ตอนที่ 21 ลาออก
เสียงโทรศัพท์แผดดังขึ้นในเวลาเช้ามืด ขณะที่หญิงสาวกำลังนอนหลับสนิท ปลุกประสาทให้เธอรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาด้วยอาการงัวเงีย สลึมสะลือ ลืมตาแทบไม่ขึ้น มือบางควานหาโทรศัพท์ ก่อนจะกดรับโดยไม่ทันดูชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอด้วยซ้ำ
“ว่างายคะ”
‘พี่หาเนคไทเส้นสีกรมอันนั้นไม่เจอ เธอเก็บเอาไว้ที่ไหนเหรอ’ สิ้นประโยคนั้น กอปรกับน้ำเสียงคุ้นเคย ดึงประสาทที่กำลังงัวเงียให้ตื่นขึ้นฉับพลัน
“คุณ!”หล่อนตาสว่างแทบจะทันที เมื่อได้ยินเสียงคุ้นเคยนั้น ก่อนจะพ่นลมหายใจออกมาเบา ๆ คล้ายหงุดหงิดรำคาญใจ ตอบกลับเขาไปทันที
“อยู่ในลิ้นชักฝั่งซ้ายค่ะ”
‘แล้วเสื้อเชิ้ตสีขาวที่พี่ชอบใส่ล่ะ’ เขาเอ่ยชื่อแบรนด์ยี่ห้อหรู
“แขวนอยู่ในตู้บนด้านซ้ายเหมือนกันค่ะ”
‘อยู่ไหนน่ะ พี่หาไม่เจอ เธอซักไว้ให้พี่แล้วงั้นเหรอ’ เขายังคงถามต่อ จนหญิงสาวเริ่มไม่สบอารมณ์ ตอบกลับด้วยน้ำเสียงคล้ายรำคาญใจ ระคนอ่อนใจในเวลาเดียวกัน
“ฉ
