CRAZY MAFIA มาเฟียคลั่งไคล้..เมียเด็ก SM25+++

บทนำ @คลับหรูใจกลางกรุง มิย่า เด็กสาววัยแรกแย้มลูกครึ่งไทยญี่ปุ่นเจ้าของใบหน้าสวยหวานราวกับตุ๊กตาบาร์บี้มีชีวิต วัยเพียงสิบแปดปีหมาดๆเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้วเดินกรีดกรายเข้ามาภายในคลับหรูที่มีเหล่าบรรดามาเฟียผู้ทรงอิทธิพลรวมถึงเหล่าบรรดานักธุรกิจนักการเมืองมากมายมาสังสรรค์และเจรจาธุรกิจทั้งสีขาวสีเทาไปจนถึงสีดำพร้อมกับเพื่อนสาวข้างกายของเธอ ใบหน้าสวยหวานราวกับตุ๊กตาบาร์บี้มีชีวิตและเรือนร่างอรชรขาวผ่องหน้าอกใหญ่เท่าลูกมะพร้าวลูกใหญ่เอวเล็กคอดกิ่วหุ่นนาฬิกาทรายรูปร่างเพอร์เฟคสมบูรณ์แบบไร้ที่ติของเธอดึงดูดเหล่าบรรดาชายหนุ่มภายในคลับหรูให้หันมามองที่เธอเป็นตาเดียวกันไม่แม้แต่ผู้หญิงด้วยกันยังจ้องมองมาที่เธอไม่วางตา "มิย่า ฉันว่าเราเข้ามาผิดคลับรึเปล่าทำไมที่นี่มันดูแปลกๆชอบกลยังไงก็ไม่รู้" สมายรั้งเรียวแขนของเพื่อนรักเอาไว้แน่นในตอนที่มิย่ากำลังจะเดินตรงไปที่โซนบาร์เทนเดอร์ด้านในของคลับหรู "คลับมันก็เหมือนๆกันหมดทุกที่ไม่ใช่เหรอไม่เห็นจะมีอะไรแปลกเลย" มิย่าเอ่ยบอกเพื่อนสาวพลางกวาดสายตามองไปรอบๆคลับหรูด้วยความอยากรู้อยากเห็นเป็นครั้งแรกที่เธอได้เข้ามาในสถานที่แบบนี้ "แปลก..แกมองไปที่โซนวีไอพีชั้นสองสิทำไมมีแต่ผู้ชายชุดดำนั่งกันเต็มไปหมดไม่ใช่ว่าพวกเราหลงเข้ามาในคลับของพวกมาเฟียนะ" สมายเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นว่าบนชั้นสองของคลับที่เหมือนจะเป็นชั้นสำหรับเหล่ามาเฟียผู้ทรงอิทธิพลนั่งสังสรรค์กันอยู่บางคนก็เสพสุรายาเสพติดบางคนก็นัวเนียผู้หญิงกันอยู่อย่างโจ่งแจ้ง "ผู้ชายก็ชอบแต่งตัวแบบนี้กันทั้งนั้นแหละรีบเดินเถอะฉันอยากจะลองดื่มเหล้าใจจะขาดแล้ว" มิย่าลากเรียวแขนของเพื่อนรักให้เดินตามเธอมาที่โซนบาร์เทนเดอร์รอยยิ้มหวานปรากฎขึ้นบนใบหน้าสวยหวานของมิย่าเธอคลี่ยิ้มบางๆหว่านเสน่ห์ให้กับเหล่าบรรดาชายหนุ่มที่จ้องมองมาที่เธอ "ถ้าพ่อแม่เราสองคนรู้เข้าว่าเราแอบหนีมาเที่ยวคลับแกกับฉันโดนลดค่าขนมแน่" สมายทำหน้ามุ่ยเมื่อนึกถึงตอนที่ตัวเองโดนลดค่าขนมจากผู้เป็นพ่อทุกครั้งที่พวกเธอทำผิดหรือหนีเที่ยวคุณพ่อของพวกเธอจะลดค่าขนมของพวกเธอลงเป็นการลงโทษ "ขี้กลัว พ่อกับแม่ฉันอยู่ที่ญี่ปุ่นไม่ได้กลับไทยมาเป็นปีแล้วที่บ้านฉันไม่มีทางรู้ว่าฉันแอบมาเที่ยวคลับ" มิย่ายักคิ้วขึ้นข้างเดียวพลางส่งยิ้มหวานให้เพื่อนรักอย่างไม่สะทกสะท้าน "แต่พ่อแม่ฉันอยู่ทีี่ไทยจ้ะ" สมายกระแทกเสียงใส่เพื่อนรักก่อนจะเดินชนไหล่ของมิย่าเข้าไปนั่งบนเก้าอี้หน้าเคาน์เตอร์บาร์เทนเดอร์ "เอาน่า..แค่วันเดียวเองวันนี้เป็นวันเกิดของฉันนะแกจะไม่ตามใจฉันหน่อยเหรอ" มิย่าเดินตามสมายเข้ามานั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆของสมายพลางทำตากระพริบออดอ้อนเพื่อนรักเสียงหวาน "เฮ้อ..เบื่อจริงๆแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะยัยบาร์บี้" สมายถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่อย่างเบื่อหน่ายกับความดื้อรั้นของเพื่อนรักก่อนจะหันไปส่งเครื่องดื่มกับบาร์เทนเดอร์หนุ่มหล่อ "รู้แล้วน่า~" "แกต้องขยับตัวบ้างนะเดี๋ยวคนจะมองว่าแกเป็นบาร์บี้ตุ๊กตายางถ้าผู้ชายอุ้มไปฉันไม่รู้ด้วยนะ" สมายเอ่ยบอกเพื่อนรักทีเล่นทีจริงพลางยื่นมือมาบิดพวงแก้มอมชมพูระเรื่อของมิย่าด้วยความมันเขี้ยวในความน่ารักจิ้มลิ้มของเธอ "มึงสนใจเด็กตุ๊กตายางคนนั้นเหรอ" เกรย์สันมาเฟียหนุ่มตาสีฟ้าน้ำทะเลลูกครึ่งไทยอังกฤษเอ่ยถามครูสเพื่อนรักของตนที่นั่งดื่มไวน์อยู่ข้างๆ ครูสมาเฟียหนุ่มเจ้าของตาสีฟ้าอ่อนอมเทาเอาแต่จ้องมองใบหน้าสวยหวานของมิย่าไม่วางตาตั้งแต่ที่เธอเดินกรีดกรายเข้ามาภายในคลับด้วยความสวยความน่ารักของเธอชั่งสะดุดตาเขาเหลือเกินครูสเอาแต่จ้องมองมิย่าไม่วางตาราวกับเขากำลังโดนเธอต้องมนต์สะกดจนไม่อาจสายตาจากเธอได้ "เด็กผู้หญิงคนนั้นชื่ออะไร" ครูสเอ่ยถามภาคีมือซ้ายคนสนิทที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของตนด้วยน้ำเสียงราบเรียบ "คุณมิย่าครับ เป็นลูกสาวของคุณซาคาอิ" ภาคีตอบคำถามของผู้เป็นนาย "ซาคาอิคือใคร" ครูสเอ่ยถามเสียงเรียบโดยที่สายตาคมกริบของเขาไม่ได้ละไปจากใบหน้าสวยหวานของมิย่าเลยแม้แต่น้อย "เป็นนักธุรกิจเจ้าของแบรนด์จิวเวอรี่xxxที่ญี่ปุ่นครับ" "กูไม่รู้จัก" ครูสเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบ "มึงสนใจผู้หญิงแล้วเหรอ" เกรย์สันเอ่ยถามเพื่อนรักที่นั่งทำหน้าเคร่งขรึมจ้องมองลงมาที่ชั้นหนึ่งที่มีมิย่านั่งดื่มอยู่กับเพื่อนของเธอ "หึ" เกรย์สันหัวเราะในลำคอเบาๆเมื่อเห็นว่ามิย่าหันหน้าขึ้นมาสบตากับครูสตรงๆพร้อมกับส่งยิ้มหวานมาให้ครูสก่อนจะหันกลับไปคุยกับเพื่อนของเธอต่อ "นายจะให้ผมนำตัวเธอมาเลยไหมครับ" ภาคีเอ่ยถามผู้เป็นนายอย่างรู้งาน "อืม" ครูสตอบในลำคอเบาๆพลางยกแก้วไวน์ราคาแพงขึ้นมาดื่มอย่างอารมณ์ดี "เธอสะอาดรึเปล่า" ครูสเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงราบเรียบสายตาคมกริบยังคงจ้องมองใบหน้าสวยหวานของมิย่าไม่วางตา "ไม่ทราบเหมือนกันครับ" "ไปสืบมา" ครูสออกคำสั่งเสียงเรียบกับมือซ้ายคนสนิททำให้ภาคีรีบหยัดกายลุกขึ้นยืนเต็มความสูงโค้งศีรษะทำความเคารพผู้เป็นนายก่อนจะเดินออกไปสืบเรื่องคู่นอนคนที่ผ่านๆมาของเธอให้ผู้เป็นนายทันที สืบความไม่นานนักภาคีก็เดินกลับมารายงานผู้เป็นนายที่โต๊ะวีไอพีที่เดิม "นายครับ" "รายงานมา" ครูสเอ่ยตอบกลับมือซ้ายคนสนิทเสียงเรียบพลางใช้ศีรษะพิงกับผนังผิงโซฟาด้านหลังก่อนจะหลับตาลงรอฟังคำตอบจากมือซ้ายคนสนิท "ได้ความแล้วครับ..เด็กคนนั้นยังไม่เคยนอนกับผู้ชายมาก่อนครับ" คำตอบของภาคีทำให้ครูสลืมตาขึ้นมาทันที "ซิง?" เกรย์สันเลิกคิ้วขึ้นสูงเอ่ยถามด้วยไม่อยากจะเชื่อว่าผู้หญิงสวยระดับนั้นจะยังบริสุทธิ์ "เธออายุแค่สิบแปดเองครับเพิ่งอายุครบสิบแปดเมื่อสองชั่วโมงที่แล้ว" "ไปเอาตัวเธอมา" ครูสออกคำสั่งกับมือซ้ายคนสนิทเสียงเรียบก่อนจะหลับตาลงอีกครั้ง "ให้ข้อเสนออะไรกับเธอดีครับ" "เมียกู" "เอ่อ..ครับ" ภาคียืนอ้ำอึ้งกับคำตอบของผู้เป็นนายด้วยครูสไม่เคยเลี้ยงนางบำเรอมาก่อนเขาจึงไม่รู้ว่าต้องไปพูดยังไงให้มิย่ายอมมาเป็นนางบำเรอให้กับเจ้านายของเขา "ถ้าไม่ยอม ก็ฉุดมา" ครูสออกคำสั่งกับมือซ้ายคนสนิทเสียงเรียบโดยที่เขาเองยังคงหลับตาอยู่ "ครับ" ภาคีตอบรับคำสั่งของผู้เป็นนายก่อนจะโค้งศีรษะลงทำความเคารพผู้เป็นนายแล้วจึงเดินตรงเข้าไปหามิย่าที่นั่งดื่มอยู่กับเพื่ิอนของเธอ "ระวังนะถ้าเผลอไปตกพวกมาเฟียเข้าแกจะตกที่นั่งลำบากเอา..บอกไว้ก่อนว่าขึ้นบนหลังเสือแล้วถ้าคิดจะลงมา คือ แกต้องตายอย่างเดียว" สมายเอ่ยตักเตือนเพื่อนรักที่เอาแต่คลี่ยิ้มบางๆที่มุมปากหว่านเสน่ห์ให้เหล่าบรรดาชายหนุ่มที่จ้องมองมาที่เธอ "ฉันก็แค่ยิ้มปกติ ไม่ได้จะตกใคร" "เหรอ..แต่ที่ฉันเห็นแกกำลังใช้รอยยิ้มหวานของแกหว่านเสน่ห์พวกมาเฟียพวกนั้นอยู่" "ผู้ชายพวกนั้นเป็นมาเฟียจริงๆเหรอ" มิย่าเอ่ยถามพลางแหงนหน้ามองขึ้นไปบนชั้นสองด้วยแววตาบ้องแบ๊ว "ฉันคิดว่าใช่..ถ้าแกไม่อยากโดนฉีกกระชากเยื่อพรหมจรรย์ในคืนวันเกิดอย่างโหดร้ายทารุณก็อย่าไปส่งยิ้มหวานให้ผู้ชายคนไหนอีกโดยเฉพาะผู้ชายที่นั่งอยู่บนชั้นสองห้ามมองขึ้นไปเด็ดขาด"