test

เสียงพูด เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ เสียงพูดหรือลายลักษณ์อักษรที่เขียนหรือพิมพ์ขึ้นเพื่อแสดงความคิด โดยปรกติถือว่าเป็นหน่วยที่เล็กที่สุดซึ่งมีความหมายในตัว ใช้ประกอบหน้าคําอื่นมีความหมายเช่นนั้น เช่น คํานาม คํากริยา คําบุรพบท พยางค์ซึ่งเป็นส่วนย่อยของวรรคหรือบาทในฉันท์ แต่ละพยางค์ถือว่าเป็นคำหนึ่ง ๒ วรรคของคำกลอน ลักษณนามของเสียงพูด เช่น พูดคําหนึ่ง ลักษณนามบอกจําพวกของเคี้ยวของกิน เช่น ข้าวคําหนึ่ง ลักษณนามเรียก ๒ วรรคของคํากลอนว่า คําหนึ่ง. เสียงพูด เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ เสียงพูดหรือลายลักษณ์อักษรที่เขียนหรือพิมพ์ขึ้นเพื่อแสดงความคิด โดยปรกติถือว่าเป็นหน่วยที่เล็กที่สุดซึ่งมีความหมายในตัว ใช้ประกอบหน้าคําอื่นมีความหมายเช่นนั้น เช่น คํานาม คํากริยา คําบุรพบท พยางค์ซึ่งเป็นส่วนย่อยของวรรคหรือบาทในฉันท์ แต่ละพยางค์ถือว่าเป็นคำหนึ่ง ๒ วรรคของคำกลอน ลักษณนามของเสียงพูด เช่น พูดคําหนึ่ง ลักษณนามบอกจําพวกของเคี้ยวของกิน เช่น ข้าวคําหนึ่ง เสียงพูด เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ เสียงพูดหรือลายลักษณ์อักษรที่เขียนหรือพิมพ์ขึ้นเพื่อแสดงความคิด โดยปรกติถือว่าเป็นหน่วยที่เล็กที่สุดซึ่งมีความหมายในตัว ใช้ประกอบหน้าคําอื่นมีความหมายเช่นนั้น เช่น คํานาม คํากริยา คําบุรพบท พยางค์ซึ่งเป็นส่วนย่อยของวรรคหรือบาทในฉันท์ แต่ละพยางค์ถือว่าเป็นคำหนึ่ง ๒ วรรคของคำกลอน ลักษณนามของเสียงพูด เช่น พูดคําหนึ่ง ลักษณนามบอกจําพวกของเคี้ยวของกิน เช่น ข้าวคําหนึ่ง ลักษณนามเรียก ๒ วรรคของคํากลอนว่า คําหนึ่ง. เสียงพูด เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ เสียงพูดหรือลายลักษณ์อักษรที่เขียนหรือพิมพ์ขึ้นเพื่อแสดงความคิด โดยปรกติถือว่าเป็นหน่วยที่เล็กที่สุดซึ่งมีความหมายในตัว ใช้ประกอบหน้าคําอื่นมีความหมายเช่นนั้น เช่น คํานาม คํากริยา คําบุรพบท พยางค์ซึ่งเป็นส่วนย่อยของวรรคหรือบาทในฉันท์ แต่ละพยางค์ถือว่าเป็นคำหนึ่ง ๒ วรรคของคำกลอน ลักษณนามของเสียงพูด เช่น พูดคําหนึ่ง ลักษณนามบอกจําพวกของเคี้ยวของกิน เช่น ข้าวคําหนึ่ง ลักษณนามเรียก ๒ วรรคของคํากลอนว่า คําหนึ่ง. เสียงพูด เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ เสียงพูดหรือลายลักษณ์อักษรที่เขียนหรือพิมพ์ขึ้นเพื่อแสดงความคิด โดยปรกติถือว่าเป็นหน่วยที่เล็กที่สุดซึ่งมีความหมายในตัว ใช้ประกอบหน้าคําอื่นมีความหมายเช่นนั้น เช่น คํานาม คํากริยา คําบุรพบท พยางค์ซึ่งเป็นส่วนย่อยของวรรคหรือบาทในฉันท์ แต่ละพยางค์ถือว่าเป็นคำหนึ่ง ๒ วรรคของคำกลอน ลักษณนามของเสียงพูด เช่น พูดคําหนึ่ง ลักษณนามบอกจําพวกของเคี้ยวของกิน เช่น ข้าวคําหนึ่ง ลักษณนามเรียก ๒ วรรคของคํากลอนว่า คําหนึ่ง. เสียงพูด เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ เสียงพูดหรือลายลักษณ์อักษรที่เขียนหรือพิมพ์ขึ้นเพื่อแสดงความคิด โดยปรกติถือว่าเป็นหน่วยที่เล็กที่สุดซึ่งมีความหมายในตัว ใช้ประกอบหน้าคําอื่นมีความหมายเช่นนั้น เช่น คํานาม คํากริยา คําบุรพบท พยางค์ซึ่งเป็นส่วนย่อยของวรรคหรือบาทในฉันท์ แต่ละพยางค์ถือว่าเป็นคำหนึ่ง ๒ วรรคของคำกลอน ลักษณนามของเสียงพูด เช่น พูดคําหนึ่ง ลักษณนามบอกจําพวกของเคี้ยวของกิน เช่น ข้าวคําหนึ่ง ลักษณนามเรียก ๒ วรรคของคํากลอนว่า คําหนึ่ง.เสียงพูด เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ เสียงพูดหรือลายลักษณ์อักษรที่เขียนหรือพิมพ์ขึ้นเพื่อแสดงความคิด โดยปรกติถือว่าเป็นหน่วยที่เล็กที่สุดซึ่งมีความหมายในตัว ใช้ประกอบหน้าคําอื่นมีความหมายเช่นนั้น เช่น คํานาม คํากริยา คําบุรพบท พยางค์ซึ่งเป็นส่วนย่อยของวรรคหรือบาทในฉันท์ แต่ละพยางค์ถือว่าเป็นคำหนึ่ง ๒ วรรคของคำกลอน ลักษณนามของเสียงพูด เช่น พูดคําหนึ่ง ลักษณนามบอกจําพวกของเคี้ยวของกิน เช่น ข้าวคําหนึ่ง ลักษณนามเรียก ๒ วรรคของคํากลอนว่า คําหนึ่ง. เสียงพูด เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ เสียงพูดหรือลายลักษณ์อักษรที่เขียนหรือพิมพ์ขึ้นเพื่อแสดงความคิด โดยปรกติถือว่าเป็นหน่วยที่เล็กที่สุดซึ่งมีความหมายในตัว ใช้ประกอบหน้าคําอื่นมีความหมายเช่นนั้น เช่น คํานาม คํากริยา คําบุรพบท พยางค์ซึ่งเป็นส่วนย่อยของวรรคหรือบาทในฉันท์ แต่ละพยางค์ถือว่าเป็นคำหนึ่ง ๒ วรรคของคำกลอน ลักษณนามของเสียงพูด เช่น พูดคําหนึ่ง ลักษณนามบอกจําพวกของเคี้ยวของกิน เช่น ข้าวคําหนึ่ง ลักษณนามเรียก ๒ วรรคของคํากลอนว่า คําหนึ่ง.เสียงพูด เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ เสียงพูดหรือลายลักษณ์อักษรที่เขียนหรือพิมพ์ขึ้นเพื่อแสดงความคิด โดยปรกติถือว่าเป็นหน่วยที่เล็กที่สุดซึ่งมีความหมายในตัว ใช้ประกอบหน้าคําอื่นมีความหมายเช่นนั้น เช่น คํานาม คํากริยา คําบุรพบท พยางค์ซึ่งเป็นส่วนย่อยของวรรคหรือบาทในฉันท์ แต่ละพยางค์ถือว่าเป็นคำหนึ่ง ๒ วรรคของคำกลอน ลักษณนามของเสียงพูด เช่น พูดคําหนึ่ง ลักษณนามบอกจําพวกของเคี้ยวของกิน เช่น ข้าวคําหนึ่ง ลักษณนามเรียก ๒ วรรคของคํากลอนว่า คําหนึ่ง. เสียงพูด เสียงที่เปล่งออกมาครั้งหนึ่ง ๆ เสียงพูดหรือลายลักษณ์อักษรที่เขียนหรือพิมพ์ขึ้นเพื่อแสดงความคิด โดยปรกติถือว่าเป็นหน่วยที่เล็กที่สุดซึ่งมีความหมายในตัว ใช้ประกอบหน้าคําอื่นมีความหมายเช่นนั้น เช่น คํานาม คํากริยา คําบุรพบท พยางค์ซึ่งเป็นส่วนย่อยของวรรคหรือบาทในฉันท์ แต่ละพยางค์ถือว่าเป็นคำหนึ่ง ๒ วรรคของคำกลอน ลักษณนามของเสียงพูด เช่น พูดคําหนึ่ง ลักษณนามบอกจําพวกของเคี้ยวของกิน เช่น ข้าวคําหนึ่ง ลักษณนามเรียก ๒ วรรคของคํากลอนว่า คําหนึ่ง.