---
เสียงเคาะประตู ดังถี่และหนักแน่น
ราวกับจะพังเข้ามา
“ปัง ปัง ปัง
"พาฝัน! เปิดประตู!”
เสียงภาคินก้องกังวานอยู่หน้าห้อง
พาฝันสะดุ้งตื่น รีบก้าวลงจากเตียง
มือสั่นๆ ดึงประตูออก
เธอยังอยู่ในชุดนอนเรียบง่าย
ใบหน้าซีดเผือดจากความง่วงผสมตกใจ
“ภาคิน… นี่มันตีสาม คุณเป็นบ้าไปแล้วเหรอ”
เธอถามเสียงเบา สายตาหวั่นๆ
แต่ภาคินไม่รอให้เธอได้พูดต่อ
ก้าวพรวดเข้ามาในห้องด้วยแรงอารมณ์
แววตาแดงก่ำจากทั้งเหล้าและโทสะ
“ทำไมเธอต้องปิดบังฉัน พาฝัน!” เขาแทบตะโกน
“ไอ้เทไทมันพูดเอง ว่าเธอกำลังหาทุนไปต่างประเทศจริงรึเปล่า”
พาฝันเม้มปาก เธอไม่คิดว่าเรื่องนี้จะไปถึงหูภาคินเร็วขนาดนี้
“ฉัน…กะว่าจะค่อยเล่าให้ฟังทีหลัง”
“ทีหลัง?!” ภาคินแค่นหัวเราะเสียงต่ำ
ก่อนก้าวเข้ามาใกล้จนเธอต้องถอย
“เธอคิดจะทิ้งฉันไปกับมันเหรอ ถ้าเธออยากไปเรียนต่อ…ฉันส่งเธอไปเองได้! มหาลัยหรูแค่ไหน แพงแค่ไหน ฉันก็จัดการให้เธอไ
