(Vanquish Love 2) กำราบรักยัยซุปตาร์ - Rairin -Kevin

01 (ซุปตาร์จอมเหวี่ยง!)  สวัสดี ฉันชื่อไรลิน ชื่อนี้คุณแด๊ดตั้งให้เพราะคล้องทั้งชื่อคุณมี๊กับคุณแด๊ด ทั้งสองท่านเป็นคุณพ่อคุณแม่ของฉันเองแหละ และฉันก็เป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของท่านทั้งสอง ชื่อไรลินคุณแด๊ดเป็นคนตั้งให้เพราะคล้องกับท่านทั้งสอง โรม+ลินิน = ไรลิน แต่ท่านทั้งสองจะชอบเรียกฉันว่าหนูลิน แอบคิดไปถึงสมัยเด็กจังแฮะ จะมีคนบ้างคนที่ชอบทำตัวเป็นผู้ชายแสนดี เรียกหนูลินอย่างนู้น หนูลินอย่างนี้ แต่ปัจจุบันกลับ แล้วฉันคิดถึงอดีตเพื่อ "คุณน้องไรลินขา"~ เสียงแหลมๆนี้คือพี่ซินดี้ ผู้จัดการส่วนตัวของฉันเอง อาชีพของฉันเป็นนางแบบ ดาราดัง "ลินเบื่อสนามบินที่สุด" ฉันเหลือบมองพี่ซิ้นดี้ ด้วยหางตานิดๆ พลางว่าออกมาด้วยความเบื่อหน่าย "แหม่ คุณน้องอย่าเบื่อสิคะ คุณน้องน่ะเป็นซุปตาลำดับหนึ่งของประเทศ ก็ต้องมีคนมารุมล้อมแบบนี้ล่ะคร้า" "ฟูว! การ์ดที่คอยกันพวกแฟนคลับมีกี่คนคะ?" ฉันเปล่งลมหายใจเบื่อๆพูดออกมา "มีเกินสิบแน่นอนคร้า เชื่อหัวพี่ซินดี้เถอะ อดทนหน่อยนะคะคนสวย เดินผ่านแค่แป๊บเดียวเอง" "ค่ะ" ฉันกรอกตามองบน ดันตัวลุกจากเครื่องบินส่วนตัว ไม่เจอหน้าคุณแด๊ดกับคุณมี้ตั้งเป็นอาทิตย์นึงคิดถึงจังเลย พอลงบันไดเลื่อนมา ฉันแทบอยากจะเอามืออุดใบหู แล้วกรี๊ดดังๆกลับไปบ้าง หูฉันจะแตกไหมเนี่ย สมัยคุณมี้ท่านทนไปได้ยังไงกัน "กรี๊ด ไรลินมาแล้วนั่นไง..." "โอ้ย สวยมากๆ" "น้องไรลินขา ยิ้มค่ะ ยิ้มเข้าไว้ ค่อยไประบายบนรถนะคะ" พี่ซินดี๊กัดฟันพูดกระซิบใบหูฉัน อึบไว้ๆ ฉันท่องในใจ ก้าวเดินฉีกยิ้มหวานๆ โบกมือให้กับกล้องของบรรดาพวกแฟนคลับ โดยมีพวกการ์ดคอยล้อมฉันไว้ "สวยมากอะ เบาหน้าลูกพระเจ้าชัด!ๆ" "กรี๊ด" "จะกรี๊ดอะไรนักหนา" ฉันข่มเสียงพูดในลำคอด้วยอารมณ์ที่เริ่มหงุดหงิด ฉันรักอาชีพนักแสดงกับนางแบบนะ แต่ฉันก็หวงความเป็นส่วนตัวของฉันเหมือนกัน "แฮ่..ทานข้าวกันหรือยังคะ?" ฉันหันไปแสร้งถามด้วยรอยยิ้มหวานๆ ตามที่พี่ซินดี๊เคยสอนไว้ ต่อหน้าแฟนคลับต้องทำเป็นแสนดีเข้าไว้ "ยังเลยค่ะ พวกเรามารอรับไรลินก่อนกลัวไม่ทัน" ผู้หญิงที่ถือป้ายชื่อฉันพูดออกมา ฉันจึงยกยิ้มหวานๆให้กลับไป "งั้นมาถ่ายรูปกับน้องไรลินดีกว่าค่ะ...มาพี่ซินดี้ถ่ายให้" พี่ซินดี๊รับกล่องจากผู้หญิงอีกคน ไม่ถามฉันสักคำเลย ว่าอยากถ่ายด้วยไหม "ทำหน้ายิ้มๆค่ะ"พี่ซินดี๊กระซิบกระซาบข้างใบหูฉัน พร้อมผลักๆตัวฉันให้ยืนข้างหน้า กลุ่มพวกแฟนคลับ "มาค่ะ นับหนึ่งถึงสาม" "อีกรูปนะคร้า" พี่ซินดี้ส่งเสียงรัวชัตเตอร์ใส่ฉันกับกลุ่มแฟนคลับอีกครั้ง อีกด้านในสนามบิน กลุ่มทีมแพทย์อาสา ที่กลับกันมาจากค่ายจิตอาสา หนึ่งในนั้นมีหมอหนุ่ม ใบหน้าหล่อใสราวกับอายุยี่สิบต้นๆ แต่ก็ดูสุขุมนิ่งเงียบในเวลาเดียวกัน เจ้าของร่างสูงสมาร์ทเดินรวมอยู่กลุ่มคณะแพทย์ ปลายตาเฉียบคมมองลงไปกลางกลุ่ม ที่มีซุปตาร์สาวยืนถ่ายรูปกับพวกเหล่าแฟนคลับเขามองไรลินกำลังแสดงใบหน้ายิ้มแย้มขั้นสุดด้วยสายตาเรียบนิ่ง "แก ตัวจริงคุณไรลินสวยมากเลยเนอะ" เสียงพยาบาลพูดกระซิบกันอยู่ข้างหลัง แพทย์หนุ่มที่กำลังจับจ้องมองหญิงสาวอย่างนิ่งงัน "ใช่ คือออร่าความสวย สาดมาแต่ไกลเลย" "อยากไปขอถ่ายรูปบางจังเนอะ" "เธอทำให้หมออย่างผม อยากลาออกจากการเป็นหมอ ไปเป็นบอดี้การ์ดให้เหลือเกิน" "...." เควินท์ ที่ได้ยินคำพูดของบรรดาพยาบาลและพวกเหล่าแพทย์ผู้ชายข้างหลัง ก็ตีสีหน้าเป็นเงียบขรึม ก้าวเดินแทรกตัวออกจากกลุ่มแพทย์ที่พากันมองชื่นชมซุปตาร์สาวกันอยู่ชั้นบนก้าวลงมาชั้นล่าง ร่างสูงราวกับนายแบบเดินผ่านหน้าซุปตาร์สาว อย่างไม่ให้ความสนใจหรือแม้แต่ชายตามอง "...." ไรลินเงยเห็นพอดีว่ามีร่างสูงผ่านหน้าไป ก็กลอกตามองบน ได้แต่พร่ำในใจ นี่น่ะหรือคนที่ชอบเธอตอนเด็ก เวลานี้กับทำราวกับไม่รู้จักเธอเลย ทั้งที่พ่อแม่ก็เป็นเพื่อนสนิทกัน "ชิ คิดว่าเราแคร์นักเหรอ" ไรลินพึมพำเบาๆ อย่างหมั่นไส้ชายหนุ่ม พลางหันไปโบกมือลาเหล่าแฟนคลับ ด้วยรอยยิ้มหวานๆอย่างเช่นเคย "ลินขอตัวก่อนนะคะ พี่ๆ" "พี่ซินดี้ ไหนรถล่ะคะ ไม่เห็นมีมารับเราเลย" น้ำเสียงใสเริ่มวีนเหวี่ยงใส่ผู้จัดการ "ใจเย็นๆนะคะคุณน้องขา..."ซินดี้รีบเอาพัดออกจากกระเป๋าสะพายใบใหญ่ พัดให้ซุปตาร์สาว "นั่นรถมาแล้ว ลินขอตัวเลยนะคะ ร้อน!" ไรลินชี้ไปที่รถคันสีดำ แล้วรีบสับเท้าผลักประตูดันเปิดเข้าไปนั่งด้านในทันที ใบหน้าสวยในตอนนี้มีเม็ดเหงื่อผุดเต็มใบหน้าหน้า "อะ..เอ่อ..คุณน่าจะขึ้นผิดคันแล้วครับ" คนขับรถข้างหน้าเอ่ยพูดด้วยความงงงวย เพราะคนที่เรียกต้นให้มารับ บอกผู้โดยสารเป็นผู้ชาย "ผิดคันอะไรคะ ก็พี่ซินดี้บอกรถที่มารับฉันเป็นคันนี้ คันสีดำ!" ไรลินแว้ดเสียงวีนเหวี่ยงอย่างโมโห จนดังออกไปนอกรถ "ตะ...แต่คนที่เขาเรียกให้ผมมารับ เป็นผู้ชายชื่อคุณเควิ..." แกร็ก!! คนขับว่ายังไม่ทันว่าจบประโยค ประตูรถก็ถูกเปิดเข้ามา เป็นเจ้าของร่างสูงคนเดิมคนเดียวกับที่เมินเธอในสนามบินตอนเมื่อกี้นี้ "...." ใบหน้าหล่อเหลาตีสีหน้านิ่งขรึมจ้องมองซุปตาร์สาวที่ตวัดใบหน้าวีนเหวียงหันมาพอดี ปั่ง!! เควินท์เข้ามานั่งในรถหันมองใบหน้าสวย เสียงนิ่งขรึมขึ้นมา "ช่วยลงไป รถคันนี้ผมเป็นคนเรียก ไม่ใช่คุณ" "...!!" _________________