
"ที่นี่ที่ไหนคะ มายมิ้นท์มาอยู่นี่ได้ยังไง" มายมิ้นท์ถามออกมา
"ผับครับนี่ห้องด้านบน ที่เจ้าของใช้พัก คุณเมาหลับกลางอากาสผมอุ้มขึ้นมา" โอโซนบอก
"ขอบคุณนะคะ"มายมิ้นกล่าวขอบคุณโอโซน แล้วจะลุก แต่ทว่า ตัวเธอเซไปนั่งตักของโอโซน
โอโซนเอามือกอดเธออัตโนมัติ หน้าอกของเธอช่างโผล่ออกมายั่วสายตาของโอโซนเหลือเกิน
"เออ ขอโทษค่ะ"มายมิ้นท์รีบกล่าวออกมา
"ไม่เป็นไรครับคุณมายมิ้นท์มีแฟนหรือยัง หืม" โอโซน ถามออกมาตรงๆพร้อมกับเอามือปัดผมของเธอออกให้พ้นกรอบใบหน้า
"ยังค่ะ" มายมิ้นท์ตอมออกมาเหมือนตกอยู่ในภวังค์เมื่อสบตาของโอโซน
"ดีเลย ยังไม่มีเหมือนกัน" โอโซนพูดออกมา สายตาของเขาในตอนนี้ มันสามารถกลืนมายมิ้นท์ได้เลย
มายมิ้นท์นิ่งทำอะไรไม่ถูก
"เออ มายมิ้นท์จะกลับบ้านค่ะ" มายมิ้นท์พยายามดึงสติ จะลุกออกจากตักของโอโซน
"ยังปล่อยให้กลับไม่ได้จริงๆ เพราะคุณเมาแล้วขับมอไซด์มา เป็นห่วงครับ"โอโซนพูดแล้วค่อยขยับมือที่กอดมายมินท์ขยับลูบไปมาเบาๆ
มายมิ้นท์เคลิ้มบวกกับฤทธิ์ความเมา ถึงปล่อยให้โอโซนทำตามใจ อย่างที่เธอไม่ขัดขืน
โอโซนช้อนอุ้มมายมิ้นท์มาวางที่เตียง แล้วตามลงไปประกบจูบเธอ อย่างเร้าร้อน แล้วค่อยๆเลื่อนหน้าลงมาบริเวรซอกคอขาวเนียนของเธอ สติของมายมิ้นท์เหลือน้อยเพราะฤทธิ์ของเครื่องดืมแอลกอฮอร์ที่ดื่มกับองุ่นเพื่อนของเธอ มานาทีนี้ สติของเธอไม่เหลือเลย จากการจู่โจมของโอโซน
เมื่อได้สัมผัส โอโซนยอมรับเลยว่ามายมิ้นท์มีเสน่ห์ดึงดูดเขามากๆ ยิ่งสัมผัสยิ่งต้องการ นาทีนี่โอโซนไม่สนใจด้วยซ้ำว่ามายมิ้นท์จะคือสาวพรหมจรรย์มั้ย เขาเองไม่ได้แคร์ เพราะผู้หญิงก็มีสิทธิที่จะเลือกในเมื่อผู้ชายเองก็ไม่เคยเก็บพรหมจรรย์ แล้วจะมาเรียกร้องหาพรหมจรรย์จากผู้หญิง โอโซนคิดว่ามันไม่แฟร์เท่าไหร่ เขาชอบมายมิ้นท์และรับได้ในทุกอย่างที่เป็นเธอ เขาไม่ได้คาดหวังความพรหมจรรย์จาดตัวเธอเพราะ ทุกคนย่อมมีอดีต
มายมิ้นท์เองตอนนี้สติเตลิด เธอมีแต่เคลิ้มตาม ไม่มีเรียวแรงและจิตใจใดๆที่จะขัดขืนการสัมผัสจากโอโซน
โอโซนประคองมายมิ้นท์ลุกขึ้น แล้วรูดซิบชุดมินิเดรสสีดำของเธอ
ในจังหวะที่โอโซนจะดึงชุดลง มายมิ้นท์ที่มีสติขึ้นมาเพียงเล็กน้อย จับแขนของเขาไว้
"ฉันว่าเราหยุดกันเถอะค่ะ มายมิ้นท์บอกโอโซนด้วยน้ำเสียงที่แหบพร่า
"ผมหยุดไม่ได้แล้ว"โอโซนบอกมายมิ้นท์ เพราะอารมณ์ของเขาเองพลุ่งพล่านเต็มที่แล้ว
"แต่เราเพิ่งรู้จักกันแค่วันเดียว เราไม่ได้เป็นอะไรกัน ถึงฉันจะโสด และคุณก็โสด แต่ไม่รู้จักนิสัยใจคอกันเลยสักนิด อย่าให้มันเกิดขึ้นเลยค่ะ" มายมิ้นท์ พยายามต่อรองอีกครั้ง ทั้งๆที่เธอเองก็ยากที่จะห้ามใจตัวเอง
"ไม่เป็นไรหรอกน้องหนู พี่มีเวลาให้หนูศึกษาทั้งชีวิต" โอโซนพูดจบแล้วจู่โจมประกบจูบมายมิ้น
และดึงชุดออกให้พ้นร่าง มายมิ้นเองไม่ได้ขัดขึ้นเหมือนอย่างที่ปากของเธอร้องห้าม ร่างกายของเธออ่อนระทวยในวงแขนของโอโซน
"อือ"

