“พี่ภาม ตื่นดีไหมคะ มืดแล้วนะ”
“อื้อ” ภามยิ่งกอดเธอแน่นขึ้น ยื่นหน้ามาใกล้ พอเจอแก้มเธอก็ถูไถจมูกกับแก้ม ทำเสียงในลำคอเหมือนขี้เกียจ
“ตื่นดีกว่าค่ะ” พริมาปลุกอีกรอบ คราวนี้ภามจึงต้องตัดใจตื่น พริมาเอี้ยวตัวออกจากเขา มองเห็นคนที่ตาแดงๆ จากการเพิ่งตื่นและมีคราบขี้ตาเกาะขอบตาก็รู้ว่าภามต้องการการพักผ่อนจริงๆ
พริมาใช้นิ้วเช็ดคราบขี้ตาให้โดยไม่รังเกียจ แล้วก็ใช้นิ้วสองนิ้วคลึงหน้าผากย่นๆ นั้นให้ผ่อนคลาย ภามยิ้มให้กับความอ่อนโยนนั้น รวบกอดเธอด้วยแขนทั้งสองข้าง ยื่นหน้าไปจูบจมูกเร็วๆ ทีหนึ่ง
“คืนนี้พี่ภามต้องทำงานอีกหรือเปล่าคะ”
“ครับ เพิ่งไปคุยกับอาจารย์มา”
“งั้นพรีมไปทำอะไรให้กินเลยดีไหมคะ พี่ภามจะได้ไม่นอนดึก”
“อืม ตอนนี้ยังไม่ค่อยหิวเลย พรีมหิวข้าวหรือยัง”
“พรีมก็ยังไม่ค่อยหิว”
“งั้นพี่ขอชิมเค้กพรีมก่อนนะ”
“โอเคค่ะ เดี๋ยวพรีมไปตักเค้กมาให้ชิม” พริมาลุกออกจากอ้อมกอดเขา เดินไปเปิด
