เพลิงแค้นพ่ายรักเมียเด็ก

ณ บ่อนคาสิโน มีคูสามีคู่หนึ่ง กำลังเสี่ยงโชคอย่างเมามัน พวกเขาชอบการเสี่ยงโชคเป็นชีวิตจิตใจ ถึงขั้นบินลัดฟ้ามาเสียงโชคในคาสิโน่ที่ใหญ่ที่สุดบนเกาะแห่งหนึ่ง และพวกเขาก็เริ่มหัวเสีย เมื่อผลออกมาไม่ได้ดั่งใจ แต่เพราะความอยากเอาชนะ พวกเขาทุ่มหมดหน้าตัก ก่อนจะบินกลับบ้าน "ฉันบอกคุณแล้วใช่มั้ยให้เพลาๆ" สามีกล่าวโทษภรรยา "ไม่ต้องมาโทษฉันเลย คุณก็เล่นเหมือนกันนี่" ทั้งสองทะเลาะกันมาตลอดทาง จนกระทั่งถึงบ้านหลังโตของพวกเขา "ว่าไงคุณประจักษ์" ทันทีที่ก้าวขาเข้าบ้านหลังโต ก็ปรากฏชายชุดดำนั่งไขว่ห้างอยู่บนโซฟาตัวใหญ่กลางห้องโถง สองสามีมองหน้ากัน ใบหน้าซีดเซียวทันที "พวกเราพึ่งเดินทางมาถึง หวังว่าพวกคุณจะให้เวลา" คุณหญิงใหม่กล่าว "ให้เวลางั้นเหรอ ไหนบอกว่ากลับถึงไทย ผมจะได้เงินเลยไง" ชายชุดดำกล่าวอย่างเยือกเย็น "เงินเยอะขนาดนั้นวันนี้คงหาให้ไม่ได้" นายประจักษ์กล่าว "ถ้าไม่ พวกผมคงต้องยึดบ้านหลังนี้และทรัพย์สินอื่นๆ จนครบจำนวน" "บ้านนี้ถูกจำนอนแล้วครับนาย" ชายชุดดำอีกคนที่ยืนอยู่ข้างหลังกล่าว "งั้นเอาไงดีล่ะ หรือเป็นชีวิตพวกคุณแทน" น้ำเสียงเยือกเย็น ไม่ต่างจากสายตาที่มองสามีภรรยา "พ่อคะ^^" ระหว่างที่พวกเขากำลังเจรจากัน ก็มีเด็กสาววิ่งเข้ามาในบ้านด้วยท่าทางสดใส "ผิง!" นายประจักษ์หันไปมองลูกสาวด้วยความตกใจ "ลูกสาวงั้นเหรอ" ชายชุดดำที่นั่งบนโซฟา มองเด็กสาวพร้อมรอยยิ้มมุมปาก "อย่ายุ่งกับลูกฉัน!" นายประจักษ์โพล่งออกไป "เกิดอะไรขึ้นคะพ่อ" เด็กสาวเดินเข้าไปหาพ่อกับแม่เลี้ยง "พวกเราต้องการเงินห้าสิบล้างที่พ่อเธอยืมไป" ชายชุดดำบอก ทำให้เด็กสาวตกใจกับจำนวนเงิน "ห้าสิบล้าน!" "ใช่ห้ามสิบล้าน ถ้าไม่ได้วันนี้ เธอต้องมาขัดดอก หรือไม่ก็แลกกับชีวิต..." ชายชุดดำหยุดคำพูดไว้แค่นั้น แล้วมองไปที่นายประจักษ์และภรรยา ให้รู้ว่าจะเอาชีวิตใครบ้าง "ผิงอันออกไปลูก!" นายประจักษ์บอกลูกสาวเสียงเข้ม กลัวลูกเป็นอันตราย "ไม่ค่ะ อย่าทำร้ายพ่อเลยนะ" เธอส่ายหัว กอดแขนพ่อแน่น ขอร้องอ้อนวอนชายชุดดำ "งั้นเอาเงินมา" "ฮืออ พ่อขา ทำไงดี ฮือออ" "....ผิงลูกจำรีสอร์ตบนภูเขาที่พ่อเคยพาลูกไปได้มั้ย" นายประจักษ์นิ่งคิดครู่หนึ่ง ก่อนจะเอ่ยกระซิบถามลูกสาว "..." ผิงอันพยักหน้ารัว "เจ้าของรีสอร์ตชื่อคุณโคลด์ ไปหาเขา บอกว่าพ่อต้องการใช้เงินด่วน เขาอาจจะช่วยเราได้" ครั้งหนึ่งเขาเคยช่วยเจ้าของรีสอร์ตเอาไว้ ครั้งนี้เขาอาจจะช่วยกลับก็ได้ ถึงมันจะเทียบกันไม่ได้เลยก็เถอะ "ค่ะ พวกคุณห้ามทำอะไรพ่อกับคุณน้านะ หนูจะไปหาเงินมาให้" เด็กสาวพยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะหันไปบอกชายชุดดำ "แค่วันนี้เท่านั้น" บอกด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด "ค่ะ" เธอพยักหน้าแล้วรีบวิ่งออกไป รีสอร์ตหรู เด็กสาวกำลังด้อมๆ มองๆ ไม่กล้าเดินเข้าไปยังล็อบบี แต่ถ้าเธอยังไม่กล้าอยู่แบบนี้ พ่อและแม่เลี้ยงที่ถูกจับตัวไว้ จะต้องแย่แน่ เมื่อคิดได้แบบนั้น ขาเล็กก็ก้าวเดินออกไปจากที่ซ่อน "สวัสดีค่ะคุณผู้หญิง ได้จองห้องไว้หรือยังคะ" พนักงานสาวเดินเข้ามาหาเด็กสาว พูดคุยอย่างนอบน้อม ทันทีที่เธอปรากฏตัว ที่หรูๆ นี่ช่างอบรมพนักงานดีเสียงจริง "มา...มาหาคุณโคลด์ค่ะ" "ได้นัดไว้รึเปล่า" พอรู้จุดประสงค์ที่เด็กสาวมาที่แห่งนี้ น้ำเสียงของพนักงานก็เปลี่ยนไปทันที พร้อมกับสายตาดูหมิ่น คิดว่าเด็กสาวเป็นผู้หญิงอย่างว่า "ไม่ได้นัดค่ะ แต่ว่า..." "มีอะไร" ผิงอันยังพูดไม่จบ ชายชุดดำท่าทางสุขุม ก็เดินเข้ามาถามพนักงานสาว "เธอบอกว่ามาพบคุณโคลด์ค่ะ" พนักงานตอบอย่างนอบน้อม แตกต่างจากเมื่อครู่ ทำเอาผิงอันงุนงงไปหมด "คุณพ่อประจักษ์บอกให้หนูมาค่ะ" เธอรีบบอกผู้ชายชุดดำ "เชิญทางนี้ครับ" เมื่อได้ยินอย่างนั้น ชายชุดดำก็ผายมือให้เดินตามไปขึ้นรถกอล์ฟที่ใช้เดินทางในรีสอร์ตแห่งนี้ "ไปหาคุณโคลด์ใช่มั้ยคะ" ถามเพื่อความแน่ใจ กลัวถูกนำออกไปส่งหน้ารีสอร์ตแทนไปหาโคลด์ "ครับ" ชายชุดดำรับคำด้วยน้ำเสียงนิ่ง จากนั้นรถก็เคลื่อนที่ออกไป โดยผู้ชายชุดดำอีกคน มือเล็กกำมือแน่นรู้สึกเป็นกังวลอย่ามาก และยังกลัวกับเหตุการณ์ก่อนหน้าที่พึ่งผ่านมาไม่ถึงชั่วโมงดี รถเคลื่อนที่ไปเรื่อยๆ จนถึงหน้าพลูวิลล่าหรูแห่งหนึ่ง เด็กสาวกวาดสายตาสำรวจ ที่นี่สวยมากๆ แต่เธอไม่มีอารมณ์มาชื่นชมบรรยากาศ รีบลงรถตามชายชุดดำไปในบ้าน เสียงเพลงดังกระหึ่ม อย่างกับคนละโลกกับด้านนอก เธอกวาดสายตาสำรวจไปรอบๆ ก็พบกับชายรูปหล่อหุ่นดีนั่งสูบบุหรี่บนโซฟา โดยมีผู้หญิงห้อมล้อม อย่าบอกนะว่านั่นคือคุณโคลด์ ผิดไปจากที่เธอคิดมาก เธอคิดว่าเป็นคุณลุงใจดีซะอีก แต่นี่กลับยังหนุ่มแน่น และดูแบดบอย ดูไม่ได้ใจดี พอให้ยืมเงินได้เลย ทำไมพ่อเธอถึงบอกให้มาที่นี่นะ หรือเพราะไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว ก็เงินตั้งมากมายขนาดนั้นนี่ "รอในห้องนี้ก่อน" ชายชุดดำบอก เมื่อเดินมาส่งเธอในห้องกระจก ที่สามารถมองเห็นด้านนอกได้หมด ก่อนเดินออกไปหาผู้ชายหน้าหล่อคนนั้น แล้วพูดอะไรสักอย่าง สายตาคมกริบก็มองเข้ามาในห้องกระจกที่เธอนั่งอยู่ ทำเอาร่างบางนั่งตัวเกร็งมากกว่าเดิม เอือก! เด็กสาวกลืนน้ำลายลงคอรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ชอบกล ไม่นานร่างสูงสมส่วนก็ย่างกายเข้ามานั่งตรงข้ามพร้อมกับแก้วไวน์ในมือ ตึกตักๆๆๆๆ หัวใจดวงเล็กเต้นรัวและเร็ว เห็นไกลๆ ก็ว่าดูดีมากแล้ว ใกล้ๆ ยิ่งดูดีเข้าไปใหญ่ ใบหน้าเรียว คิ้วเข้ม ตาคม จมูกโด่งเป็นสัน รับกับริมฝีปากได้รูป หล่อเหมือนเทพบุตรไม่มีผิด ไหนจะหุ่นสูงสมส่วนนั่นอีก คนอะไรทั้งหน้าตารูปร่างจะเพอร์เฟกต์ขนาดนี้ "มีอะไร" เสียงทุ้มแต่ทรงพลังน่าเกรงขาม "นะ...หนูมีเรื่องรบกวนค่ะ" เด็กสาวรีบเข้าเรื่อง เพราะไม่มีเวลาอีกแล้ว ไม่รู้ว่าตอนนี้พ่อกับน้าจะเป็นยังไงบ้าง "..." เขามองเธอนิ่ง ด้วยสายตาคมกริบนั่น "หนูขอยืมเงินคุณโคลด์ได้มั้ยคะ" น้ำเสียงเบา ทั้งที่เธอพึ่งเคยเจอเขา แต่ประโยคแรกของเธอมันช่างน่าตลก "ยืมเงิน?" ชายรูปหล่อเลิกคิ้วสูง ไม่มีท่าทีตกใจแต่อย่างใด "ค่ะ ที่บ้านต้องใช้เงินด่วน พ่อบอกว่าคุณช่วยได้" "เท่าไหร่ล่ะ" "ห้า...ห้า..." เธอพูดไม่ออก "ห้าแสน?" เขาเลิกคิ้วสูง "ห้า...ห้าสิบล้าน" ริมฝีปากอวบอิ่มเม้มแน่น รู้ว่ามันเป็นจำนวนเงินที่เยอะมาก แต่จะให้เธอทำยังไง คนที่เธอรู้จัก คงไม่มีใครมีเงินจำนวนนี้ให้ยืม "หึ " เขากระตุกยิ้มมุมปาก นั่นหมายความว่าไงนะ เธอรู้ว่าเงินมันมากมาย แต่ว่าเธอต้องใช้นี่ ไม่งั้นพ่อกับน้า... "หนูขอร้องนะ ตอนนี้พวกมันจับคุณพ่อกับน้าไว้ หนูต้องใช้เงินจริงๆ คุณจะให้หนูทำอะไรก็ได้ หนูทำให้ทุกอย่างเลย" มือเล็กยกมือไหว้ขอร้องอ้อนวอน ตอนนี้จะให้เธอทำอะไรก็ได้ ถ้ามันทำให้พ่อกับน้าปลอดภัย "ทำอะไรก็ได้?" "หนูทำได้ทุกอย่างค่ะ งานบ้านงานสวนได้หมดเลย นะ...หนูคุ้มนะ" ไม่เต็มปากเท่าไหร่ เพราะเธอแค่ทำได้ แต่ไม่ได้เก่งอะไร "ขายตัวให้ฉันอย่างงั้นเหรอ" เขาหันมากวาดสายตามองเธอหัวจรดเท้า "..."ขายตัวงั้นเหรอ เธอทวนคำในใจ เธอต้องขายตัวงั้นเหรอ แต่ถ้ามันทำให้พ่อและน้าปลอดภัย เธอ...เธอยอม "เหอะ! งั้นทำให้ฉันพอใจสิ" เขากระตุกยิ้มเหยียด ยกไวน์ขึ้นจิบ มองออกไปนอกห้องกระจก ที่มีผู้หญิงของเขาเต้นอย่างยั่วยวน อย่าบอกนะว่า! "ก็หนูทำไม่เป็น" เธอก้มหน้างุด เขาจะให้เธอทำให้พอใจ เหมือนที่ผู้หญิงพวกนั้นทำ "งั้นก็ออกไป!" "...." ร่างบางเม้มปากแน่น ค่อยๆ ลุกเดินไปหาเขา แล้วนั่งลงข้างๆ "คุณให้เงินหนูก่อนได้มั้ย" เธอจับชายเสื้อเชิ้ตสีขาวต่อรอง ถ้านี่มันคือหนทางเดียวที่จะทำให้พ่อและน้าปลอดภัย เธอก็ต้องทำ "เธอมีสิทธิ์ต่อรอง?" เขาเอื้อมมือไปหยิบมวนบุหรี่มาคาบไว้ แล้วจุดไฟ "แต่ตอนนี้พวกเขาจับพ่อไว้ หนูต้องเอาเงินไปให้พวกเขา" เธอต้องได้เงินก่อน เพราะถ้าเกิดเธอทำแล้ว เขาไม่พอใจขึ้นมาจะทำไงล่ะ "ถ้าไม่ทำก็ออกไป" ว่าแล้วก็พ่นควันบุหรี่คลุ้งไปทั่วห้อง จุ๊บ เธอรีบยืดตัวที่สั่นเทาขึ้นไปจูบปากได้รูปของเขา ที่กำลังพ่นควันบุหรี่ เธอไม่มีทางเลือก! "ฉันไม่ชอบให้ใครยุ่งกับปาก" เขาตวัดสายตาคมมองอย่างไม่ชอบใจ แล้วจะให้เธอทำยังไงเล่า ที่ดูละครมา เขาก็จูบกันแบบนี้ไม่ใช่เหรอ ใครมันจะสำส่อนเหมือนเขากัน! "ทำที่อื่นได้มั้ย" เด็กสาวบอกเสียงเบา มองออกไปยังผู้หญิงด้านนอกนั่น ที่นี่มันโจ่งแจ้งเกินไป เธอไม่กล้าทำ "จิ๊!" เขาทำเสียงไม่พอใจ ยื่นมือไปกดรีโมทบนโต๊ะตรงหน้า ผ้าม่านก็ค่อยๆ เลื่อนปิดอัตโนมัติ ทำให้ร่างบางที่เห็นตื่นเต้นใหญ่ อะไรกับไฮเทคขนาดนี้ "พอใจยัง" น้ำเสียงดุดัน ดึงเธอออกจากภวังค์ เกือบลืมไปตัวเองอยู่ในสถานการณ์ไหน มัวแต่ตื่นเต้นกับผ้าม่าน "ทำไม่เป็น" เธอก้มหน้า กำมือที่สั่นไว้แน่น ไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มจากตรงไหน เธอไม่เคยทำเรื่องแบบนี้ "ออกไป!" เขาบอกด้วยน้ำเสียงรำคาญ "หนูไม่เคยนี่!" เธอโพล่งออกไป เม้มปากมองหน้าคมนั่น "อย่ามาเล่นละคร ฉันไม่ชอบ! ถ้าไม่ทำก็ออกไป!" เขาบีบหน้าเล็กด้วยมือข้างเดียว จนปากอวบอิ่มจู๋ แล้วผลักออก ร่างบางเกือบหงายหลัง น้ำตาแทบไหลพราก แต่ต้องกลั้นไว้ แล้วรีบยื่นมือที่สั่นเทา แกะกระดุมเสื้อเชิ้ตที่หลุดลุ่ยมาก่อนแล้ว เธอต้องทำได้ ต้องทำได้ สิ