CHAPTER 13
“ทำไมวันนี้พี่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เป็นพิเศษ มีอะไรดี ๆ เกิดขึ้นงั้นเหรอ”
วันนี้ศึกรบมารับฉันเฉกเช่นทุกวัน เพราะเขาเห็นว่าฉันพึ่งผ่านงานหนักมาศึกรบจึงขับรถพาฉันไปนั่งชิลล์อยู่ริมแม่น้ำสาธารณะที่เงียบสงบ
เรานั่งปิกนิคกันสองคนใต้ต้นไม้ใหญ่กับเสียงน้ำที่พัดผ่านอย่างสงบ
“พี่ทำงานผ่านน่ะสิ อีกอย่างได้งานใหม่ด้วยนะและนายก็ไม่ต้องไปรับไปส่งพี่หนึ่งสัปดาห์เต็มถือเป็นการพักผ่อนในตัวเลย”
ฉันหันไปยิ้มให้ศึกรบอย่างอารมณ์ดี ขาที่ยืนออกทั้งสองข้างขยับขึ้นลงตามจังหวะฮึมฮัมเพลงที่อยู่ในหัว
“ทำไม? หยุดงาน?”
ศึกรบงุนงง เขาคล้ายจะต้องการคำตอบจากปากฉัน ฉันเลยส่ายหน้าแล้วยกนิ้วไปจิ้มแก้มเขาเบา ๆ
“พี่ได้งานใหม่ เป็นงานยักษ์ด้วยนะ ต้องลงพื้นที่กับลูกค้าหนึ่งสัปดาห์”
“ลูกค้าคนไหน?”
ฉันหยิบมือถือออกมาจากกระเป๋าแล้วเปิดรูปคุณวัฒน์ให้ศึกรบดู
“คนนี้ไง ปกติเขาเป็นลูกค้าที่ให้งานผ่านยากมากแต่พี่ท
