น้องเมีย INTRO คิดว่าฉันตาต่ำขนาดนั้น? Nc+
761 คำ
INTRO
ท่ามกลางสภาพอากาศที่หนาวเหน็บ แต่ภายในห้องสี่เหลี่ยมกลับร้อนแรงไปด้วยไฟราคะสวาทของร่างสูงที่กำลังถาโถมแรงกระแทกเข้าใส่ร่างเล็กที่นอนอ้าขาให้อย่างสมยอม
“อ๊ะ…คะ…คุณเหนือ…อ๊า~” เสียงหวานครางเสียวอย่างเอาใจ อารมณ์กามของชายหนุ่มถูกกระตุ้นจนหยุดยั้งไม่อยู่
เขากระแทกกระทั้นเข้าออกย้ำๆ ซ้ำๆ จนเสียงเนื้อกระทบกันดังกึกก้องไปทั่ว สองมือหนาบีบเคล้นหน้าอกใหญ่เกินขนาดอย่างรุนแรง ราวกับว่าต้องการให้มันแหลกคามือ
“อ๊า…” ร่างสูงครางเสียงต่ำ ความเสียวซ่านที่เดือดปะทุกำลังพาตัวเขาพุ่งทะยานขึ้นไปสู่จุดสูงสุด
นีน่าเอาใจอีกฝ่ายด้วยการเด้งสะโพกรับแรงกระแทก เธอนิ่วหน้า ปรือตา กัดริมฝีปากอย่างยั่วเย้า หวังให้เขาลุ่มหลงจนโงหัวไม่ขึ้น
ทิศเหนือซอยสะโพกเข้าออกอย่างรุนแรงและล้ำลึกเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะพุ่งน้ำคาวออกมาเต็มเครื่องป้องกันเมื่อสำเร็จความใคร่
เขาถอนแก่นกายออกมาดึงถุงยางอนามัยที่ล้นไปด้วยน้ำเสียงขาวทิ้งลงขยะ ก่อนจะก้าวลงจากเตียงในสภาพที่เปลือยกาย เดินออกไปสูบบุหรี่ที่ริมระเบียง โดยไม่ได้สนใจหญิงสาวที่นอนอารมณ์ค้างอยู่บนเตียงเลย
นีน่ากลั้นใจใช้นิ้วเรียวลูบเขี่ยติ่งกระสันของตัวเองเร็วๆ รัวๆ เพื่อให้เสร็จสม ไม่นานร่างเล็กก็กระตุกเกร็งพร้อมกับอารมณ์ซ่านที่วิ่งจากปลายเท้าขึ้นมาถึงสมอง
เธอสุขสม เสียวสยิว และหลั่งน้ำเมือกออกจนผ้าปูเปียกซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก่อนจะตั้งสติแล้วลุกตามทิศเหนือออกไป
ดวงตาเฉี่ยวมองแผ่นหลังแกร่งของร่างสูงด้วยความหลงใหล ความต้องการ และความบ้าคลั่ง ก่อนจะเดินเข้าไปสวมวงแขนโอบกอดเอวหนาจากด้านหลังแบบหลวมๆ
“เสร็จไม่รอนีน่าอีกแล้วนะคะ”
“พูดเหมือนฉันเคยรอ”
“ไม่เคยค่ะ” เธอคลายวงแขนออกแล้วก้าวขึ้นมายืนด้านหน้าของร่างกำยำ ใช้มือเล็กลูบไล้แผงอกแน่นหนั่นเบาๆ “แล้วเมื่อไหร่คุณเหนือจะยอมรอนีน่าบางละคะ”
พรึ่บ!
หญิงสาวหน้าเหวอเมื่อถูกคนตรงหน้าปัดมือออกอย่างรังเกียจ ก่อนที่เขาจะขยี้ก้นบุหรี่กับกำแพงระเบียงแล้วเดินเลี่ยงกลับเข้าไปในห้อง
“หมดหน้าที่แล้วก็เก็บเสื้อผ้าออกไปซะ” เขาใช้ปลายเท้าเขี่ยชุดนอนซีทรูของเธอไปที่ประตู แล้วก้าวขึ้นไปนอนเอนหลังพิงหัวเตียง
นีน่ากำมือเข้าหากันแน่น พยายามบอกตัวเองให้อดทน ก่อนจะรวบรวมความกล้าคลานตามขึ้นไปนอนข้างๆ
“พูดไม่รู้เรื่อง ?” เสียงเย็นเอ่ยถามโดยไม่ได้ชายตามอง
“ทำไมถึงรีบไล่นีน่านักละคะ”
“รำคาญ”
“แต่นีน่าอยากอยู่กับคุณนานๆ”
หมับ!
“อื้อ…” ร่างเล็กตาเหลือกดิ้นไปมาเมื่อถูกฝ่ามือแกร่งของคนข้างๆ บีบเข้าที่ลำคออย่างรุนแรง “…หะ…หายใจไม่ออก…อึก!”
“เธอไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงเลยเหรอ”
“อึก…นะ…นีน่าแค่…เฮือก!”
“แค่ฉันยอมลากเธอขึ้นเตียงก็หวังว่าจะได้เป็นเมีย ?” แววตาเย็นยะเยือกสาดเข้าใส่นีน่าจนเธอรู้สึกหนาวเหน็บ
“คิดว่าฉันตาต่ำขนาดนั้น ?”
“ปะ…เปล่านะคะ…อึก!”
“จะย้ำให้ฟังชัดๆ อีกทีว่าหน้าที่ของเธอคือนอนอ้าขาให้ฉันเอาเพื่อใช้หนี้แทนพ่อ”
กล่าวจบเขาก็ปล่อยเธอให้เป็นอิสระ ร่างเล็กตาลีตาเหลือกรีบกอบโกยอากาศเข้าปอดราวกับคนใกล้ใจจะขาดใจ
“นะ…นีน่าทราบแล้วค่ะ…อึก!”
“ออกไป!!” ทิศเหนือตวาดไล่ด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราดจนเธอสะดุ้ง ก่อนจะรีบหอบเสื้อผ้าวิ่งแจ้นออกจากห้องไปทั้งที่ร่างกายยังเปลือยเปล่า
แกร๊ก!
“เสียงดังอะไรกันคะ” ประตูถูกเปิดเข้ามาพร้อมกับร่างของปีใหม่
“พวกน่ารำคาญ ไม่รู้จักต่ำสูง”
“คุณก็หัดใจเย็นบ้างสิคะ”
“มาเป็นเมียหรือเป็นแม่”
หญิงสาวถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ให้กับความเจ้าอารมณ์ของผู้เป็นสามี
“แล้วเข้ามาทำไม” ทิศเหนือเป็นฝ่ายถาม เพราะปกติทั้งคู่ไม่ได้นอนห้องเดียวกัน แม้จะแต่งงานกันแล้วก็ตาม
“ฉันแค่จะบอกว่าอาทิตย์หน้านิวเยียร์จะย้ายมาอยู่กับเราแล้วนะคะ คุณโอเคใช่ไหม”
“นิวเยียร์ ?” เขาหันมองหน้าเธอพลางทวนชื่อของบุคคลที่สาม “น้องสาวที่บอกว่าพ่อตายน่ะเหรอ”
“ค่ะ”
“อืม…ถ้าเป็นคนนั้น…รีบเข้ามาอยู่ได้เร็วๆ ยิ่งดี”
- ผู้เขียน
