วันนี้ภามเข้ามาที่คณะตั้งแต่เช้าเพื่อเข้าพบอาจารย์ที่ปรึกษาวิทยานิพนธ์กับเพื่อนอีกสองคน นั่งทำงานต่อจนถึงเที่ยงกว่าๆ ก็เตรียมตัวกลับ
“ไปกินข้าวเที่ยงด้วยกันไหมภาม”
“ตามสบายเลยครับพี่เอิร์ธพี่ผิง ผมว่าจะกลับบ้านเลย”
“เที่ยงครึ่งแล้วนะ ไม่กินข้าวก่อนกลับล่ะ อย่าหักโหม พี่ว่าภามจบพร้อมพี่แน่นอน” พี่เอิร์ธเรียนก่อนเขาหนึ่งปี แต่คาดว่าน่าจะจบพร้อมกัน เพราะภามไม่อยากเรียนนานไปกว่านี้แล้ว ตั้งใจว่าจะจบสองปีให้ได้ หรืออย่างช้าก็สักสองปีครึ่ง
ออกมาครึ่งวันก็คิดถึงคนที่บ้านจะแย่แล้ว ช่วงนี้พริมากำลังเห่อการทำขนม ลองทำสูตรต่างๆ ตั้งใจจะเอาไปวางขายที่ซุ้มตอนเปิดคาเฟ่ ซึ่งปู่ของเธอก็อนุมัติ แต่รอสักปีสองปีให้อะไรลงตัวกว่านี้ก่อน
“พอดีบอกน้องว่าจะกลับไปกินข้าวที่บ้านน่ะครับ”
“น้อง”
“คู่หมั้นน่ะครับ” ภามตอบยิ้มๆ เรื่องที่พริมาเป็นคู่หมั้นเขาถ้าไม่ใช่เพื่อนสนิทจริงๆ ก็ไม่มีใครรู้ เพราะเราไม่ได้จ
