CHAPTER 14
ฉันเข้ามาห้องพักตัวเองหลังจากที่คุณวัฒน์บอกว่าฉันสามารถพักผ่อนและเลิกงานได้
ความจริงแล้วมีเรื่องกังวลนิดหน่อย
เรื่องที่ว่าเป็นเรื่องของศึกรบที่วันนี้เอาแต่จ้องแต่กลับไม่ยอมพูดอะไรออกมาสักคำ
“เป็นอะไรนะ.. เป็นอะไรของเขา”
ฉันพร่ำถามตัวเองแล้วทิ้งตัวลงไปนอนบนเตียงนอนขนาดใหญ่แล้วจับจ้องเพดานขาวสะอาดที่ถูกตกแต่งไว้อย่างดี
คืนนี้มีงานเลี้ยงฉันห้ามเมาเด็ดขาด เมาทีไรรั่วตลอด
อีกอย่างไม่มีศึกรบดูแลด้วย เขามากับเพื่อนฉันอยากให้เขาสนุกกับเพื่อนอยู่แล้ว
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
แต่แล้วเสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้น
เคาะสามครั้งเป็นจังหวะที่ฉันคุ้นชินหูพอสมควร
ฉันลุกขึ้นจากที่นอนมุ่งตรงไปยังประตูห้องแล้วเปิดประตูออกมาเจอกับเจ้าหมาเด็กที่จ้องหน้าฉันด้วยใบหน้าเรียบนิ่งอยู่หน้าประตู
ศึกรบเดินเข้ามาในห้องและด้วยความเคยชินเมื่อเขาเข้ามาประตูห้องก็จะถูกปิดลง
“มาเที่ยวเหรอ? ไม่เห็นบอกพี่เลยว่าจะมา
