น้องเมีย 1 น่าเลีย
1697 คำ
1
Talk INTRO
ฉันวางกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ลงที่หน้าคฤหาสน์ พร้อมกับหยิบกระดาษขึ้นมากางดูว่ามาถูกบ้านหรือเปล่า
“อืม…น่าจะถูกแล้วละมั้ง” เพื่อความชัวร์ลองเพ่งสายตามองรายละเอียดของคฤหาสน์ในรูปเทียบกับของจริงอีกครั้งดีกว่า “สีประตูก็ใช่ น้ำพุก็ใช่ ไม่น่าผิด”
เมื่อมั่นใจแล้วก็พับกระดาษยัดใส่กระเป๋าเป้ จากนั้นก็หิ้วกระเป๋าเดินทางเดินเข้าไปข้างใน
“ไม่ทราบว่ามาหาใครคะ” เมื่อมาถึงในตัวบ้านก็มีคุณป้าท่าทางใจดีวิ่งออกมาต้อนรับ
“หนูชื่อนิวเยียร์นะคะ มาหาพี่ปีใหม่ค่ะ^_^”
“อ๋อ คุณนิวเยียร์น้องสาวคุณปีใหม่ เชิญๆ เข้ามาข้างในเลยค่ะ” พอรู้ว่าฉันเป็นใคร เธอก็ให้การต้อนรับเป็นอย่างดี
“ขอบคุณค่ะ^_^” ฉันกำลังจะเอื้อมมือไปลากกระเป๋าเพื่อเอาเข้าไปเก็บ แต่เสียงของคุณป้าก็แทรกขึ้นซะก่อน
“ไม่ต้องค่ะๆ เดี๋ยวป้าให้คนมาจัดการให้ คุณนิวเยียร์เข้ามาแต่ตัวก็พอนะคะ”
“ตะ…แต่ว่ามันหนักนะคะ”
“ให้เป็นหน้าที่ของคนใช้เถอะค่ะ อย่าสนใจเลย เข้าไปหาคุณปีใหม่กันดีกว่านะคะ เธอกำลังรออยู่เชียว”
“งั้น…ฝากขอบคุณด้วยนะคะ”
“ค่ะ ตามป้ามาเลยนะ”
ฉันเดินตามคุณป้าใจดีไปที่ห้องรับแขก ขณะที่เดินสายตาก็กวาดมองไปรอบๆ ตัวบ้านด้วยความตกตะลึง คฤหาสน์หลังนี้ใหญ่โตและถูกตกแต่งอย่างหรูหรา
ไม่อยากเชื่อเลยว่าฉันจะได้ย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่
ฉันชื่อนิวเยียร์นะอายุสิบเก้าปีเป็นน้องสาวต่างแม่ของพี่ปีใหม่ เดิมทีแล้วฉันอาศัยอยู่กับพ่อ แต่ท่านเพิ่งเสียชีวิตไปเมื่ออาทิตย์ก่อน
การสูญเสียของท่านมันเปลี่ยนชีวิตฉันไปมาก จากที่เคยสุขสบายก็เริ่มจะลำบาก จนพี่ปีใหม่รู้เข้าจึงไปตามฉันแล้วชวนให้มาอยู่ด้วยกัน
เมื่อก่อนฉันกับพี่ปีใหม่เจอกันบ่อยมาก เพราะคุณพ่อชอบพาไปทานข้าวด้วยกันในวันหยุด และทุกครั้งที่เจอกันพี่ปีใหม่ก็มักจะซื้อของมาฝากฉันตลอด เธอใจดีและเอ็นดูฉันเหมือนน้องสาวแท้ๆ คนนึงเลย
แต่ช่วงปีหลังๆ เราไม่ค่อยได้เจอกันเพราะสถานการณ์ทางการเงินของคุณพ่อนั้นเริ่มแย่ บวกกับท่านเองก็เครียด เรื่องธุรกิจที่กำไรตกฮวบ ซึ่งแน่นอนว่าพี่ปีใหม่ไม่รู้เรื่องพวกนี้ เพราะคุณพ่อสั่งไม่ให้ฉันพูด
ฉันไม่รู้เรื่องราวในชีวิตของพี่ปีใหม่มากเท่าไหร่ รู้แค่ว่าเธอได้แต่งงานกับมหาเศรษฐีเจ้าของธุรกิจหลายพันล้าน
ได้ยินมาว่าเขาหล่อมากด้วยนะ แถมยังใจดีอนุญาตให้ฉันที่เป็นแค่น้องสาวต่างแม่ได้ย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่ด้วย
พี่ปีใหม่โชคดีจริงๆ ที่ได้เจอผู้ชายแบบนั้น ชีวิตของเธอในตอนนี้คงจะเป็นชีวิตในฝันของใครหลายๆ คนเลย
รวมถึงของฉันด้วย…
“คุณปีใหม่คะ คุณนิวเยียร์มาแล้วค่ะ”
“นิวเยียร์” แววตาของพี่ปีใหม่เป็นประกายเมื่อเห็นฉัน ก่อนที่เธอจะคลี่ยิ้มแล้ววิ่งเข้ามากอด
“พี่ปีใหม่^_^” ฉันอ้าแขนกอดเธอตอบด้วยความคิดถึง
“เป็นยังไงบ้างสบายดีนะ ขอโทษที่พี่ไม่ได้ไปช่วยงานศพพ่อ”
“ไม่เป็นไรเลยค่ะ แค่พี่ส่งเงินมาช่วยเยอะขนาดนั้นหนูก็เกรงใจจะแย่”
ตอนจัดงานศพให้คุณพ่อพี่ปีใหม่โอนเงินมาให้ฉันเป็นล้าน ซึ่งฉันก็พยายามจะบริหารเงินและจัดงานออกมาให้ดูดีและฟุ่มเฟือยที่สุดเท่าที่จะทำได้แล้ว แต่เสร็จงานเงินก็ยังเหลืออยู่หลายแสน ฉันจึงตั้งใจที่จะโอนคืนพี่ปีใหม่ แต่เธอก็ไม่เอา แล้วบอกให้ฉันเก็บเอาไว้ใช้ในยามฉุกเฉิน
ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนแต่พี่ปีใหม่ก็ยังแสนดีกับฉันเสมอ…
แสนดีจนฉันไม่รู้จะขอบคุณยังไงดีเลย
“เกรงใจทำไม นั่นก็พ่อพี่เหมือนกันนะ ว่าแต่เก็บของมาหมดแล้วใช่ไหม”
“เก็บมาหมดแล้วค่ะ”
“งั้นดีเลย เดี๋ยวพี่พาขึ้นไปดูห้องนอนนะ^_^”
“วะ ว่าแต่แฟนพี่ปีไม่ว่าแน่นะคะ” จนถึงตอนนี้ฉันก็ยังหวั่นใจอยู่ คงเพราะฉันไม่เคยเจอสามีของพี่ปีใหม่ด้วย
“ไม่ว่าหรอก วันนี้เขาก็อยู่บ้านนะ รอต้อนรับนิวโดยเฉพาะเลย”
“คุณปีใหม่คะโทรศัพท์จากคุณลมหนาวค่ะ” หญิงวัยกลางคนวิ่งเข้ามาเรียกพี่ปีใหม่ขณะที่เรากำลังคุยกัน ซึ่งเป็นคนละคนกับคุณป้าที่ฉันเจอเมื่อกี้
ที่นี่คงมีแม่บ้านอยู่เยอะเลยสิท่า…
“งั้นนิวขึ้นไปสวัสดีคุณเหนือก่อนนะ ห้องเขาอยู่ติดประตูทางขวามือ เดี๋ยวพี่ไปรับโทรศัพท์แล้วจะรีบตามขึ้นไป^_^”
“ตะ แต่ว่า…”
“เชื่อพี่สิ คุณเหนือเขาใจดี ไม่ต้องกลัวนะ”
“กะ ก็ได้ค่ะ”
จากนั้นพี่ปีใหม่ก็เดินไปรับโทรศัพท์ที่อีกมุมของห้องรับแขก ส่วนฉันก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อรวบรวมความกล้า ก่อนจะเดินขึ้นไปบนชั้นสอง
สายตาฉันเพ่งมองไปยังห้องที่อยู่ติดกับบันไดทางขวามือตามที่พี่ปีใหม่บอก ซึ่งประตูมันถูกแง้มอยู่เล็กน้อย ถึงอย่างนั้นฉันก็ตัดสินใจยกมือขึ้นเคาะเพราะไม่อยากเสียมารยาท
ก๊อก! ก๊อก!
“เข้ามา” เสียงทุ้มหนักที่ตอบกลับทำเอาหัวใจฉันกระตุกวูบ เขาใจดีแน่น่ะเหรอ ทำไมน้ำเสียงถึงได้เย็นยะเยือกแบบนี้ล่ะ
ฉันสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วเปิดประตูเดินเข้าไป แต่ปรากฏว่าไม่เจอใครอยู่ในห้อง จึงค่อยๆ หันหลังเพื่อปิดประตูให้สนิท ไม่กล้าทำอะไรรุนแรงหรือเสียงดังเลยเพราะมันทั้งเกร็งและกลัว
หมับ!
“อ๊ะ!” แต่แล้วก็ต้องร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจ เมื่ออยู่ๆ ก็ถูกใครไม่รู้สวมกอดจากทางด้านหลัง แถมเขายังพยายามจะซุกไซ้ซอกคอของฉันด้วย “คะ ใครคะ ปล่อยก่อน~”
เขาไม่ได้สนใจเสียงท้วงของฉันเลย มือใหญ่เลื่อนขึ้นบีบเคล้นหน้าอก ส่วนอีกมือก็ขยับลงมาที่เป้ากางเกงเพื่อลูบไล้เนินสามเหลี่ยม ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากจนฉันตั้งตัวไม่ทัน
“ดะ เดี๋ยวค่ะ อื้อ~” ฉันพยายามจะดิ้นขัดขืนแต่เหมือนคนข้างหลังไม่คิดจะหยุดฟังเลยสักนิด
เขางับริมฝีปากมาที่ใบหูจากนั้นก็แหย่ลิ้นเข้ามาเลียวนข้างใน ทำเอาท้องน้อยร้อนวูบวาบ ขนอ่อนตามร่างกายลุกชันไปทั้งตัว
แล้วอยู่ๆ มือไม้มันก็อ่อนแรงลง ร่างกายคล้ายถูกกระตุ้นอารมณ์บางอย่าง จากที่กำลังต่อต้าน ก็ค่อยๆ รู้สึกดี สัมผัสซาบซ่านที่เกิดขึ้นอยู่ตอนนี้มันคืออะไรกัน
ทำไมฉันถึงควบคุมตัวเองไม่ได้เลย…
“หอมหวานไปทั้งตัว ชักอยากเลียแล้วสิ”
“อื้อ…นะหนู~” แม้แต่แรงจะเปล่งเสียงยังแทบไม่มีเลยตอนนี้
เขาจับฉันให้หมุนตัวกลับไปหา ก่อนจะใช้สองมือประคองใบหน้าแล้วโน้มลงมาใกล้ๆ วินาทีนั้นฉันหลับตาปี๋ด้วยความกลัว
ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมไม่ขัดขืนเขา
คนตัวสูงใช้เรียวลิ้นเลียขอบปากฉัน จากนั้นก็ย้ายมาเลียที่ข้างแก้ม ก่อนจะบดขยี้จูบลงมาหนักๆ บนริมฝีปากจนมันรู้สึกเจ็บ แต่นั่นก็ทำให้ฉันได้สติกลับมา จึงพยายามรวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดแล้วกลั้นใจผลักเขาออก
เขาเซเล็กน้อย ฉันจึงใช้จังหวะนี้หันกลับไปเปิดประตู แต่ก็ช้ากว่ามือหนาที่คว้าแขนฉันไว้ทัน
“เดี๋ยว!”
“ปะ ปล่อยหนูนะ”
ร่างฉันถูกกระชากให้หันกลับไปเผชิญหน้ากับร่างกำยำอีกครั้ง
“เธอไม่ใช่แองจี้ ?”
“คะ ใครคือแองจี้คะ” ฉันก้มหน้างุด ไม่กล้ามองเขาเลย
“เวลาพูดกับฉันให้มองหน้า”
เสียงเย็นเอ่ยสั่ง ทำให้ฉันต้องเงยหน้าขึ้นมองอย่างเลี่ยงไม่ได้ แล้วก็เหมือนโลกทั้งใบมันหยุดหมุนไปชั่วขณะ เมื่อได้เห็นใบหน้าหล่อเหลาของผู้ชายตรงหน้าอย่างเต็มตา
เมื่อกี้ทุกอย่างมันชุลมุนและน่าตกใจจนฉันไม่ทันได้มองเขาแบบชัดๆ แต่ตอนนี้ทั้งดวงตา สันจมูก และริมฝีปากหยักได้รูปกำลังทำให้ฉันตกตะลึง
คนเรามันหล่อกันได้ขนาดนี้เลยเหรอ หล่อจนเกือบจะขโมยลมหายใจของฉันไป
“เมื่อกี้แค่เข้าใจผิด…” เขาบอกด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง ก่อนจะใช้มือเช็ดคราบน้ำลายออกจากพวงแก้มให้ฉัน
“…ฉันไม่ได้ตั้งใจจะปล้ำเธอ”
พอได้ยินแบบนั้นฉันก็รู้สึกเบาใจขึ้นมาบ้าง เพราะเขาคือสามีของพี่ปีใหม่ มันคงจะไม่เหมาะสมหากเมื่อกี้เขาตั้งใจทำมันจริงๆ
“ถะ ถ้าคุณเข้าใจผิดก็ไม่เป็นไรหรอกค่ะ”
“เธอคือ ?”
“ละ ลืมแนะนำตัวไปเลย สวัสดีค่ะ หนูชื่อนิวเยียร์นะคะเป็นน้องสาวของพี่ปีใหม่” ฉันถอยห่างจากเขาหนึ่งก้าว จากนั้นก็รีบโค้งศีรษะแล้วทำความเคารพ
“ฉันทิศเหนือ เรียกคุณเหนือเฉยๆ ก็ได้”
“ค่ะคุณเหนือ หนูขอบคุณมากเลยนะคะที่ยอมให้หนูมาอาศัยอยู่ด้วย”
“ไม่เป็นไร น้องเมียก็เหมือนน้องฉัน”
“ขอบคุณที่เอ็นดูหนูนะคะ”
“แต่ฉันอยากให้เธอดูเอ็นมากกว่า”
“อะไรนะคะ พอดีหนูฟังไม่ค่อยถนัด”
“ไม่มีอะไร ขอโทษด้วยที่เมื่อกี้ฉันทำเธอตกใจ”
“ไม่เป็น…”
“แต่เมื่อกี้เธอ…” เขาลากเสียงยาวขึ้นมาแทรกแล้วโน้มใบหน้าลงมาใกล้ๆ ฉันอีกครั้ง “…น่าเลียจริงๆ นะ”
- ผู้เขียน
