CHAPTER 12
น้ำฟ้าสวมชุดนอนเธอที่มีอยู่ในห้องนอนของศึกรบอยู่แล้ว เธอขึ้นเตียงแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมราวกับเป็นห้องของตัวเอง
ศึกรบเตรียมตัวอาบน้ำบ้าง เขาถอดเสื้อตัวเองออกไปต่อหน้าต่อตาน้ำฟ้าอย่างไม่เหนียมอาย
คนพี่ลากสายตามองศึกรบที่ยืนโชว์ซิกแพคที่อัดแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อแทบทุกส่วน
ใบหน้าเธอร้อนผ่าวจนต้องหลุบหัวลงไปใต้ผ้าห่มหนานุ่มที่มีกลิ่นคนน้องติดอยู่
ศึกรบหัวเราะอยู่ในลำคอ เขามองว่าพี่สาวตรงหน้าช่างน่ารักไม่มีใครเกิน
ทำตัวน่ารักแบบนี้บ่อย ๆ เขากลัวใจตัวเองว่าถ้าเกิดทนไม่ไหวขึ้นมาน้ำฟ้าหนีไม่รอดแน่..
เวลาต่อมา
น้ำฟ้ายังนอนไม่หลับ เธอนอนรอจนศึกรบเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยกางเกงนอนเพียงตัวเดียว
“พี่มองผมขนาดนี้เอาผมไม่กินเล่นมั้ย?”
พี่สาวคนสวยหน้าร้อนผ่าว เธอหมั่นไส้ในความมั่นใจในตัวเองของน้องชายข้างบ้านจึงพูดออกไปอย่างไม่คิด
“ใครเขากินเด็กกัน เด็ก ๆ อะเคี้ยวไม่อร่อยอะไรแก่ ๆ สิกร
