงพึ่งเปิดร้านยังไม่ถึงปีทรัพย์สมบัติของมึงแทบจะไม่เหลือมีแค่บ้านกับรถแล้วก็ร้านที่ยังต้องแบกภาระค่าใช้จ่ายมึงคิดว่าสมบัติแค่นั้นจะเลี้ยงดูน้องสาวกูได้ยังไงเงินเดือนมึงก็ไม่ได้มากมายมึงเห็นน้องสาวกูใช้ชีวิตไหมแต่ละวันใช้เงินเท่าไหร่"
"ผมขอเวลาได้ไหมครับ"
"1 ปีถ้ามึงหาเงิน 10 ล้านมาให้กูไม่ได้มึงตาย"
"พี่คราม! ฮืออ"
"ครับคุณคราม"
มาวินยอมรับข้อเสนอนี้หลังจากวันนี้เขาจะตั้งใจเก็บเงินเพื่อนำเงินจำนวน 10 ล้านมาให้คุณครามอย่างน้อยก็เป็นเครื่องยืนยันว่าเขาจะพยายามและจะดูแลคุณหนูครีมต่อจากนี้เอง
"แต่ผมมีข้อแม้..." มาวินมองหน้าครามด้วยสายตาที่เปลี่ยนไปในดวงตาคู่นั้นมีความเด็ดเดี่ยวแน่วแน่และมีความเจ้าเล่ห์ซ่อนอยู่ภายใน
"อะไร" ครามถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยสายตาของเขาว่างเปล่าจนมาวินอ่านใจเขาไม่ออก
"คุณหนูครีมต้องไปอยู่กับผม"
"ไอ้มาวิน!" ครามทำท่าจะลุกขึ้นแต่คุณพ่อคชารีบดึงลูกเขยลงมานั่งก่อนที่เท้าข้างใดข้างหนึ่งจะเตะเข้าปลายคางของคนตรงหน้า
"ผมจะมั่นใจได้ยังไงว่าผมจะได้เจอคุณหนูอีก"
สองหนุ่มจ้องหน้ากันไม่ลดละในเมื่อตอนนี้มาวินไม่ใช่ลูกน้องของครามเขาก็ไม่จำเป็นต้องยอมอะไรมากในส่วนที่ผิดเขายอมรับและพร้อมที่จะแก้ไขแต่ถ้าหากเสียรู้ให้คนเจ้าเล่ห์ด้านธุรกิจอย่างครามนอกจากเขาจะไม่ได้เจอคุณหนูครีมอีกเขาอาจจะต้องตายฟรี
"พี่ครามหนูอยากไปอยู่กับพี่มาวินให้หนูไปอยู่กับพี่มาวินเถอะนะคะ"
"ไม่ได้! อายุพึ่งเท่าไหร่เองจะไปอยู่กับผู้ชายได้ยังไงอย่าให้พี่หมดความอดทนนะครีม!"
"ไม่เอาหนูจะไปอยู่กับพี่มาวินหนูไม่อยากอยู่กับพี่ครามหนูรักพี่มาวิน!"
คำพูดของคุณหนูครีมทำให้พี่ชายอย่างครามเจ็บปวดหัวใจที่ผ่านมาเขารักและดูแลน้องสาวเป็นอย่างดีแต่น้องสาวดันใจแตกอยากไปอยู่กับผู้ชาย
"พี่ไม่ให้ไปแล้วอย่าคิดหนีออกไปหามันด้วย!" นิ้วชี้ของครามกดไปยังหน้าผากของน้องสาวที่ร้องห่มร้องไห้สายตามองไปยังคนนั่งคุกเข่าอยู่ตรงหน้า
"ฮืออ ไม่เอาหนูไม่อยู่หนูจะไปอยู่กับพี่มาวิน!"
ดูเหมือนว่าครามเริ่มจะหมดความอดทนเขามองหน้าน้องสาวด้วยความโมโหคุณพ่อคชากับคุณแม่กันยาทั้งสองก็ไม่รู้จะพูดยังไงเพราะใจเด็กคนนี้ดันไปอยู่กับผู้ชายตรงหน้าแล้ว
"ที่ผ่านมาหนูมีพี่ส่งเสียทุกอย่างแต่สิ่งเดียวที่หนูไม่เคยได้รับคือความเอาใจใส่ ฮึก! แต่พี่มาวินคือคนที่อยู่กับหนูในทุกช่วงเวลาถ้าหนูจะรักจะผูกพันกับเขามันก็ไม่แปลก"
"ถ้าคิดว่าไปอยู่กับมันแล้วจะสุขสบายเหมือนอยู่กับพี่ก็ไปเลยแล้วอย่ากลับมาเหยียบที่นี่อีกไปกันให้รอดแล้วกัน!"
"เดี๋ยวสิครามทำไมพูดแบบนี้ล่ะลูก!" กันยาหันไปมองลูกเขยที่กำลังเดินหนีขึ้นบ้านตอนนี้ท่านเองก็หนักใจลูกสาวบุญธรรมกำลังเดินไปหาผู้ชายตรงหน้าจะห้ามก็ไม่ได้จะทักท้วงสามียังคชาก็เบรกเอาไว้
"บางครั้งเราก็เลี้ยงได้แต่ตัว..."
เมื่อไม่มีใครกล้าห้ามทั้งสองก็รีบพากันออกไปจากบ้านหลังนี้ หลังจากนี้คุณหนูครีมต้องไปอยู่กับมาวินโดยไม่รู้เลยว่าเส้นทางข้างหน้าจะเป็นยังไงจะสุขหรือจะทุกข์เธอยังมองไม่ออกรู้เพียงแค่เขาคือคนที่เธอรักมากที่สุดในตอนนี้
------------------------------
พูดยากจังแต่เชื่อว่ามาวินจะเป็นผู้ชายที่คลั่งรักมากและดูแลคุณหนูครีมได้ดี
- ผู้เขียน
