intro
intro
“นั่นใช่พี่สาวข้างบ้านมึงเปล่าวะศึกรบ? แม่งหุ่นอย่างดี”
ศึกรบชายตามองตามสายตาที่เพื่อนมองอยู่
ในผับเวลา 01.30 นาที ผู้หญิงร่างน่าขย้ำคนหนึ่งที่ปล่อยผมลงมากลางหลังกำลังออกลวดลายเต้นอย่างเซ็กซี่จนตกเป็นเป้าสายตาของผู้ชายนับสิบที่มองไป
“อื้ม ป้าข้างบ้านกูเอง”
ศึกรบตอบอย่างขอไปที เขายกเหล้าแก้วที่สองกรอกใส่ปากอย่างเบื่อหน่าย
“มึงกล้าเรียกว่าผู้หญิงเซ็กซี่ตัวแม่แบบนั้นว่าป้าได้ยังไงวะ พากูไปรู้จักหน่อยได้มั้ยเขาโคตรสวย”
ศึกรบหันไปมองหน้าเพื่อนตัวเองอย่างรำคาญ เขากรอกเหล้าแก้วที่สามแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูง
“แล้วนั่นมึงจะไปไหน”
ศึกรบที่เดินออกไปแล้วหันมามองหน้าเพื่อนตัวเองด้วยความรำคาญ
“ตามป้าข้างบ้านกลับบ้าน”
พูดจบเขาก็เดินตรงไปหา ‘น้ำฟ้า’ ที่ยังเอนจอยกับการโยกย้ายส่ายสะโพกกับเสียงดนตรีที่ชวนให้ร่างกายขยับเขยือนตาม
“อ๊ะ! ศึกรบ มาดึงทำไมเนี่ย”
น้ำฟ้าที่ถูกดึงศอกให้ขยับเข้ามาใกล้มุ่นคิ้วเข้าหากันเมื่อสบตาเข้ากับนัยน์ตาสีเข้มที่เย็นชา
“ได้เวลากลับบ้านแล้ว”
น้ำฟ้าย่นจมูก เธอจะขยับออกไปแต่ก็ถูกเด็กข้างบ้านดึงเข้ามาใกล้จนใบหน้าแทบจะฝังเข้าไปในอกแกร่ง
“วันนี้แม่ไม่อยู่ไม่เป็นไรหรอก”
ผู้หญิงที่มีใบหน้าสวยเข้มยกยิ้มกว้างจนใบหน้าที่สวยอยู่แล้วยิ่งน่ามองมากขึ้นกว่าเดิม
“ผมจะโทรฟ้องคุณป้าว่าพี่เลยเวลาที่ตกลงกันไว้”
รอยยิ้มกว้างหุบลงทันที น้ำฟ้าทุบอกแกร่งที่กระดุมเสื้อปลดออกไปสองเม็ดพอให้เห็นหน้าอกและรอยสักตรงอกพอหอมปากหอมคอ
“ไอ้หมาเด็ก! อย่ามาขี้ฟ้องนะ”
เธอเริ่มเมา แววตาหวานฉ่ำและร่างกายก็เริ่มโอนเอนแล้วด้วย
“ผมต่อสายหาป้าได้ทันทีพี่อย่าลืม”
“ไอ้ศึกรบ! นายนี้มันขี้ฟ้องตั้งแต่เด็กจนโตจริง ๆ เลยนะ อ๊ะ!”
เสียงแว๊ดของหญิงสาวแปลเปลี่ยนเป็นเสียงกรี๊ดเมื่อเธอถูกศึกรบอุ้มพาดบ่าแล้วพาเดินออกไปท่ามกลางสายตาผู้ชายนับสิบที่มองมาอย่างเสียดาย
“นี่.. เวียนหัวนะวางลงได้แล้ว”
น้ำฟ้าโวยวาย เธอทุบหลัง จิกเล็บ ลงไปกลางหลังศึกรบด้วยความแค้นใจ
ศึกรบวางพี่สาวข้างบนลง เธอทรงตัวแทบไม่อยู่แต่ก็ยังอวดเก่งไม่เลิก
“ขึ้นรถ”
เสียงเย็นชากดเสียงต่ำ ราวกับเส้นความอดทนกำลังจะหมดลง
“ขออีกแก้วได้มั้ย? นะ ๆ ไอ้หมาสุดหล่อของพี่เมาอีกแก้วน้า~”
น้ำฟ้าออดอ้อน เธอควงแขนศึกรบเอาไว้ เบียดชิดตัวเข้ามาแล้วคลอเคลียราวกับแมวน้อยที่กำลังอ้อนทาสอยู่
แต่ต้องไม่ใช่กับศึกรบ เขาดันหัวน้ำฟ้าออกอย่างรำคาญแล้วตอบเสียงเด็ดขาดออกไปจนเธอมุ้ยหน้า
“จะกลับบ้านดี ๆ หรือจะให้ผมรายงานคุณป้าว่าพี่เมาเรี่ยราดแล้วดื้อดึงไม่ยอมกลับ”
คิ้วสวยขมวดเข้าหากัน ริมฝีปากอวบอิ่มพองลมเข้าปากก่อนที่เธอจนคว้าใบหน้าศึกรบมากุมเอาไว้ทั้งสองมือแล้วดึงลงมาให้อยู่ในระดับเดียวกัน
“นายนี้มันซื่อสัตย์เหมือนหมาไม่มีผิด! แม่สั่งให้ทำอะไรก็ทำตามทุกอย่างเลย ทำไมเวลาฉันสั่งนายถึงไม่เคยคิดจะทำตามบ้างเลย!”
เธอถอนหายใจอย่างเหนื่อยใจ น้ำฟ้าเบะปากแล้วจ้องน้องชายตรงหน้าด้วยสายตาน้อยใจ
“เพราะพี่ไม่ใช่พี่สาวที่ผมเคารพเหมือนคุณป้า
หน็อยยย
ไอ้หมาเด็กตรงหน้านี้มันน่าทุบให้กะโหลกหักจริง ๆ เลย
ตอนเด็ก ๆ ก็ไม่เห็นมีฤทธิเดชมากมายพอโตขึ้นปีกกล้าขาแข็งเชียวนะ
“เงียบไปเลยไอ้ลูกหมา นายมันเลี้ยงไม่เชื่อง!”
น้ำฟ้าผลักศึกรบอกไปแล้วเธอก็เดินขึ้นรถยนต์ของศึกรบไปด้วยท่าทีบึ้งตึง
ศึกรบได้แต่ถอนหายใจ พี่สาวข้างบ้านคนนี้ดื้อดึงอย่างกับอะไรดี ขนาดเรียนจบมีงานทำแล้วยังทำตัวเป็นเด็ก ๆ ให้ศึกรบต้องตามดูแลไม่เลิก
เห็นทีคราวนี้ถึงเวลาที่ศึกรบต้องจัดการพี่สาวตัวดีให้อยู่หมัด
ถ้าเธอดื้อเขาก็จะจัดการเธอด้วยวิธีที่เธอรับมือได้ยากมากขึ้นกว่าเดิม!
Talk
เสิร์ฟ intro กันก่อนค่ะ
ขอ 1 เม้น 1 กลจ ให้กันแล้วอย่าลืม
กดเข้าชั้น + หัวใจ
ให้กันด้วยนะคะ 🥰🥰