ฮองเฮาแห่งแคว้นยาจก[Yaoi]

บทที่ 1   “ไอ้สิบ อย่าลืมส่งงานนะเดดไลน์พรุ่งนี้ก่อนเที่ยง ถ้าช้าเอ็งโดนเด้งแน่” ภายในออฟฟิศเวลา 17.00 น.มองไปรอบข้างพนักงานต่างก็กลับกันหมดแล้วเหลือเพียงสิบและหัวหน้าแผนกเจ้าอารมณ์ ภายในใจรู้สึกเบื่อหน่ายแม้ว่าจะเจอกับสถานการณ์แบบนี้หลายครั้งแต่ก็ได้แต่นิ่งเงียบและก้มหน้าทำตามคำสั่ง “รู้แล้วครับพี่ เสร็จทันแน่นอน” สิบถอนหายใจมองหัวหน้าแผนกเดินออกไป เขาเป็นแค่พนักงานออฟฟิศธรรมดาอายุเข้าเลข 3 แล้วแต่ในชีวิตนอกจากคอนโดราคาถูกที่ยังผ่อนไม่หมดก็ไม่มีอะไรอีกแล้วครอบครัวก็ไม่มี หลังจากเรียนจบเขาคิดว่าจะมาหาแฟนช่วงทำงานแต่ว่าก็ไม่ได้มีสักทีวัน ๆ อยู่แต่กลับงาน เฮ้อ อย่าว่าแต่แฟนเลยขอเวลาให้เขาไปเที่ยวยังไม่มีเลย โธ่ ชีวิตไอ้สิบ! อายุขนาดนี้แล้วยังเป็นหนุ่มเกย์ทั้งโสดทั้งซิง เฮ้อ รู้งี้หาแฟนตั้งแต่เรียนดีแล้ว! ภายในใจรู้สึกเหงาเปล่าเปลี่ยว แม้จะใช้ชีวิตคนเดียวมาหลายปีแล้วแต่ก็ยังไม่รู้สึกชินกับมันสักที ไม่รู้ว่าชาตินี้จะหาคนมาเคียงคู่ได้ไหม “โอ๊ย เสร็จสักที กลับห้องดีกว่า” สิบเหลือบไปดูเวลาตอนนี้เกือบเที่ยงคืนแล้วหลังจากเก็บของก็เดินไปข้างนอกด้วยความร่าเริง อา อีกแค่ 2 อาทิตย์ก็จะถึงวันหยุดยาวแล้ว ไม่มีอะไรมีความสุขไปกว่าการนอนเน่าอยู่ห้องในวันหยุด! ระหว่างที่ยืนรอหารถแท็กซี่เขาก็ส่งงานไปให้หัวหน้าแผนกผ่านอีเมลเท่านี้เขาก็สบายเดือนนี้คงได้โบนัสเพิ่มอีกหลายบาทแน่ ๆ เงินจ๋า มาหาพี่สิบมา สำหรับมนุษย์เงินเดือนที่ทำงานหนักหามรุ่งหามค่ำสิ่งที่พอจะเพิ่มความกระชุ่มกระชวยได้คงเป็นเงินเดือนและโบนัสงาม ๆ แสงสาดใส่หน้าทำให้คนยืนรอรถขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ ไอ้บ้าคนไหนมันเปิดไฟสูงในเมืองแบบนี้! แสงที่สาดเข้ามาสร้างความรำคาญจนสิบทนไม่ไหวเก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋าก่อนจะหันไปมองด้วยความรู้สึกโมโห ก่อนจะเบิกตากว้างเมื่อทิศทางของรถบรรทุกกำลังพุ่งมาทางตนเอง “เฮ้ย ๆ” รถบรรทุกขนของมาเต็มคันพุ่งเข้ามาด้วยความเร็วสิบเบิกตากว้างร่างกายขยับหนีตามสัญชาตญาณแต่ด้วยความรถที่พุ่งเข้ามาสุดท้ายก็หลบไม่พ้น แรงกระแทกทำให้ร่างปลิวไถลไปกับพื้นถนน ความรู้สึกเจ็บโถมเข้ามาใส่สมองรู้สึกว่างเปล่าก่อนที่สติจะค่อย ๆ หายไป   “นี่ ตายแล้วเหรอ” สิบมองศพของตัวเองกับร่างกายที่โปร่งแสง ไอ้คนขับรถเวรเขาตายจนเนื้อกระจายแต่คนขับแค่สลบ! กู้ภัยต่างวิ่งวุ่นเก็บกวาดพื้นที่เกิดอุบัติเหตุ “โฮกกกกก ไอ้เวรเอ้ย! กูยังไม่มีผัวเลย ยังไม่เสียซิงเลย!” เห็นสภาพศพของตัวเองเละไม่มีชิ้นดีบ่อน้ำตาก็แตกออกมา เงินเดือนก็ยังไม่ได้! ผัวก็ไม่มี! ขอเวลาย้อนไปสักวันสองวันได้ไหม ขอเสียซิงก่อน!!! ไม่รู้ว่าชาติก่อนไปทำบาปอะไรมาชาตินี้ถึงได้มีชีวิตอาภัพขนาดนี้! เทพผู้กำลังเดินชมวิวอยู่ขมวดคิ้วก่อนจะหันไปมองตามเสียงร้องโหยหวนตอนแรกก็คิดว่าเสียงวิญญาณที่กลายเป็นปีศาจที่ไหนได้ก็แค่คนที่เพิ่งตาย ตลอดหลายแสนปีที่อยู่มาไม่เคยเจอใครร้องไห้ได้โหยหวนขนาดนี้ “ไอ้หนุ่มเจ้าร้องไห้ทำไม อาลัยกับชีวิตหรือไง” ออร่าผู้สูงส่งทำให้วิญญาณป้ายแดงต้องกะพริบตาถี่ ๆ มองท่านเทพตรงหน้า ก่อนจะเบะปากร้องไห้ออกมาอีกครั้ง “ท่าน ฮึก เป็นเทพเหรอครับ” “ใช่ บอกมาเจ้าร้องไห้ทำไม” “โฮฮฮฮฮฮฮ ท่านไม่เข้าใจ ฮืออ ผมตายแล้ว!” เมื่อเห็นท่าทางร้องไห้อย่างน่าสงสารก็อดพูดปลอบไม่ได้ มนุษย์หนอ เกิดแก่เจ็บตายเป็นเรื่องปกติ เวลาของพวกเขามีแค่ร้อยปีแตกต่างจากเหล่าทวยเทพมีเวลาเป็นพันเป็นหมื่นปี “อย่าเศร้าไปเลยมันเป็นเรื่องปกติ” “โฮฮฮ ฮืออออ ผมยังไม่อยากตาย! ผมอยากเสียงซิงก่อน ฮือออ ผมอยากมีผัวก่อน!!!!” เสียงตะโกนทั้งน้ำตาเมื่อฟังเนื้อหาทำให้ท่านเทพผู้สูงส่งถึงกับหน้าเหวอ ไอ้เจ้าเด็กนี่! เขาคิดว่าร้องไห้เพราะอาลัยชีวิตที่ไหนได้แค่เสียดายที่ไม่ได้มีสามีก่อนตาย “ฮ่า ๆ เจ้าเป็นมนุษย์ประหลาดที่ข้าไม่เคยเห็นมาก่อน” ตลอดหลายแสนปีไม่เคยเจอคนที่เป็นแบบนี้รู้สึกถูกใจอย่างไม่เคยเป็น “ฮึก ท่านก็ขำได้สิ สำหรับผมมันไม่ใช่เรื่องล้อเล่นเลย” “พ่อหนุ่มเจ้าอยากได้สามีงั้นเหรอ งั้นเจ้าก็ไปเกิดใหม่สิ ไว้ใจข้าผู้นี้” เมื่อได้ยินแบบนั้นดวงตาของคนที่ร้องไห้เป็นเต่าเผาก็เบิกกว้างอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง “จะ จริงเหรอครับท่านเทพ” “แน่นอน” “ท่านเป็นเทพสูงส่งมากเลยครับ” “ฮ่า ๆ แน่นอนข้าเป็นเทพสูงสุด!” “สุดยอด ท่านเทพสูงสุด! ถ้าอย่างนั้นท่านเทพผู้สูงส่งท่านบันดาลปรารถนาให้ผมได้ไหมครับ” เมื่อได้ยินคำเยินยอท่านเทพก็ยิ่งทำหน้าเบิกบานขึ้นไปอีกจนเผลอรับปาก “ได้เลยไม่ว่าเจ้าจะอยากได้อะไรข้าจะทำให้” “ท่านเทพสุดยอดสมแล้วที่ท่านเป็นเทพที่สูงส่งที่สุด ถ้าผมเกิดใหม่ขอให้ผมรวยมาก ๆ หน้าตาดีสุด ๆ ฉลาดที่สุด! มีสามีหล่อ ๆ” “โฮ๊ะ ๆ ได้เลยไอ้หนุ่มน้อย ข้าถูกใจเจ้าจริง ๆ หวังว่าเจ้าจะพอใจกับสิ่งที่เจ้าได้เอาละไปเกิดได้” สิ้นเสียงแสงสว่างก็ส่องประกาย สิบมองอย่างตื่นเต้นเขาจะเกิดในครอบครัว มหาเศรษฐี หน้าตาดีและฉลาด! สามีหล่อรวย! ไม่มีอะไรมีความสุขไปกว่านี้อีกแล้ว ชีวิตหลังเกิดใหม่ช่างรุ่งโรจน์!     กับผีน่ะสิ!! นี่มันเกิดอะไรขึ้นสิบมองสำรวจตัวเองตอนนี้เขานั่งอยู่ในรถที่สั่นสะเทือนภายในปูด้วยผ้านิ่มแต่มันแทบจะไม่ได้ช่วยอะไรเลย เมื่อมองที่ตัวเองตอนนี้เขากำลังอยู่ในชุดสีแดงเหมือนชุดแต่งงานทุกอย่างดูหรูหรา ไหนว่าท่านเทพจะให้เขาไปเกิดใหม่! แล้วทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ ไม่ใช่ว่าต้องเป็นเด็กทารกเหรอ มันเกิดอะไรผิดพลาด! “ที่ไหนกัน ทำไมมีแต่ป่า” สิบเปิดผ้าออกเผยให้เห็นวิวทิวทัศน์เต็มไปด้วยป่ากลิ่นอายความบริสุทธิ์ที่ไม่เคยเจอมาก่อน เมื่อมองออกไปทำให้เห็นว่าตอนนี้เขากำลังอยู่ในรถม้ามีคนขี่ม้าตามหลังหลายคน ยุคนี้ยังมีคนขี่ม้าด้วยเหรอ ไหนจะชุดเหมือนคนแต่งงานนี่อีก มีแต่เรื่องน่าปวดหัวเต็มไปหมด ท่านเทพ! ท่านมาคุยให้รู้เรื่องเลยครับ!   “ฮัลชิ่ว สงสัยเจ้าหนุ่มต้องขอบคุณเราอยู่แน่ ๆ เลย”