ปราบเซียน

EP0 It's complicated — NC! "อ๊าา บะ เบาหน่อยเจ็บ อื้ออ" ร่างบางที่อยู่ในท่าคลานเข่าเกาะพนักโซฟาอยู่หันมาโวยใส่คนที่กำลังกระแทกกระทั้นแก่นกายร้อนเข้าออกใส่ร่องของเธออย่างรุนแรงแต่ 'เขา' กลับไม่มีท่าทีสะทกสะท้านเลยสักนิดกระแทกเอาๆ จนเธอปวดร้าวไปทั้งตัว ถึงจะแอบจุกแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่ามันก็เสียวอยู่ไม่น้อยจนเธอเผลอแอ่นสะโพกขึ้นสู้ลำกายเขาอยู่หลายครั้งเรียกเสียงครางต่ำอย่างพอใจจากคนตัวสูงที่ตอนนี้ถอดเสื้อทิ้งโชว์ท่อนบนที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อแต่ท่อนล่างเขาเพียงแค่ปลดกางเกงยีนลงไปกองไว้ที่หน้าขาเท่านั้น บ่งบอกความรีบร้อนของเจ้าตัวได้เป็นอย่างดีแต่สภาพนี้มันยิ่งทำให้เขาดูเซ็กซี่จนใจสั่น ต่างจากเธอที่ตอนนี้โดนถอดเสื้อผ้าออกจนร่างกายเปลือยเปล่าเพราะคนอารมณ์ร้อนมาถึงก็จับเธอแก้ผ้าแล้วกระแทกเอาๆ ไม่ถามอะไรสักคำ "อ่าส์ ตอดแน่นจังวะ ซี๊ดส์ จะแตก" ประโยคแรกที่หลุดออกมาจากปากของเขาตั้งแต่มาถึงเพราะโดนคนตัวเล็กตอดรัดลำกายจนแทบทนไม่ไหวต้องเงยหน้าซูดปากครางเสียวอยู่หลายที ยิ่งเห็นแบบนั้นเธอยิ่งเด้งสะโพกขึ้นสู้รับแรงกระแทกจากเขาที่ส่งมาจากด้านหลังจนเกิดเสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นห้อง ปัก ปัก ปัก! มือใหญ่บีบเอวบางไว้แน่นจนขึ้นรอยนิ้วมือก่อนจะส่งอีกข้างไปบีบขย้ำเต้าอวบทั้งสองข้างสลับไปมาในขณะที่เอวสอบก็สวนกระแทกอย่างบ้าคลั่งจนร่างบางครางเสียงหลง "อ๊ะ อ๊างง ไม่ไหว ฮื่ออ มะ มันจุก อื้ออ" "อีกนิด อ่าส์ จะแตกแล้ว" ปากก็บ่นว่าจุกแต่ตอดลำกายของเขาไม่หยุดจนต้องเร่งกระเด้าแทงแก่นกายเข้าออกถี่เร็วลึกๆ เน้นๆ เพื่อส่งทั้งตัวเองและเจ้าของร่องชื้นแฉะให้ถึงฝั่งฝันเพราะเธอเองก็ตอดถี่เหมือนจะปลดปล่อยออกมาแล้วเหมือนกัน "อะ อ๊าา ลึก อูย จะเสร็จแล้วๆ อ๊ะ อ๊าางง" ร่างบางชิงกระตุกเกร็งปลดปล่อยน้ำรักออกมาชโลมเต็มแท่งยาวที่ยังคงขยับเข้าออกในร่องเธอไม่หยุดไม่ปล่อยให้เธอได้พักหายใจ ไม่กี่วินาทีต่อมาแท่งร้อนก็ถูกชักออกจากร่องคับแน่นเมื่อความรู้สึกมาจุกที่ปลายท่อนลำพร้อมปะทุเต็มที ป็อก! "เสียวคxxชิบ อึก แตกแล้ว อ่าาส์" ถุงยางราคาแพงถูกกระชากถอดออกจากลำกายใหญ่อย่างรีบร้อน มือใหญ่สาวชักท่อนเอ็นร้อนในมือเร็วๆ อีกไม่กี่ทีก็กระตุกเกร็งปลดปล่อยน้ำสีขุ่นออกมาพุ่งเลอะไปตามสะโพกกลมคลึงจนผิวขาวๆ เลอะไปด้วยคราบน้ำกาม แฮ่กๆ~ คนตัวเล็กซบหน้าลงหอบหายใจกับโซฟาอย่างหมดแรงทั้งที่สะโพกยังแอ่นอัดขึ้นโชว์ร่องคับแน่นที่ตอนนี้ขึ้นสีแดงจัดเพราะโดนคนตัวสูงกระแทกใส่อย่างรุนแรง มองดูร่างบางตรงหน้าที่ยังอยู่ในท่าเดิมก็อดที่จะแกล้งไม่ได้สอดแท่งร้อนที่ยังคงแข็งตัวและไร้ปราการป้องกันเข้าไปในร่องสาวอีกครั้งกระแทกเข้าออกอีกสองสามทีเพื่อจะแกล้งคนตัวเล็กแต่ร่องเธอดูดรัดตัวตนของเขาแน่นเกินไปจนไม่อยากชักออก กระแทกต่ออย่างเพลิดเพลินจนกระทั่ง... เพี๊ยะ! "โอ๊ย! ตีทำไมเจ็บ" โดนฝ่ามือเล็กฟาดเข้าที่อกอย่างแรงก่อนจะโดนร่างบางผลักจนท่อนเนื้อหลุดออกจากร่องสาว ตอนแรกกะจะแกล้งเล่นๆ ดันมีอารมณ์ขึ้นมาอีกรอบแล้วนี่สิ ฉิบหายแล้วไง . . Ai's Part 'อยู่ห้องมั้ย' 'จะมาหาหรอ' 'อืม' ‘มาไม่ได้ ตอนนี้อยู่ข้างนอกอะยังไม่กลับ' 'ไปไหน! กลับห้องเดี๋ยวนี้' 'อย่าเอาแต่ใจนะปราบ อ้ายมาเที่ยวกับเพื่อน' 'กลับเดี๋ยวนี้อ้าย อย่าให้ต้องตาม' ‘เอาแต่ใจทำไมเนี่ย' 'จะกลับไม่กลับ อีกครึ่งชั่วโมงถ้าไม่เจอที่ห้องรู้นะว่าจะเจออะไร’ เพราะข้อความข้างบนจากคนตัวสูงที่นั่งหน้างออยู่ข้างๆ ฉันส่งมาเมื่อชั่วโมงที่แล้วทำให้ฉันที่กำลังเที่ยวกับเพื่อนอยู่ต้องรีบกลับห้องมาอย่างจำใจ! มาถึงก็โดนเขาจับฟัดเอาๆ ไม่พูดอะไรสักคำแถมยังจะทำต่อโดยที่ไม่ใส่ถุงจนโดนฉันฟาดเข้าให้ "เป็นบ้าอะไรของปราบห๊ะ มาถึงก็ใส่เอาๆ" "เจ็บหรอ โทษที" คำขอโทษอย่างขอไปทีจาก 'ปราบเซียน' ผู้ชายที่เอาแต่ใจที่สุดในโลก เราไม่ได้เป็นแฟนกันหรอกนะอย่าเพิ่งเข้าใจผิด อืม จะเรียกว่าไงดีล่ะ คู่นอน? ก็ไม่เชิงเพราะเรามีอะไรที่มากกว่านั้น พี่น้อง? ก็ไม่ใช่อีกเพราะคงไม่มีพี่น้องที่ไหนเขาเอากันเหมือนฉันกับเขา เพื่อน? ก็ไม่ใช่เพราะเขาอายุมากกว่าฉันน่ะ ฉันกับเขาเคยอยู่ในความสัมพันธ์ยอดฮิตที่เรียกกันว่า ‘คนคุย’ กันมาก่อนแต่ตอนนี้เราเลิกคุยกันแบบที่คนทั่วไปเขาคุยแล้วเปลี่ยนมาคุยกันบนเตียงแทนซะมากกว่า กลายเป็นความสัมพันธ์ที่แสนจะงงและเราเองก็ยังหาชื่อเรียกให้ความสัมพันธ์นี้ไม่ได้เหมือนกัน ถ้าจะนิยามคำที่ใกล้เคียงที่สุดก็คงเป็นคำว่า ‘ความสัมพันธ์คลุมเครือ' ล่ะมั้ง "ไม่ยกโทษให้ อ้ายบอกว่าเที่ยวกับเพื่อนอยู่แต่ปราบก็เอาแต่ใจจะให้กลับให้ได้ กลับมาแล้วก็มาทำเรื่องอย่าง... อื้ออ" ฉันยังพูดไม่ทันจบคนตัวสูงก็กระแทกริมฝีปากลงมาดูดดึงริมฝีปากฉันอย่างแรงจนรู้สึกเจ็บ บดจูบจนพอใจคนหน้ามึนถึงได้ถอนจูบออกก่อนจะขยี้หัวตัวเองอย่างหงุดหงิด หงุดหงิดเหรอ? คนที่ต้องหงุดหงิดมันต้องเป็นฉันมากกว่ามั้ย "เสร็จไปแล้วก็อย่าบ่นน่าอ้าย" "ปราบเซียน!" "ดื้อใหญ่แล้วนะทำไมไม่เรียกพี่" คนที่เกิดก่อนฉันแค่ปีเดียวดุ ก็ไม่เรียกว่าพี่มาตั้งนานแล้วมั้ยบ่นทำไมก็ไม่รู้ "ใครเขาเรียกผัวว่าพี่กัน" "น้องอ้าย!" คนตัวสูงตะคอกเสียงดังไม่พอใจสรรพนามที่ฉันใช้เรียกแต่ยิ่งเห็นเขาโมโหฉันยิ่งชอบใจยั่วโมโหเขาต่อ "อ้ายพูดผิดตรงไหน ถ้าไม่ใช่ผัวแล้วเป็นไรกันอะถึงเอากันได้ขนาดนี้" แกล้งแหย่ไปงั้นไม่ได้คิดจริงหรอกนะอย่างที่บอกว่าระหว่างเรามันไม่มีสถานะเราต่างก็รักอิสระเหมือนกันทั้งคู่ส่วนเรื่องบนเตียงมันก็แค่ความต้องการเท่านั้นแหละ “ถ้าพี่เป็นผัวงั้นอ้ายก็เป็นเมียดิ ;) ” "อะ อะไร" ฉันถึงกับเสียงกระตุกเมื่อคนโตกว่าเปลี่ยนมาเล่นด้วย มือร้อนส่งมาลูบเอวฉันเบาๆ ก่อนจะเลื่อนขึ้นมาขย้ำหน้าอกเปลือยเปล่าของฉันทำเอาขนลุกไปทั้งร่าง "งั้นก็มาทำหน้าที่เมียหน่อยดิผัวอยากอีกแล้วเนี่ย" "ไม่เอานะปราบ อ้ายช้ำหมดแล้วเนี่ย" พยายามปัดมือเขาที่กำลังเลื่อนลงต่ำไปลูบกลางกายฉันออกแต่คนหื่นก็ไม่ยอมผละออก อะไรกันกะจะแกล้งให้โมโหทำไมอยู่ๆ ถึงเข้าตัวซะได้ “จะปล่อยให้ผัวค้างหรือไง มานี่เลย" ยกร่างฉันไปนั่งทับบนตักแกร่งทำให้แก่นกายร้อนของเขาที่มันยังไม่สงบแนบชิดไปกับร่องสาวของฉันพอดี อันตรายๆ ถ้าทำอีกรอบฉันได้เดินขาถ่างจริงๆ แน่ของเขามันไม่ใช่เล่นๆ เลยนะ :( "อ๊ะ ปะ ปราบไม่เอา อื้ออ" แต่ปราบเซียนไม่ได้ฟังที่ฉันพูดเลยริมฝีปากร้อนบดจูบลงมาอีกครั้งเพื่อล่อลวงฉันให้เคลิ้มไปกับสัมผัสของเขาในขณะที่มือก็ล้วงเอาถุงยางในกางเกงมาสวมครอบแท่งร้อนก่อนจะสอดมันเข้ามาในร่องฉันทีเดียวจนสุดลำ "ขย่มให้แตกนะ ถ้าไม่แตกไม่ให้นอน" "อ๊ะ ไม่ อื้อ มันลึกปราบ...อ๊าาง" "เข้าใจมั้ยครับเมีย" จากโซฟาย้ายไปที่เตียง... กว่าเขาจะเสร็จก็เล่นเอาฉันแทบสลบคาอก ปราบเซียนแรงเยอะจนฉันต้านไม่ไหว ให้ตาย ไม่น่าไปท้าทายคนหื่นแบบเขาเลยจริงๆ :( เช้าวันต่อมา... ฉันตื่นขึ้นมาในช่วงสายของอีกวันด้วยอาการปวดร้าวไปทั้งตัวเพราะโดนคนที่กำลังแต่งตัวอยู่ที่ปลายเตียงเล่นงานอย่างหนักเมื่อคืน "จะกลับแล้วหรอคะ?" "อืม" "วันนี้วันเสาร์นี่นาจะรีบไปไหน" "มีนัดทานข้าวน่ะ" "กับ?" เขาไหวไหล่ไม่ตอบอะไรซึ่งแค่นั้นฉันก็พอจะรู้คำตอบแล้ว ก็คงไม่พ้นไปกับคนคุยใหม่สินะ "อย่าหน้างอ" คนตัวสูงเดินมาบีบจมูกฉันเบาๆ ไม่รู้ว่าตัวเองเลยเผลอแสดงท่าทียังไงออกไป "อ้ายเปล่า ปราบจะไปก็ไปเถอะอ้ายก็มีนัดเหมือนกันแหละ" "นัดกับใคร!" เสียงแข็งขึ้นมาทันทีเมื่อฉันบอกแบบนั้นเห็นท่าทางหัวร้อนของเขาแล้วสนุกชะมัดมันน่ายั่วให้โมโหเยอะๆ เลย "ไม่บอก" "อย่าเดินหนีนะอ้าย นัดกับใครบอกมาเลย" "ทำไมอ้ายต้องบอกไปกับใครก็เรื่องของอ้ายดิ ปราบอย่าล้ำเส้นนะ" เหอะ ทีตัวเองไปได้พอฉันจะไปบ้างทำไมต้องทำเป็นหงุดหงิดด้วยนะ พอฉันพูดแบบนั้นก็เหมือนเขาจะเริ่มคิดได้ถึงได้มีท่าทีอ่อนลงแต่ก็ยังเค้นจะเอาคำตอบจากฉันให้ได้อยู่ดี "ผู้หญิงผู้ชาย?" "เอ๊ะ! บอกว่าไม่บอกไง" "อยากขาถ่างออกไปข้างนอก?" "ปราบหยุดเลยนะ อย่ามาเอาแต่ใจ" ฉันที่ตอนนี้มีเพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวพันรอบตัวอยู่รีบวิ่งหนีคนตัวสูงไปที่ห้องน้ำแต่เขากลับเร็วกว่าคว้าแขนฉันไว้ได้ทันก่อนจะผลักฉันให้นอนลงบนเตียงแล้วตามมาคร่อมร่างฉันไว้อย่างเร็ว "ช่วยไม่ได้นะอยากดื้อเอง" เสื้อผ้าที่เขาเพิ่งใส่ไปเมื่อครู่ถูกถอดออกอีกครั้งพร้อมกับผ้าเช็ดตัวของฉันที่ถูกเขากระชากออกจนร่างกายของเราทั้งคู่เปลือยเปล่า "ปราบ อ๊ะ ไม่เอา อื้ออ" สุดท้ายก็สู้แรงของเขาไม่ได้แค่โดนสัมผัสนิดหน่อยฉันก็พร้อมจะโอนอ่อนตามกว่าจะถูกปล่อยให้เป็นอิสระก็เกือบชั่วโมงถ้าโทรศัพท์เขาไม่มีคนโทรเข้ามาซะก่อนก็คงไม่มีทางได้ลงจากเตียง "ขอโทษที่สายนะครับพี่กำลังไปแล้ว ... อ่า มีเรื่องนิดหน่อยน่ะไม่โกรธนะ... ครับๆ พี่ขับรถก่อนนะ" คนตัวสูงวางสายจากคนที่เขานัดไว้ก่อนจะผละออกจากร่างของฉันแล้วรีบลุกไปแต่งตัวก่อนจะคว้ากระเป๋าตังค์และกุญแจรถแล้วออกจากห้องไปอย่างรีบร้อนทิ้งให้ฉันนอนหมดแรงอยู่บนเตียงคนเดียวหลังจากโดนเขาเล่นงานอย่างหนัก เขาก็เป็นอย่างนี้ทุกที...