พรากรักเมียลับมาเฟีย

บทนำ ดวงตากลมโตของหญิงสาววัย 19 ปีเบิกกว้างขึ้นด้วยรอยยิ้มสดใส ในวันแรกที่เธอหัดลุกขึ้นยืนหลังจากการผ่าตัดได้ 1 อาทิตย์ ขาขวาก้าวไปข้างหน้าอย่างเต็มตัวสามารถยืนได้ด้วยตัวเองเดินคล่องเหมือนก่อนที่เธอจะตกบันไดจนพิการ "เก่งมาก" น้ำเสียงเข้มมองเธอด้วยแววตาที่เอ็นดู เขาเผยรอยยิ้มอบอุ่นเพื่อให้กำลังใจเธอ "น้ำหนาวเดินได้แล้วค่ะพ่อเลี้ยง น้ำหนาวกลับมาเดินได้แล้วจริงๆ" ใบหน้าน้อยเผยรอยยิ้มพร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินออกมาด้วยความดีใจ ไม่คิดว่าตัวเองนั้นจะกลับมามีโอกาสเดินได้อีกครั้ง "ดีใจด้วยนะหนูน้ำหนาว พ่อเลี้ยงเดินขยับเข้ามาใกล้ๆ ใช้ฝ่ามือหนาลูบเข้าที่หัวของเธอด้วยความเอ็นดู แววตาของพ่อเลี้ยงที่จ้องมองน้ำหนาวนั้นเป็นเพียงแววตาที่สงสารและเอ็นดูเธอ ซึ่งแตกต่างจากแววตาผู้ชายที่อยากได้ผู้หญิงมาครอบครอง "ขอบคุณพ่อเลี้ยงมากๆ นะคะน้ำหนาวขอบคุณจริงๆ ถ้าวันนั้นไม่เจอพ่อเลี้ยงป่านนี้น้ำหนาวคงตายไปแล้วค่ะ" ย้อนกลับไปเมื่อเดือนก่อนน้ำหนาวเธอตัดสินใจที่จะปิดชีวิตตัวเองลงโดยการที่นั่งรถเข็นดันตนเองนั้นออกมาที่สะพานบนถนน เธอทิ้งเพียงจดหมายฝากดูแลแม่และน้องไว้ให้กับเจ้านายเก่าหรือว่าบ้านของคุณเพลิงเท่านั้น เหลือเพียงแต่รถเข็นและผ้าคลุมขาทุกคนที่เห็นต่างพากันคิดว่าเธอนั้นเสียชีวิตไปแล้วแต่ก็ยังไม่มีใครพบร่างของเธอในน้ำ บังเอิญที่พ่อเลี้ยงผ่านมาพอดีเขาจึงช่วยเธอไว้ได้ทันแถมยังให้ชีวิตใหม่โดยการพาไปผ่าตัดที่ต่างประเทศจนกระทั่งกลับมาเดินได้อีก "ฉันดีใจนะที่เธอกลับมามีชีวิตที่สดใสอีกครั้ง" พ่อเลี้ยงเป็นผู้ชายที่ดีอบอุ่นน่าเกรงขามอายุเยอะรุ่นพ่อของเธอก็ว่าได้ น้ำหนาวคุกเข่าลงที่พื้นต่อหน้าเขายกมือพนมขึ้นก่อนที่จะก้มลงไปที่เท้าของพ่อเลี้ยง "ทำอะไรหนู ลุกขึ้นมาเถอะ" เขาคุกเข่าลงตรงหน้าของน้ำหนาวใช้มือจับเข้าที่ไหล่ของเธอให้ลุกขึ้น "ขอบคุณสำหรับชีวิตใหม่นะคะพ่อเลี้ยง ถ้าวันนั้นไม่มีพ่อเลี้ยงน้ำหนาวคงไม่มีชีวิตใหม่ที่ดีแบบนี้" "ในเมื่อฉันมอบชีวิตใหม่ให้กับเธอแล้ว เธอก็ต้องตอบแทนฉัน" พ่อเลี้ยงยิ้มให้กับเธอ เขาเผยถึงความจริงใจไม่ใช่รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ แต่กลับเป็นน้ำหนาวที่คิ้วขมวดเข้าหากันสงสัยที่เขานั้นจะให้ตนเองนั้นตอบแทน "หมายความว่ายังไงหรอคะ" "ฉันไม่ได้หมายความว่าฉันจะเอาหนูมาเป็นเมียหรอกสบายใจได้ฉันแก่แล้ว แต่ฉันอยากจะให้หนูช่วย... "โอ๊ยยยยยยยย "ตายแล้วได้ข่าวว่าพ่อพาเมียใหม่เข้าบ้านเป็นเด็กสาวสวยๆ มันจริงหรอเนี่ย" ทั้งคู่ที่กำลังยืนคุยกันอยู่นั้นต้องรีบหันไปทางหน้าบ้านเมื่อได้ยินเสียงเอะอะโวยวายยิ่งหัวเราะดังขึ้น ชายหนุ่มรูปหล่อหุ่นคล้ายกับลูกครึ่งแต่หน้าตาไทยล้วน ทรงหนุ่มเท่หล่อใบหน้าขาวคิ้วเข้มปากกระจับ "พยัคฆ์" พ่อเลี้ยงรีบเดินเอาตัวนั้นบังน้ำหนาวไว้ทางด้านหลังของตนเอง "นี่ถึงกับต้องรีบซ่อนผู้หญิงไว้ข้างหลังผมเลยหรอครับพ่อ!! พยัคฆ์ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำของตนเองนั้นออกพร้อมกับถอดเสื้อโยนลงที่โซฟาด้านข้างทำตัวไร้มารยาทต่อหน้าพ่อของตัวเอง น้ำหนาวที่อยู่ด้านหลังของพ่อเลี้ยงนั้นเบิกตากว้างเมื่อเธอเห็นรูปร่างของพยัคฆ์โดยเฉพาะช่วงซิกแพคเเขนนั้นมีรอยสักรูปมังกรที่ไหล่ข้างขวา "จะทำแบบนี้ในบ้านไม่ได้ทำไมไม่ขึ้นไปถอดบนห้องดีๆ" เขาทำท่าทีหูทวนลมกวนพ่อของตนเอง แถมยังยกขาขึ้นมาไขว่ห้างกระดิกเท้าเป็นจังหวะ "พยัคฆ์ ฉันพูดไม่ได้ยินเลยหรอ" "ไม่เอาสิครับคุณพ่อ คุณพ่อจะมาดุมาด่าลูก ต่อหน้าเมียน้อยไม่ได้นะครับ เอ๋~ แต่ผมไม่รู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตาเมียน้อยของคุณพ่อจังนะหรือว่าจะเป็นเด็กซ่องที่ผมเคยไปเoามาแล้วหรือป่าว" เขาทำหน้าตากวนใส่พ่อของตนเอง แถมยังลุกขึ้นเดินขยับเข้ามาใกล้ๆ น้ำหนาวเธอรีบแอบหลังของพ่อเลี้ยงเพราะดูแล้วลูกชายของเขาทำท่าทีนั้นน่ากลัวเอามาก "ไหนมาให้ดูหน้าหน่อยซิ" เขาเตรียมที่จะยื่นมือมาจับเธอ แต่ถูกพ่อของตนเองนั้นปัดออก "อย่ามายุ่งกับหนูน้ำหนาว" "โอ้โห นี่เรียกว่าหนูน้ำหนาวเลยหรอครับ แสดงว่าเด็กคนนี้จะต้องมีดีมากๆ แน่เลยดูจากทรวดทรงแล้วอายุเต็ม 18 หรือยังครับคุณพ่อ ระวังจะโดนข้อหาพรากผู้เยาว์นะครับคุณพ่อ" "แกจะมาที่นี่ทำไมถ้าจะมาหาเรื่องฉันก็กลับไปซะ" "ผมมาที่นี่ก็เพราะว่าอยากเห็นผู้หญิงคนนี้ ที่เธอกล้าเข้ามาอยู่ในบ้านแทนที่คุณเเม่ไง!! เอาผู้หญิงหน้าด้านคนนี้มาดู!" ไม่คิดว่าพยัคฆ์จะอารมณ์ร้อนได้ขนาดนี้เขาพุ่งตัวเองเข้าหาน้ำหนาวและกระชากเธอออกมาจากพ่อเลี้ยง จนน้ำหนาวนั้นเสียหลักล้มลงกับพื้น เมื่อเธอเงยหน้ามองพยัคฆ์ จึงทำให้พยัคฆ์ยืนนิ่งจ้องมองน้ำหนาวด้วยความสงสัยเขาคิ้วขมวดเข้าหากันเป็นปมยังมีท่าทีงงๆ "เธอนี่เอง สาวใช้บ้านไอ้คุณเพลิงที่ถูกน้องเพลงมีนาผลักตกบันไดนี่" ถึงแม้ว่าพยัคฆ์จะไม่ค่อยได้ไปบ้านของคุณเพลิงแต่เขานั้นรู้เรื่องที่เกิดขึ้นแถมยังเคยเจอน้ำหนาวอีกด้วย "หมายความว่ายังไง แกรู้จักกับหนูน้ำหนาวอย่างนั้นหรอ" "ฮ่าๆ คุณพ่อนี่ใฝ่ต่ำจังนะครับไปคว้าผู้หญิงข้างถนนมาเป็นเมีย" น้ำหนาวได้เพียงแต่มองพยัคฆ์และร้องไห้ เธอไม่กล้าที่จะเถียง ด้วยความที่พยัคฆ์นั้นตะคอกเสียงดังจนเธอตัวสั่นกลัวพยัคฆ์เอามาก เพียะ! เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่นบ้าน นั่นเป็นการกระทำของพ่อเลี้ยงที่ใช้มือตบเข้าที่ใบหน้าของลูกชายตนเอง "ฉันเป็นพ่อแกอย่ามาพูดแบบนี้กับฉันไม่ว่าฉันจะใฝ่ต่ำเอาใครมาเป็นเมียมันก็ดีกว่าแม่ของแกทั้งนั้น แม่แกมันเป็นผู้หญิงที่คบชู้เอาชู้มาเป็นผัว ยังแกอีกเป็นลูกของฉันหรือเปล่า หรือว่าแกเป็นลูกชู้ฉันยังไม่แน่ใจเลย อย่ามาผยองกับฉันนะ" คำพูดของพ่อเลี้ยงทำเอาพยัคฆ์น้ำตาไหล นี่เป็นครั้งแรกที่พ่อเลี้ยงโมโหและว่าให้กับพยัคฆ์รุนแรง "ไปหนู" เขาไม่สนใจลูกชายที่ยืนร้องไห้และริมฝีปากเลือดจากการถูกตบของตนเอง แต่กลับก้มลงไปประคองน้ำหนาวให้ลุกขึ้นและพาเดินหนีออกจากตรงนี้ "โถ่เว้ย!!! ฮื่อๆ เออกูเป็นลูกที่ไม่ดีกูมันลูกชู้ ได้อย่างนั้นไอ้เลวคนนี้แหละจะทำทุกอย่างให้มันเลวร้ายลงไปกว่านี้เลย ให้มันชิuหายให้หมด เลยคอยดู!!!!! " "โถ่เว้ยยยยยยยยย