โรงพยาบาล ×××
“แม่ปลอดภัยแล้วใช่ไหมเรซ” รถจอดที่ลานจอดรถของโรงพยาบาล เรากำลังเตรียมลงจากรถ แต่ด้วยความกลัวทำให้ฉันหันไปคว้ามือเรซไว้พร้อมกับมองหน้าเรซด้วยใจที่หวังว่าจะได้ยินคำตอบที่ดี
“อืม หมอว่าพ้นขีดอันตรายแล้ว อย่าลืมสิว่าที่นี่โรงพยาบาลอะไร คุณชายห้าของศิวะวานนท์เป็นคนผ่าตัดเอง ยังไงก็ต้องปลอดภัย”
เพราะฉันมัวแต่ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวมาตลอดการเดินทาง ขนาดเลี้ยวเข้าโรงพยาบาลก็ลืมไปเลยว่าโรงพยาบาลนี้มีเจ้าของเป็นใคร
เมื่อได้รู้ว่าใครคือหมอเจ้าของไข้ ความหนักอกหนักใจก็ทุเลาลงไปกึ่งหนึ่ง คุณหมอวอร์มคุณชายห้าของตระกูลศิวะวานนท์ เป็นอาของนาฟ เขาเป็นหมอที่เก่งมาก ๆ
“แต่สิ่งหนึ่งที่แหวนควรรู้” ฉันกลับมาสนใจเรซอีกครั้ง เรซทำหน้าหนักใจ
“อะไร” ไม่ใช่เรื่องดีแน่ ๆ แต่ขออย่าให้มันแย่มากแล้วกัน
“แม่แก้วก็รักษาตัวอยู่ที่นี่”
“แม่… แม่แก้วเป็นอะไร เกี่ยวกับแม่หยาดด้วยเหรอ” ใจฉันหล่นฮวบเลยล่ะ
