2
“คะ คุณหมายถึงอะไรคะที่น่าเลีย” เพราะไม่อยากตีความหมายและเข้าใจอะไรแบบผิดๆ จึงเลือกที่จะถามออกไปตรงๆ
“อยากรู้เหรอ…ถ้าอยากรู้คืนนี้…”
แกร๊ก!
ขณะที่เขากำลังจะตอบ ประตูก็ถูกเปิดเข้ามาด้วยฝีมือของพี่ปีใหม่ เห็นแบบนั้นฉันจึงถอยไปยืนข้างหลังเธอแล้วก้มหน้าลงมองพื้น เพราะไม่กล้าสู้สายตาของคุณเหนือที่เอาแต่จ้องมองไม่ยอมละไปไหน
“คุยกันไปถึงไหนแล้วคะ^_^”
“แค่แนะนำตัว” คุณเหนือตอบเสียงเรียบ
เขาดูน่ากลัว เย็นชา และอันตรายหากเผลอไปอยู่ใกล้ๆ ไม่รู้ว่าทั้งหมดนี้ฉันคิดไปเองหรือเปล่า แต่มันรู้สึกแบบนั้นจริงๆ
แต่เขาว่ากันว่าคนที่มีบุคลิกภายนอกแบบนี้ ลึกๆ แล้วมักจะเป็นคนใจดี ซึ่งฉันเชื่ออย่างนั้นนะ เพราะถ้าเขาใจร้ายเหมือนภาพลักษณ์คงไม่ยอมให้ฉันย้ายมาอยู่ด้วยหรอก
“ถ้ารู้จักกันแล้วก็ดีค่ะ งั้นปีพาน้องไปดูห้องก่อนนะคะ”
“อืม”
“ปะ ไปดูห้องกัน^_^”
พี่ปีใหม่จับมือพาฉันเดินออกมาจากห้อง ในเสี้ยววินาทีที่ฉันหันกลับไปปิดประตู ก็เห็นว่าคุณเหนือยังคงมองมาไม่เลิก หนำซ้ำเขายังกระตุกยิ้มมุมปากอีกต่างหาก
ฉันไม่ได้มองและสนใจอะไรมาก รีบปิดประตูแล้วเดินตามพี่ปีใหม่ไปยังอีกห้องที่อยู่ริมสุด
“โอโห นี่ห้องนอนเหรอคะ” พอเดินเข้ามาในห้องนอนฉันก็เบิกตากว้างด้วยความตกใจ เพราะมันใหญ่กว่าที่คิดเอาไว้มากๆ
เดิมทีบ้านหลังเก่าของฉันฉันก็ว่ามันใหญ่แล้วนะ แต่พอมาเจอคฤหาสน์ของคุณเหนือ บ้านฉันดูเล็กไปเลย
“ใช่ นี่คือห้องนอนส่วนตัวของนิวเยียร์ พี่ให้คนมาตกแต่งเป็นสไตล์แบบที่นิวเยียร์ชอบ ชอบไหม ?”
“ชอบค่ะ ขอบคุณพี่ปีใหม่มากๆ เลยนะคะที่เอ็นดูหนูขนาดนี้” ไม่รู้ว่าต้องขอบคุณอีกกี่ครั้งถึงจะพอกับสิ่งที่พี่ปีใหม่ทำให้ฉัน
ถึงเราจะไม่ใช่พี่น้องร่วมสายเลือด แต่เธอก็แสนดีกับฉันจนเหมือนคลานตามกันมา
“เราเหลือกันแค่สองคนพี่น้องแล้วนะ ถ้าพี่ไม่ดูแลนิวแล้วใครจะดูแลล่ะ” พูดจบพี่ปีใหม่ก็เดินมากอดฉันแน่น ฉันเองก็กอดตอบเธอ มันซาบซึ้งใจมากจริงๆ
“ขอบคุณนะคะ หนูสัญญาว่าจะไม่ดื้อไม่ซน และจะไม่ทำให้พี่ปีใหม่ผิดหวัง”
“ดีมาก” เธอผละกอดออกแล้วลูบศีรษะฉันเบาๆ “แล้วเรื่องมหาลัยนิวจะเอายังไงต่อ”
ความสุขเมื่อครู่จางหายไปทันทีเมื่อพูดถึงเรื่องเรียนต่อมหาวิทยาลัย จริงๆ หากไม่เกิดเรื่องพ่อขึ้น อีกสองอาทิตย์ฉันก็จะได้ไปเรียนกับเพื่อนแล้ว แต่เพราะพ่อเสียไปซะก่อนฉันจึงต้องดร็อปเรียนเอาไว้
กะว่าจะหางานทำแล้วค่อยส่งตัวเองเรียนทีหลัง
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ มีอะไรบอกพี่สิ” พี่ปีใหม่จูงมือพาฉันมานั่งคุยกันบนเตียง
“คือหนูเพิ่งไปดร็อปเรียนมาเองค่ะ” ฉันก้มหน้าตอบ
“ฮะ ไปดร็อปทำไม”
“กะ ก็พ่อ…”
“พ่อไม่อยู่เลยไปดร็อปงั้นเหรอ”
ฉันพยักหน้าหงึกๆ แทนการตอบ
“แล้วพี่ละ นิวลืมพี่รึไง” ก็ทีแรกฉันไม่คิดว่าพี่ปีใหม่จะให้ฉันย้ายมาอยู่ด้วยนี่นา แต่ถึงจะให้ย้ายมาฉันก็ไม่กล้ารบกวนอยู่ดี
“คือหนู…หนูเกรงใจน่ะค่ะ”
“นิวฟังพี่นะ” น้ำเสียงของพี่ปีใหม่เปลี่ยนเป็นจริงจัง ก่อนจะใช้มือจับไหล่ฉันทั้งสองข้าง ทำให้ฉันต้องเงยหน้าขึ้นไปมองอัตโนมัติ
“นิวคือน้องสาวพี่ พี่บอกกี่ทีแล้ว ต่อให้เรามีแม่คนละแม่แต่พี่ก็รักนิวเหมือนน้องแท้ๆ”
“ค่ะ หนูทราบ…”
“หรือนิวไม่ได้รักพี่เหมือนพี่สาวแท้ๆ ถึงชอบเกรงใจอยู่ตลอด”
“ปะ เปล่านะคะ หนูรักพี่ปีเหมือนพี่สาวแท้ๆ จริงๆ แต่หนูแค่กลัวว่าตัวเองจะเป็นภาระของพี่ปี” ฉันรีบปฏิเสธทันทีเพราะกลัวว่าพี่ปีใหม่จะเข้าใจผิด
ฉันรักและเคารพพี่ปีใหม่มากๆ มากจนทำเพื่อเธอได้ทุกอย่าง เพราะตอนนี้เธอนับเป็นผู้มีพระคุณคนนึงของฉัน
“ถ้ารักพี่ ต่อไปนี้ก็เลิกเกรงใจได้แล้ว”
“ค่ะ หนูจะพยายามนะ^_^”
จากนั้นไม่นานก็มีคนรับใช้ของบ้านเอากระเป๋าเสื้อผ้าเข้ามาให้ ฉันและพี่ปีใหม่จึงช่วยกันจัดห้องและเก็บของ
จริงๆ ฉันจะเก็บแค่คนเดียวแหละ แต่พี่ปีใหม่บอกว่าอยากช่วยฉันก็เลยไม่กล้าขัด
Talk ทิศเหนือ
ผมนั่งเท้าคางรอสองพี่น้องที่กำลังจัดของอยู่ข้างบนเพื่อทานมื้อเย็นพร้อมกัน อุตส่าห์ให้คนไปตามแล้ว แต่ก็ยังไม่มีใครมา ไม่รู้มัวลีลาอะไร
“ทำไมคุณปียังไม่มา” เพราะเริ่มรู้สึกหงุดหงิดจึงหันไปถามแม่บ้านที่ยืนอยู่ไม่ไกล
“เดี๋ยวดิฉันไปตามให้อีกรอบค่ะ” เธอบอกอย่างลนลานแล้วกำลังจะวิ่งขึ้นบันได
“ขอโทษที่ให้รอค่ะพอดีคุยกันเพลินไปหน่อย” แต่ปีใหม่ก็เดินลงมาพอดีพร้อมกับน้องสาวของเธอ
นิวเยียร์
“เร็วๆ ฉันหิว” ผมบอกเสียงเรียบ สายตาจ้องมองร่างอวบอั๋นของนิวเยียร์ที่เดินอยู่ด้านหลังปีใหม่
เธอมองผมครู่นึงก่อนจะหลุบตาลงราวกับว่ากลัว หึ ท่าทางดูเหมือนกระต่ายน้อยจริงๆ
ปีใหม่นั่งลงที่เก้าอี้ซ้ายมือผม ส่วนนิวเยียร์นั่งลงฝั่งขวามือ ส่วนผมนั่งอยู่ที่หัวโต๊ะ เมื่อมาพร้อมหน้าแล้วเราก็กินมื้อเย็นด้วยกัน
วันนี้สั่งอาหารมาเยอะเป็นพิเศษเพราะอยากเลี้ยงตอนรับน้องเมีย
“เก็บของเรียบร้อยดีไหม ?” ผมหันไปถามนิวเยียร์ที่เอาแต่ก้มหน้าก้มตากินข้าว หนำซ้ำยังไม่ยอมตอบคำถามของผม จนผมต้องหันไปใช้สายตากับปีใหม่
“นิว คุณเหนือถามเธออยู่นะ”
“วะ ว่าไงนะคะ” เธอลุกลี้ลุกลนเงยหน้าขึ้นมองผม ก่อนจะถามอย่างตะกุกตะกัก “คะ คุณเหนือว่าไงนะคะ”
“ฉันถามว่าเก็บของเรียบร้อยดีไหม”
“อ๋อ เรียบร้อยดีค่ะ^_^”
“ห้องสวยถูกใจหรือเปล่า ถ้าไม่ชอบห้องนั้นแล้วอยากย้ายฉันก็ไม่ว่า”
“สวยค่ะ หนูชอบห้องนั้นมากๆ ขอบคุณอีกครั้งนะคะที่ยอมให้หนูย้ายเข้ามาอยู่ด้วย”
“บอกแล้วไง น้องเมียก็เหมือนน้องฉัน”
“ขอบคุณค่ะ^_^”
รอยยิ้มของนิวเยียร์เหมือนกระแทกเข้าที่มาที่ใจผมอย่างจัง ใครจะรู้ว่าภายใต้ใบหน้าที่นิ่งขรึมอยู่ตอนนี้ ผมกำลังงุ่นง่านกับความน่ารักของเธอ
เคร้ง!
ขณะที่กำลังจะเอื้อมมือไปหยิบแก้วน้ำมือผมดันไปโดนช้อนจนหล่นลงพื้น
“เดี๋ยวเก็บเอง” ผมบอกสองพี่น้องที่ตั้งท่าจะก้มลงช่วยเก็บ ก่อนจะค่อยๆ ก้มลง
ทีแรกก็ว่าจะไม่คิดอะไร แต่สายตามันดันไปสะดุดกับหว่างขาของนิวเยียร์ที่หนีบไม่มิด แถมเธอยังใส่กระโปรง ทำให้มองเห็นกางเกงในที่ผลุบเข้าไปตามรอยกลีบอูม
เนินโหนกเธอนูนเด่น เนื้อข้างกลีบดูแน่นน่ากัด แถมรอยแยกยังน่าเอาลิ้นเลีย
ให้ตายเถอะ น้องเมียโคตรเด็ด แถมยังน่า…ขนาดนี้
ผมจะอดใจยังไงไหว!