ตอนที่ 102 — เรามีกันแค่นี้นะ ไทน์
สองวันผ่านไป...
หลังจากอุบัติเหตุในคืนนั้น
บรรยากาศภายในห้องพักฟื้นวีไอพี
เต็มไปด้วยกลิ่นยาอ่อน ๆ และเสียงเครื่องวัด
ชีพจรที่เต้นสม่ำเสมอ
พยาบาลค่อย ๆ เคลื่อนเตียงของไทน์
เข้ามาในห้อง อุปกรณ์บางส่วนที่เคยพันอยู่
ตามร่างกายของเขาถูกถอดออก
เหลือเพียงท่อออกซิเจนเส้นเล็ก
สีหน้าของไทน์ดูดีขึ้นมาก
ริมฝีปากขยับช้า ๆ เหมือนจะเอ่ยชื่อใครบางคน
พายยืนอยู่ข้างเตียง มองใบหน้าน้องชาย
ที่เธอรักที่สุด มือบางค่อย ๆ ลูบเส้นผมของเขา
อย่างแผ่วเบา
>“พี่ขอโทษนะ... ถ้าไม่ใช่เพราะพี่
เรื่องทั้งหมดนี้คงไม่เกิดขึ้นเลย”
เสียงเธอสั่นน้อย ๆ น้ำตาเริ่มรื้นในดวงตา
ทันใดนั้น ไทน์ค่อย ๆ ลืมตาขึ้น
เขามองหน้าพี่สาวอยู่นาน
ก่อนรอยยิ้มอ่อนโยนจะค่อย ๆ ปรากฏขึ้น
น้ำตาเม็ดหนึ่งไหลจากหางตาของไทน์
พายเห็นภาพนั้น ใจแทบละลาย
เธอก้มลงจูบเบา ๆ บนหน้าผากของน้องชาย
>“
