หลานรักคุณอามาเฟีย

ตอนที่ 1 สายฝนที่โปรยปรายอยู่ด้านนอกไม่ขาดสาย สาดกระทบกับกระจกใสบานใหญ่อย่างแผ่วเบา โถงทางเดินหินอ่อนมันวาวและโคมไฟระย้าคริสตัล ทุกองค์ประกอบสะท้อนถึงรสนิยมอันประณีตไม่ต่างจากเจ้าของ บนชั้นสูงสุดของอาคารสำนักงานใหญ่ Westgrove ทัศนียภาพของเมืองยามราตรีถูกบดบังด้วยม่านฝน กลิ่นควันซิการ์ลอยอบอวลอยู่กลางอากาศ ภายใต้ความเงียบสงบของห้องทำงานขนาดใหญ่ ข้อมูลที่ปรากฏในแฟ้มเอกสารกลับสะท้อนถึงโลกที่โหดร้ายและไร้ซึ่งความปรานี ดวงตาสีเทาเข้มของบุรุษผู้ทรงอำนาจหยุดนิ่งบนตัวเลขผลกำไรมหาศาลที่ผูกติดอยู่กับความวุ่นวายของประเทศ กลิ่นควันซิการ์ที่หอมกรุ่นดูคล้ายจะเย้ยหยันความจริงอันขมขื่นที่ซ่อนอยู่เบื้องหลัง แสงจากไฟถนนสะท้อนลงบนโลโก้รูปโล่สีเงินตรงป้ายหน้าตึก สัญลักษณ์ของการปกป้องที่ผู้คนทั้งโลกต่างเชื่อมั่น แต่มีเพียงไม่กี่คนที่รู้ว่า เบื้องหลังโล่ใบนั้น... คือกำแพงที่ซ่อนความลับอันมืดมิดที่สุดเอาไว้ แดเนียล วินเซอร์ ประธานผู้ก่อตั้ง Westgrove Corporation ชายวัยสามสิบกลาง ๆ ผู้มีใบหน้าหล่อเหลาและสายตาที่วัดระยะได้แม่นยำกว่ากระสุนทุกนัดในโรงงาน บริษัทของเขาเริ่มต้นจากธุรกิจส่งออก รถยนต์หุ้มเกราะกันกระสุนและระบบอาวุธป้องกันภัยส่วนบุคคล ไปจนถึงโครงข่ายความปลอดภัยทางไซเบอร์ระดับรัฐบาล ในโลกของผู้นำทางธุรกิจระดับโลก ชื่อของ แดเนียล วินเซอร์ คือหนึ่งในไม่กี่คนที่ถูกกล่าวถึงด้วยน้ำเสียงกึ่งชื่นชม กึ่งหวาดกลัว ชายวัยสามสิบกลาง ๆ ผู้ก่อตั้ง Westgrove บริษัทเอกชนที่มีมูลค่าหลายหมื่นล้านดอลลาร์ ธุรกิจที่ดูสะอาดและปลอดภัยเพราะทุกอย่างถูกต้องตามกฎหมาย ได้รับอนุมัติจากหน่วยงานระหว่างประเทศ และมักอยู่ในรายชื่อซัพพลายเออร์ของรัฐบาลหลายประเทศ แต่ในความจริง... Westgrove ไม่เคยเป็นแค่บริษัทผลิตรถหุ้มเกราะ แต่มันคือเครือข่ายที่ใช้เทคโนโลยีด้านความปลอดภัยเป็นฉากหน้า เพื่อปกปิดการเคลื่อนไหวของสินค้าชนิดอื่น สินค้าที่ไม่ควรมีอยู่ในบัญชีโลก และนั่นคือจุดกำเนิดของอำนาจที่ไม่เคยมีใครแตะต้องได้ มาเฟียหนุ่มรู้ดีว่าธุรกิจมืดไม่ใช่สิ่งที่เขาภาคภูมิใจ แต่มันคือบันไดที่เขาเคยต้องปีน เพื่อหลุดพ้นจากการเป็นเพียง...เด็กกำพร้าในเขตอุตสาหกรรมของลอนดอน บันไดที่เต็มไปด้วยเลือด การทรยศและคำโกหก เมื่อเขากลายเป็นมหาเศรษฐี เขาจึงพยายามที่จะล้างมือโดยการสร้าง Westgrove ขึ้นใหม่ให้สะอาดในสายตาโลก แต่โลกของเขาไม่ใช่ที่ที่ใครจะลงจากหลังเสือไปได้ง่าย 'คุณหนีจากอำนาจไปไม่ได้หรอก คุณแดเนียล...' เสียงของอดีตหุ้นส่วนคนหนึ่งเคยเตือนเขาไว้ 'เพราะมันไม่ใช่สิ่งที่คุณถือ แต่มันคือสิ่งที่ถือคุณเอาไว้ต่างหาก' คืนนั้นที่สำนักงานใหญ่ แดเนียลนั่งอยู่ในห้องประชุมบนชั้นสูงสุด เขามองกราฟยอดขายรถยนต์หุ้มเกราะที่พุ่งทะยานบนจอโปรเจกเตอร์อีกครั้งหลังการประชุมเสร็จสิ้นลง เร็ว ๆ นี้เขาจะต้องตัดสินใจ...ว่าเขาจะเลือกเปิดประตูให้เวโรนีกา เข้ามาในกลุ่มของ Westgrove หรือไม่ เธอไม่ใช่แค่หญิงงามจากแวดวงแฟชั่นและเทคโนโลยี แต่คือหมากตัวใหม่ที่ถูกส่งเข้ามาในสนามของเขาโดยใครบางคน คนที่อยากเห็น Westgrove ล้ม มาเฟียหนุ่มเอนตัวพิงเก้าอี้ ดวงตาคมกริบสะท้อนภาพเมืองลอนดอนในยามค่ำ เสียงฝนตกหนักขึ้น คล้ายเสียงคำเตือนจากอดีตที่เขาพยายามลืม Westgrove อาจกลายเป็นบริษัทระดับโลก แต่กำแพงที่สร้างขึ้นจากความลับนั้น... กำลังเริ่มแตกร้าวจากภายใน และบางที เวโรนีกาอาจเป็นคนที่ถูกส่งมาเพื่อเขย่ากำแพงนั้นให้พังทลาย ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก เสียงเคาะประตูสามครั้งดังขึ้นเบา ๆ ก่อนที่ มาร์โก มือขวาคนสนิทจะก้าวเข้ามา “นายครับ... มีโทรศัพท์ด่วนจากเจนิวาครับ” “ใคร?” แดเนียลเงยหน้าขึ้นจากเอกสาร เสียงทุ้มต่ำและเย็นเฉียบ “ทนายความของคุณโธมัสครับ” ชื่อของ โธมัส ทำให้ปลายนิ้วของแดเนียลหยุดชะงัก เขาวางปากกาอย่างช้า ๆ แล้วพยักหน้าให้มาร์โกต่อสาย ไม่กี่วินาทีถัดมา เสียงปลายสายดังขึ้น “คุณแดเนียล... ผมมีเรื่องสำคัญต้องแจ้งครับ” ชื่อที่ถูกเอ่ยทำให้มือของแดเนียลชะงัก เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย “มีอะไรครับ...คุณทนาย” “คุณโธมัส...เสียชีวิตแล้วเมื่อคืนนี้ครับ จากอุบัติเหตุทางรถยนต์” เสียงฝนข้างนอกดูเหมือนจะหนักขึ้นในทันที ความเงียบระหว่างปลายสายทอดยาวจนได้ยินเสียงลมหายใจของตัวเองชัดเจน แดเนียลหลับตาแน่น ภาพของพี่ชายบุญธรรมค่อย ๆ ผุดขึ้นในหัว “แล้ว...วิเวียนล่ะ” น้ำเสียงของเอ่ยขึ้นด้วยความเป็นห่วง “เธอรู้เรื่องนี้แล้วหรือยัง” ทนายความลังเลเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยตอบ “ยังครับ ตอนนี้คุณวิเวียน เธออยู่โรงเรียนประจำ ผมกำลังจะไปแจ้งให้เธอทราบ” “ไม่ต้อง” แดเนียลพูดตัดทันที “ผมจะเป็นคนไปบอกเธอเอง” “ครับ...แต่ยังมีอีกเรื่องที่ผมจำเป็นต้องบอกคุณ” “เรื่องอะไรอีกเหรอครับ” ทนายความลังเลว่าจะบอกเรื่องไหนก่อนดี แต่สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจบอกเรื่องที่จำเป็นมากที่สุดก่อน “เรื่องพินัยกรรมครับ” “คุณโธมัสได้ระบุไว้อย่างชัดเจน ให้คุณแดเนียลเป็นผู้ปกครองโดยชอบธรรมของคุณวิเวียน จนกว่าเธอจะบรรลุนิติภาวะ” “แล้วแม่ของเธอล่ะ” “คุณโธมัสได้เลิกกับภรรยาไปตั้งแต่ที่สองปีที่แล้ว ๆ ครับ” แดเนียลนิ่งไปครู่หนึ่ง แววตาแปรเปลี่ยนจากความเศร้าเป็นความหนักแน่น “งั้นคุณไปจัดการเอกสารให้ผม ผมจะเป็นคนไปบอกเรื่องนี้กับวิเวียนเอง แล้วก็อย่าลืมเอกสารของโรงเรียนด้วยนะ เพราะผมจะย้ายเธอมาเรียนที่อังกฤษ” “ครับ คุณแดเนียล” เขาวางโทรศัพท์ลงช้า ๆ ก่อนจะเอนกายพิงพนักเก้าอี้ สายฝนยังคงร่วงหล่นราวกับฟ้ารั่ว ดวงตาคมมองฝ่าม่านฝนออกไปไกล ราวกับกำลังมองผ่านเวลาไปยังอดีต เด็กสาวตัวน้อยในชุดกระโปรงสีขาว เธอมาร่วมงานแต่งของเขาเมื่อหลายปีก่อน ดวงตาใสซื่อบริสุทธิ์ของเธอที่เคยหัวเราะให้เขาอย่างไร้เดียงสา “วิเวียน!!...” เขาพึมพำเบา ๆ “มาร์โก!” เขาหันไปเรียกลูกน้องเสียงหนักแน่น “ไปบอกให้กัปตันเตรียมเครื่องบิน ฉันจะไปเจนีวาด่วน” “ครับ นาย”