รูมเมท[เพื่อนกันมัน(ส์)ดี]

ตอนที่ 1 คืนแรก กฤษณะ เวฬุวรรณา หรือกาย นักศึกษาแพทย์ฯปี1 มหาวิทยาลัยy อายุ 18 ปี ขาว หล่อ สะอาด ดูโอปป้า นิสัย : พูดน้อย เถื่อน โหด เย็นชา เด็ดเดี่ยว หัวดี ขี้หวง โลกส่วนตัวสูง รักความสะอาด โดยความหยาบเถื่อนจะไม่ค่อยมีใครได้เห็น ส่วนมากเขาจะถูกมองว่าเป็นคุณชายเสียมากกว่าเพราะเขาเป็นคนไม่ค่อยแสดงอารมณ์ออกมา กายมีพี่ชาย 2 คน คือ กันต์ กับ กานต์ เรียนวิศวะฯปี 3 มหาวิทยาลัย y  ที่เขาต้องเรียนหมอเพราะที่บ้านให้เลือกระหว่างเรียนหมอแล้วให้ออกมาอยู่ข้างนอกกับเรียนวิศวะฯแต่ต้องอยู่บ้าน เขาจึงเลือกเรียนหมอ พัชระ การุณพิทักษ์ หรือเพลิง นักศึกษาวิศวะฯปี1 อายุ 19 ปี หนุ่มใต้ผิวแทน หล่อ เข้ม หุ่นดี นิสัย หยาบคาย โหด (กวนประสาทกับกาย) ไม่ชอบให้ใครล้ำเส้น ไม่ชอบใครใครมายุ่งเรื่องส่วนตัว ไม่ใช่คนรักความสะอาดสักเท่าไหร่  เพลิงมีน้องชายและน้องสาว คือเพลง กับ พิณ เรียนอยู่ที่ใต้ ที่เขาเลือกเรียนวิศวะฯเพราะชอบที่จะได้ทำอะไรลุย ๆ  หอพักxx (พาร์ท กาย) หลังจากที่เถียงกันไม่ลงตัวทั้งผมและไอ้เพลิง (เพิ่งรู้ชื่อ) ต่างฝ่ายต่างก็ไม่ยอมย้ายออก ผมจะย้ายออกได้ยังไงในเมื่อผมต้องอยู่ที่นี่ให้ครบ1ปีไม่งั้นป๊ากับม๊าจะให้ผมกลับไปอยู่บ้าน แต่ถ้าจะให้ผมนอนโซฟาหรือพื้นก็ฝันไปเถอะ ในเมื่อผมมาถึงห้องก่อนสิทธิ์ในเตียงก็ต้องเป็นของผมสิ พอเถียงกันจนเหนื่อยไอ้ห่านั่นก็ไม่ยอมย้าย ขนาดผมเสนอเงินให้แม่งก็ไม่เอา ยื่นข้อเสนออะไรมันก็ไม่ยอม จนได้ข้อสรุปว่าผมกับมันจะอยู่ด้วยกันโดยแบ่งเตียงคนละครึ่ง มันช่างนรกสิ้นดีสำหรับผมคนที่ไม่ชอบยุ่งเกี่ยวกับใคร (พาร์ท เพลิง) หลังจากตกลงกับไอ้กาย (เพิ่งรู้ชื่อตอนเถียงกัน) ว่าจะแบ่งเตียงคนละครึ่งผมก็ล้มตัวนอนเลยเพราะเดินทางมาเหนื่อยเพราะขับรถมาเอง แถมต้องมานั่งเถียงกับมันอีกหมดพลังไปเยอะ ที่จริงมันยื่นข้อเสนอให้ผมเยอะแยะไปหมดจะให้เงินงี้ จะออกค่าห้องใหม่ให้งี้ คือถ้าผมไปได้ผมไปตั้งแต่เห็นเตียงแล้วแต่นี่ผมไปไม่ได้ไง เพราะถ้าผมย้ายออกจากหอนี้ผมต้องโดนควบคุมอีกแน่ อุตส่าห์หนีมาจากใต้ได้แล้วจะไปโดนขังที่บ้านทำไมวิศวะฯมันต้องลุย ๆ เอาวะแค่นอนเตียงเดียวกับคนเพิ่งรู้จักคงไม่ตายหรอกเพราะอีกหน่อยผมออกไซต์งานก็ต้องนอนกลางดินกินกลางทรายอยู่ดี . . พลั่ก! ตุบ! “โอ๊ย!! ไอ้สัสถีบกูทำไมเนี่ย!”  “มึงควรอาบน้ำก่อนขึ้นเตียงมั้ย?” กายถามเพลิงเสียงเรียบเพราะทันทีที่ได้ข้อสรุปเพลิงก็ลากสังขารสกปรกของตัวเองขึ้นมานอนบนเตียงเลย “ทำไม! มึงจะให้กูเยเหรอกูถึงต้องอาบน้ำก่อนขึ้นเตียง” เพลิงพูดสวนกลับมาเหมือนจะกวนประสาทจนกายต้องถอนหายใจก่อนจะพูดกลับไปอย่างโมโห “เยพ่องมึงสิ กูกลัวที่นอนเลอะความสกปรกของมึงต่างหาก”  “ห๊ะ!”  “แค่นี้?” เพลิงถามขึ้นมาหลังจากเห็นกายเงียบ  “........” และกายก็เงียบอีกครั้ง “แค่นี้มึงถึงกับถีบกูตกเตียง พูดดี ๆ กับกูก็ได้มั้งแล้วอีกอย่างนะสกปรกมันก็ฝั่งกูปะมึงยุ่งเชี้ยไรกับกู” เพลิงบ่นยาวเหยียดเหมือนไม่พอใจที่กายไล่ให้ไปอาบน้ำ “ถ้ามึงจะนอนบนเตียงก็ไสหัวไปอาบน้ำ แต่ถ้าไม่อาบ...ที่นอนของมึงคือที่ ๆ มึงนั่งอยู่” กายบอกเสียงขุ่นเพราะเขาไม่ชอบที่จะพูดหรืออธิบายอะไรยาว ๆ ให้คนไม่สนิทฟังสักเท่าไหร่ “แล้วทำไมกูต้องฟังมึง” เพลิงยังไม่หยุดเถียง เขารู้สึกไม่พอใจที่ถูกล้ำเส้นใส่ “แล้วแต่มึงแล้วกันถ้ามึงขึ้นเตียงมาโดยไม่อาบน้ำอย่าหาว่ากูไม่เตือน” กายชี้หน้าพร้อมขู่ออกไป “คนที่สั่งกูได้มีแค่แม่กับเมีย มึงเป็นแม่กูไม่ได้แน่ ๆ สนใจมาเป็นเมียกูไหม” เพลิงตอบอย่างท้าทายเขาอยากรู้ว่าไอ้หน้าอ่อนจะทำอะไรเขาได้ “เป็นเมียคนอย่างมึงน่ะเหรอ! หึ๊ มึงแน่ใจเหรอว่ากูจะเป็นเมีย กูน่าจะเป็นผัวนะเพราะคนแบบมึงเป็นผัวใครไม่น่ารอด สัส” กายด่าเพลิงกลับไปอย่างฉุนเฉียว เขาไม่เคยเจอใครกวนประสาทเท่านี้มาก่อน “หึหึ อย่าเผลอแล้วกันกูจะกดให้มิดเลย” เพลิงพูดจบก็ลุกไปเข้าห้องน้ำเหมือนจะอารมณ์ดีขึ้นแล้วที่ได้แหย่กายกลับไป  ‘เฮ้อออ กูต้องนอนระวังมึงไหมไอ้เหี้ยเพลิง!’ ส่วนกายก็ได้แต่คิดในใจว่าเขาคงหาความสงบไม่ได้อีกหนึ่งปีแน่ ๆ แต่เขาจะไม่ยอมอย่างแน่นอน ยังไงเขาก็จะทนให้ได้หนึ่งปีตามเงื่อนไขของป๊ากับม๊าเขาให้ได้ “กระผมนอนได้หรือยังครับคุณชายกาย” เพลิงกวนประสาทกายเล่นหลังจากอาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว “.....” กายไม่ได้ตอบแค่ส่งสายตาไม่สบอารมณ์ที่ถูกกวนประสาทไปให้ ฟุบ ยวบ หมับ เพลิงขึ้นที่นอนทำให้เตียงยุบเอนไปแถมเพลิงยังดึงหมอนข้างไปกอดโดยไม่สนสายตาพิฆาตของกายที่ส่งมาให้เขา  คร่อก! ฟี้! เสียงกรนเบา ๆ พร้อมลมหายใจสม่ำเสมอของเพลิงทำให้กายรู้ว่ารูมเมทของเขาหลับไปแล้ว นี่ก็ดึกแล้วเขาเองก็ควรนอนได้แล้วเหมือนกันเพราะพรุ่งนี้เปิดเรียนวันแรก ****************