พี่ไทค์คนคูล 5
1149 คำ
TIDE TALK
หลายเดือนผ่านไป...
"เป็นอะไรไอ้ไทค์ ทำไมนั่งเงียบไม่พูดไม่จา" ไอ้แทคเดินมาถามผมที่เอาแต่นั่งเหม่อ คิดอะไรบางอย่างอยู่หลังห้อง ตอนนี้ผมเลื่อนชั้นจากมัธยมศึกษาปีที่ห้า มาอยู่มัธยมศึกษาปีที่หกแล้วนะครับ อีกไม่กี่เดือนผมก็ต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว
"...." ผมยังคงนั่งเงียบไม่พูดอะไรออกมา เพราะหลายเดือนมานี่ผมรู้สึกแปลก ๆ ก็จีเธอ...
"พริบพราว มาหาอาจารย์ที่หน้าห้องหน่อย" ระหว่างที่ผมกำลังคิดอะไรบางอย่าง ผมก็ต้องสะดุ้งตื่นจากภวังค์ เมื่อได้ยินเสียงของอาจารย์สมร อาจารย์ที่ปรึกษาดังขึ้น
"อาจารย์มีอะไรเหรอคะ?" พริบพราวเธอรีบเดินออกไปหน้าห้อง ผมยังคงมองเธอแบบไม่วางตา
"ผลที่นั่งออกมาแล้ว คนที่ต้องนั่งข้างพริบพราวคือฉลาม!" อาจารย์สมรตอบกลับมา
"ผะ...ผล?" พริบพราวเธอทำหน้างง
"ก็ฉลามเป็นคนจับชื่อเธอได้!" อาจารย์สมรพูดด้วยเสียงที่ดังกว่าเดิม
"...."
พริบพราวเธอยืนงงอยู่ที่หน้าห้อง ส่วนไอ้ฉลามตอนนี้นั่งกอดอกยิ้มกว้างมองพริบพราวอยู่แบบนั้น มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญอะไรหรอก ความจริงคือไอ้ฉลามเป็นคนไปขอร้องอาจารย์สมรเอง ว่าอยากนั่งคู่กับพริบพราว ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่ามันไปพูดกับอาจารย์แบบไหนอาจารย์ถึงได้ยอมตกปากรับคำมันแต่โดยดี
"พวกมึงคอยดูนะ ยัยพริบพราวต้องเสร็จกูแน่!" มันแสยะยิ้มมองหน้าพวกผมที่นั่งเงียบอยู่ ไอ้ฉลามมันยังไม่ล้มเลิกเรื่องของพริบพราว ผมรับรู้ทุกอย่างแต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้ ผมรู้ดีว่าไอ้หลามมันไม่คิดจริงจังกับใครทั้งนั้น ผมเลยไม่อยากไปพูดอะไรมาก ผมไม่ได้อยากมีปัญหากับมันเลยสักนิด
"เป็นไรยัยเตี้ย ได้นั่งคู่กับฉันต้องดีใจขนาดนั้นเลยเหรอวะ?" จู่ ๆ ไอ้ฉลามก็พูดขึ้น พร้อมขำดังลั่นไปทั่วห้อง ด้วยความสะใจ
"...." ผมได้นั่งเงียบไม่ได้พูดอะไร ไม่รู้สิ ผมคงขี้ขลาดไม่กล้าแสดงความรู้สึกกับพริบพราวออกไป เพราะตอนนี้ผมชักจะไม่แน่ใจแล้วว่าความจริงผมคิดยังไงกับพริบพราวกันแน่
ผมลุกขึ้นพร้อมขออนุญาตอาจารย์ออกมาเข้าห้องน้ำที่หลังตึกเพื่อดับอารมณ์ขุ่นมัวของตัวเอง ผมเอามือทึ้งหัวตัวเองอยู่แบบนั้น เพราะตอนนี้ผมรู้สึกว่าผม...
"ไทค์" เสียงของใครบางคนดังขึ้นในขณะที่ผมกำลังสูบบุหรี่อยู่หลังห้องน้ำ คนที่มาใหม่เป็น
อลิซดาวโรงเรียน ผมก็พอรู้ว่าไอ้หลามมันฟันแล้วทิ้งยัยอลิซเป็นที่เรียบร้อย
"...." ผมไม่สนใจพ่นควันบุหรี่ออกมาหนัก ๆ ข้าง ๆ อลิซ
"เครียดเรื่องอะไร บอกลิซได้นะ!" เธอยิ้มหวานมองหน้าผม ผมรู้ความหมายของสายตานั้นดี อืม! ผมว่าตอนนี้ผมคงมีที่ระบายแล้วล่ะ แล้วพวกผมมันก็เป็นพวกไม่ถือสาที่จะกินผู้หญิงคนเดียวกันซะด้วยสิ!
ปึก!! พลั่ก!!
ผมผลักอลิซเข้ามาในห้องน้ำชาย พร้อมจับเธอหันหลังใส่กำแพงห้องน้ำ ผมจัดการถกกระโปรงนักเรียนของเธอขึ้น แล้วช้ารูดซิบกางเกงของตัวเองออก พร้อมหยิบถุงยางอนามัยออกจากกระเป๋ากางเกงสวมใส่มัน นิ้วเรียวของผมแหวกกางเกงชั้นในเธอออก พร้อมดันแท่งเอ็นของผมเข้าไปในร่องของอลิซอย่างแรงมิดด้ามในคราเดียว
"อะ...อึก ไทค์ ลิซเสียว..อ๊ะ ๆ ๆ" เธอร้องครวญครางออกมาอย่างสุขสมเมื่อโดนแท่งเอ็นของผมเข้าไปแบบหนัก ๆ
"หุบปากมึงซะ!" ผมกระซิบข้างหูเธอด้วยน้ำเสียงที่หยาบโลน ผมไม่ชอบเวลาเธอร้องคราง ผมหนวกหู!
ปึก!! พั่บๆๆๆ ปึก!!
เสียงเนื้อของผมกับอลิซดังลั่นไปทั่วทั้งห้องน้ำ ตอนนี้ผมไม่สนหรือไม่แคร์ว่าใครจะรู้หรือได้ยิน ผมรู้แค่ว่าตอนนี้ผมอยากปลดปล่อย ผมอยากระบาย
"อื้อออ ทะ...ไทค์ ลิซเจ็บ" เธอเบ้หน้าออกมาเมื่อผมขยับเอวสอบเข้าออกแบบหนัก ๆ พร้อมเอื้อมมือล็อกคอเธอเอาไว้ไม่ให้ดิ้นหนี
ผมกดหน้าเธอให้แนบกับกำแพงห้องน้ำก่อนจะกระแทกเข้าออกให้เร็วและแรงขึ้นเมื่อรู้สึกว่าใกล้ถึงจุดสูงสุด...
ปึก! ปึก!! พั่บๆๆๆ ปึก!!
"อะ...อึก จะเสร็จแล้วจี" ผมพึมพำเบา ๆ ในลำคอ
"จี?" อลิซเธอทวนขึ้น
อ่า! ผมคิดถึงยัยนั่นตอนจะเสร็จกับยัยอลิซเนี่ยนะแถมยังร้องครางชื่อยัยบ้านั่นอีก บ้าฉิบ!
"อืม~" ในที่สุดผมก็ปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมาผ่านเกาะป้องกัน ก่อนที่ผมจะถอดมันแล้วโยนลงถังขยะแบบไม่ใยดี ผมจัดการตัวเองเสร็จแล้วเดินออกมาจากห้องน้ำ โดยไม่ได้สนใจยัยอลิซอะไรนั่นอีก กินแค่ครั้งเดียวก็เกินพอ!
"อ่ะแฮ่ม ๆ" ทันทีที่ผมเดินออกมาผมก็เห็นพวกเพื่อนมันกอดอกยืนรออยู่หน้าห้องน้ำ
"เป็นไง สบายตัวเลยสิมึง" อันนี้ไอ้เปตอง
"อดอยากมาจากไหน ยัยอลิซถึงได้ร้องดังขนาดนั้น!" อันนี้ไอ้ฉลาม มันแสยะยิ้มให้ผมแบบรู้ทัน
"...." ผมเลือกที่จะเงียบไม่ตอบอะไรกลับไปแล้วเดินออกมาจากตรงนั้น
หลังเลิกเรียน ผมรีบปลีกตัวออกมาจากพวกมัน แล้วมาขึ้นรถกลับบ้าน ช่วงนี้ผมไม่ได้ค่อยออกไปดื่มกับพวกมัน เเต่พวกมันก็รู้ว่าผมมันเป็นคนไม่ค่อยเข้าสังคมอยู่แล้ว...
เอี๊ยดดดด
ผมเหยียบเบรคกระทันหันเมื่อเห็นใครบางคนที่ยืนซื้อโรตีอยู่หน้าปากซอย
"เอาไม่ใส่ไข่ ไม่ใส่น้ำตาล ไม่ใส่นม สองอันครับ" ผมลดกระจกสั่งโรตีกับอาบัง ผมไม่กินหวาน ไม่กินน้ำตาล แต่อะไรไม่รู้ดลบันดาลมาสั่งโรตีเนี่ยนะ ซึ่งแน่นอนว่าอาบังจ้องหน้าผมแบบงง ๆ ถ้าผมยืนอยู่ใกล้ ๆ อาบังคงเอาตะหลิวเคาะหัวผมจนสมองไหลแล้วแน่ ๆ
"ของหนูจีได้แล้ว ทั้งหมดสี่สิบบาท" อาบังพูดขึ้น ใช่ครับเป็นจีที่ยืนซื้อโรตีอยู่
"ขอบคุณจ้าบัง ไม่ต้องทอนนะ" เธอยิ้มให้บัง แล้วเดินออกไป ซึ่งแน่นอนว่าเธอต้องเห็นผมแน่นอน แต่เธอทำเมินใส่ผมไง เพราะตั้งแต่วันนั้น วันที่ผมไล่เธอไป เธอก็ไม่ได้มาหาผมอีกเลย
หมับ!!
"ทะ...ไทค์!" เธอเรียกชื่อผมด้วยอาการตกใจเมื่อจู่ ๆ ผมก็วิ่งไปคว้าข้อมือเธอไว้
- ผู้เขียน
