ตอนที่ 20 เลิกกันเถอะ
หญิงสาวมองชายตรงหน้าด้วยแววตาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด ถ้อยคำเหล่านั้นยังชัดเจนอยู่ในความรู้สึกของเธอ
ผ่านมานั้น ทั้งเธอและลูก ก็ไม่เคยเป็นที่ต้องการของเขาอยู่แล้ว หล่อนสะอื้นในอก
ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วตอบกลับเขาด้วยน้ำเสียงและแววตาเต็มไปด้วยความเด็ดเดี่ยว
“เราเลิกกันเถอะค่ะ เลิกกันในวันนี้ที่เรายังไม่เกลียดกัน” “เธอเลิกงี่เง่าได้แล้วนะณิดา!” เขาปฏิเสธเสียงดังลั่น ด้วยความโกรธจัด เข้าใจว่าเธอนั้นกำลังใช้อารมณ์โดยไร้เหตุผล ไม่คิดฟังคำเขาเลยสักนิด
นิษฐ์รัณดามองหน้าชายที่เธอรักนิ่งไปนาน จนถึงวินาทีนี้ หล่อนก็ยังคงเป็นคนงี่เง่าที่สุดในสายตาของเขา ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ไม่มีอะไรต้องพูดกันอีก รังแต่จะยืดเยื้อให้ยิ่งเจ็บปวด
ไม่จำเป็นต้องตอบกลับอะไรเขาอีก ที่ผ่านมาทุกอย่างมันย้ำชัดให้เธอรู้แน่ชัดแล้วว่า เธอไม่เคยมีความสำคัญในชีวิตของเขาเลยแม้แต่น้อย แม้กระทั่งค่ำ
