bc

สัมพันธ์เพื่อนรักวิศวะ

book_age18+
4.4K
ติดตาม
21.4K
อ่าน
ครอบครัว
จบสุข
ผู้สืบทอด
หวาน
ชายจีบหญิง
ลึกลับ
ฉลาด
ขี้แพ้
มัธยมปลาย
ความลับ
polygamy
like
intro-logo
คำนิยม

เพื่อนร่วมเตียง 20++

เพื่อนที่เป็นมากกว่าเพื่อน เพื่อนที่ใช้เตียงร่วมกันได้ ในเมื่อคำว่าเพื่อนมันค้ำคอต้องรักษากฎระหว่างกัน ห้ามหึง ห้ามหวง ห้ามก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของกัน

ไค

วิศวะฯ ปี 3 เย็นชา ร้ายกาจ ไม่ชอบแสดงอารมณ์ ขี้หวงเป็นที่หนึ่ง

รันดา

ดาวบริหารฯ ปี 3 สาวสวยพราวเสน่ห์ ขี้อ่อย มีความมั่นใจในตัวเองสูง ไม่ยอมคน

"นายก็มีแฟนแล้วฉันว่าเราควรจบความสัมพันธ์นี้ได้แล้ว"

"ทำไมฉันต้องจบ"

"นายอย่าเห็นแก่ตัวได้ไหมไค"

"ถ้าอยากจบนักก็มานอนแหกขาให้ฉันเอาจนกว่าจะพอใจสิ"

•••

"ที่ผ่านมามีอะไรบ้างที่นายทำกับฉันแล้วมันออกมาจากความรู้สึกของนายจริงๆ"

"..."

"หึ ฉันนี่ก็ถามอะไรโง่ๆ เนาะ ขนาดคำว่ารักนายยังไม่เคยบอกฉันเลย"

"..."

chap-preview
อ่านตัวอย่างฟรี
EP.01 เพื่อนสนิท
สัมพันธ์เพื่อนรักวิศวะ 01 เพื่อนสนิท @มหาวิทยาลัย S "เสร็จแล้วไปไหนกันดี" เสียงของเลล่าสาวสวยสุดแซ่บเอ่ยถามเพื่อนรักออกมาหลังจากเดินออกมาจากคลาสเรียนสุดท้ายก่อนจะหย่อนสะโพกนั่งลงบนโต๊ะไม้ประจำ "วันนี้ฉันไปไหนไม่ได้นะพอดีมีธุระที่บ้านน่ะ" วานิลเอ่ยออกมาอย่างเสียดายเพราะวันนี้เธอถูกผู้เป็นพ่อเรียกตัวกลับบ้านเพราะมีธุระสำคัญและเธอก็ขัดคำสั่งพ่อไม่ได้ "เสียดายอะ แล้วแกล่ะยัยรันมีธุระที่ไหนกับใครไหม?" เลล่าเอ่ยออกมาอย่างเสียดายก่อนจะหันไปถามกับเพื่อนรักอีกคนที่นั่งเงียบ ๆ อยู่ "ไม่มี" "แล้ววันนี้พ่อเอ้ย...เพื่อนคนสนิทของแกไม่มารับหรือไง" "ไม่รู้สิฉันไม่ได้สนใจ" รันดาตอบอย่างไม่ใส่ใจกับเพื่อนคนสนิทที่เปรียบเสมือนพ่อคนที่สองของเธอก็ไม่ใช่ใครนอกจากไคเพื่อนสนิทตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย "พูดแบบนี้งอนแน่ ๆ" "ฉันจะไปงอนนายนั่นทำไมไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย" "เหรอออ~" เลล่าและวานิลลากเสียงยาวออกมาพร้อมกับอมยิ้มกริ่มอย่างล้อเลียน "เลิกพูดถึงนายนั่นสักทีเถอะ" รันดาหน้ามุ่ยพร้อมกับเอ่ยออกมาอย่างหงุดหงิดที่เพื่อนรักทั้งสองเอาแต่พูดถึงชายหนุ่มและแน่นอนเรื่องของเธอกับไคนั้นทั้งคู่ย่อมรู้ดี "ยัยรันฉันเหนื่อยแล้วอะไปหาไรกินกันก่อนเถอะ" เลล่าเอ่ยออกมาเสียงอ่อนล้าหลังจากที่นั่งลงบนเก้าอี้ในห้างสรรพสินค้าหรูเพราะตั้งแต่กลับจากมหาวิทยาลัยทั้งคู่ก็ตรงมาที่นี่พร้อมกับจัดการชอปปิงอย่างไม่เสียดายเงิน จนตอนนี้มีถุงกระดาษจากหลายแบรนด์วางอยู่บนพื้น "แกหิวแล้วเหรอ?" "อือ ตอนนี้ฉันต้องการพลังงานมากขาฉันล้าไปหมดแล้ว" เอ่ยออกมาพลางใช้มือทุบไปที่ท่อนขาเบา ๆ เพื่อระบายความปวดเมื่อย "งั้นแกอยากกินอะไรล่ะ" "ชาบูเถอะฉันหิวมาก" พูดจบสองเพื่อนรักก็ลุกขึ้นพร้อมกับพากันเดินไปยังร้านชาบูชิชื่อดังอย่างไม่รีรอ "อ่า~ รอดชีวิตแล้วฉัน" รันดาส่ายหน้าเบาๆ ให้กับท่าทางของเพื่อนรักหลังจากส่งเนื้อหมูเข้าไปในปากทำราวกับว่าจะขาดใจเสียให้ได้ "แกเว่อร์ตลอดนะยัยเลล่า" "ก็ฉันหิวมาก เอ๊ะนั่น..." "อะไรของแก?" เสียงของเลล่าทำให้เธอเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเพื่อนรักอย่างงุนงงแต่ก็ไม่ได้หันมองตาม "นั่นมันไคของแกนิ ฉันว่าฉันมองไม่ผิดนะแล้วนั่นมากับยัยชะนีคู่อริแกด้วยยัยรัน" คำพูดของเลล่าทำให้เธอชะงักไปก่อนจะค่อย ๆ หันไปมองก็พบกับไคจริง ๆ ที่มีหญิงสาวเดินควงแขนเข้ามาด้วย ดวงตากลมโตมองตามไปอย่างไม่แสดงอาการใด ๆ ออกมาแต่มีสิ่งเดียวที่เธอไม่ชอบก็คือยัยผู้หญิงคนที่เขาควงมาด้วย "แกโอเคไหมยัยรัน?" เลล่าเอ่ยถามเสียงอ่อนลงเพราะกลัวว่าเพื่อนรักจะไม่โอเคนึกแล้วอยากจะตีปากตัวเองนักที่ปากไวแบบนี้ "ทำไมฉันจะไม่โอเคล่ะ ฉันกับนายนั่นไม่ได้เป็นอะไรกันรีบกินเถอะแกอย่าคิดมากเลย" รันดาบอกเสียงเรียบอย่างไม่คิดอะไรก่อนจะลงมือทานชาบูตรงหน้าต่ออย่างไม่ใส่ใจ เพราะเธอกับไคก็เป็นแค่เพื่อนกันแล้วถ้าหากเขาจะควงใครมันก็ไม่เกี่ยวกับเธออยู่แล้ว @คอนโดรันดา "ขอบใจแกมากนะที่มาส่ง" มือเล็กจัดการปลดล็อกเข็มขัดนิรภัยเมื่อรถเคลื่อนเข้ามาจอดหน้าคอนโดมิเนียมหรูที่เธอพักอาศัยอยู่ เพราะวันนี้เธอไม่ได้ขับรถไปจึงให้เลล่ามาส่งที่คอนโดแทนซึ่งปกติและจะมีคนคอยรับส่งเธอ "แกไม่ได้เป็นอะไรจริง ๆ นะ" เลล่าถามย้ำอย่างเป็นห่วงเพราะหลังจากที่ทานชาบูชิเสร็จรันดาก็เงียบไปเลยมันเลยทำให้เธอรู้สึกผิด "ฉันไม่ได้เป็นอะไรแกอย่าคิดมาก ขับรถกลับดิ ๆ นะ" หญิงสาวโบกมือลาเพื่อนรักหลังจากเดินลงรถไปจนกระทั่งรถเคลื่อนออกไปจนลับสายตาเธอจึงเดินเข้าไปภายในคอนโดพร้อมกับถุงชอปปิงในมือ แกร๊ก~ "มาทำไม?" หญิงสาวเอ่ยถามเสียงเรียบหลังจากที่เปิดประตูห้องเข้ามาก็พบกับร่างสูงของเพื่อนสนิทนั่งอยู่บนโซฟาห้องโถง เธอไม่ได้แปลกใจเพราะไคนั้นมีคีย์การ์ดห้องพักของเธออยู่แล้ว "แล้วทำไมฉันจะมาไม่ได้ แล้วไปไหนมา" ใบหน้าคมคายแสดงความไม่พอใจออกมากับคำถามของเธอก่อนจะเอ่ยถามพร้อมกับมองถุงชอปปิงหลายถุงในมือของเพื่อนสาวคนสนิท "เห็นแล้วจะถามทำไม" เธอตอบอย่างเบื่อหน่ายก่อนจะเดินตรงเข้าไปในห้องนอนโดยไม่คิดจะพูดคุยอะไรกับชายหนุ่มมากนัก "เป็นอะไรยังงอนฉันอยู่เหรอ?" ไคสวมกอดร่างเล็กทางด้านหลังในระหว่างที่เธอกำลังจะเก็บของทำให้เธอชะงักไป แต่ถึงเธอจะงอนมันก็ไม่ผิดเพราะเขาเองที่ผิดนัดทานข้าวกับเธอทั้งที่ไม่เคยเป็นแบบนี้เลยสักครั้งแต่วันนั้นเขาเองก็มีเรื่องสำคัญที่จะต้องทำเหมือนกัน "ฉันไม่ได้งอนเรื่องไร้สาระแบบนั้นหรอก นายกลับไปก่อนเถอะฉันอยากพักผ่อน" มือเรียวจับท่อนแขนแกร่งให้ออกจากเอวคอดก่อนจะขยับตัวถอยห่างพร้อมพูดออกมาเสียงเรียบ เธอไม่ได้โกรธหรืองอนแต่แค่เสียความรู้สึกที่เขานั้นผิดนัดเธอแล้วก็ไม่อธิบายอะไรให้เธอเข้าใจเลย "ฉันจะนอนที่นี่" "ขอเถอะนะวันนี้ฉันอยากนอนคนเดียว" "เธอเป็นอะไรวะ!? ทุกวันฉันก็นอนทำไมวันนี้ถึงอยากจะมานอนคนเดียว" มือหนาจับไหล่มนให้หันมาเผชิญหน้ากันอย่างไม่เข้าใจเพราะเขาเองก็มาค้างที่นี่เกือบทุกวันแล้วรันดาเองก็ไม่เคยพูดแบบนี้แล้ววันนี้เธอเป็นอะไร "ฉันเหนื่อยฉันอยากพักผ่อน ฉันไม่ได้มีอารมณ์จะมาคอยรองรับความต้องการของนายตลอดหรอกนะไค" เพราะทุกครั้งที่มาไคก็ไม่ต้องการอะไรเลยนอกจากมาระบายความต้องการกับเธอจนมันทำให้เธอ...ชินชาไปกับมันแล้ว เธอกับเขาก็ได้ประโยชน์ร่วมกันแบบแฟร์ ๆ แต่บางครั้งเธอเองก็ไม่ได้ต้องการ ทั้งคู่เป็นเพื่อนสนิทที่ใช้เตียงร่วมกันได้ทำอะไรร่วมกันได้แต่มีอิสระในการคบใครก็ได้นอกจากนอนเพราะถ้าหากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งไปหลับนอนกับคนอื่นความสัมพันธ์นี้จะจบลงทันที ถึงแม้ความสัมพันธ์อันฉาบฉวยของเธอกับเขาจะเกิดขึ้นได้ไม่ถึงปีก็ตาม นี่แหละคือความสัมพันธ์ของเพื่อนสนิทที่มาในแบบ...เพื่อนร่วมเตียง "แต่ฉันต้องการเธอก็ต้องมาสนอง" --------- เฟื่อนค่ะเฟื่อน มาเปิดเรื่องใหม่ฝากติดตามกันด้วยนะคะ กดใจ + คอมเมนต์เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยนะคะ

editor-pick
Dreame - ขวัญใจบรรณาธิการ

bc

Relazione เจ้าหัวใจสายใยรัก

read
4.0K
bc

สะใภ้ขัดดอก

read
38.9K
bc

สวาทรักใต้เพลิงแค้น

read
13.7K
bc

เล่ห์รักนายหัว

read
6.5K
bc

เมื่อฉันแอบรักซุปตาร์นายเอกซีรีส์วาย

read
13.4K
bc

ลุ้นรักสลับใจ

read
1K
bc

หวงรักเมียเด็ก

read
1K

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

download_iosApp Store
google icon
Google Play
Facebook