37 เดี๋ยว

1881 คำ

ก็ว่าจะไม่ท้วงหรอกนะ แต่มันก็ประเจิดประเจ้อเกินไป กลัวคนไม่รู้หรือไงว่าทำอะไรมา อายุก็เท่าไหร่แล้ว แถมยังเป็นผู้บริหารบริษัท เดี๋ยวนะ! “นี่อย่าบอกนะว่าดินไปทำงานแบบนี้เลย” “อืม” ดินก็พูดด้วยท่าทางไร้อารมณ์ของเขาเหมือนเดิมนั่นแหละ มีฉันนี่แหละที่ใส่อารมณ์เป็นอีบ้า “อะไรกัน ไปแบบนี้ได้ไง ไม่เห็นเหรอว่าคอมีรอยอะ” ฉันชักสีหน้า ใส่อารมณ์แบบสุด ๆ “เห็น” “เห็นแล้วทำไมไม่ปิด หรืออยากโชว์ ภูมิใจว่างั้น ผู้หญิงคนนั้นสำคัญจนถึงขั้นที่ดินยอมเสียภาพลักษณ์เลยเหรอ” “…” เงียบแบบนี้แสดงว่ากำลังไม่พอใจที่ฉันยุ่งเรื่องส่วนตัว ฉันก็คงจะก้าวก่ายเกินไปจริง ๆ นั่นแหละ แหวนเอ้ยแหวนเรื่องเสื้อผ้ากับขโมยที่นอนยังไม่เคลียร์เลย มาก่อเรื่องเพิ่มซะแล้ว “ขอโทษที่ล้ำเส้น” ตอนนี้ใบหน้าฉันสลดแล้ว แต่ด้วยความสงสัยทำให้ต้องถามออกไปอีกว่า “แล้วมาอยู่ที่คอนโดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่” แนะ พอถามไปแล้วก็เพิ่งมาคิดได้ว่าจะเป็

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม